ชั่วขณะนั้น ควินน์ลืมโลกที่มีทักษะและความสามารถเหล่านี้ไป โลกที่ผู้คนไม่พยายามลุกขึ้นสู้เพื่อคนอื่น ถ้าอย่างนั้น เพื่ออะไรล่ะ? นั่นก็เพื่อ ศักดิ์ศรี
เขาก้มลงมองและเห็นว่าดาบทั้งสองนั้นแทงอยู่ที่ท้องของเขา เลือดสีแดงสดไหลหยดลงไปตามปลายดาบ เฟยปล่อยดาบทั้งสองแล้วถอยออกมาพร้อมกับอ้าปากค้าง และทำตัวเหมือนทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นอุบัติเหตุ
แต่ควินน์ไม่มีทางเชื่อและเขารู้ดีว่ามันเกิดอะไรขึ้น ขณะที่เขามองไปรอบๆ เขาก็จับผิดรอยยิ้มบนใบหน้าของแบรนดอนได้ ควินน์จึงจับด้ามดาบของดาบทั้งสองและใช้กำลังทั้งหมดหักด้ามมันทิ้งทันที
โดยอีกครึ่งหนึ่งของคมดาบยังฝังอยู่ที่หน้าท้องของเขา และเขาก็ก้าวเดินเข้าไปหาเฟย
“ดูเหมือนแกอยากจะเล่นเกมส์สินะ” ควินน์กล่าว “ถ้างั้นก็มาเล่นเกมส์กันเถอะ แกทำฉันเลือดออกแล้ว ดังนั้นฉันก็มีสิทธิ์ที่จะเอาเลือดแกออกเช่นกัน”
เมื่อเฟยได้ยินคำพูดเหล่านั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอยออกมาจากควินน์ มีบางสิ่งที่แตกต่างออกไป เมื่อมองสายตาคู่นั้นของเขา
“ทำไมฉันถึงตัวสั่นเนี่ย มันเป็นแค่เลเวล 1 นะ ใจเย็นๆสิ”
เมื่อควินน์อยู่ห่างจากเฟยแค่ไม่กี่ฟุต เขาก็กำลังจะเหวี่ยงมือของตัวเองออกไป
“โลหิตฟาด….”
แต่ก่อนที่ควินน์จะใช้สกิลของตัวเองจนสำเร็จ มือของเขาก็ถูกทำให้ชะงักด้วยปลายดาบที่แหลมคม
“พอ หยุดเดี๋ยวนี้” ลีโอพูดขณะที่ชี้ดาบไปที่ควินน์ “มีสองอย่างที่ผิดปกติ”
“แล้วอย่าได้คิดว่าแผนของเธอสองคนจะไม่มีใครสังเกตเห็น ฉันจะไม่ปล่อยให้นักเรียนคนไหนแหกกฏในคาบเรียนของฉัน เธอทิ้งอาวุธไว้ที่นี่ได้เลย รวมไปถึงฉันขอสั่งห้ามไม่ให้เรียนวิชาต่อสู้อื่นๆในคลังอาวุธนี้ได้อีก”
จากนั้นทหารสองนายก็ปรากฏตัวออกมายืนข้างๆควินน์
“พาเขาไปที่สถานพยาบาลแล้วเช็คให้แน่ใจว่าเขาได้รับการรักษา” ลีโอกล่าว
“รอก่อนค่ะ!” เรย์ร่าตะโกน “บางทีฉันควรไปกับเขา ฉันอยากมั่นใจว่าเขาจะไม่เป็นอะไร”
“เขาเป็นเด็กหนุ่มที่แข็งแรง ไม่ต้องกังวลหรอกนะสาวน้อย เขาดูแลตัวเองได้แน่”
แม้ว่าเรย์ร่าจะกังวลเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของควินน์ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องหลักที่เธอต้องห่วง ดูเหมือนว่าแผลบนตัวของควินน์จะทำให้เขาเสียเลือดมาก แม้ว่าแวมไพร์จะสามารถรักษาตัวเองได้อย่างรวดเร็ว แต่พลังเหนือธรรมชาติเหล่านั้นต้องมาจากที่ไหนสักแห่งซึ่งพลังนั้นต้องถูกทดแทนในไม่ช้า
หลังจากที่ทหารคว้าแขนทั้งสองข้างของควินน์ ภายในไม่กี่วินาที ควินน์ก็ถูกย้ายมายังข้างนอกของสถานพยาบาล
“หากคุณได้รับการรักษาแล้วกรุณาพักผ่อนให้เต็มที่นะครับ” ชายคนหนึ่งกล่าวก่อนที่จะเทเลพอร์ตอีกครั้ง
“ทักษะอะไรสะดวกชะมัด”
หลังจากตรวจเช็คแล้วว่าผู้ชายคนนั้นได้หายตัวไป ควินน์ตัดสินใจมุ่งหน้าไปเข้าห้องน้ำใกล้ๆในชั้นเดียวกัน ซึ่งนักเรียนแทบทั้งหมดกำลังอยู่ในคาบเรียนวิชาการต่อสู้ต่างๆ ตอนนี้โถงทางเดินจึงว่างเปล่าไร้ผู้คน โดยเหตุผลที่ควินน์ตัดสินใจไปเข้าห้องน้ำแทนที่จะเข้าสถานพยาบาลเป็นเพราะควินน์รู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังรักษาตัวเองอยู่
หน้าจอสถานะของเขาก็ยืนยันความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้
[ HP : 12/20 ]
ราวกับครั้งล่าสุด ทันทีที่ควินน์ออกจากการต่อสู้ ร่างกายของเขาก็เริ่มรักษาแล้วฟื้นตัวด้วยความเร็วอย่างเหลือเชื่อ ควินน์ก้มลงมองและดูเหมือนแผลที่ท้องส่วนใหญ่ได้รักษาตัวเองจนหายแล้ว อย่างไรก็ตาม มันก็ยังไม่สามารถรักษาบริเวณที่คมดาบทั้งสองกำลังฝังอยู่ได้
“มันต้องเจ็บมากแน่ๆ”
โชคดี ที่ควินน์ยังคงสวมถุงมืออสูรอยู่ ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องดึงคมดาบทั้งคู่ออกมาด้วยมือเปล่า
“หนึ่ง สอง สาม!” จากนั้นเขาก็ดึงคมดาบทั้งคู่ออกมาอย่างรวดเร็วในการกระทำเพียงครั้งเดียว ความเจ็บปวดนั้นฉับพลันและชัดเจนมาก แล้วเขาทำแทบทุกอย่างเพื่อระงับเสียงกรีดร้องของตัวเองไว้
ในที่สุด บาดแผลทั่วท้องของเขาก็รักษาตัวเองช้าๆและจนหายดีกระทั่งข้อความใหม่ได้ปรากฏขึ้นมาทันที
[ ความหิวของคุณเพิ่มมากขึ้น ]
[ ความหิวของคุณเพิ่มมากขึ้น ]
[ HP : 15/20 ]
[ คุณไม่สามารถรักษาและฟื้นฟูตัวเองได้อีกต่อไป ]
[ HP ของคุณจะลดลงทุกๆ 1 ชั่วโมง จนกว่าจะดื่มเลือดมนุษย์ ]
ควินน์มองไปที่ข้อความและพยายามคิดว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น ตอนที่ควินน์ทำการทดสอบ เขาก็ค้นพบแล้วว่าเขาต้องการดื่มเลือดในทุกๆสองวัน แต่ข้อความนี้กลับแสดงให้เห็น แม้ว่าควินน์จะดื่มเลือดของเรย์ร่าไปตอนเช้า มันก็ยังไม่ถึงเวลาที่กำหนดเอาไว้เลย
จากนั้นควินน์จึงนึกย้อนกลับไป ว่าเลือดสามารถรักษาและฟื้นฟูเขาด้วยวิธีไหนได้บ้าง ถ้ามันทำงานเหมือนกัน นั่นหมายความว่าเขาใช้เลือดที่ดื่มไปเป็นพลังงานในกระบวนการรักษาร่างกายของเขา เมื่อพลังงานเหล่านั้นถูกใช้จนหมด เขาจะไม่สามารถฟื้นฟูและรักษาได้อีก รวมไปถึงเขาจำเป็นต้องดื่มเลือดอีกครั้งด้วย
เขารู้สึกคุ้นชินแล้วกับการได้รับเลือดและเขาพร้อมแล้วสำหรับเป้าหมายถัดไปในคืนนี้
คราวนี้เขายังทนความหิวโหยได้อยู่ อาจเป็นเพราะควินน์ไม่ได้อยู่ในสภาวะร่างกายที่ดูย่ำแย่ ซึ่งก่อนจะมุ่งหน้ากลับหอพักของเขา ควินน์ได้ถอดเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดทิ้งไปและเปลี่ยนชุดด้วยเสื้อผ้าใหม่ที่ไม่เหมือนเดิม
ในขณะที่ควินน์กำลังยุ่งกับการเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาก็ได้ยินเสียงนักเรียนสองคนกำลังคุยกันอยู่ด้านนอกขณะที่พวกนั้นเดินไปตามทางเดิน
“ทั้งๆที่นายเป็นคนใช้ทักษะพิเศษ ทำไมฉันต้องถูกถีบหัวส่งออกมาด้วย?” เฟยบ่นอุบ
“เฮ้ แกก็ดูโอเคกับแผนนี้ตั้งแต่แรกที่ฉันบอก ทำไมแกพึ่งจะมาโกธรเอาตอนนี้ล่ะ”
“นายเป็นคนที่ลากฉันไปเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมด หรือเป็นเพราะนายรู้สึกอายเพราะแพ้เลเวล 1 กันล่ะ” เฟยแค่นหัวเราะ
ทันใดนั้น แบรนดอนก็ผลักเฟยไปกระแทกกับผนังทางเดินแล้วคว้าคอเสื้อของเขาเอาไว้
“ฉันต้องเตือนแกรึเปล่า ว่าฉันอยู่สูงกว่าเลเวลของแกเฟย หรือเราจะลองสู้กันก็ได้ แกจะได้รู้ซึ้งถึงสถานะของแก”
เฟยไม่ได้พูดอะไรจนกระทั่งในที่สุดแบรนดอนก็ปล่อยคอเสื้อของเขา จากนั้นเฟยก็ตัดสินใจเดินแยกไปคนละทางเพื่อกลับหอพักของเขาเอง
“ฉันคิดว่าเราเป็นเพื่อนกันแบรนดอน ไม่ใช่ที่นายขาดการควบคุมเป็นเพราะฉันเลเวลต่ำกว่าหรอกนะ”
จากนั้นแบรนดอนก็เดินกลับไปที่หอพักเช่นกัน โดยที่เขาได้ถีบประตูที่อยู่ด้านหลังตัวเองอีกด้วย
“โอ้ คู่รักทะเลาะกันเหรอ เหอะ เยี่ยมไปเลย” ควินน์พูดขณะที่จับตาดูอยู่ด้านหลังและเดินกลับไปในทิศทางเดียวกับเฟย
คาบเรียนวิชาการต่อสู้ต่างๆจบลงและพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน นั่นคือเวลาที่นักเรียนทุกคนจะรีบกลับไปยังหอพักรวมไปถึงวอร์เด็นกับปีเตอร์ ขณะที่ทั้งคู่เดินกลับมาที่ห้อง ดวงตาคู่ของวอร์เด็นก็เบิกกว้างเมื่อสะดุดเห็นเข้ากับบางสิ่งบางอย่าง
“อะไรกัน นี่มันเสื้อผ้าของควินน์นี่นา?” ปีเตอร์พูดขณะที่ยกเสื้อผ้าพวกนั้นขึ้นมาจากพื้น “เลือดเต็มไปหมดเลย หรือว่าเขาบาดเจ็บในการฝึก”
ร่างกายทั้งหมดของวอร์เด็นสั่นสะท้านขณะที่เขาเห็นเลือดพวกนั้น
‘เกิดอะไรขึ้นกับเขา’ วอร์เด็นคิดในใจ ‘พวกปีสองเล็งเป้าหมายไปที่เขาแล้ว
งั้นเหรอ หรือมีบางอย่างเกิดขึ้นตอนที่ฝึกซ้อมการต่อสู้จริงๆ?’
“ฉันบอกนายแล้วว่าให้นายจับตาดูเขา” วอร์เด็นพูด
‘เราน่าจะจัดการพวกชั้นปีที่สองได้ตอนที่เรามีโอกาส’
“หยุดเลยนะ!” วอร์เด็นกล่าวด้วยเสียงที่ดังมาก
“หืม…นายเป็นอะไรหรือเปล่าวอร์เด็น?” ปีเตอร์ถาม
ทว่านอกจากนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก วอร์เด็นรีบเดินไปเปิดประตูที่ห้องพักเพื่อตามหาควินน์ แต่ในขณะที่เขากำลังจะทำเเบบนั้น เรย์ร่าก็ได้ยืนอยู่และเงื้อมือของเธอหน้าประตูห้องพักของพวกเขา ราวกับกำลังจะเคาะ
“โอ้ ควินน์อยู่ที่นี่หรือเปล่า?” เรย์ร่าพูด
แต่ในวินาทีต่อมา วอร์เด็นได้คว้ามือของเรย์ร่าแล้วลากไปกระแทกเข้ากับประตูด้านหลัง จากนั้นวอร์เด็นก็ผลักเรย์ร่าให้เข้าไปประชิดประตูแล้วกดแขนของเขาไปที่คอของเด็กสาว
“บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับควินน์!”
