ได้ยินแบบนั้นฉินสือโอวก็ลังเลแล้วเอ่ยถามว่า “ฉันเป็นพุทธศาสนิกชนนะ เป็นอาร์คบิชอปได้ด้วยเหรอ?”
คราวนี้เบลคเงียบจริงๆ แล้ว พอเปิดปากพูดอีกครั้งเขาก็พูดอย่างจนใจว่า “โอเค เพื่อน งั้นให้เราปรึกษากันดูว่าสิ่งนี้ขายไปแล้วได้เงินเท่าไรเถอะ”
ฉินสือโอวดีใจพูดว่า “ไม่ ฉันไม่ขาดเงิน เบลค สิ่งนี้แลกตำแหน่งอาร์คบิชอปได้จริงเหรอ? ฉันคิดว่าเป็นอาร์คบิชอปก็ไม่เลวเหมือนกัน นายก็รู้ ตอนนี้ฉันไม่ได้…”
“หุบปากไอ้บ้า หยุดแซวฉันได้แล้ว นายอยากขายไหม? ถ้าอยากจะขาย งั้นฉันจะช่วยติดต่อคนขายให้ สิ่งนี้มีความต้องการในตลาดอยู่มาก” เบลคจำต้องพูดขัดเขา
ฉินสือโอวพูด “อืม นายติดต่อเถอะ แต่พูดจริงนะ ฉันคิดว่าเป็นอาร์คบิชอปดีกว่าเอาไปขาย…”
เขาพูดถึงตรงนี้ ทางเบลคก็วางสายไปแล้ว ท่านชายฉินมองดูมือถือพลางหัวเราะออกมา ใครบอกให้แกยั่วให้ฉันอยากรู้ ตอนนี้รู้ยังว่าฉันมันแน่?
วางสายไปเขาก็เข้าไปหาข้อมูลเกี่ยวกับไม้พาโลซานโตในเน็ต ในขณะเดียวกันเขาก็ส่งจิตสำนึกแห่งโพไซดอนออกไป เรียกคราเคนออกมาเตรียมให้มันขนสมบัติบนเรือนี้ขึ้นมาบนบก
ไม้พาโลซานโตเป็นชื่อเรียกแบบให้เกียรติ ที่จริงไม้ชนิดนี้เรียกว่าไม้จันทน์เขียว วงศ์โคกกระสุน หมวดแก้วเจ้าจอม ได้ชื่อนี้มาเพราะมีกลิ่นหอมและสีเขียวราวกับหยก เป็นไม้มีค่าของโลกชนิดหนึ่ง และยังเป็นไม้ที่ดีที่สุดในอเมริกา
ไม้ชนิดนี้ผลิตได้มากที่สุดในป่าฝนเขตร้อนของลาตินอเมริกา แหล่งกำเนิดส่วนใหญ่กระจายอยู่ในทวีปอเมริกา ประเทศแหล่งผลิตคือสหรัฐอเมริกา บราซิล ปารากวัย หมู่เกาะแคริบเบียน อาร์เจนตินาและเขตอเมริกากลาง
อย่างที่เบลคบอก เพราะความสวยงามแบบมีมนต์ขลังของไม้จันทน์เขียว คนมักจะยกให้เป็นสิ่งเป็นมงคล บวกกับเนื้อไม้ที่แน่น ทนความสึกหรอและการเสื่อมสภาพ และมีความหนาแน่นสูงและมีลักษณะแข็งและแข็งแรง ดังนั้นตั้งแต่ยุคกลางจึงได้รับการยกย่องจากศาสนาคริสต์ว่าเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ในการทำไม้กางเขนของโบสถ์
เพียงแต่ที่เขาพูดก็ไม่ถูกทั้งหมด ที่จริงไม่ใช่แค่ศาสนาคริสต์ที่มองว่ามันเป็นของศักดิ์สิทธิ์ ศาสนาพุทธกับอิสลามก็เหมือนกัน ศาสนาพุทธถือว่าการพกไม้พาโลซานโตติดตัวสามารถปัดเป่าความชั่วร้ายได้ ถือว่าไม้ศักดิ์สิทธิ์ชนิดนี้มีจิตวิญญาณสามารถปกป้องคุ้มครองให้ปลอดภัย และอวยพรให้ชีวิตมีความสุข
แต่น่าเสียดายมาก ไม้จันทน์เขียวโตช้ามากๆ บวกกับความต้องการที่มากเป็นพิเศษในบางช่วงเวลาจึงเหมือนกับไม้จันทน์ประเภทอื่น ไม้ชนิดนี้ถูกตัดหมดในเวลาอันรวดเร็วทำให้ตอนนี้พบได้น้อย และทำให้ราคาในตลาดนานาชาติขึ้นไปเรื่อยๆ
พอเข้าสู่ยุคปัจจุบัน ตลาดของไม้จันทน์เขียวก็กว้างกว่าเดิม การวิจัยทางวิทยาศาสตร์พบว่าไม้นี้อุดมไปด้วยน้ำมันชนิดหนึ่ง น้ำมันนี้สามารถระเหยได้ มีฤทธิ์กล่อมประสาท สามารถทำให้สดชื่นได้ แต่เพราะมันเป็นต้นไม้ตามธรรมชาติ ดังนั้นจึงไม่มีผลข้างเคียงต่อร่างกายเหมือนยากล่อมประสาทสังเคราะห์ทางอุตสาหกรรม
และผลึกที่เกาะบนเปลือกไม้จันทน์เขียวก็มาจากน้ำมันชนิดนี้ หลังจากเคลือบมันด้วยชั้นบางๆ แล้ว สารอินทรีย์เหล่านี้จะไม่สามารถระเหยได้และจะก่อตัวเป็นผลึกตกตะกอนใสที่เปลือกไม้
น้ำมันชนิดนี้น่าอัศจรรย์ใจมาก ในทางเคมีมันเป็นยากล่อมประสาทตามธรรมชาติที่มีฤทธิ์อ่อนๆ ในเชิงฟิสิกส์มันสามารถเปลี่ยนสีได้ ใต้แสงอาทิตย์เป็นสีน้ำตาลอมเหลือง ภายใต้ไฟสลัวเปลี่ยนเป็นสีเขียว ถ้าความชื้นและอุณหภูมิเพิ่มขึ้นจะเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเข้มหรือสีม่วงเป็นต้น
สาเหตุข้างต้นรวมกันบวกกับความแข็งของเนื้อไม้และลายบนพื้นผิวที่หรูหราสวยงามของไม้ชนิดนี้ สัมผัสเรียบลื่นละเอียด ดังนั้นจึงกลายเป็นวัตถุดิบที่มีค่าในการแกะสลักและทำให้ราคาของมันขึ้นสูงไปอีก
สรุปแล้ว ด้วยหลายสาเหตุ ไม้ชนิดนี้ก็เริ่มหายากขึ้นมา ราคาก็สูงตาม ไม้พวกนี้ที่ฉินสือโอวพบมูลค่าไม่ต่ำไปกว่าทองคำน้ำหนักเดียวกัน
ดูท่าแล้วเรืออับปางสองลำนี้คงจะมีอายุมากแล้ว อย่างน้อยน่าจะถึงสองสามร้อยปี เพราะจำนวนไม้ชนิดนี้เริ่มน้อยจนหายากตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 ไม่น่าเชื่อว่าหลังจากที่เรือลำนี้จมลงที่นี่จะไม่มีจดบันทึกในประวัติศาสตร์ เห็นได้ชัดว่าสมัยนั้น แม้ว่าไม้ชนิดนี้จะมีค่า แต่ยังไม่มีค่ามากขนาดที่จะจดบันทึกและเผยแพร่
ไม่อย่างนั้นแม้ว่าเรือจะจมลงในทะเลลึกและไม่สามารถกู้ได้ ก็น่าจะจดบันทึกลงในสมุดเรืออับปางมีมูลค่าถึงจะถูก
เขาควบคุมจิตสำนึกแห่งโพไซดอนสำรวจเรืออับปางโดยละเอียดอีกรอบ ฉินสือโอวไม่ได้พบอะไรอีกจึงหันไปทางเรืออับปางลำข้างๆ
เรือลำนี้มีซากคนจำนวนหนึ่ง จิตสำนึกแห่งโพไซดอนหาอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็พบเพียงเหรียญทองและเหรียญเงินขึ้นสนิมบางส่วน แต่จำนวนน้อยมาก อีกอย่างก็ขึ้นสนิมมากแล้ว ไม่มีมูลค่าอะไร
ตอนรอให้คราเคนมาถึง ฉินสือโอวไม่มีอะไรทำเลยไปดูในตึกเล็กของฟาร์มปลาหน่อย
เพราะฟาร์มปลามีพื้นที่ใช้สอยเยอะ ตึกที่อยู่อาศัยก็ทำเป็นวิลล่า แคนาดามีไม้มากมายกับพื้นที่ว่างให้ใช้สอยเยอะ เมื่อก่อนในชนบทมีคนน้อย ขอแค่อยากสร้างวิลล่าก็ง่ายนิดเดียว แค่หาคนกลุ่มหนึ่งมาเริ่มงานก็ได้แล้ว
เพียงแต่ฟาร์มปลาโกลเด้นเบย์ไม่มีวิลล่าหรือเคยมีแต่โดนเปลี่ยนให้เป็นตึกเล็ก หลายๆ อย่างโดนรื้อออกเหลือแต่ตึกเดี่ยวๆ
ฉินสือโอวเข้าใจถึงจุดนี้ดี บ้านของแคนาดาไม่เหมือนบ้านในจีน ควักเงินจ่ายไปแล้วก็ไม่ต้องจ่ายอีกจนกว่าสิทธิ์ในทรัพย์สินจะหมดอายุ บ้านที่นี่ต้องเสียภาษีโรงเรือนทุกปี ส่วนภาษีสำหรับวิลล่าสูงกว่าอพาร์ตเมนต์และอาคารธรรมดา
เห็นได้ชัดว่าเพื่อที่จะจ่ายภาษีน้อยลงสองพี่น้องสุดแปลกจึงเปลี่ยนวิลล่าเป็นอาคารหลังเล็กๆ ดูจากจุดนี้พวกเขาช่างเป็นผู้ชาย ที่อยู่แต่บ้านจริงๆ
จะเห็นได้จากอีกจุดหนึ่งนั่นคือพวกเขาเก็บกวาดอาคารเล็กๆ ก่อนที่จะออกไป แม้แต่พรมก็ไม่เหลือไว้ พอฉินสือโอวเข้าไปก็เห็นตึกที่ดีกว่าโครงตึกเพียงเล็กน้อย ตอนนี้อยากจะอยู่ก็ไม่มีทางอยู่ได้
แต่ก็ไม่เป็นไร ขาดอะไรก็ซื้อเข้ามาเพิ่มก็ได้แล้ว ใช้เครื่องบินขนมาก็เรียบร้อย
เขาวางแผนอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หาสนามบินส่วนตัวที่ใกล้ฟาร์มปลามากที่สุด พอได้ช่องทางติดต่อเจ้าของก็เช่าที่จอดเครื่องบินราคา 700 ดอลลาร์ต่อวัน
ในอนาคตข้างหน้าเขาต้องใช้เครื่องบินบ่อย อย่างเช่นเครื่องบินแทรกเตอร์ที่ต้องโปรยเมล็ดสาหร่ายทะเลกับพืชน้ำลงในทะเล แล้วก็อย่างเช่นเครื่องบินแทรกเตอร์ยังต้องขนข้างของเครื่องใช้ในชีวิตประจำวันมาที่ฟาร์มปลา
ที่แคนาดา อุตสาหกรรมการขนส่งทางอากาศเจริญก้าวหน้ามาก มีสนามบินเอกชนกว่า 2,500 แห่งทั่วประเทศ แซงหน้าเม็กซิโกที่มีสนามบิน 2,400 แห่งในปีที่แล้ว กลายเป็นประเทศที่มีสนามบินพลเรือนเยอะเป็นอันดับสามของโลกรองจากสหรัฐอเมริกาและบราซิล
ถ้าจำเป็นเขาก็คิดว่าจะสร้างสนามบินเล็กๆ ที่ฟาร์มปลาโกลเด้นเบย์ คุ้มกว่าทำถนนเสียอีก อย่างไรที่นี่ก็เป็นที่ของเขาแล้ว ต่อไปจะพึ่งเรืออย่างเดียวไม่ได้ เรือช้าเกินไป อย่างไรก็ต้องการสนามบิน
นี่เป็นแผนพัฒนาในอนาคต ตอนนี้ที่ต้องทำก็คือเปลี่ยนชื่อให้ฟาร์มปลา มีแค่การเปลี่ยนชื่อฟาร์มปลานี้ถึงเป็นของเขาโดยสมบูรณ์
เรื่องเปลี่ยนชื่อทำเอาเหล่าชาวประมงตื่นเต้นดีใจกันใหญ่ เข้ามามุงรวมกันหารือ สุดท้ายพวกเขาก็หารือชื่อกันออกมาหลายชื่อ ฉินสือโอวบอกพวกเขาว่าคิดชื่อของฟาร์มปลานี้ออกมาได้แล้ว: ฟาร์มปลาต้าฉินสอง…
“แย่แล้ว!” เหล่าชาวประมงต่างพากันแสดงออกทำนองนี้
………………………………
