ปลาบรีมสองสามตัวติดเหยื่อ เชอร์ลี่ย์ดึงพวกมันขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น เธอรีบเข้าไปหาฉินสือโอว ตัวเธอนั้นถือคันเบ็ดรอด้วยความตื่นเต้นให้มีปลามากินเหยื่อ
ฉินสือโอวยิ้มออกมา เขาเอนตัวนั่งอยู่ที่ด้านข้างบนดาดฟ้าเรือเพื่อเป็นผู้ช่วยของเธอ
ปลาบรีมไม่ได้เป็นปลาที่โง่ โดยเฉพาะเมื่อพวกมันอยู่รวมกันเป็นฝูง พวกของมันตัวก่อนหน้าอาจจะกินหนอนถั่วลิสงและถูกจับขึ้นมาได้ แต่พวกมันจะไม่ยอมถูกหลอกให้กินหนอนถั่วลิสงและถูกจับอีกแล้ว
เพราะเหตุนี้ เมื่อไม่มีฉินสือโอวคอยช่วย เชอร์ลี่ย์ก็ตกปลาขึ้นมาไม่ได้อีกเลย เรื่องนี้ทำให้เธอรู้สึกหดหู่เล็กน้อย เธอยกตะขอเกี่ยวปลาขึ้นมาดูหลายครั้งอย่างอดไม่ได้ พลางบ่นพึมพำออกมา “เฮ้อ น่าเบื่อชะมัด ทำไมเหยื่อยังอยู่ที่ตะขอล่ะ? ทำไมเหยื่อไม่ถูกปลากินไปนะ? เหยื่อล่ะ? เหยื่อถูกกินไปแล้ว แต่ทำไมถึงตกปลาขึ้นมาไม่ได้ล่ะ?”
แม้ว่าหู่จือและเป้าจือจะฟังภาษาคนไม่เข้าใจ แต่เมื่อพวกมันมองไปยังเชอร์ลี่ย์พวกมันก็เข้าใจสถานการณ์และความคิดของเธอ พวกมันแลบลิ้นออกมา ราวกับกำลังหัวเราะเยาะเธอ
ฉินสือโอวไม่มีอะไรทำ เขาจึงหลบเข้าฝั่งและอุ้มลูกสาวมาขึ้นเรือ ตามกฎของการแข่งขันแล้ว เด็กที่มีอายุต่ำกว่าสิบปีไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในทะเลสาบ แม้ว่าจะเป็นสมาชิกในครอบครัวก็ตาม แต่เขาก็ต้องปฏิบัติตามกฎ เขาจึงทำได้เพียงตกปลาที่ริมทะเลสาบเท่านั้น
เมื่อปราศจากการไล่ล่าโดยจิตสำนึกโพไซดอน จำนวนของปลาคาร์พเอเชียก็เพิ่มขึ้น
หลังจากที่เชอร์ลี่ย์คว้างเบ็ดตกปลาออกไปอีกครั้ง จากนั้นเบ็ดตกปลาก็เกิดการสั่นไหวขึ้น เธอตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เธอร้องออกมาเสียงดังและวิ่งกลับไปที่รอตกปลา
สายเบ็ดถูกดึงกลับมาอย่างรวดเร็ว แต่จากนั้น สักพักหนึ่งเธอก็ดึงเบ็ดขึ้นมาไม่ไหว สายเบ็ดเหยียดตรง คันเบ็ดโค้งราวกับรูปพระจันทร์เสี้ยว เมื่อเห็นดังนั้นเธอก็ร้องออกมาด้วยความดีใจว่า “ฉิน รีบมาช่วยหนูเร็วเข้า มันจะต้องเป็นปลาตัวใหญ่แน่ๆ!”
โดยที่ไม่ต้องใช้จิตสำนึกโพไซดอน ฉินสือโอวก็รู้ได้ทันทีว่านี่คือปลาคาร์พเอเชีย ที่ทะเลสาบเฉินเป่าแห่งนี้ยังมีปลาสายพันธุ์ไหนอีกที่มีแรงมากมายมหาศาลแบบนี้?
ทักษะการตกปลาของเชอร์ลี่ย์นั้นแย่มาก การตกปลาขนาดกลางและเล็ก มือและสายตาจะต้องสัมพันธ์กัน เพื่อป้องกันไม่ให้ปลาหนีหายไป จึงจำเป็นที่จะต้องดึงมันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แต่สำหรับปลาขนาดใหญ่แล้ว จำเป็นจะต้องมีทั้งความแข็งแกร่งและอ่อนโยน การต่อสู้กับมันถือเป็นการต่อสู้ที่ยาวนาน ไม่สามารถใช้กำลังที่รุนแรงได้
เธอดึงเบ็ดขึ้นมาอย่างแรง ทำให้ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นไม่ดีมากนัก ‘ผึ่งๆ’ เกิดเสียงสายเบ็ดดังขึ้นมาทันที!
ฉินสือโอวรีบตอบสนองต่อเหตุการณ์นั้นทันที เขาคิดไว้อยู่แล้วว่าจะต้องเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ ดังนั้นเมื่อตอนที่สายเบ็ดขาด เขาก็รีบกระโดดขึ้นไปแล้วใช้มือบังหน้าของเชอร์ลี่ย์ไว้ทันที
สายเบ็ดที่ตึงแน่นขาดสะบั้นลง มันเด้งกลับมาเหมือนกับสปริงเข้ามาอยู่ในมือของฉินสือโอว เขาไม่ได้เจ็บมาก แต่ถ้าหากโดนหน้าล่ะก็ โดยเฉพาะใบหน้าบอบบางของเชอร์ลี่ย์แล้ว แบบนั้นจะรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก
โลลิต้าร้องออกมาด้วยความตกใจ ไม่นานเธอก็ตระหนักขึ้นมาได้ว่าสายเบ็ดดีดเข้าที่หลังมือของฉินสือโอว เธอรีบโยนคันเบ็ดทิ้งและรีบดูที่หลังมือของฉินสือโอวทันที เมื่อเห็นรอยแดงที่หลังมือ ดวงตากลมโตของโลลิต้าเริ่มแดงก่ำ น้ำตาไหลเธอไหลออกมากระทบหลังมือ
ฉินสือโอวทำตัวไม่ถูก เขาทำได้เพียงปลอบใจเธอวา “ไม่ต้องร้อง ไม่เป็นไร ฉันไม่เจ็บเลย”
เถียนกวาที่อยู่ในกระเป๋าเป้อุ้มเด็กที่หันหลังชนกับอกของเขามองไปยังเชอร์ลี่ย์ที่กำลังร้องไห้แล้วยิ้มออกมา เด็กหญิงยิ้มและพูดออกมาเบาๆ ว่า “น่าเกลียด น่าเกลียด กวากวาไม่ร้อง! พี่สาวร้อง น่าเกลียด…”
โลลิต้าใช่หลังมือเช็ดน้ำตา จากนั้นก็จ้องเขม็งไปยังเด็กหญิงตัวเล็ก เธอจิ้มเข้าที่แก้มของเด็กหญิงและพูดออกมาอย่างขมขื่น “รอเธอโตก่อนเถอะ แล้วดูสิว่าพี่จะจัดการกับเธอยังไง!”
เด็กหญิงไม่เข้าใจว่าการแก้แค้นของผู้หญิงนั้นน่ากลัวเพียงใด เธอยังคงยิ้มออกมา เมื่อโลลิต้าหยุดร้องไห้แล้ว เถียนกวาก็ทำสีหน้าผิดหวังออกมา
ฉินสือโอวถอนหายใจออกมา หลังจากนี้บ้านของเขาคงจะครึกครื้นเป็นอย่างมาก รอให้เถียนกวาโตขึ้นมากกว่านี้หน่อย วินนี่และเชอร์ลี่ย์ ผู้หญิงทั้งสามคนนี้จะต้องสร้างสงครามกันสักยกแน่ๆ!
เพื่อที่จะปลอบใจโลลิต้า เขาส่งจิตสำนึกโพไซดอนไปยังใต้ทะเลสาบและหาฝูงปลาบรีมให้เธอ ปรากฏว่าเมื่อลงไปน้ำเขาก็เจอเข้ากับฝูงปลาพระอาทิตย์ขนาดใหญ่ ปลาชนิดนี้เป็นปลาน้ำจืดที่พบเจอได้บ่อยในแคนาดา ลวดลายของพวกมันฉูดฉาดเหมือนกับปลาคาร์พ พวกไม่ได้มีขนาดใหญ่เท่าปลาคาร์พ แต่เนื้อแน่นมาก และมีรสชาติที่ไม่เลวเลยทีเดียว
เพราะแบบนี้เขาจึงเรียกให้ฝูงปลาพระอาทิตย์พวกนี้เข้ามาหา หลังจากที่เชอร์ลี่ย์หย่อนเบ็ดลงไป เธอก็จับปลาพวกนี้ได้สองสามครั้ง และนั่นทำให้เธอระเบิดเสียงหัวเราะออก และมีความสุขขึ้นมาอีกครั้ง
ตอนนี้บรรยากาศการตกปลานั้นครึกครื้นเป็นอย่างมาก มีคนตกปลาได้เรื่อยๆ และก็มีคนทำปลาหลุดลอยไปเหมือนกัน นอกจากนี้ยังมีคนที่ทำเบ็ดขาดเหมือนกับเชอร์ลี่ย์ด้วย ผู้คนที่มาตกปลาต่างส่งเสียงร้องออกมากันเสียงดัง ไม่ว่าจะเป็นเวลาดีใจ เวลาที่ตัวเองตกปลาตัวใหญ่ได้แล้วต้องตะโกนเรียกเพื่อนให้มาช่วย หรือว่าเสียงคนร้องออกมาอย่างผิดหวังเมื่อจับปลาไม่ได้ เรียกได้ว่ามีหลากหลายอารมณ์ทีเดียว
โดยเฉพาะริมทะเลสาบ เสียงร้องนั้นคึกคักมาก คนจำนวนไม่น้อยยืนอยู่ในน้ำ เพื่อที่จะโยนเบ็ดออกไปได้ไกลขึ้น
ตอนนี้การเซลฟี่กำลังเป็นที่นิยม โดยเฉพาะในหมู่นักท่องเที่ยว เมื่อพวกเขาตกปลาขึ้นมาได้ไม่ว่าจะตัวเล็กหรือใหญ่ มีบางคนที่ถ่ายรูปเซลฟี่กับปลาคาร์พที่มีขนาดเท่ากับฝ่ามือ…
ที่แคนาดา การตกปลาไม่ได้ตกเพื่อกินเท่านั้น แต่สิ่งที่สำคัญอย่างหนึ่งคือเป็นกิจกรรมที่ความสนุกสนาน หากใช้คำพูดที่กำลังนิยมในอินเทอร์เน็ตมาอธิบาย ก็คงจะบอกว่าการที่พวกเขามีความสุขไม่ใช่เพราะปลา แต่เพราะความรู้สึกของการตกปลา
ความรู้สึกการจับเบ็ดตกปลาด้วยสองมือ ความรู้สึกที่มีปลามากินเหยื่อ ความรู้สึกถึงสายเบ็ดที่ตึงหลังจากที่มีปลามากินเหยื่อ และความรู้สึกในการดึงปลาขนาดใหญ่ขึ้นมาจากน้ำ และที่สำคัญที่สุดคือความรู้สึกหลังจากที่จับพวกมันขึ้นมาได้แล้ว เมื่อความรู้สึกเหล่านี้มารวมกัน ก็ทำให้กิจกรรมการตกปลาเป็นกิจกรรมที่มีเสน่ห์กิจกรรมหนึ่ง
การตกปลาในทะเลสาบเฉินเป่านั้นต่างจากที่อื่น เนื่องจากปลาที่นี่มีพลังงานโพไซดอนอยู่ในตัวไม่มากก็น้อย เนื้อของพวกมันจึงอร่อยกว่าปลาที่อื่น ดังนั้นความรู้สึกในการทานเนื้อปลาก็สำคัญเช่นกัน
พวกเขาตกปลากันจนถึงตอนกลางวัน จากนั้นทุกคนก็เริ่มทานอาหารกลางวัน ฉินสือโอวนำเตาย่างมาเอง เขาและเหล่าชาวประมงช่วยกันทำอาหารตามปกติ โดยเริ่มจากนำมาปลาบรีมมาผ่าท้องออก แล้วนำไปย่างบนเตา
วิธีการย่างของนครเซนต์จอห์นนั้นเหมือนกับการย่างเนื้อ ฉินสือโอวชอบการย่างปลาแบบเสฉวนมากกว่า เขาจึงนำเตาย่าเล็กๆ ของตัวเองมา จากนั้นก็นำปลาไปหมักกับเกลือ ไวน์และเครื่องปรุงรสทั้งห้าชนิด แล้วค่อยนำไปย่างบนเตา
การย่างปลาจะอร่อยหรือไม่อร่อย สำคัญที่กระบวนการย่าง ตามปกติแล้ว พวกเขาจะใส่เข้าไปในเตาอบ แต่ว่าการใช้เตาอบที่ริมทะเลสาบนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เลยต้องใช้เตาย่างแทน ซึ่งแบบนี้ก็ทำให้รสชาติไม่เลวเหมือนกัน
ในระหว่างการย่างควรทาน้ำมัน น้ำผึ้งและโรยเครื่องปรุงทั้งห้าชนิดลงไปบนตัวปลาเรื่อยๆ แบบนี้จะทำให้เนื้อปลามีรสชาติที่อร่อยที่สุด
บนเตาย่างต้องมีขิงและกระเทียมสับวางไว้ด้านบน จากนั้นก็ตามด้วยเห็ด ไข่ไก่ มันฝรั่งแผ่นและอื่นๆ เมื่อย่างปลาได้ที่แล้วก็นำปลาใส่เข้าในหม้อเคี่ยว จากนั้นฉินสือโอวก็โรยต้นหอมผักชีลงไปที่ด้านบน
นักท่องเที่ยวที่อยู่รอบๆ ต่ามองการย่างปลาของเขา มีคนถามว่ามีเตาย่างแบบนี้อีกไหม เขาตอบอย่างไม่ต้องคิดว่าไม่มี นี่เป็นเตาที่เขาทำขึ้นค้นมาเอง ที่เกาะแฟร์เวลไม่มีวิธีการทำอาหารแบบนี้
โหวจื่อเซวียนและหวงเฮ่าเจียเข้ามาร่วมรับประทานอาหารกับเขาด้วย ฉินสือโอวถามพวกเขาว่าตกปลาได้กี่ตัว พวกเขาตอบพร้อมกับหัวเราะออกมาว่าได้เพียงสองตัวเท่านั้น และพูดต่อว่าตกมาเพื่อย่างกินเฉยๆ
ฉินสือโอวเข้าใจในทันที เดาว่าปลาสองตัวที่ตกขึ้นมาได้จะไม่ใช่ปลาบรีม แม้ว่าที่ทะเลสาบเฉินเป่าจะมีปลาบรีมจำนวนไม่น้อย แต่เมื่อเทียบกับขนาดของทะเลสาบที่กว้างใหญ่ขนาดนี้แล้วก็ไม่ถือว่ามีจำนวนที่มากมายอะไร ปลาที่ตกได้ส่วนใหญ่จึงเป็นปลาคาร์พเอเชียหรือไม่ก็ปลาพระอาทิตย์เป็นหลัก
หลังจากนั้น พวกเขาทั้งสองคนก็เข้าไปช่วยชาร์คย่างปลาที่เตาย่างอีกเตา ฉินสือโอวเปิดกล่องเก็บความอุณหภูมิออกมา ในนั้นมีเนื้อไก่และเนื้อห่านย่าง พวกมันถูกย่างได้ที่จนเป็นสีน้ำตาลสวยแล้ว เพียงแค่นำมาอุ่นบนเตาย่างก็พอแล้ว เมื่อเขานำเนื้อย่างขึ้นมากลิ่นหอมของพวกมันก็กระจายไปทั่ว
นอกจากนี้ยังมีพายฟักทองและขนมผักที่ชาวประมงช่วยกันทำอีกด้วย ฉินสือโอวนำมาทานด้วยจำนวนหนึ่ง อาหารกลางวันมื้อนี้จึงถือว่าสมบูรณ์เป็นอย่างมาก
…………………………..
