My Vampire System ตอนที่ 97 ฉันเปลี่ยนไปแล้ว
ควินน์ไม่ได้กินอะไรเลยในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ถ้าหากเป็นมนุษย์ปกติ พวกเขาก็คงรู้สึกหิวมากๆ อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่ในกรณีของควินน์ ก่อนหน้านั้นที่เขากลืนยาลงไป เขายังอิ่มอยู่ซึ่งเขาเดาได้ว่าทําไม นั่นก็เพราะเลือดของเอียน
สิ่งสุดท้ายที่เขากินเข้าไปก็คือเลือดและมันคือทั้งหมดที่อยู่ในท้องของเขา ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทันทีที่เขากินเม็ดยาเม็ดเสริมอาหารเข้าไป ดูเหมือนว่าร่างกายของเขาจะปฏิเสธทันควัน
[ สสารที่กินไม่ได้ ]
[ -10 HP]
[HP : 45/55 ]
ควินน์ไม่เคยมีปัญหาในการกินมาก่อน เห็นได้ชัดว่ารสชาติที่ได้รับไม่ได้ดีนักเมื่อเทียบกับตอนนั้น แต่เขาก็ยังสามารถยัดอาหารลงคอได้ ไม่ว่าจะเป็นอาหารชนิดไหนก็ตาม
เฮย์ลี่ย์รีบเข้าไปเช็คร่างกายของควินน์อีกครั้งพลางประคองร่างของเขาให้นอนราบกับพื้น เธอตรวจทุกอย่างเท่าที่ทําได้ พร้อมกับใช้ทักษะในการรักษาที่หน้าท้องของเขาด้วย ซึ่งขณะนั้นเกิดแสงสว่างจางๆปรากฏออกมาจากมือของเธอ
[ ตรวจพบทักษะในการรักษา ]
[ ไม่สามารถปิดกั้นทักษะนี้ได้ ]
[ 1 ]
[1]
[HP : 55/55 ]
ควินน์รู้สึกโล่งใจที่พลังในการรักษายังใช้ได้ผลในอนาคต ถ้าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส มันคงจะสะดวกสําหรับเขามากทีเดียว
“ขอบคุณครับ ผมรู้สึกดีขึ้นแล้ว”
[ความหิวของคุณเพิ่มขึ้น ]
แม้ว่าเธอจะรักษาเขาให้กลับมามีสภาพร่างกายที่สมบูรณ์ได้ แต่ทักษะพิเศษในการรักษา ไม่ได้ช่วยอะไรเลย กับอาหารของเขาที่หกเลอะเทอะอยู่เต็มพื้น
“เจออะไรผิดปกติในตัวเด็กคนนี้หรือเปล่าคะ?” เฟย์ถาม
“ไม่เจอเลย” เฮย์ลี่ย์ตอบ “แต่ฉันจะต้องพาเขาไปที่ห้องทํางานของฉันอีกรอบเมื่อฉัน กลับไป”
จากนั้น ลีโอก็กลับเข้ามาในสนามประลองอีกครั้ง พร้อมกับแบกอะไรบางอย่างไว้บนบ่า ทันทีที่เขาเข้ามา ควินน์กล้าพูดได้เลยว่ามันคืออะไร เพราะกลิ่นอันหอมหวานของมันกําลังเรียกหาเขา
[ ใช้งานสกิลกักเก็บโลหิต ]
[ 90/100 มิลลิลิตร ]
[ คุณไม่มีอาการหิวอีกแล้ว ]
หลังจากดื่มเลือดจากสกิลกักเก็บโลหิต เขาก็ไม่ได้สนใจสิ่งที่อยู่บนบ่าของลีโออีกต่อไป ถึงกระนั้น กลิ่นอันหอมหวานก็ยังอบอวลอยู่ทั่วสนามประลอง
“เราพร้อมที่จะเดินทางกลับกันแล้วใช่ไหม?” ลีโอพูดพร้อมกับจ้องมองมาที่ควินน์
‘เขามองมาที่ฉันอยู่ใช่ไหม? ไม่น่าจะเป็นไปได้ เขาตาบอดนี่นา’
“เอาล่ะ พวกเธอทั้งสองคน” เฟย์พูด ก่อนจะมองวอร์เด็นและควินน์ “เมื่อเรากลับไปถึง ฉัน ต้องรายงานเกี่ยวกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างละเอียด แม้ว่าเราจะรู้ข้อมูลจากอีกด้านหนึ่งแล้ว แต่เราก็อยากได้ยินจากปากของพวกเธอด้วย ว่ามันตรงกันหรือไม่”
วอร์เด็นและควินน์จึงหันมามองหน้ากันทันที
“คุณหมายถึง…คุณรู้ว่าใครเป็นคนผลักเราเข้าประตูมิตั้งั้นเหรอครับ?” วอร์เด็นถาม
“ใช่ ชั้นปีที่สองได้ออกมายอมรับความผิดแล้ว นายพลุกกําลังจัดการกับเขาในขณะที่เรากําลังคุยกันอยู่”
พวกเขาทั้งคู่ไม่รู้เหมือนกันว่าทําไม แต่ใครบางคนกําลังปกป้องปีเตอร์อยู่ ซึ่งหมายความว่าสิ่งที่วอร์เด็นและควินน์สงสัยนั้นชัดเจนแล้ว มีคนสั่งให้ปีเตอร์ทําเรื่องแบบนี้และไม่ใช่ว่าจะเป็นใครที่ไหนก็ได้ ต้องเป็นคนที่มีแบ็คอัพสูงพอที่จะปกปิดเรื่องทั้งหมดและมีอํานาจในการสั่งการนักเรียนชั้นปีที่สองมารับโทษแทนเขา
ทั้งกลุ่มเริ่มเดินไปรอบๆศูนย์ฝึกซ้อมโดยมีเด็กๆอยู่ตรงกลางและเฟย์เป็นผู้นําข้างหน้า ส่วน ข้างหลังก็คือลีโอ ซึ่งตอนนี้ ควินน์ค่อนข้างมั่นใจว่าลีโอกําลังจ้องมองมาที่เขาอย่างไม่ลดละ เพราะก่อนหน้านั้น เขาจําได้ว่าอาจารย์ลีโอพูดอะไรบางอย่าง เกี่ยวกับทักษะพิเศษว่ามีใครใช้พลังอยู่หรือเปล่า
ลิโอรู้ว่าควินน์มีทักษะพิเศษแล้วใช่ไหม? แล้วถ้าเป็นแบบนั้นทําไมเขาถึงไม่พูดอะไรเลย โดยก่อนที่เขาจะทันรู้สึกตัว อาจารย์สีโอก็ยืนอยู่ข้างๆเขาและเอียงศีรษะเข้ามาใกล้ๆหูของควินน์
“พอเรากลับไปที่โรงเรียนได้แล้ว เธอมาคุยกับฉันทีนะ แค่เธอคนเดียว ฉันสัญญาว่าจะไม่ทําอะไรเธอทั้งนั้น” ลีโอกระซิบ
ทันทีที่เขาพูดจบลีโอก็กลับไปยังตําแหน่งของเขาในฐานะผู้คุ้มกันแนวหลัง เมื่อควินน์หันกลับไปมองเขา ก็ได้เห็นว่าลีโอมีรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า
ควินน์พบว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อใจใครได้ในตอนนี้ แต่ด้วยใบหน้าเช่นนั้น เขามองไม่เห็นว่ามันจะมีอันตรายตรงไหน และเขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าอาจารย์ลีโอต้องการจะคุยอะไรกับเขา
กรณีที่ย่ําแย่ที่สุด เขาอาจจะเรียกวอร์เด็นกับเรย์ร่าไปด้วยก็ได้
ในที่สุด พวกเขาก็มาถึงโถงแผนกต้อนรับ ซึ่งเป็นสถานที่แรกที่พวกเขามาถึง เมื่อเข้ามาจากด้านนอก ที่โต๊ะแผนกมีคอมพิวเตอร์ที่จําเป็นต้องกรอกรหัสผ่าน เฟย์จึงป้อนรหัสที่ช่วยให้เธอเข้าสู่ระบบของคอมพิวเตอร์เครื่องนี้ได้
หลังจากที่เธอพิมพ์อะไรสักอย่าง เสียงกลไลขนาดใหญ่ก็ดังขึ้นมาจากทิศทางของสนามประลอง
“แบบนี้เอง เราดึงเปิดมันด้วยตัวเองไม่ได้” วอร์เด็นพูดขึ้นมา
ถึงแม้ว่าควินน์จะคิดต่างออกไป ด้วยสกิลตรวจสอบของเขา เขาสามารถผ่านเครื่องกดรหัสได้ง่ายๆ แต่เขาเองก็สงสัยว่ามันจะช่วยให้เขาแฮ็กเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ได้หรือเปล่า
ทั้งกลุ่มเดินกลับมาที่ๆพวกเขาเพิ่งออกไป แต่คราวนี้เมื่อพวกเขาเข้ามายังสนามประลอง แทนที่จะเป็นลานกว้างธรรมดาๆ บนพื้นสนามกลับมีประตูมิติที่ถูกยกขึ้นมาจากใต้ดินและตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางนั้น
“มันก็ปกติดีนี่!” เดลบ่น ” ดูเหมือนผมจะแบกเจ้านี้โดยที่ไม่มีเหตุผลเลยนะ”
ขณะที่ทั้งหมดเดินเข้าไปใกล้ประตูมิติ ควินน์ก็เริ่มได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นระรัวและเขาไม่ใช่คนเดียวที่ได้ยิน
“มีปัญหาอะไรรึเปล่าไอ้หนู?” ลีโอเอ่ย
“ไม่มีอะไรครับ” เขาตอบ
แต่มันคือคําตอบที่โกหก พอเขาอาเจียนยาเม็ดเสริมอาหารออกมา เห็นได้ชัดว่าร่างกายของเขาเปลี่ยนแปลงไปหลังจากที่วิวัฒนาการครั้งล่าสุด เขาเคยกินอาหารปกติได้ ทว่าตอนนี้เขาทําไม่ได้แล้ว นั่นรวมไปถึงการเปลี่ยนแปลงอื่นๆด้วย
ก่อนหน้านั้น เมื่อเดินไปอยู่ใต้แสงดวงอาทิตย์ ค่าสถานะทั้งหมดของเขาจะหายไปครึ่งหนึ่ง แล้วต้องทํายังไง หากตอนนี้ เขากําลังจะถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน
วอร์เด็นมองควินน์ และตะหนักในเรื่องเดียวกัน “คุณครับ คุณรู้หรือเปล่า ว่าอีกด้านมันเป็น เวลากลางวันหรือกลางคืน คือผม..ไม่ได้เห็นดวงอาทิตย์มาพักใหญ่ๆเลย”
” ตะวันจะตกดินในอีกไม่กี่ชั่วโมง” เฟย์ตอบ “แต่เมื่อเธอสองคนกลับไป ฉันขอแนะนําให้พวกเธอพักผ่อนดีกว่า”
ควินน์กลืนน้ําลายหลังจากที่ได้ยินคําพูดเหล่านั้น
[ โว้ว ผ่อนคลายหน่อยสิครับ! ] ระบบพูดขึ้น [คุณไม่ต้องเครียดหรอก แสงแดดไม่ฆ่าคุณแน่นอน ]
‘จริงเหรอ?’
[ จริงสิครับ ทําไมผมต้องโกหกคุณด้วยล่ะ แต่มันจะส่งผลกระทบที่แตกต่างไปจากเดิมกับคุณนะ ]
‘เช่นอะไร?’
[ เดี๋ยวคุณก็รู้เอง ]
