เย่ชิงหยู่เข้าใจในทันที โดยเฉพาะคนที่ขาเดินไม่สะดวก
เมื่อเทียบกับคำว่าโรงพยาบาลที่บอกเป็นนัย มันเทียบได้กับฉากปัจจุบันจริงๆ!
ดังนั้นตั้งแต่แรกเริ่มไม่ใช่เพราะว่าความร่วมมือทางอุปกรณ์ทางการแพทย์ของเธอมีปัญหา และหลิวเฟิงก็ไม่ต้องการขอความเป็นธรรมให้กับคนป่วยในครอบครัว!
ตั้งแต่แรกเริ่มไม่ใช่ความปรารถนาส่วนตัวของเขา ที่เอาความร่วมมือทางธุรกิจมาเป็นข้ออ้างเพื่อจะได้ร่างกายของเย่ชิงหยู่ แต่เพื่อคนที่ขาเดินไม่สะดวกในโรงพยาบาล!
คนนี้ไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับเธอ ตรงกันข้ามเธอกลับรู้จักเขาเป็นอย่างดี แถมยังเป็นคนที่คุ้นเคยมาก!
เป็นไปไม่ได้!
เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!
เป็นเขาได้ยังไง!
เขาไม่ได้หายไปจากโรงพยาบาลแล้วเหรอ?
ไม่ใช่สิ!
หายตัวที่โรงพยาบาล!
หรือนี่จะเป็นเงื่อนงำที่หลิวเฟิงต้องการให้เธอ?
มีเพียงคนเดียวที่หายตัวไปจากโรงพยาบาล และคนคนนั้นก็เป็นลูกพี่ลูกน้องชายของเขา!
หลิวเฟิงยิ้ม“ประธานเย่ ดูจากสีหน้าของคุณแล้ว คุณน่าจะนึกออกแล้วใช่ไหม?”
เย่ชิงหยู่ดูไม่สงบเหมือนก่อนหน้านี้ เธอพยักหน้าอย่างจำนน แล้วถามอย่างประหม่าว่า “เป็นไปไม่ได้ มันต้องไม่ใช่เขา!”
“ประธานเย่ ทำไมคุณหลอกตัวเอง คุณเดาถูกแล้ว แต่คุณไม่ต้องการที่จะเชื่อและยอมรับมันใช่ไหม? แต่มันไม่สำคัญหรอก เพราะเขาเห็นคุณค่าของคุณมาก ถ้าคุณไม่ได้ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่เขามี เขาจะเป็นคนที่ทำให้คุณหวาดกลัวอย่างในวันนี้ได้อย่างไร? ”
หลิวเฟิงยิ้ม “เอาล่ะ เขาจะมาที่นี่ในไม่ช้า ยอมรับความหวาดกลัวครั้งสุดท้าย!”
หลังจากพูดจบหลิวเฟิงก็หันหลังกลับและจากไป ไม่ให้โอกาสพวกเธอสักนิดเลย!
สภาพแวดล้อมที่ทรุดโทรม บรรยากาศที่กดดัน และเย่ชิงหยู่ที่สูญเสียจิตวิญญาณ ทำให้เธอตกอยู่ในความหวาดผวา ราวกับว่าทะเลที่มีพายุพัดเข้ามาในหัวใจของเธอ เธอก็ไม่สามารถสงบสติลงได้ คือเขา จะเป็นเขาได้อย่างไร? เขาจะหายตัวไปจากโรงพยาบาลแล้วหันกลับมาอย่างงดงามเพื่อแก้แค้นได้อย่างไร?
แต่ถ้าไม่ใช่เขา แล้วใครจะทำเรื่องใหญ่โตนี้ไปทำไม!
สิ่งแรกพูดคุยถึงความร่วมมือ! สิ่งที่สอง ทำไมถึงอยู่ในโรงพยาบาล! สิ่งที่สามสิ่งที่สามแม้แต่ผู้ดูแลสมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิงยังเต็มใจที่จะร่วมด้วย
เขาทำบางสิ่งสำเร็จจริงหรือ?
พูดคุยความร่วมมือทางธุรกิจเป็นเรื่องเท็จ ส่วนเรื่องการแก้แค้นนั้นเป็นเรื่องจริง!
เขาต้องการทรมานเย่ชิงหยู่ด้วยวิธีการดังกล่าว!
มันจะเป็นเขาจริงๆ เหรอ?
เย่ชิงหยู่ไม่แน่ใจ!
ความมืดมิดและกลิ่นไม่พึงประสงค์ของน้ำยาฆ่าเชื้อฟุ้งกระจายไปทั่ว ทำให้คนสองคนตื่นตระหนกจนเสียสติ!
ในที่สุดหยางเซินเซินก็สติกลับคืนมา แล้วถามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาว่า “ประธานเย่ เมื่อกี้เขาหมายถึง……”
เย่ชิงหยู่ระงับความตื่นตระหนกแล้วพูดว่า”ใช่ ฉันถูกแก้แค้น และคนคนนี้คือคนที่ฉันรู้จักดี เขาคือจางไห่เฟิง ลูกพี่ลูกน้องชายของฉัน แต่ที่เขาถึงเลือกที่นี่ก็เพราะเขาหายตัวไปจากโรงพยาบาล นี่คือการแก้แค้น!”
“ประธานเย่ เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องชายของคุณ เขาจะฆ่าคุณได้อย่างไร? เขาไม่ลังเลที่จะนึกถึงความสัมพันธ์ในวงศ์ตระกูลบ้างเหรอ?”
เย่ชิงหยู่ยิ้มอย่างขมขื่นมาก
ความเกลียดชังอาจเป็นอารมณ์ความรู้สึกที่ยากจะลืมเลือนที่สุด สำหรับจางไห่เฟิงไม่มีอะไรที่เธอต้องสำนึกผิด!
“พี่เฟิง ผู้หญิงคนนั้นคาดเดาตัวตนของพี่ได้แล้ว เธอมีสีหน้าที่ตกใจมาก ถ้าพี่ได้มาเห็นสีหน้าของเธอตอนนี้พี่ต้องอารมณ์ดีมากแน่ๆ เพราะฉันมองดูสีหน้าของเธอแล้วรู้สึกสะใจมาก ตอนแรกเธอแกล้งทำเป็นเข้มแข็ง ทำท่าทางไม่สนไม่แคร์ พอฉันค่อยๆ เปิดเผยตัวตนของพี่ช้าๆ ทำเอาเธอแทบจะสูญเสียวิญญาณยังไงยังงั้น สีหน้าดูน่าเกลียดสุดๆ ไปเลย ฉันขอคารวะเลยจริงๆ”
เลียแข้งเลียขาได้เก่งจริงๆ !
“แต่……” หลิวเฟิงสงสัยว่า “ต้องการจับสาวน้อยคนนี้ ทำไมเราต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้? แค่ไปที่ตงข่ายกรุ๊ปแล้วลักพาตัวเธอมาก็ได้แล้ว ทำไมต้องไปที่โรงแรมเทียนเยว่ด้วย? แบบนี้มันไม่ใช่ยุ่งยากไปกว่าเดิมเหรอ?”
“ฮ่าฮ่า……” จางไห่เฟิงหัวเราะเสียงดัง “รู้ไหมว่าทำไมนายถึงเป็นได้แค่ลูกน้อง? มองอะไรก็มองแค่ผิวเผิน สมควรที่จะเป็นลูกน้องตลอดไป!”
หลิวเฟิงหน้าเปลี่ยนสีในทันที ยิ้มอย่างเจื่อนๆ “เอ่อ พี่หมายความว่าแค่ให้นายมาช่วยพี่แก้ปัญหาเท่านั้นเอง”
“ช่างเป็นคนที่จับง่ายเกินไปแล้ว มีความหวาดกลัว แต่ไม่มีความสิ้นหวัง ไม่มีความสิ้นหวังในใจ จะเพลิดเพลินไปกับความสุขของสิ่งนี้ได้อย่างไร? การทำแบบนี้ทำให้เย่ชิงหยู่รู้หวาดกลัวจนถึงก้นบึ้งของหัวใจ ปล่อยให้เธอฉันรู้สึกสิ้นหวังลึกๆ ในใจ!”
หลิวเฟิงได้ยินสิ่งที่เขาพูด แต่เขายังคงยิ้ม “พี่เฟิง ยอดเยี่ยมจริงๆ”
“สำหรับคำถามที่นายถามว่าทำไมต้องไปที่โรงแรมเทียนเยว่ก่อน นอกจากการแก้แค้นหลัวเทียนเยว่ที่ชอบดูถูกคนอื่น แล้วยังเป็นการให้หลัวเทียนเยว่จ่ายราคากับสิ่งที่เขาพูดจาไร้สาระ” เมื่อพูดถึงตรงนี้จางไห่เฟิงก็หยุดพูด แล้วจ้องมองไปที่หลิวเฟิงแล้วถามว่า “นายรู้หนึ่งในสาเหตุนี้ไหม?”
หลิวเฟิงยิ้มอย่างเจื่อนๆ และส่ายหัวเบาๆ
“ดูเหมือนว่านายจะไม่มีความก้าวหน้าใดๆ เลย” จางไห่เฟิงพูดอย่างตั้งความหวัง“ก่อนอื่น เปิดเผยให้เย่ชิงหยู่เห็นว่าหลัวเทียนเยว่ไม่มีคุณสมบัติเพียงพอ อย่างที่สองนอกจากการแก้แค้นหลัวเทียนเยว่คนที่ชอบดูถูกคนอื่น แล้วยังต้องแก้แค้นต่อความเมินเฉยของหลัวเทียนเยว่ สำหรับอย่างที่สามนี้สำคัญที่สุด ฉันต้องการให้ฟางเหยียนรู้ว่าเย่ชิงหยู่หายตัวไปในโรงแรมเทียนเยว่ และปล่อยให้พวกเขาทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือด ให้กลายเป็นศัตรูกัน นี่คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของการไปที่โรงแรมเทียนเยว่ก่อน”
อาศัยมือของฟางเหยียนทำลายหลัวเทียนเยว่ศัตรูในอดีต นี่คือความฉลาดของจางไห่เฟิง!
สีหน้าของหลิวเฟิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “เยี่ยมมาก ยิงปืนนัดเดียวได้นกสามตัวนี้ช่างอัศจรรย์ถึงขีดสุด พี่เฟิง ข้าน้อยยอมรับคำสอนจากพี่แล้ว พี่ไม่ธรรมดาจริงๆ เป็นคนที่อัศจรรย์เหนือความคาดหมาย ฉันศรัทธาพี่อย่างสุดขีด การติดตามพี่เฟิง เป็นเกียรติอันยิ่งใหญ่สำหรับฉันแล้ว”
จางไห่เฟิงเพิกเฉยต่อคำเยินยอของหลิวเฟิง
“แต่พี่เฟิง มีอีกอย่างที่ฉันยังไม่รู้”
“ดูแล้วนายทำเรื่องนี้ได้ไม่เลวเลย งั้นพูดออกมาเถอะ”
“เอาล่ะ ฉันจะถามตรงๆ ว่าทำไมพี่ถึงเลือกเป็นโรงพยาบาลร้างแห่งนี้? มีสถานที่มากมายสำหรับสาวน้อยคนนี้ ทำไมถึงเลือกที่นี่? ทำไมไม่ใช่ที่โรงแรมเทียนเยว่หรือสถานที่อื่นๆ ?”
“เลือกเป็นโรงแรมเทียนเยว่ไม่ได้หรอก มันจะทำให้เย่ชิงหยู่ไม่เข้าใจความรู้สึกสิ้นหวังของฉันในตอนนั้น นอกจากนี้การที่อยู่โรงแรมเทียนเยว่จะไม่บรรลุผลที่ฉันต้องการ ฉันต้องการให้หลัวเทียนเยว่รู้สึกตื่นกลัว และให้มันรู้ว่าอะไรที่เรียกว่าผู้ที่แข็งแกร่ง นอกจากจะทำให้เย่ชิงหยู่รู้สึกสิ้นหวังแล้ว ฉันยังต้องการทำให้หลัวเทียนเยว่สับสนและยุ่งเหยิง จนหมดหวังมากพอที่จะฆ่าตัวตาย!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้หลิวเฟิงก็เข้าใจว่าจางไห่เฟิงต้องการให้คนที่ทำร้ายเขาชดใช้กรรมจนฆ่าตัวตายไปเอง!
ยอดเยี่ยมมาก ยอดเยี่ยมมากจริงๆ!
“พี่เฟิง ฉันคิดว่าฉันมาตามพี่ช้าไปแล้ว ถ้าฉันตามพี่เร็วกว่านี้คงจะดีไม่น้อย แต่มันไม่สำคัญหรอก การติดตามพี่ตอนนี้ก็สามารถชดเชยวันเวลาเมื่อก่อนได้ พี่เฟิง โปรดสนับสนุนผมด้วยเถอะ”
จางไห่เฟิงไม่ได้พูดอะไร
“เอ่อ พี่เฟิง ตอนนี้พี่อยากไปดูผู้หญิงคนนั้นไหม ให้เธอรู้ว่าความสิ้นหวังที่แท้จริงคืออะไร?”
ทันทีที่พูดถึงเธอ ความเกลียดชังบนใบหน้าของจางไห่เฟิงเพิ่มขึ้นในทันใด เขาพูดอย่างเคร่งขรึม “ดูสิ ต้องดู แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เกมที่สนุกเพิ่งเริ่มต้น ทำไมต้องรีบเร่ง? ฉันล่ะอยากเห็นสถานการณ์ของโรงแรมเทียนเยว่ในตอนนี้จริงๆ !”
— —
ผู้จัดการล็อบบี้ของโรงแรมเทียนเยว่ตื่นขึ้นแล้วกดโทรศัพท์หาหลัวเทียนเยว่ทันที พูดสั้นๆ เกี่ยวกับการหายตัวไปของเย่ชิงหยู่และคนอื่นๆ หลังจากได้ยินเรื่องนี้เขาก็โกรธจัดและรีบกลับมาในทันที ผู้จัดการล็อบบี้ถูกซ้อมอย่างหนัก ความโกรธก็ไม่ลดลงและยิ่งโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ
เขาไม่ได้สังเกตเห็นอะไรผิดปกติตั้งแต่แรก?
เหมาโรงแรมเทียนเยว่?
ล้อเล่นหรือเปล่า? หรือเห็นแก่เงิน?
ต่อมาหลัวเทียนเยว่ได้รู้ว่านอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่าผู้จัดการล็อบบี้ทำแบบนี้เพราะอยู่ภายใต้อิทธิพลของความมั่งคั่งของสมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิง ปัจจัยที่สำคัญที่สุดเป็นเพราะเย่ชิงหยู่ เขาก็ไม่สนใจ แต่ผลลัพธ์กลับกลายเป็นเช่นนี้
หลัวเทียนเยว่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “มีคนวางเกมกับพวกเรา!”
