ถึงแม้ก่อนหน้านี้เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ไม่ได้รู้สึกดีกับจางลัยยี่อยู่แล้ว แต่แค่คิดว่าท่าทีกิริยาของจางลัยยี่อาจจะเป็นเพราะเขาคือนักบูรพาวัตถุโบราณเลยอวดดี แต่ไม่คิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้ด้วย
ได้ยินที่อาจารย์ฉู่กังวล เธอยิ้มกลับ “อาจารย์ฉู่ การแข่งขันวันนี้คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันชนะแน่”
ได้ยินน้ำเสียงที่มั่นใจแบบนี้ อาจารย์ฉู่ถึงกับตกใจและหันไปมองเธอ
เวินเที๋ยนเที๋ยนมีแผนในใจอยู่แล้ว
“และอีกอย่าง ถ้าหากไม่นอกเหนือความคาดหมาย วันนี้คงจะมีละครสนุกมาแสดง รอดูได้เลย”
พูดจบก็พยักหน้าใส่เขาแล้วหันหลังเดินไปเตรียมแข่งขัน
ในสถานที่การแข่งขัน คนเยอะจนไม่มีที่ว่างเลย
มีคนไม่น้อยที่มาเพื่อเวินเที๋ยนเที๋ยน มีคนอยากดูความสามารถการบูรพาซ่อมแซมที่โดดเด่นของเธอ แต่ก็มีคนมาดูสนุกครึกครื้นเพราะข่าวลือเมื่อวาน
พอการแข่งขันเริ่ม เวินเที๋ยนเที๋ยนเข้าไปในสถานที่แข่งขัน ตรงบริเวณที่นั่งผู้ชมต่างก็คึกคักขึ้นมา
มีคนไม่น้อยที่ลุกขึ้นยืนเพื่อมองมาที่เธอ
“เวินเที๋ยนเที๋ยนยอมแพ้เถอะ!”
“เวินเที๋ยนเที๋ยนไปไกลๆซะ!”
“หลอกพวกเรามานานขนาดนี้ ยังมีหน้ามาแข่งขันอีก?”
“ออกไป!”
เสียงตะโกนโมโหที่ดังออกมาจากที่นั่งท่านผู้ชม
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ได้ตอบกลับไม่แม้แต่จะหันไปมอง เดินตรงไปที่นั่งตัวเองละนั่งลง
แต่ว่าในในสถานที่แข่งกลับไม่ได้สงบลง มีคนไม่น้อยที่พูดคุยกระซิบกันเสียงเบาทำเอาสถานการณ์วุ่นวายไปหมด
ตอนที่นิวมั้นและคนอื่นเดินเข้ามาเห็นภาพตรงหน้าก็ยิ้มออกมาอย่างได้ใจ
เขาหันไปมองเวินเที๋ยนเที๋ยนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม เห็นเธอก้มหัวดูเหมือนซึมๆไม่ฮึกเหิมก็ยิ่งดีใจไปใหญ่
“ไว้ใจได้เลย ครั้งนี้พวกเราชนะแน่นอน” เขาพูดอย่างภูมิใจ
ด้านหลังของเขาก็มีปรมาจารย์จอห์นเดินเข้ามาและตอนนี้ก็กำลังขมวดคิ้วแน่น
หลังจากที่มีเรื่องเกิดขึ้นในวันนี้ เขาก็ไปทำความรู้จักความสัมพันธ์ระหว่างเวินเที๋ยนเที๋ยนและจี้จิ่งเชิน
ถ้าหากครั้งนี้เวินเที๋ยนเที๋ยนทำออกมาได้ไม่ดีเพราะเรื่องครั้งนี้ งั้นก็จะน่าเสียดายมาก
แต่ดูสภาพเธอตอนนี้ราวกับจิตไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจริงๆ
เขาถอดหายใจ
ดูเหมือนครั้งนี้เวินเที๋ยนเที๋ยนจะถอนตัวออกจากเวทีแล้ว
พอการแข่งขันเริ่ม เวินเที๋ยนเที๋ยนและนิวมั้นก็เดินขึ้นไปบนเวทีพร้อมกัน
ท่านผู้ชมในสถานการณ์วุ่นวายกันมาก พิธีกรต้องคอยทุ่มเทลงไปไม่น้อยถึงทำให้พวกเขาเริ่มสงบกันได้และเริ่มแข่งขัน
ทั้งสองคนเริ่มเลือกผลงานที่จะใช้ในการแข่งขัน
นิวมั้นทำหน้าเชิดมองไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยนที่เริ่มเลือกเครื่องเคลือบดินเผาแกล้งเดินไปละชนใส่เธอ
“ทำไม? ถ้าไม่มีอารมณ์แข่งขันจะยอมแพ้ตอนนี้ก็ได้นะ ไม่อย่างนั้นเดียวถึงเวลาจะถูกฉันโจมตีกระทืบจนยับเยิน เดียวจะเสียหน้าคุณ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ตอบ หันไปเลือกอย่างอื่นต่อ
แต่นิวมั้นกลับไม่ยอมปล่อยตัวเธอไปง่ายๆ มาดักอยู่หน้าเวินเที๋ยนเที๋ยนอีกครั้ง
“หนังสือพิมพ์เมื่อวานภาพที่จี้จิ่งเชินและแอนนี่เดินออกมาจากห้องในโรงแรม ฉันดูไปตั้งหลายรอบ ไม่คิดว่าจี้จิ่งเชินที่ทุกคนรู้สึกเขาเป็นคนรักใคร่ขนาดนั้น จะทำเรื่องอย่างนี้ออกมาได้”
“ถ้าฉันเป็นคุณก็จะไม่เข้าแข่งขัน ผู้ชายโดนคนอื่นแย่งไป อีกไม่นานเธอก็จะตกลงมาจากตำแหน่งของเธอตอนนี้ด้วยหรือเปล่า?”
เขาพูดด้วยความภูมิใจ บนใบหน้าเต็มไปด้วยความชั่วร้าย
เวินเที๋ยนเที๋ยนค่อยเปิดปากพูดตอนนี้
“คุณรู้ได้ยังไงว่าผู้หญิงคนนั้นชื่อแอนนี่?”
แค่ประโยคเดียว ทันใดนั้นทำเอาสีหน้าของนิวมั้นเผยความลุกลี้ลุกลนได้ชัด
“ฉัน……ฉันแค่เคยเจอหล่อนในสนามแข่งขัน เวินเที๋ยนเที๋ยน สามีชองคุณโดนคนที่ทำงานด้วยกันกับคุณแย่งไป คุณยังมีอารมณ์มาแข่งขันอีกเหรอ?”
“ทำไมถึงต้องไม่มีอารมณ์?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันหน้าขึ้นมาถามกลับ “ไม่รู้ว่าจี้จิ่งเชินเกี่ยวข้องอะไรกับการแข่งขันครั้งนี้ของฉัน คนที่ขึ้นเวทีแข่งขันคือฉันไม่ใช่เขาสักหน่อย”
นิวมั้นขมวดคิ้ว
“จนถึงตอนนี้ยังปากแข็งอยู่สินะ! เดียวคุณก็จะได้รู้ การแข่งขันครั้งนี้ฉันชนะแน่นอน”
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแต่ยกมือขึ้นและเอาโถลายครามสีฟ้าและสีเขียวที่วางอยู่บนโต๊ะอีกข้างขึ้นมา และหันหลังเตรียมตัวเริ่มแข่งขัน
นิวมั้นเห็นของที่เธอเลือกไปก็ขมวดคิ้ว
อันนั้นเป็นผลงานพิเศษแถมยากที่สุดด้วย!
แต่ทว่าเขากลับไม่กังวลเลย เอาแต่ยิ้มแห้ง
ดูเหมือนเวินเที๋ยนเที๋ยนยังไม่ตายใจ ในสถานการณ์แบบนี้ยังอยากใช้ผลงานพิเศษมาชนะเขาอีก?
ฝันไปเถอะ!
เขาเอาผลงานพิเศษอีกงานที่อยู่ข้างๆขึ้นมาและรีบหมกมุ่นลงมือทำขึ้นมา
ในใจนิวมั้นรู้สึก ครั้งนี้เวินเที๋ยนเที๋ยนอาจจะโดนผลกระทบจากเรื่องจี้จิ่งเชิน จนทำให้ไม่สามารถแข่งขันได้อย่างราบรื่น
ถึงแม้จะพยายามทำสำเร็จ แต่ก็คงจะเสร็จแบบลวกๆ ไม่รอบคอบทำให้ไม่ถึงขั้นระดับฝีมือปกติของเธอ
แต่ว่าการแข่งขันดำเนินการไปเรื่อยๆ เขายิ่งอยู่ยิ่งสงสัย
เป็นไปได้ยังไง?
ทั้งๆที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้แต่ทำไมเวินเที๋ยนเที๋ยนยังสามารถใจเย็น ดำเนินการแข่งขันได้อย่างสงบนิ่ง?
เธอทำความสะอาดฝุ่นที่เกาะอยู่บนรอยแตกอย่างมีระเบียบ ดำเนินการวิเคราะห์อย่างไม่กระวนกระวายและได้สรุปแผนการที่ดีที่สุดออกมา
และอีกอย่าง ความเร็วการบูรพาของเธอไม่ได้ลดลงมาเลยแม้แต่น้อย
ก่อนที่จะเริ่มการแข่งขันครั้งนี้ เขาเคยแข่งกับเวินเที๋ยนเที๋ยนมาก่อน แต่ตอนนั้นระดับของเวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ใช่อย่างตอนนี้แน่นอน!
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ภายในเวลาสั้นๆเพียงครึ่งเดือน ความสามารถการบูรพาของเวินเที๋ยนเที๋ยนก็พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว ตั้งแต่แรกที่เหมือนเขาจนตอนนี้ทิ้งขวางเขาไปไกลมาก!
เป็นไปไม่ได้ก่อนหน้านี้เขาเคยไปสืบมาอย่างละเอียด ช่วงนี้เวินเที๋ยนเที๋ยนแค่เคยฝึกกับคนในกลุ่มเพียงไม่กี่คน ไม่ได้มีอะไรพิเศษเลย
แต่ว่าสถานการณ์ตอนนี้มันกลับไม่สามารถอธิบายได้เลย
อย่าพูดถึงตอนนี้ข้างนอกแถมยังมีข่าวลือจี้จิ่งเชินเต็มไปหมด ทุกคนเอาแต่ด่าตำหนิใส่เวินเที๋ยนเที๋ยนและจี้จิ่งเชิน
ภายใต้้ข่าวลืมและความกดดันแบบนี้ ถ้าเป็นคนทั่วไปแค่เข้าสนามแข่งก็คงทำไม่ได้ คงถอนตัวออกกลางทาง
แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับไม่ใช่
บนตัวเธอเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
นิวมั้นขมวดคิ้ว ในใจเริ่มไม่มั่นใจ
และตอนนี้ ท่านผู้ชมที่อยู่ข้างล่างทีแรกก็กระวนกระวายแต่พอการแข่งขันดำเนินการไปเรื่อยๆ ทุกคนมองดูท่าทีการบูรพาวัตถุของเวินเที๋ยนเที๋ยนก็เริ่มสงบนิ่งขึ้นมา
ถ้าหากบูรพาวัตถุเป็นอาชีพที่พิเศษและมีศักดิ์สิทธิ์ งั้นอยู่บนตัวเวินเที๋ยนเที๋ยนมันคงกลายเป็นศิลปะอีกแบบ
ชื่นชมความงดงามจนทำให้มีความสุข
คนนอกวงการดูความสนุก แต่ผู้เชี่ยวชาญในวงการดูฝีมือ
ในขณะที่ตอนนี้สถานที่แข่งเริ่มเงียบลงเรื่อยๆ อาจารย์ที่นั่งอยู่ข้างหน้าต่างก็ตกใจ
ปรมาจารย์จอห์นกวาดมองเวินเที๋ยนเที๋ยนอย่างละเอียดอีกครั้ง จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนและหันตัวเดินออกไปข้างนอก
กลุ่มอื่นที่เป็นอาชีพเดียวกันพอเห็นท่าทีแบบนี้ก็รีบมาถาม “ปรมาจารย์จอห์น คุณจะไปแล้วเหรอ?”
จอห์นไม่ได้หยุดเดิน
“ไม่จำเป็นต้องดูอีกต่อไปแล้ว นิวมั้นแพ้แล้ว”
อะไรนะ?
ได้ยินประโยคนี้ของอาจารย์พูด ทุกคนต่างมึนงง
แพ้แล้ว?
เกิดอะไรขึ้น?
พวกอาจารย์ฉู่พอเห็นการแข่งขันที่อยู่ข้างหน้าก็เริ่มไว้วางใจ
เขานึกถึงประโยคที่เวินเที๋ยนเที๋ยนเคยพูดก่อนหน้านี้ก็ไว้วางใจขึ้นมาทันที
ทันใดนั้นบนเวทีก็มีเสียงไม่อยากจะเชื่อตะโกนด้วยความตกใจออกมาพร้อมกัน
“แปลกมาก! มันแปลกประหลาดมาก!”
“ในสภาพแวดล้อมที่แย่แบบนี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนทำออกมาได้ยังไง?”
“ตั้งใจทำการบูรพาวัตถุของตัวเอง ทิ้งเรื่องทุกอย่างออกจากตัว เธอทำถึงขั้นนี้ได้ด้วย!”
