ตอนที่ 63
“นายยังจะคาดหวังให้ฉันพูดอะไรที่น่าฟังอีกหรอ?” ปาณี มองเขาด้วยสีหน้าล้อเล่น ในสายตาของเธอไม่หลงเหลือ เยื่อใยที่มีต่อเขาเลยแม้แต่น้อย
“ปาณี เธอรู้ไหมว่าฉันกำลังให้โอกาสเธอ?” เวทัสโกรธ เนื่องจากความละอายและขุ่นเคืองเล็กน้อย คำพูดของ ปาณีทำให้เขาเสียหน้ามาก
ปาณียิ้ม แต่เดิมเธอยังเสียใจอยู่เลย
โดนเวทัสหยอกแบบนี้ รู้สึกน่าสนใจขึ้นมาหน่อย “ถ้า อย่างนั้นฉันต้องขอบคุณที่นายทิ้งฉันไป และมาขอคืนดีกับ ฉันตอนนี้?”
“เธออย่าคิดว่าฉันจะมาขอคืนดีเป็นครั้งที่สอง!” สำหรับ เขานั้น ที่ยอมก้มหัวให้เธอในวัน นี้ ถือเป็นขีดจำกัดของเขา
แล้ว
ไม่คิดเลยว่าเธอไม่เพียงแต่ไม่ขอบคุณ แต่ยังพูดจาไม่น่า ฟังอีก ทำให้เขาโมโหจนแทบจะเป็นบ้า
“ฉันไม่ได้คาดหวังอยู่แล้ว” ปาณีมองเวทัสอย่างเย็นชา
ไม่รู้ว่าเขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหน ถึงคิดว่าตัวเองยัง อาลัยอาวรณ์เขาอยู่
เวทัสมองท่าทางของเธอ ไม่มีหน้าที่จะอยู่ต่อ จึงเดินจาก ไปด้วยความโกรธ
ติรยาที่หลบอยู่ภายนอก เห็นการทะเลาะถกเถียงกันของ ทั้งสองอย่างชัดเจน
พูดตามความจริง ในตอนที่เวทัสของคืนดี เธอโมโหจน
แทบจะเป็นบ้า
เขาทำแบบนี้ได้ยังไง?
แม้เมื่อก่อนเขากับปาณีจะคบกัน แต่ตอนนี้คนที่คบกับเขา คือเธอ ติรยา เขาไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตาขนาดนี้เลย
หรอ?
ดีที่ป่าณีให้หน้าแล้วยังไม่เอาหน้าอีก ดูจากสถานการณ์ แล้ว คาดเดาว่าต่อไปเวทัสคงไม่สนใจเธออีก
ตรยามองดูรูปในมือถือที่แอบถ่ายไว้ ดูจากมุมนี้แล้ว ปาเนี และเวกัสอยู่ใกล้กันมาก ดูเหมือนทั้งสองคนจะใกล้ชิด สนิทสนมกันมาก
เธอยิ้มมุมปาก รอคอยเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลังจากที่ชา มนิธิเห็นรูปพวกนี้ และหลังจากนั้น ก็กดส่งออกไป
ข้างล่างยังมีข้อความที่เขียนไว้ว่า : “คุณอาธามนิธิ คุณ ดูปาณีสิคะ เธอเป็นแบบนี้อีกแล้ว เธอบอกว่าเธอชอบเวที สมาก ที่ทนอยู่กับคุณอาเป็นเพราะว่าโดนแม่ขังคับ ขอ เพียงเวทัสยอมคบกับเธอ เธอจะไปจากคุณทันที…
หลังจากส่งข้อความเสร็จ ติรยาก็ยิ้มมุมปาก เธอไม่เชื่อว่า ปาณียังจะอยู่ในบ้านวิสิทธิ์เวชอย่างสุขสบายได้อีก
เพียงแค่ธามนิธิไม่สนใจปาณี ปาณีก็จะไม่ปรากฏตัวต่อ หน้าเธอและเวทัสอีก!
ถึงเวลานั้นเธอก็จะกลายเป็นยาจกเหมือนเดิม!
และยิ่งไปกว่านั้น เห็นได้ว่าธามนิธินิสัยไม่ดีเป็นอย่างมาก เธอชักจะอยากรู้แล้วสินะว่าจุดจบของปาณีจะเป็นยังไง
หลังจากเห็นเวทัสเดินออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา ติรยาจึง รีบเก็บมือถือ และเดินตามเขาออกไป
ปาณีกลับบ้านเป็นคนสุดท้าย หลังจากออกจากร้านอาหาร ก็ตรงไปยังสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินที่ใกล้ที่สุด ซื้อตั๋วและนั่ง รถกลับบ้าน
“คุณหนูปราณี กลับมาสักทีนะคะ!” ปาณีเพิ่งถึงหน้าบ้าน ก็ เห็นลำมุงที่เตรียมตัวจะกลับไปยังบ้านวิสิทธิ์เวชเดินออก มาจากข้างใน สีหน้าของเธอเครียดเล็กน้อย
“สวัสดีค่ะคุณน้า!” มองไปยังสีหน้าที่เคร่งเครียดของเธอ
“เกิดเรื่องอะไรหรอคะ?”
“วันนี้คุณชายธามนิธิอารมณ์ไม่ค่อยดีค่ะ เดี๋ยวคุณหนูเข้าไปแล้วระวังหน่อยนะคะ” ถ้าหากถามว่าคนในบ้านนี้ เอไอะไรมากที่สุด คำตอบก็คงจะเป็นกลัวธามนิธิโมโห
ดาพูดของลามุง ทำให้ปาณีสับสนเล็กน้อย ตอนคุณอา โทรหาเธอยังเดีๆอยู่เลย
เธอไม่ได้คิดอะไรมาก พูดกับลำมุงว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณ กลับดีๆนะละ ระหว่างทางระวังตัวด้วยนะคะ
บวิสิทธิ์เวชในเวลานี้ของทุกวัน
ซัมซุงพูดว่า รีบเข้าไปเถอะค่ะ”
“หนูไปส่ง “ปาณีส่งแม่บ้านกลับไปแล้วจึงจะเข้าบ้าน เธอไม่ได้พกกุญแจติดตัวจึงเคาะประตูบ้าน ไวยาตย์เป็น คนมาเปิดประตูตัวยสีหน้าเข้มขรึม และเขาก็ไม่ได้ทักทาย
เมื่อเห็นป่าณี
