เมียหวานของประธานเย็นชา – บทที่ 1068 บทลงโทษของคนทั้งคู่

“เรื่องยังไม่จบ ใครก็ห้ามไปไหนทั้งนั้น ”

เมื่อนิวมั้นก้าวเท้าเดิน เสียงของจี้จิ่งเชินก็ดังขึ้นมาจากข้างหลัง

เขาจำต้องหยุด แล้วหันไปมอง ด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด

คนตรงหน้าเป็นคนที่เขาไม่ควรจะไปมีเรื่องด้วยแต่แรก จะโทษก็ต้องโทษจางลัยยี่คนไม่เอาไหนคนนี้ ！

หากไม่ใช่เพราะเขา ก็คงไม่มามีสภาพแบบนี้

น่ารังเกียจ！

พลอยทำให้เขาติดร่างแหไปด้วย !

เขาจ้องเขม็งไปที่จางลัยยี่ แล้วรีบพูดไปว่า ：“เรื่องทุกอย่างเขาเป็นคนวางแผนมันทั้งหมด ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรทั้งนั้น！”

นิวมั้นรีบพูดตัดสัมพันธ์ทันที แต่เมื่อจางลัยยี่ได้ยินคำพูดประโยคนี้ สีหน้าก็ร้อนรนขึ้นมา

เรื่องครั้งนี้เขาทั้งสองคนได้คิดวางแผนร่วมกันก่อนแล้ว จะให้นิวมั้นถอนตัวดื้อๆแบบนี้ไปได้ยังไง ?

เขารีบลุกขึ้น แล้วพูดว่า：“เหลวไหล คุณเป็นคนมาหาผมตั้งแต่แรก ให้ผมช่วยคุณ หากไม่อย่างนั้น จะเป็นอย่างตอนนี้ได้เหรอ ? อีกทั้งกฎระเบียบการแข่งขันคุณเองก็เป็นคนแก้ไขมันไม่ใช่เหรอ ？”

“ไม่เพียงเท่านี้ คุณยังให้คนของคุณไปให้ท่าจี้จิ่งเชิน ยุแหย่ให้พวกเขาแตกคอกัน เรื่องพวกนี้คุณเองเป็นคนวางแผนเองไม่ใช่เหรอ ? อย่าโยนความผิดทุกอย่างมาที่ฉัน ！”

ทุกคนในที่นี้ได้ยินทุกอย่างในทุกคำพูด ก็มีเสียงอุทานดังออกมา ทุกสายตาจับจ้องมองไปที่นิวมั้น

สีหน้าของนิวมั้นแทบจะดูไม่ได้ โต้กลับไปทันทีว่า ：“อย่าพูดให้ร้ายคนอื่นแบบนี้ ! ฉันไม่เคยทำเรื่องอะไรแบบนี้ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อแม้สักวินาทีเดียว ฉันจะไปแล้ว ”

พูดจบ ก็หวังจะเดินออกไป แต่ก็ถูกบอดี้การ์ดรั้งตัวเอาไว้

“ไหนๆก็มาถึงแล้ว อยู่รออีกสักแป๊บ คุยทุกอย่างให้มันกระจ่างเถอะ”

นิวมั้นมองดูคนที่อยู่ตรงหน้า แล้วยิ้มเยาะ

“ไม่ว่ายังไงฉันก็เป็นแขกของประเทศคุณ กล้าไม่ให้ฉันไปงั้นเหรอ ? จะขังฉันไว้ที่นี่อย่างนั้นเหรอ ? นี่เป็นวิธีต้อนรับแขกของพวกคุณเหรอ ?”

เขาหันไปมองจี้จิ่งเชิน แล้วขู่ว่า：“คุณจี้ผมคิดว่า เรื่องนี้คุณคงไม่อยากให้มันกลายเป็นความขัดแย้งระดับประเทศหรอกใช่ไหม？”

นักข่าวที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ขมวดคิ้วแน่น และเป็นกังวลกันขึ้นมา

อันที่จริงแล้ว ถ้าแต่เรื่องของจางลัยยี่ พวกเขาก็สามารถโจมตีทั้งด้วยวาจาและปากกาได้

แต่ถ้าเป็นนิวมั้นคนต่างชาติ คนส่วนใหญ่ก็มักจะระมัดระวังกังวลมากกว่าเดิม เพราะเป็นชาวต่างชาติ จึงใจกว้างและปฏิบัติต่อเขาอย่างผ่อนปรน

นักข่าวทุกคนต่างก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีก

เมื่อนิวมั้นเห็นเป็นเช่นนี้ ก็ยิ้มอย่างมีชัย

“ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว งั้นฉันคงต้องขอตัวกลับก่อน นี่มันเป็นเรื่องภายในประเทศของพวกคุณ ฉันไม่ขอมีส่วนร่วมดีกว่า”

พูดจบ กำลังจะเดินออกไป

จ้องมองไปที่บอดี้การ์ดที่อยู่ตรงหน้าแล้วตะโกนเสียงดังไปว่า ：“หลีกไปให้พ้น! ได้ยินไหม ”

แต่บอดี้การ์ดนิ่งเฉยไม่ได้ขยับไปไหน

“ขออภัยครับ ไม่มีคำสั่งของคุณจี้ คุณก็ยังไปจากที่นี่ไม่ได้”

นิวมั้นจำต้องหันไปมองทางจี้จิ่งเชิน แล้วพูดว่า ：“ประธานจี้ ต่อให้คุณมีอำนาจแค่ไหน ก็ไม่สามารถจัดการเรื่องระหว่างประเทศได้ใช่ไหม？”

จี้จิ่งเชินไม่ได้สนใจในสิ่งที่เขาพูด และกำลังก้มหน้ากดโทรศัพท์อยู่

นิวมั้นพูดอย่างไม่พอใจไปว่า：“คุณได้ยินที่ผมพูดไหม ? ผมให้คุณพาบอดี้การ์ดพวกนี้ออกไป ผมจะกลับเดี๋ยวนี้ ！”

ในตอนนี้เอง จี้จิ่งเชินก็เงยหน้าขึ้น จ้องมองไปที่เขา น้ำเสียงเรียบนิ่ง

“เรื่องนี้ ผมได้โทรไปถามเจ้าหน้าที่ของสถานทูตแล้ว พวกเขาบอกว่าให้ผมจัดการเองได้เลย”

“จะเป็นไปได้ยังไง？”

สีหน้าของนิวมั้นตกใจมากขึ้นไปอีก “พวกเขาจะพูดเหลวไหลแบบนี้ได้ยังไง ? ”

จี้จิ่งเชินยื่นโทรศัพท์มาตรงหน้า ให้เขาดู

“คุณคงจำเบอร์เขาได้ใช่ไหม ?”

นิวมั้นมองไปแวบหนึ่ง ก็เห็นเจ้าหน้าที่ของสถานทูตในประเทศ

พวกเขาตอบกลับจี้จิ่งเชิน ให้เขาจัดการเรื่องนี้เองได้เลย และคนในประเทศของเขาก็จะไม่เข้าไปยุ่ง

นี่มันเป็นไปได้ยังไง ?

หรืออำนาจของจี้จิ่งเชินจะส่งผลไปถึงสถานทูตแล้ว และรวมไปถึงประเทศอื่นๆด้วย ?

สีหน้าของเขาก็ซีดทันที หากประเทศของเขายังไม่สนใจกับเรื่องนี้แล้วละก็ เขาจะต้องถูกจี้จิ่งเชินฆ่าตายแน่ๆ !

เขาส่ายหัว แล้วพยายามจะหนี

วิ่งหนีไปได้สองก้าว ยังไม่ทันได้ออกไป นักข่าวที่อยู่ตรงหน้าก็กรูกันเข้ามา ขวางทางเขาไว้

ในเมื่อจี้จิ่งเชินได้รับอนุญาตจากทางสถานทูตแล้ว พวกเขาจะปล่อยให้คนที่ทำลายกระแสความนิยมการบูรพาวัตถุโบราณ อย่างนิวมั้นเข้ามารังแกประเทศของพวกเขาแล้วหลบหนีไปง่ายๆแบบนี้ได้ยังไงกัน ?

บางคนตั้งใจยืนขาออกมา เพื่อที่จะขัดขาเขาให้เขาสะดุด

นิวมั้นกลิ้งไปบนพื้นอยู่หลายตลบ แล้วชนเข้ากับกรอบประตู

น้ำเสียงที่เย็นชาของจี้จิ่งเชินก็ดังขึ้น

“จับตัวมานี่ ห้ามให้เขาออกไปจากห้องแม้แต่ก้าวเดียว ！”

“ครับ！นาย！”

บอดี้การ์ดก็วิ่งเข้าไป พยุงเขาให้ลุกขึ้น แล้วพากลับไปที่ห้อง

นิวมั้นยังคงดิ้นรนขัดขืน

“ไม่เกี่ยวกับฉันจริงๆ ! แผนทุกอย่างจางลัยยี่เป็นคนตัดสินใจเพียงคนเดียว ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ปล่อยฉันไปเถอะ！”

จางลัยยี่รีบพูดไปว่า ：“เรื่องที่ฉันทำทั้งหมด นายเองก็รู้เรื่องไม่ใช่เหรอ แล้วยังเห็นด้วยในสิ่งที่ฉันทำไม่ใช่เหรอ ? นายอย่าคิดที่จะผลักภาระเลยดีกว่า ！”

ทั้งสองคนต่างกลัวว่าจะต้องแบกรับความโกรธของจี้จิ่งเชินเพียงลำพัง ต่างก็พูดกล่าวโทษกันไปมาอย่างไม่คิด และปัดความรับผิดชอบให้กัน

นิวมั้นตะโกนเสียงดังว่า：“เรื่องพวกนี้ล้วนเป็นนายที่คิดขึ้นมาเองเพียงลำพัง ฉันไม่ได้สั่งให้นายไปทำแบบนี้ ！”

ทั้งสองคนต่างด่าทอกันไปมา แล้วพูดเล่าเรื่องราวที่เคยทำมาทั้งหมดออกมาด้วย

นักข่าวและสื่อมวลชนต่างได้ยินในสิ่งที่พวกเขาพูด ก็ยิ่งทวีความโกรธเคืองมากขึ้นไปอีก ไม่คิดว่าคนเหล่านี้จะทำเรื่องเลวร้ายมากมายภายใต้จมูกของพวกเขา

ในฐานะสมาชิกของทีมบูรพาวัตถุโบราณ อาจารย์จางลัยยี่ยังได้ร่วมมือกับคนนอกทำเรื่องเหล่านี้ ช่างเป็นเรื่องที่เลวร้ายสิ้นดี ！

และพวกเขา ก็เกือบจะกลายเป็นเครื่องมือของสองคนนี้ ทำเรื่องผิดพลาดอันใหญ่หลวงอีกด้วย

สายตาของทุกคนที่มองมายังนิวมั้นกับจางลัยยี่ล้วนเต็มไปด้วยการประณามหยามเหยียด

“เรื่องนี้ไม่ผ่านไปง่ายๆแบบนี้แน่ พวกคุณรอได้เลย ！”

“ต้องให้พวกคุณได้รับบทลงโทษที่รุนแรงและสาสมที่สุด！”

……

ในตอนที่ทุกคนกำลังพูดอยู่นั้น ด้านนอกก็มีเสียงดังเข้ามา

“ในส่วนของเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ องค์กรบูรพาวัตถุโบราณระหว่างประเทศได้ให้คำตอบที่แน่ชัดแล้ว”

นักข่าวต่างก็หันไปมอง เป็นอาจารย์ฉู่กับปรมาจารย์จอห์นยืนอยู่ที่หน้าประตู มองเข้ามายังด้านในด้วยสีหน้าที่มืดมน

เมื่อจางลัยยี่กับนิวมั้นเห็นพวกเขา ราวกับเห็นตัวช่วย รีบวิ่งเข้าหาทันที

“อาจารย์ฉู่ คุณต้องช่วยฉันนะ！เรื่องนี้ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งนั้น ！”

ทั้งสองกระโจนไปข้างหน้าเขา แล้วร้องขอความเมตตา

อาจารย์ฉู่ขมวดคิ้วแล้วมองไปยังจางลัยยี่ที่อยู่ตรงหน้า

ในเกมก่อนการแข่งขัน เขาก็รู้สึกว่าท่าทีของจางลัยยี่นั้นแปลกไป แต่ไม่คิดว่าเขาจะทำเรื่องมากมายเหล่านี้ได้ !

แสวงหาความรุ่งโรจน์ด้วยการขายประเทศของตน และเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองถึงกับทรยศทีม ทิ้งผลประโยชน์ของประเทศไว้เบื้องหลัง

คนแบบนี้ ยังเป็นหนึ่งในสมาชิกขององค์กรบูรพาวัตถุโบราณด้วย ?

ช่างน่าละอายนัก !

เขาสะบัดมือผลักจางลัยยี่ออก

“ไม่ต้องพูดอะไรมากแล้ว ที่ฉันมาวันนี้ก็เพื่อจะมาแจ้งบทลงโทษของคนทั้ง กับเรื่องที่เกิดขึ้น ”