เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ / เจ้าสาวมือสองของคุณชายพิก… – ตอนที่ 772

ตอนที่ 772

แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน

บทที่772 นายจะทำอะไร

เสียงของเขาไม่ดัง แต่ก็เพียงพอที่จะให้ทุกคนได้ยิน ในตอนแรกทุกคนก็มีเสียงดังเอะอะโวยวาย แต่เมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ พวกเขาทั้งหมดก็ต่างเงียบลง

เฉียวจื้อกลับดูเหมือนจะไม่แปลกใจและพาหานมู่จื่อไปนั่งในที่สะอาด

“เธอนั่งตรงนี้”

หลังจากที่หานมู่จื่อนั่งลง เธอรู้สึกว่าสายตาของทุกคนมองมาที่ตัวเธอ บางคนมีความอยากรู้อยากเห็น บางคนอิจฉา และบางคนก็ทำการพินิจพิเคราะห์

เฉียวจื้อตะโกนเสียงดัง: “ทุกคนอย่าพึ่งดื่มไวน์กัน พี่สะใภ้คนเล็กของเราไม่สามารถดมกลิ่นไวน์ได้ เปิดประตูและให้กลิ่นหายไป”

เขาเรียกทุกคนให้เริ่มทำการกำจัดกลิ่นอย่างรวดเร็ว

ชื่อเสียงเรียงนามของยู่ฉือเซินดูเหมือนจะเป็นลูกระเบิด มันระเบิดขึ้นในใจของทุกคน มองผิวเผินนั้นกลับเงียบสนิทเหมือนไก่ที่โดนเชือด และไม่กล้าพูดอะไรอีก

ในขณะที่ยุ่งอยู่พักหนึ่งหานมู่จื่อดูเหมือนจะได้ยินเสียงผู้หญิงหลายคนกำลังซุบซิบกันอยู่

“อะไรอ่ะ?ผู้หญิงของยู่ฉือเซิน?ยู่ฉือเซินชอบผู้หญิงแบบนี้เหรอ?จืดชืดซะขนาดนั้น มาทำอะไรที่นี่เสแสร้งอะไรกันเนี่ย?”

“ใช่สิ ใครก็รู้ว่ายู่ฉือเซินไม่เคยชอบใครเลย เฉียวจื้อนายแน่ใจนะว่านายไม่ได้มาข่มพวกเรา?”

เฉียวจื้อ: “หึ ฉันจะข่มพวกเธอทำไม?ถ้าพวกเธอไม่เชื่อไปถามเธอคนนั้นเอาเองก็ได้”

ปล่อยเรื่องนี้ออกไป แต่ไม่มีใครกล้าถาม หานมู่จื่อไม่เห็นเย่โม่เซิน รู้สึกเหมือนถูกหลอก นัยน์ตาของมู่จื่อนั้นกำลังตั้งคำถามเฉียวจื้ออยู่เขาถามเฉียวจื้อในสายตาของเขา

“นายบอกฉันว่าเขาจะมา?ไหนล่ะ?”

เฉียวจื้อยิ้มและพูดว่า: “เธอไม่ต้องรีบ เขาอยู่ระหว่างทาง ฉันขอโทรไปหาเขาก่อน ถามว่าเขาเมื่อไหร่จะถึง”

ดูเหมือนว่าจะเป็นความจริง หานมู่จื่อเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เฉียวจื้อรีบออกไปโทร

ทันทีที่เฉียวจื้อไปผู้คนก็มารวมตัวกันและถามเธอเป็นภาษาอังกฤษ

“เธอเป็นผู้หญิงของยู่ฉือเซินใช่ไหม?เฉียวจื้อไม่ได้โกหกพวกเราใช่ไหม?”

หานมู่จื่อ “……”

เธอปวดขมับเล็กน้อย เธอควรตอบคำถามของคนเหล่านี้อย่างไร? หานมู่จื่อเม้มริมฝีปากยิ้มให้พวกเขาและไม่ตอบ

ในอีกด้านหนึ่งหลังจากที่เฉียวจื้อออกจากห้องแล้ว เขาก็เปิดโทรศัพท์ดูและพบว่าโทรศัพท์กลับเงียบไม่มีการตอบสนองใดๆ

เชอะ นี่ไม่เหมือนกับที่พูดเอาไว้? ตามหลักแล้วหลังจากที่ยู่ฉือเซินรู้เรื่องนี้ ไม่ใช่จะรีบมาถามทันที? หรือจะมาที่นี่ในทันทีหรอ

แต่ทำไมตอนนี้เงียบแบบนี้ บ่งบอกว่าเขาไม่เห็นข้อความของตัวเอง?

เฉียวจื้อพาผู้คนมาที่นี่โดยไม่ยอมแพ้และกดหมายเลขโทรศัพท์มือถือของยู่ฉือเซินโดยตรง

ดังขึ้นเป็นเวลานานก่อนที่จะรับโทรศัพท์ เสียงของยู่ฉือเซินฟังดูแหบและเหนื่อยเล็กน้อย: “นายมีธุระอะไร?”

เฉียวจื้อ:“……”

ไอ้นี่ต้องไม่เคยเห็นข้อความของเขาเฉียวจื้อแน่!

“ยู่ฉือเซิน ฉันส่งข้อความไปหานาย นายดูยัง?”

เย่โม่เซินไม่ได้ตอบคำถามเขา เขาพูดอย่างเย็นชาแทน: “ไม่มีธุระอะไรไม่ต้องรบกวนฉัน วางละนะ”

“แป๊บแป๊บ ฉันมีเรื่องสำคัญจะมาบอก!” เฉียวจื้อหยุดเขาทันเวลาและพูดตรงๆ: “ผู้หญิงของนายอยู่กับฉัน”

เย่โม่เซิน: “?”

“ผู้หญิงของนาย ได้ยินไหม?”

เมื่อเฉียวจื้อพูดแบบนี้ริมฝีปากของเขาก็โค้งงออย่างมีชัย “เป็นผู้ช่วยเลขาของนาย นายรู้ใช่ไหม? ฉันบอกว่าจะพาเธอไปทานอาหารเย็น เธอปฏิบัติตามอย่างเชื่อฟัง ยู่ฉือเซิน นายแน่ใจนะว่าไม่พาเธอกลับ?”

กึ๊ก(เสียงวางโทรศัพท์)——

เดิมทีเฉียวจื้อคิดว่าหลังจากที่เขาพูดแบบนี้เขาจะโกรธเขา ท้ายที่สุดเขาละเว้นขั้นตอนการเกลี้ยกล่อมหานมู่จื่อให้มากับเขาและบอกกับยู่ฉือเซินโดยตรงว่าเป็นหานมู่จื่อที่มากับเขาด้วยความสมัครใจ

มันเหมือนกับว่าดูสิผู้หญิงที่นายชอบหายไปกับฉันแล้วถ้านายโกรธก็มาแย่งฉันสิ

ฉันคิดว่าฉันคงเห็นเขาโกรธ ใครจะรู้ว่าหลังจากที่เขารอสักพักน้ำเสียงตู๊ด ตู๊ด ตู๊ดก็ดังมาจากโทรศัพท์

เฉียวจื้อ:“???”

เกิดอะไรขึ้น???

ยู่ฉือเซินวางสายโทรศัพท์ของเขา??

ไม่ใช่ เขาไม่สนผู้ช่วยตัวน้อยของเขาแล้วเหรอ? ถ้าเกิดเขาไม่ใจ แล้วทำไมวันนั้นเขาถึงต้อนเข้ามุมแล้วจูบเธอในห้องทำงานด้วย??

ในตอนนี้เมื่อเขาได้ยินว่าผู้หญิงของเขาวิ่งหนีไปกับตัวเอง ปฏิกิริยาแรกของเขาคือวางสายโทรศัพท์?

เฉียวจื้อรู้สึกแย่ไปชั่วขณะ

“เพื่อน”

ข้างหลังเขามีใครบางคนโผล่มาตอนนี้เป็นชายต่างชาติที่พูดจาน่ารังเกียจเขาเอาแขนโอบไหล่ของเฉียวจื้อ: ผู้หญิงที่นายพามานั้นเป็นผู้หญิงของยู่ฉือเซินจริงๆ?”

เฉียวจื้อรู้สึกหงุดหงิดเมื่อนึกถึงโทรศัพท์ที่เพิ่งวางสายไป

“ฉัน ตอนนี้ฉันไม่แน่ใจ”

ไม่บอกว่าเป็นผู้หญิงของเขา แต่ทำไมยู่ฉือเซินต้อนเข้ามุมแล้วจูบเธออย่างเห็นได้ชัด และเนื่องจากฉันพูดอีกสองสามประโยคที่ไม่ถูกใจฉันจึงถูกตอบโต้

อาจกล่าวได้ว่าเป็นผู้หญิงของเขา เขาได้ยินว่าผู้หญิงของเขามาที่บาร์กับเขาแทนที่จะถามว่ามันคือบาร์ไหนเขาวางสายโทรศัพท์นี่เป็นพฤติกรรมปกติหรือไม่?

“ไม่แน่ใจ?” ชายชาวต่างชาติที่ถือแขนของเขาเหล่ตาและยิ้มอย่างจริงใจ: ถ้าอย่างนั้นอาจไม่ใช่ผู้หญิงของยู่ฉือเซิน ฉันบอกแล้ว คนแบบยู่ฉือเซินจะตกหลุมรักผู้หญิงแบบนั้นได้ยังไง”

พูดเสร็จ เขาจับคางตัวเอง สีหน้าและแววตาค่อนข้างมีความหมาย “ฉันคิดว่าเธอดูใสซื่อ ไม่รู้ว่า…มันบริสุทธิ์จริงไหม”

คำพวกนี้มัน…

ทันใดนั้นความระมัดระวังของเฉียวจื้อก็ลุกขึ้น เหล่อย่างอันตรายและมองไปที่เขา: “นายอยากทำอะไร?นายอย่า……”

ชายต่างชาติยิ้มอย่างมีเลศนัยเหมือนเสือ “ฉันไม่ต้องการทำอะไร ก็แค่แปลกเท่านั้น”

พูดเสร็จ เขาตบไหล่ของเฉียวจื้อจากนั้นก็เข้าไปข้างใน

เฉียวจื้อรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ชายชาวต่างชาติก็เหมือนกับเขา แต่เขียวจื้อเปิดเผยและตรงไปตรงมามากกว่าเขามาก

ฉันไม่เคยเป็นอิสระ มันเป็นเพียงสิ่งที่ฉันต้องการ

แต่บุคคลนั้นแตกต่างออกไป เหยื่อที่เขาชอบ จะทำทุกวิถีทางเพื่อตามล่า มีนักศึกษาหญิงกี่คนที่มีมือสังหารโหดและเขาก็ยังไม่ยอมแพ้

เฉียวจื้อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในใจเขายังกระวนกระวายอยู่มาก

คนคือเขาพามา แม้ว่ายู่ฉือเซินไม่มา แต่เขาก็ต้องส่งเธออย่างปลอดภัย ถ้ามันเกิดอะไรขึ้น พอถึงเวลา…ยากที่จะอธิบาย

หลังจากมองไปตลอดทาง เฉียวจื้อก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายอาจไม่ใช่คนแบบนั้นแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าทำไมยู่ฉือเซินถึงเป็นแบบนี้ แต่…เขาควรจะกลับไปโดยเร็ว

เฉียวจื้อรีบกลับไปที่กล่อง

หลังจากชายชาวต่างชาติกลับไปแล้วเขาก็คิดถึงเรื่องอื่นยิ้มและรินไวน์หนึ่งแก้ว จากนั้นก็โยนอะไรบางอย่างลงไปอย่างเงียบๆ เขย่าแก้วแล้วเดินไปหาหานมู่จื่อ

หานมู่จื่อถูกกลุ่มเด็กผู้หญิงตั้งคำถาม

“ยู่ฉือเซินหล่อจริงๆ พวกเธออยู่ด้วยกันเมื่อไหร่?”

“ใช่สิ เธอมีเบอร์ของเขาไหม? โทรหาเขามาเล่นด้วยกัน พวกเราไม่ได้เจอคุณชายยู่ฉือมานานแล้ว”

หานมู่จื่อ: “ขอโทษนะ ฉันทำไม่ได้”

“ทำไมทำไม่ได้? หรือว่าเธอไม่มีเบอร์ของยู่ฉือเซิน?เธอกับเขาไม่ใช่คบกันเหรอ?”

เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ / เจ้าสาวมือสองของคุณชายพิก…

เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ / เจ้าสาวมือสองของคุณชายพิก…

Status: Ongoing

ถูกบังคับเป็นตัวแทนของงานแต่งงานนี้ เธอแต่งงานกับผู้ชายที่พิการแต่กลับมีอํานาจ ใหญ่ “ฉันเปโม่เซินไม่เอาผู้หญิงที่ท้องและไม่รู้ว่าพ่อของลูกเป็นใครเด็ดขาด”เดิมที่คิดว่า งานแต่งงานนี้เป็นการแลกเปลี่ยน แต่เธอกลับเผลอใจ ไปไปมามา สุดท้ายเธอก็จากไป ด้วยความเสียใจผ่านไปหลายปี ลูกชายที่หน้าตาคล้ายกับเขามากตบหัวของเปโม่เซิน ด้วยฝ่ามือเล็กๆ “พ่อคนร้าย นายว่าใครเป็นเด็กที่ไม่รู้ว่าพ่อของตัวเป็นใคร ?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท