“สวัสดีค่ะทุกคน! ”
อีหลิงเดินมาอย่างรวดเร็ว หากไม่ใช่ว่าปลายกระโปรงของชุดกระโปรงที่ยาวมาก ลากติดอยู่กับด้านหลังของเธอหลายเมตร เธอก็คงจะวิ่งเหยาะ ๆ มาแล้ว
พวกลูกเศรษฐีทั้งหมดต่างก็รีบยืนตัวตรงขึ้น บางคนแอบใช้น้ำชาที่วางอยู่บนโต๊ะมาตกแต่งทรงผมเล็กน้อย
ป๋ายรุ่ยเหวินก้าวขึ้นมาด้านหน้าหนึ่งก้าวอย่างเงียบ ๆ ใบหน้าแสดงรอยยิ้มที่ตนเองคิดว่าสมบูรณ์แบบที่สุด พยายามทำให้ตนเองมีความแตกต่างจากผู้อื่น
“คุณอีหลิง วันนี้คุณสวยมาก! ” ป๋ายรุ่ยเหวินยิ้มและพูดขึ้น
“ขอบคุณ! ” อีหลิงอมยิ้มแล้วพยักหน้า แม้ว่าเธอจะไม่รู้จักป๋ายรุ่ยเหวิน แต่ก็ยังคงรักษามารยาทพื้นฐานทั่วไม่ให้ขาดตกบกพร่อง
คนอื่นก็ทยอยเข้ามาชื่นชมอีหลิง โดยกล่าวชมอีหลิงสวยสง่างดงามในแบบต่าง ๆ กันอย่างเต็มที่ เหมือนกับว่าสรรเสริญเยินยอกันอย่างนับไม่ถ้วน ทุ่มเทให้ความสนใจในตัวของอีหลิงเพียงอย่างเดียว
อีหลิงตอบรับด้วยรอยยิ้มที่เขินอาย พร้อมกวาดสายตามองไปยังทุกคน พยายามให้ความสำคัญกับทุกคนอย่างเต็มที่ โดยไม่ละเลยผู้ใด
แต่ เมื่ออีหลิงได้ละสายตาลง ก็มองไปยังหลินหยุนที่อยู่ในมุมของห้อง โดยจ้องมองอยู่ครู่หนึ่ง
แม้ว่าท่าทางดังกล่าวนี้ของอีหลิงจะกระทำขึ้นอย่างแยบยล แต่ ก็ยังถูกคนสังเกตเห็นขึ้นได้
ป๋ายรุ่ยเหวินมีแววตาที่เยือกเย็นขึ้นแวบหนึ่ง: “ดูเหมือนว่าตรงตามที่คุณชายโจวได้พูดไว้ไม่ผิดว่า อีหลิงกับไอ้หนุ่มหลินหยุนนั้น คงจะมีความรู้สึกพิเศษอะไรต่อกันอย่างแน่นอน! ”
“รอให้ออกจากคฤหาสน์เฉี่ยนหลงไปก่อน ไม่ว่าจะต้องลงมือจัดการมากมายแค่ไหน ไอ้หนุ่มนั่นจะต้องตายสถานเดียว! ”
ป๋ายรุ่ยเหวินได้ตัดสินใจเอาไว้ในใจอย่างลับ ๆ แล้ว
“โอ้ว อีหลิง วันนี้ฉันเกือบจะไม่จำคุณไม่ได้แล้ว! หวางเสี่ยวซีร้องตะโกนพร้อมกับวิ่งเข้ามาหา และจับมือที่แขนของอีหลิงอย่างสนิทสนม และสังเกตอีหลิงตั้งแต่หัวจรดเท้า”
“เสี่ยวซี คุณก็สวยมากเช่นกัน! ” อีหลิงยิ้มอย่างดีใจ แม้ว่าเรื่องของหลินหยุน จะเป็นต้นเหตุทำให้ระหว่างเธอกับหวางเสี่ยวซีและคนอื่น ๆ เกิดความไม่สบายใจขึ้นบ้าง แต่นั่นไม่สามารถที่จะ บั่นทอนความสัมพันธ์ในกลุ่มเพื่อนผู้หญิงลงไปได้
“อีหลิง สุขสันต์วันเกิด! ” เซี่ยหยู่เวยยิ้มแย้ม และมอบกล่องของขวัญที่สวยงามให้กับอีหลิง กล่องหนึ่ง
อีหลิงรับมาด้วยความดีใจ และพูดอย่างซาบซึ้งว่า: “ขอบคุณมากหยู่เวย ที่ตั้งใจมาหากันแม้จะอยู่ไกลกันมากขนาดนี้! ”
“วันเกิดของคุณฉันจะไม่มาได้อย่างไรล่ะ อย่าลืมนะว่า พวกเราคือเพื่อนรักที่ดีที่สุด! ” เซี่ยหยู่เวย ยิ้มและพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน
“ยังมีฉันด้วย? ไอ้พวกไร้น้ำใจทั้งสองคนนี้ ทำไมถึงลืมฉันไปได้ล่ะ! ” หวางเสี่ยวซีกระโจนเข้ามา พูดบ่นว่าด้วยท่าทางที่หงุดหงิด
“ใช่สิ จะขาดเสี่ยวซีไปได้อย่างไรกันล่ะ! ” อีหลิงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มอย่างสุขใจ
“พอได้แล้วพอได้แล้ว พวกคุณทั้งหลาย รอตอนที่นัดรวมกลุ่มพบปะกันเองต่างหาก พวกคุณค่อยพูดคุยกับอีหลิงอย่างเต็มที่ก็แล้วกัน วันนี้เป็นวันเกิดของอีหลิง เธอคงค่อนข้างจะยุ่ง พวกคุณอย่าได้ขัดขวางรบกวนเวลาของเธออีกเลย” หลี่เหยนยิ้มและพูดขึ้น
เมื่อก่อน เขาเคยคิดวาดฝันต้องการอีหลิงมาโดยตลอด แต่ตอนนี้จากการที่สถานะของทั้งสองคนยิ่งห่างชั้นกันมากขึ้น หลี่เหยนเองก็รู้ตัวดีว่า ตนเองนั้นไม่คู่ควรเหมาะสมกับอีหลิง เพียงแค่สามารถรักษาระดับความสัมพันธ์ในฐานะเพื่อนต่อไปได้ ก็ดีเกินพอแล้ว
จากนั้น หลี่เหยนก็ได้มอบของขวัญของตนเองให้กับอีหลิง ซึ่งเป็นกล่องทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า
“อีหลิง สุขสันต์วันเกิด! ”
“ขอบคุณหลี่เหยน! ” อีหลิงยิ้มและพูดขึ้นอย่างดีใจ
เจิ้งเทียนหมิงกับจ้าวกางทั้งสองคน ก็ได้ส่งมอบของขวัญให้กับอีหลิง อีหลิงก็ขอบคุณพวกเขาทั้งสอง
จากนั้น พวกเพื่อนนักเรียนหญิงจากสถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์หลินโจว ต่างก็ได้ส่งมอบของขวัญให้กับอีหลิน
เมื่อพวกเพื่อนจากหลินโจวมอบของขวัญเสร็จแล้ว ผู้คนจากเจียงหนานเหล่านั้นก็เริ่มที่จะมอบของขวัญบ้าง
คุณชายลูกเศรษฐีแห่งเจียงหนานคนหนึ่ง ที่รูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลา เดินก้าวเข้ามายังเบื้องหน้าของอีหลิง ก้มศีรษะ เหมือนกับไม่กล้าที่จะจ้องมองอีหลิง
“คุณอีหลิง ฉันชื่อว่าหลี่หยาง คุณช่างงดงามจริง ๆ สุขสันต์วันเกิด ของขวัญนี่มอบให้คุณ”
พูดจบ ชายหนุ่มที่ชื่อว่าหลี่หยาง ก็หันหลังแล้ววิ่งจากไป
อีหลิงถึงกับหัวเราะต่อความเขินอายของชายหนุ่มผู้นี้: “ขอบคุณนายมาก หลี่หยาง! ”
ทุกคนเห็นว่าอีหลิงช่างอ่อนโยนและเข้ากับคนอื่นได้ง่าย จึงเกิดความกล้าหาญขึ้นมาบ้างในทันที
“คุณอีหลิง ฉันชื่อว่าหยางเชา สุขสันต์วันเกิด! ” นี่คือชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีความสูงเพียงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร มือสองข้างยื่นของขวัญมอบให้กับอีหลิง และมองไปที่อีหลิงด้วยความคาดหวัง โดยที่แววตาทั้งสองข้างร้อนผ่าว
“ขอบคุณหยางเชา! ” อีหลิงยิ้มและพูดขึ้นอย่างสุภาพ จิตใจกว้างขวาง
จากนั้น พวกคุณชายลูกเศรษฐีแห่งเจียงหนาน ก็ทยอยมอบของขวัญของตนให้กับอีหลิง ดูจากกล่องของขวัญแล้วคงจะมีราคาสูงมาก อย่างน้อยคงต้องมีประมาณหลายหมื่นหยวน
สุดท้าย กู้ซิวหรั่น ก็ได้มอบของขวัญของตนให้กับอีหลิง และได้กล่าวขอโทษอีหลิงด้วยความจริงใจ
“อีหลิง เรื่องการคัดเลือกนักแสดงรอบแรกนั้น ฉันได้ล่วงเกินคุณไปมาก หวังว่าคุณจะให้อภัย! ”กู้ซิวหรั่นโค้งตัวคำนับ
อีหลิงมีสีหน้าเย็นชาขึ้นเล็กน้อย เพราะเรื่องครั้งก่อนที่กู้ซิวหรั่นได้ก่อขึ้นนั้น ทำให้เธอผิดหวังอย่างมาก
แต่ว่า เธอเป็นคนที่จิตใจดีงาม แม้ว่าหลังจากเกิดเรื่องขึ้นเธอจะโกรธเคืองกู้ซิวหรั่น แต่ครั้งนี้เห็นว่า กู้ซิวหรั่นได้มาขอโทษด้วยตนเอง ความโกรธเคืองนั้นก็ลดลงไปอย่างมาก
“เรื่องมันผ่านไปแล้ว ช่างมันเถอะ” อีหลิงพูดขึ้นด้วยเสียงเคร่งขรึม
“ขอบคุณคุณอีหลิงมาก! ” กู้ซิวหรั่นถอยออกมาอยู่ด้านข้างอย่างถ่อมตน
ตอนนี้ เหลือเพียงแค่ป๋ายรุ่ยเหวินที่ยังไม่ได้มอบของขวัญ แม้แต่เย่เทียนเหาก็ยังได้มอบของขวัญที่เตรียมไว้ให้กับอีหลิงแล้ว
หลายคน อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ป๋ายรุ่ยเหวิน
ป๋ายรุ่ยเหวินกับอีหลิงซึ่งทั้งคู่ได้มีกำหนดการแต่งงานเอาไว้แล้ว คิดไม่ถึงว่าแม้แต่ของขวัญก็ยังไม่ได้เตรียมมา?
ถ้าเป็นอย่างนั้นคงจะไม่สมเหตุสมผล
“พี่ ของขวัญที่เตรียมเอาไว่ล่ะ? ” ป๋ายรุ่ยซินกระซิบถามขึ้น
ป๋ายรุ่ยเหวินอยู่ในท่าทางที่สงบ และพูดขึ้นเบา ๆ ว่า: “ไม่รีบร้อน”
อีหลิงไม่ทราบเรื่องกำหนดการแต่งงานมาก่อน ต่อให้ทราบก็คาดว่าเธอคงจะไม่ทำตามอย่างแน่นอน
ส่วนที่ว่าป๋ายรุ่ยเหวินจะมอบของขวัญให้หรือไม่นั้น เธอไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้ สายตาของเธอ มองไปที่ตัวของหลินหยุนเป็นที่เรียบร้อย
“หลินหยุน! ” อีหลิงหันไปทางหลินหยุนที่อยู่มุมห้อง แล้วก็ตะโกนเรียกขึ้น จากนั้น ก็เดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว
“ฮึ ไอ้หนุ่มนี้ กล้าดีอย่างไรที่ทำให้คุณอีหลิงวิ่งเข้าไปหาเขาด้วยตนเอง มันมากเกินไปแล้ว! ” มีคุณชายลูกเศรษฐีบางคนถึงขั้นหึงหวงขึ้นแล้ว
คุณชายโจวมีสีหน้าท่าทางที่หม่นหมอง แล้วมองไปยังป๋ายรุ่ยเหวินที่อยู่ด้านข้างที่ซึ่งมีสีหน้าที่ โกรธแค้นอย่างหนัก และพูดขึ้นอย่างน่าประหลาดใจว่า: “ดูเหมือนว่าคุณอีหลิงจะชอบไอ้หนุ่มนั่นจริง ๆ ด้วย! ”
ได้ยินดังนั้น ป๋ายรุ่ยเหวินยิ่งมีสีหน้าที่โกรธแค้นมากขึ้น
กู้ซิวหรั่นหัวเราะฮ่า ๆ และพูดกับป๋ายรุ่ยเหวินว่า: “คุณชายป๋าย นายยังไม่ได้มอบของขวัญวันเกิดให้กับคุณอีหลิงเลย? ไม่ตามเข้าไปดูหน่อยหรือว่า ไอ้คนจนอย่างหลินหยุนนั้นได้เตรียมของขวัญอะไรมาให้คุณอีหลิง? ”
ป๋ายรุ่ยเหวินตาเป็นประกายขึ้น หัวเราะฮ่า ๆ แล้วพูดว่า: “ไอ้หนุ่มนี้นั่งอยู่คนเดียวตั้งไกล คงไม่ใช่ว่าจะไม่มีเงินซื้อของขวัญให้กับคุณอีหลิงหรอกนะ ดังนั้นจึงตั้งใจที่จะหลบซ่อนคุณอีหลิง? ”
“ถ้าอย่างนั้นคงต้องตามเข้าไปดูแล้ว หากว่าเป็นความจริง พวกเราก็ห้ามนั่งรวมกันกับคนแบบนี้เป็นอันขาด จะทำให้เป็นการลดเกียรติลดชื่อเสียงของพวกเราลง”
พวกคุณชายลูกเศรษฐีแห่งเจียงหนานทั้งหมดต่างก็เริ่มเอะอะโวยวายกันขึ้น: “ใช่สิ คงต้องตามไปดูแล้ว ไม่แน่ว่าไอ้หนุ่มนั่นอาจจะมาหลอกลวงเพื่อแอบทานอาหารในงานเลี้ยงนี้ก็เป็นได้? ”
“ไป ตามไปดูกัน”
ทุกคนเดินตามอีหลิงไป แล้วก็ยืนโอบล้อมหลินหยุนเอาไว้อีกครั้ง
อีหลิงเดินเข้าไปที่เบื้องหน้าก่อนถึงหลินหยุนประมาณสามเมตร แล้วก็หยุดเดินในทันที ซึ่งนึกไม่ถึงว่าหัวใจจะเริ่มเต้นรุนแรงมากขึ้น
“หลินหยุน ขอบคุณนายมาก! ” อีหลิงพูดขึ้นเบา ๆ พร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำ
หลินหยุนนั่งตัวตรงเรียบร้อย แล้วมองไปยังอีหลิงด้วยสีหน้าที่สงสัย และถามขึ้นว่า: “ขอบคุณฉันเรื่องอะไรกัน? ”
“ขอบคุณที่คุณมาร่วมงาน! ” อีหลิงพูดขึ้น
หลินหยุนกลั้นหัวเราะไว้ไม่ได้: “วันเกิดของคุณ ฉันจะไม่มาได้อย่างไร? ”
“วันนี้คุณสวยงามมาก! ” หลินหยุนมองไปที่อีหลิง ในแววตาเปล่งประกายไปด้วยความชื่นชม ซึ่งไม่มีความเสน่หาอื่น ๆ แม้แต่น้อย
ในส่วนของคุณชายลูกเศรษฐีที่อยู่บริเวณรอบข้าง เปรียบเสมือนอากาศ หลินหยุนไม่ได้สนใจเลย
อีหลิงที่ได้รับการกล่าวชม น้อมศีรษะลง และแสดงการขอบคุณอีกครั้ง: “ขอบคุณ! ”
ป๋ายรุ่ยเหวินกับคุณชายโจวและคนอื่น ๆ ที่อยู่ด้านข้าง ต่างมองดูด้วยความอิจฉาริษยา
กู้ซิวหรั่นแอบสังเกตไปที่ป๋ายรุ่ยเหวินและคนอื่น ๆ รู้สึกว่าความอดทนของทุกคนถึงขีดกำจัดแล้ว จึงหัวเราะและพูดขึ้นว่า: “หลินหยุน พูดมาตั้งนานแล้ว อย่ามาทำเป็นพูดดีแต่ปากเพียงอย่างเดียวสิ! วันนี้เป็นวันเกิดของอีหลิง นายได้เตรียมของขวัญอะไรเพื่อมามอบให้กับอีหลิงล่ะ? ”
