พนักงานต้อนรับขยี้ตา แล้วรีบร้อนลุกขึ้น ทั้งลนลานและประหลาดใจ
“คุณเวิน คุณมาได้อย่างไร?”
เป็นที่ทราบโดยทั่วกันว่าถ้าเวินเที๋ยนเที๋ยนปรากฏตัวที่บริษัท จี้จิ่งเชินจะอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก เป็นดาวนำโชคและยันต์ช่วยชีวิตสำหรับทุกคนนั่นเอง
แต่ตอนนี้เป็นเวลาบ่าย ก่อนหน้านี้เวินเที๋ยนเที๋ยนรับตำแหน่งภัณฑารักษ์ของพิพิธภัณฑ์แห่งชาติแล้ว ทำไมถึงปรากฏตัวในเวลานี้ได้
เวินเที๋ยนเที๋ยนเดินเข้าไปหาเธอ แล้วพยักหน้าเอ่ย “ครั้งนี้ฉันมาหารือเรื่องร่วมงาน”
พนักงานต้อนรับยิ่งไม่เข้าใจ “ต้องการให้พวกเราช่วยติดต่อประธานจี้ไหม?”
“ไม่ต้อง ครั้งนี้ฉันมาหาผู้จัดการรจาง”
พูดจบก็ไม่สนใจอาการตะลึงงันของพนักงานต้อนรับ แล้วเดินเข้าไปด้านในทันที
ผู้จัดการรจางกำลังรออยู่ตรงหน้าลิฟต์อย่างร้อนใจ
เขาไม่รู้ว่าคนที่เสนอแผนงานนั้นมาคือใคร จึงได้แต่คิดว่าอีกเดี๋ยวจะต้องวางตัวต่อหน้าอีกฝ่ายให้ดี อย่าทำให้จี้จิ่งเชินไม่พอใจ
รออยู่ครู่หนึ่งกลับเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนเดินออกมาจากลิฟต์ ก็ชะงักค้างไปแล้วเอ่ยขึ้นอย่างไม่ทันรู้สึกตัว “ประธานจี้อยู่ที่ห้องทำงานชั้นบนสุด”
เวินเที๋ยนเที๋ยนเอ่ย “ฉันมาหาคุณไง”
ผู้จัดการรจางก็ยิ่งรู้สึกไม่เข้าใจ
เวินเที๋ยนเที๋ยนจึงหยิบข้อมูลในมือขึ้นมา “คุณให้ฉันมาไม่ใช่เหรอ?”
เมื่อเห็นแผนงานในมือของเธอ ผู้จัดการรจางก็ยิ่งเบิกตากว้าง
“คุณ……คุณคือคนที่เขียนแผนงานนั้น?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนอมยิ้มเล็กน้อยแล้วเอ่ย “ใช่แล้ว ตอนนี้พวกเราจะคุยถึงเรื่องร่วมงานได้หรือยัง?”
คนนั้นได้ยินดังนั้นกลับรู้สึกลังเลเล็กน้อย
“ประธานจี้ให้ผู้จัดการและคนเก่าแก่ของบริษัทมาด้วย ต้องการฟังความคิดเห็นของพวกเขา”
เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินดังนั้นก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
จี้จิ่งเชินทำแบบนี้……หรือว่าจะมองออกถึงตัวตนของเธอแล้ว?
ไม่ถูก……
เวินเที๋ยนเที๋ยนส่ายหน้า เธอปกปิดตัวตนอย่างดี ไม่ได้เปิดเผยชื่อและข่าวของพิพิธภัณฑ์ เขาน่าจะไม่สังเกตเห็นอะไรสิถึงจะถูก
“พวกเราขึ้นไปด้วยกันเถอะ”
ผู้จัดการรจางกลับกังวลใจเล็กน้อย ถ้าหากรู้ว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนเป็นคนเสนอร่วมงานเร็วกว่านี้ เขาคงตกลงไปนานแล้ว จะวุ่นวายขนาดนี้ไปเพื่ออะไร?
ถ้าหากกรรมการบริษัทพวกนั้นไม่ชอบการร่วมงานครั้งนี้ แล้ววิจารณ์เวินเที๋ยนเที๋ยนเสียยับเยินจะทำอย่างไร?
แต่ตอนนี้ลูกศรอยู่บนสายธนูแล้ว จะไม่ยิงก็ไม่ได้
เขาขมวดคิ้วอย่างกังวล แล้วพาเวินเที๋ยนเที๋ยนไปที่ชั้นบนสุด
ขณะเดียวกันนั้นในห้องประชุมชั้นบนสุดก็มีคนมารวมตัวกันอยู่จำนวนไม่น้อย
ทุกคนต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก และต่างไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นกันแน่ ถึงได้ให้คนมากันเยอะขนาดนี้?
ในตอนนั้นเอง ผู้จัดการรจางก็เดินเข้าไป
ทุกคนหันไปมองทันที กลับเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนเดินตามหลังเขาเข้ามา ก็ยิ่งงงงวย
“ประธานจี้ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? การดำเนินงานของบริษัทมีปัญหาเหรอ?”
“ไม่ใช่”
จี้จิ่งเชินปรายตามองเวินเที๋ยนเที๋ยนที่เดินเข้ามา สายตาเจือความขบขันอยู่เล็กน้อย
เวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นว่าในสายตาของเขาไม่มีความตกใจอยู่เลยแม้แต่น้อย ก็ชัดเจนมากว่าจี้จิ่งเชินเดาได้ว่าเป็นเธอ ก็รู้สึกจนใจขึ้นมาทันที
ดูท่าจี้จิ่งเชินจะจงใจเตรียมกระบวนทัพนี้ไว้ให้เธอ
จี้จิ่งเชินจึงเอ่ยขึ้น “เมื่อวานผู้จัดการรจางได้รับแผนงานดีๆ มาฉบับหนึ่ง”
ทุกคนรับจึงรับแผนงานไปอ่าน ก็พบว่าเป็นการร่วมงานของบริษัทกับพิพิธภัณฑ์ จึงนึกไปถึงเวินเที๋ยนเที๋ยนทันที
“ร่วมงานกับพิพิธภัณฑ์แห่งชาติอย่างนั้นเหรอ?”
“เป็นเช่นนั้นจริงๆ” จี้จิ่งเชินเอ่ยยอมรับตามตรง “หลังจากที่พวกคุณได้อ่านแล้ว ให้ตัดสินตามความคิดเห็นของพวกคุณ ไม่ต้องเห็นแก่ความสัมพันธ์ต่างๆ ของเวินเที๋ยนเที๋ยน”
ผู้จัดการและกรรมการบริษัทมองหน้ากันแล้วจึงได้แต่พยักหน้า
ในเมื่อนี่คือคำสั่งของจี้จิ่งเชินเอง ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยไม่ได้
จี้จิ่งเชินจึงหันไปมองทางเวินเที๋ยนเที๋ยน “เอาล่ะ เริ่มบรรยายได้เลย”
เวินเที๋ยนเที๋ยนหยิบเอกสารออกมา สายตากวาดมองด้านล่างเวที แล้วเริ่มพูดด้วยท่าทางจริงจังเป็นอย่างมาก
“เกี่ยวกับการร่วมงานครั้งนี้ มีจุดสำคัญหลายจุดที่ต้องการให้ทุกคนระวัง”
พูดจบก็เปิดเอกสารในมือแล้วอธิบายอย่างละเอียด
“การร่วมงานครั้งนี้ เนื่องจากการขุดพบวัตถุโบราณที่บริษัทเอ็มไอกรุ๊ปเคยให้การสนับสนุนการขุดมาแล้ว ถ้าหากจัดนิทรรศการต่อเนื่องกันไปอีก น่าจะเป็นการได้รับผลประโยชน์ที่หนึ่งบวกหนึ่งได้มากกว่าสอง”
พึ่งพูดถึงตรงนี้ ผู้จัดการคนหนึ่งก็เอ่ยขึ้น “แม้จะพูดแบบนี้ แต่ตามข้อตกลงการสนับสนุนการขุดก่อนหน้านี้ ต่อให้ตอนนี้พวกเราไม่ร่วมงานกับพิพิธภัณฑ์ ในกิจกรรมต่อไป พวกคุณก็ต้องทำเพื่อบริษัทไม่ใช่เหรอ?”
อีกหลายคนพากันพยักหน้า
งานของพวกเขานอกเหนือจากการทำให้บริษัทได้รับผลประโยชน์มากที่สุดแล้ว ยังต้องลดลดค่าใช้จ่ายของบริษัทลงด้วยเช่นกัน
โครงการขนาดใหญ่แบบนี้ ต้องใช้เงินจำนวนมากอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงต้องระวังเป็นพิเศษ
และคำพูดของจี้จิ่งเชินเมื่อสักครู่ ทำให้พวกเขาไม่ต้องกังวล
ในการประชุมครั้งนี้สามารถมองออกได้เลยว่าจี้จิ่งเชินเรียกพวกเขามาที่นี่ก็เพื่อเป็นพยาน
แม้ว่าเวลาปกติจี้จิ่งเชินจะเข้าข้าง และความรักที่มีให้กับเวินเที๋ยนเที๋ยนจะเป็นที่ทราบโดยทั่วกันแล้ว แต่จะสามารถดูแลบริษัทให้ดีได้ ไม่เพียงแค่ต้องผ่าเผยเด็ดเดี่ยว ความสามารถในการตัดสินใจเรื่องต่างๆ ก็สำคัญเป็นอย่างมาก
ถ้าหากมีคนที่คิดว่าการร่วมงานนี้ไม่สามารถทำได้ จี้จิ่งเชินเองก็จะไม่เห็นด้วย
ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ พวกเขาจึงพูดได้อย่างเต็มที่และไม่ต้องเกรงกลัว
เวินเที๋ยนเที๋ยนที่คำนึงถึงจุดนี้ไว้แล้วจึงเอ่ย “เรื่องนี้ พวกเราจึงจะเสนอแนวคิดที่ดีกว่าและใหม่กว่า”
พูดพลางหยิบการวางแผนงานฉบับที่สองออกมาวางตรงหน้าทุกคน
เห็นท่าทางแบบนี้แล้ว นัยน์ตาของก็จี้จิ่งเชินก็ฉายประกายลึกลับ
เมื่อเห็นความตกใจบนหน้าของเขา เวินเที๋ยนเที๋ยนก็รู้สึกลำพองใจขึ้นมาทันที
เธอเดาถึงความเป็นไปได้นี้นานแล้ว จึงแบ่งแผนงานออกเป็นสองฉบับ ก็เพียงพอที่จะรับมือกับปัญหาของคนอื่นๆ ได้แล้ว
“ปัญหาที่ทุกคนเอ่ยขึ้นมาเมื่อสักครู่ ล้วนสามารถหาคำตอบได้ในแผนงานฉบับนี้”
เมื่อทุกคนเปิดแผนงานใหม่มือ ก็ตกใจไปเล็กน้อย
พูดได้ว่าทั้งสองฉบับไม่เหมือนกันเลยโดยชิ้นเชิง
แผนงานฉบับก่อนหน้านี้ยังคงเหลือปัญหาอยู่ไม่น้อย แต่ฉบับใหม่กลับจัดการแก้ไขทั้งหมดแล้ว ปรากฏแก่สายตาทุกคนในอย่างสมบูรณ์แบบ
ผู้จัดการและกรรมการบริษัทหลายคนมองหน้ากันไปมา แล้วพากันพยักหน้า
“ถ้าหากเป็นแผนการฉบับนี้จริงๆ ก็สอดคล้องกับการพัฒนาของบริษัทมาก และไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องการลงทุน”
“ผมคิดว่าสามารถดำเนินการได้”
อีกหลายคนทยอยพยักหน้า
“ก่อนหน้านี้ผมยังกังวลว่า ถ้าพิพิธภัณฑ์ขนาดเล็กเกินไปก็เป็นไปได้ว่าอาจจะไม่ได้ผล แต่ถ้าเป็นพิพิธภัณฑ์แห่งชาติแล้วล่ะก็ น่าจะไม่มีปัญหา”
ในตอนนั้นเองจี้จิ่งเชินก็พูดขึ้นมา “ถ้าอย่างนั้น ทุกคนมีความคิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับแผนงานนี้?”
“ไม่เลว” กรรมการคนหนึ่งเอ่ยขึ้น “ผมยอมรับได้”
คนอื่นๆ ก็พยักหน้า
“ฉันแก้ไขหลายๆ เรื่องที่คำนึงถึงได้ทั้งหมดแล้ว บริสุทธิ์ใจเป็นอย่างมาก สามารถติดตามได้”
เวินเที๋ยนเที๋ยนหยิบแผนงานฉบับนั้นออกมา สำหรับนิทรรศการต่อไปนี้ไม่ได้ต้องการเงินทุนมากขนาดนั้น
ของที่ใช้ส่วนมากเป็นของที่บริษัทเอ็มไอกรุ๊ปเคยใช้มาก่อน บวกกับของที่ซื้อตอนทำงานขุดพวกนั้น ก็สามารถนำมาใช้งานต่อได้ โดยพื้นฐานแล้วจึงได้งบประมาณที่ต่ำที่สุด
ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ จึงไม่มีเหตุผลที่จะไม่ตอบรับ
