เพลิงแดง!
ลอยน้ำค้าง!
พี่น้องสองคนต่างใช้ทักษะเฉพาะตัวออกมาและพุ่งโดดไปที่หลินหยุนทีละคน
เปลวไฟและน้ำค้างแข็งที่เป็นราวกับสองโลกที่แตกต่างกันกำลังมุ่งมาพร้อมกัน
โลกของน้ำแข็งและไฟแต่ไหนแต่ไรไม่ปะปนกัน เมื่อโลกทั้งสองมาบรรจบกัน พลังทำลายล้างก็ปะทุขึ้น
ทุกคนที่อยู่รอบๆล้วนอยู่กับที่และมองดูสองพี่น้องลงมือ
ทั้งสองใช้กระบวนท่าที่รุนแรงที่สุดของตนออกมาเพื่อมั่นใจว่าตนจะเอาชนะได้
แม้ว่าหลินหยุนจะมีความสามารถยอดเยี่ยม แต่พวกเขาก็ยังไม่เชื่อว่าคนรุ่นใหม่วัยเยาว์คนหนึ่งจะมีพลังได้น่าทึ่งมากขนาดนั้น
ฝูงชนตะลึงไปเล็กน้อย
นี่คือพี่น้องตระกูลลิ!
ทั้งสองคนลงมือพร้อมกันแบบนี้ ฉันเคยเห็นมาแค่ครั้งเดียว ว่ากันว่าพวกเขาเอาชนะยอดฝีมือแดนเทพระดับสูงจนต้องหนีไป
ไม่น่าจะเป็นข่าวลือ ฉันสัมผัสได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งอย่างมากที่อยู่ในการโจมตีของพวกเขา มันเป็นพลังที่น่ากลัวอย่างยิ่ง
แค่ไม่รู้ว่าหลินชางฉองคนนี้จะสกัดกั้นได้หรือไม่!
หึ ถึงแม้ท่านประมุขจะพูดเสียจนดูเหมือนว่าหลินชางฉองนั้นเก่งกาจอย่างมาก แต่ฉันก็ไม่เชื่อว่าเด็กหน้าขนคนหนึ่งจะสามารถหยุดการโจมตีร่วมกันของพี่น้องตระกูลลิได้!
นิ่งโหย่วหรงยืนอยู่ข้างหลังหลินหยุนและมองดูท้องฟ้าสองแผ่นที่แตกต่างกันตรงหน้า
ครึ่งหนึ่งของท้องฟ้าดูเหมือนจะลุกเป็นไฟ และอีกครึ่งหนึ่งก็ดูราวกับอยู่ท่ามกลางความเย็นยะเยือก
พลังทำลายล้างแผ่ซ่านไปทั่ว แม้ว่าหลินหยุนจะต้านทานแรงกดดันได้ถึง 90% แต่นิ่งโหย่วหรงก็เป็นเพียงคนธรรมดา แม้แต่แค่พลังที่กระจายออกมาก็เหนือกว่าที่เธอจะรับได้
หลินหยุนยืนเงียบ ๆ หน้านิ่งโหย่วหรงเพื่อต่อต้านแรงกดดันส่วนใหญ่ให้เธอ อย่างไรก็ตามเขายังคงรู้สึกได้ว่าร่างกายของนิ่งโหย่วหรงกำลังสั่น
โล่ที่มองไม่เห็นกำลังปกป้องนิ่งโหย่วหรงอย่างเงียบ ๆ จู่ๆนิ่งโหย่วหรงก็รู้สึกว่าร่างกายของตนที่หนาวเหน็บเข้ากระดูกจู่ๆก็เปลี่ยนเป็นอบอุ่นราวกับฤดูใบไม้ผลิ
การโจมตีของพี่น้องตระกูลลิมาถึงแล้วในขณะนี้
พลังที่ไม่อาจเข้ากันได้จากทั้งสองฝ่ายจู่ๆก็ปะทะเข้าหากัน จนเป็นพลังทำลายล้างปะทุขึ้นมาและพุ่งเข้าหาหลินหยุนในทันที
หลินหยุนยืนคงอยู่กับที่ ทันใดนั้นเขาก็ยกฝ่ามือขึ้นสู่ท้องฟ้า ราวกับหนึ่งฝ่ามือที่กำลังยกแผ่นฟ้า
อันที่จริงเขากำลังยกแผ่นฟ้าจริงๆ เพียงแต่แผ่นฟ้านั้นก็คือชี่ทิพย์จากฟ้าดินในรัศมีนับพันเมตร
เมื่อโลกแห่งไฟและน้ำค้างแข็งปะทุออกมาจนหมด ฝ่ามือของหลินหยุนที่ยกขึ้นสู่ท้องฟ้าก็พลิกกลับ
บูม!
เสียงอึกทึกครึกโครมไปทั่วทั้งหุบเขา หุบเขาทั้งหมดสั่นสะเทือน มีหินตกลงมาจากยอดเขาและกระจัดกระจายใส่สัตว์เล็ก ๆ นับไม่ถ้วน
หลินหยุนยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ แต่ว่า พี่น้องตระกูลลิกลับกระเด็นตกใจสุดขีดและกระอักเลือดออกมากลางอากาศ
หยุดไว้ได้แล้ว!
พระเจ้า เจ้าหนุ่มนี้แข็งแกร่งจริงๆ!
ใบหน้าของอู๋ยิวหมิงเคร่งเครียด แม้ว่าเขาจะไม่เคยดูถูกหลินหยุน แต่เขาก็ยังประเมินความแข็งแกร่งของหลินหยุนต่ำไปอยู่ดี
อีกสามตระกูลของสี่ค่ายใหญ่มองมาที่อู๋ยิวหมิงพร้อมกัน
ผู้เฒ่าคนหนึ่งที่มีเคราแพะเอ่ย ผู้อาวุโสอู๋การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของพี่น้องตระกูลลิแม้ว่าคุณและฉันจะสามารถป้องกันได้เช่นกันแต่ก็ไม่ได้ง่ายดายเหมือนเด็กคนนี้!
ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่เพียงแต่สกัดเอาไว้ แต่ยังทำให้พี่น้องตระกูลลิบาดเจ็บสาหัสได้ด้วยหมัดเดียว!
นี่พิสูจน์ได้แล้วว่าความแข็งแกร่งของเจ้าหนุ่มนั่นเหนือกว่าคุณกับฉันมาก!
เพราะฉะนั้น คุณและฉันไม่สามารถเก็บงำได้อีกต่อไป ต้องลงแรงที่มีทั้งหมดแล้ว!
อู๋ยิวหมิงพยักหน้า สิ่งที่ผู้อาวุโสฉินพูดนั้นเป็นความจริงอย่างยิ่ง การรับมือกับเจ้าหนุ่มนี้ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงศีลธรรมและความยุติธรรมอะไรอีก
จากนั้นจู่ๆอู๋ยิวหมิงก็พูดด้วยน้ำเสียงสูงขึ้นว่า ทุกคนเตรียมพร้อม โจมตีพร้อมกัน!
เจ้าหนุ่มนั่นต้องการปกป้องผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังเขา พวกเราใช้การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดออกไป ไม่ต้องยั้งไว้
อู๋ยิวหมิงเห็นชัดเจนว่า เมื่อครู่หลินหยุนมีโอกาสที่จะฆ่าพี่น้องตระกูลลิได้ทันทีในขณะที่พวกเขาได้รับบาดเจ็บ แต่เขากลับเลือกยืนนิ่ง ซึ่งนี่แสดงได้ชัดว่าเขาต้องการปกป้องผู้หญิงที่อยู่ข้างหลัง
ดังนั้น อู๋ยิวหมิงจึงเตือนทุกคนขึ้นมา หากหลินหยุนต้องการปกป้องผู้หญิงคนนั้น เขาก็จะไม่สามารถโจมตีจากระยะไกลได้ ด้วยเหตุนี้ ความแข็งแกร่งของเขาก็จะลดลงอย่างมาก
อีกทั้งพวกตนก็จะสามารถโจมตีได้อย่างอิสระโดยไม่ต้องกังวลกับการโจมตีกลับของหลินหยุน
เข้าใจแล้ว ผู้อาวุโสอู๋มีความคิดที่ดีอย่างยิ่ง!
ฮ่าฮ่า ฆ่า!
เจ้าหนุ่มนี้ ในเวลานี้ยังคิดจะทำตัวเป็นฮีโร่ช่วยสาวงามอยู่อีก รอให้ฉันฆ่าเขาได้แล้ว สาวงามจะตกเป็นของฉัน!
ไม่ได้ สาวงามขนาดนี้จะให้นายเสพสุขอยู่คนเดียวได้ยังไงกัน ฉันจะพาเธอไปบำเพ็ญด้วยทั้งวันทั้งคืน ฮิฮิ!
ได้ยินคำพูดที่ไร้ยางอายของคนเหล่านี้ ใบหน้างดงามของนิ่งโหย่วหรงก็แดงก่ำราวกับผลแอปเปิลสุก
หลินหยุนมองดูคนที่พูดจาสกปรกพวกนั้น จากนั้นก็ยื่นมือออกไป ดาบเฮ่าเทียนเข้าใจเจตนาของเจ้านายทันทีและตวัดเข้าใส่คนพวกนั้นโดยตรง
นี่คือดาบภายใต้ความโกรธของหลินหยุน คนเหล่านั้นเป็นแค่เพียงปรมาจารย์เท่านั้น เมื่อดาบเฮ่าเทียนมาถึงตรงหน้าแล้วพวกเขาถึงค่อยรู้ตัวกันขึ้นมา
ดาบเพียงเล่มเดียว ตัดหัวคนทั้งหลายจนกระเด็นสูงขึ้นไป
ผู้ชมทั้งหมดตื่นตกใจ!
ผู้อาวุโสคนหนึ่งเอ่ยด้วยใบหน้าย่ำแย่ ไม่ถูกต้องผู้อาวุโสอู๋แม้ว่าเขาจะต้องปกป้องสาวงามข้างหลัง แต่ในขณะเดียวกันก็สามารถโจมตีจากระยะไกลได้!
นั่นดาบอะไร? คือเซียนกระบี่ในตำนานงั้นหรือ?
แม่งเอ๊ย ตัดหัวคนได้จากพันลี้ นี่น่ากลัวเกินไปแล้ว!
คนเหล่านั้นเป็นถึงปรมาจารย์ขั้นสูงสุดเชียวนะ พวกเขารวมกัน สามารถต่อสู้กับนักบู๊แดนเทพในโลกบู๊ได้แล้ว
ใบหน้าแก่ชราของอู๋ยิวหมิงก็แดงขึ้นมาบ้างเล็กน้อยเช่นกัน เมื่อครู่เขาเพิ่งเอ่ยว่าหลินหยุนไม่สามารถโจมตีจากระยะไกล แต่หลินหยุนกลับฆ่าปรมาจารย์ขั้นสูงสุดหลายคนทันทีจากหลายสิบเมตร
นี้แทบจะเป็นการตบหน้ากันตรงๆ จนเกิดเป็นเสียงเพี๊ยะเพี๊ยะเพี๊ยะขึ้น
มันก็แค่ดาบเล่มหนึ่ง กลัวอะไร!
เมื่อกี้คนพวกนั้นประมาทเดินไป ไม่ได้เตรียมพร้อม ดังนั้นเขาถึงได้โอกาสไป
ทุกคนเข้าไปพร้อมกัน เขาไม่มีโอกาสได้ออกดาบแน่!
ผู้อาวุโสอีกคนตะโกนว่า ใช่ ผู้อาวุโสอู๋พูดถูก เข้าไปด้วยกัน เขาไม่มีโอกาสได้ชักดาบแน่!
ฆ่า!
ฆ่า!
ผู้แข็งแกร่งเกือบร้อยคนของโลกบู๊โบราณพุ่งเข้าหาหลินหยุนเป็นฝูง
มวยปาจี๋!
เสือดำควักใจ!
ฝ่ามือจับเป้ามังกร!
กลุ่มผู้แข็งแกร่งแสดงทักษะเฉพาะตัวที่มีชื่อของพวกเขาออกมา และพุ่งเข้าหาหลินหยุนอย่างท่วมท้นราวกับกระแสน้ำ
นิ่งโหย่วหรงรู้สึกหวาดกลัว แม้ว่าเธอรู้สึกว่าหลินหยุนแข็งแกร่ง แต่ในเมื่ออีกฝ่ายก็มีผู้คนมากมายขนาดนี้ จะสู้ชนะได้ยังไงกัน?
ยิ่งไปกว่านั้น หลินหยุนยังต้องเสียสมาธิมาดูแลตัวเอง
นิ่งโหย่วหรงไม่อยากเป็นภาระให้เขา
ไม่ต้องสนใจฉัน คุณไปซะ! นิ่งโหย่วหรงพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
หลินหยุนไม่สนใจเธอ เขาเอ่ยเรียบๆ อย่าห่างจากข้างหลังฉันเกินหนึ่งเมตร
น้ำเสียงของเขามีพลังอำนาจที่ทำให้คนไม่คิดจะแย้งสงสัย และนิ่งโหย่วหรงก็แทบไม่กล้าปฏิเสธ
หลินหยุนเงยหน้าขึ้นและมองไปที่การโจมตีทั่วท้องฟ้า เมฆลอยขึ้นและหายไปในดวงตาของเขา ราวกับราตรีกำลังมาเยือน
ก็แค่กลุ่มมดปลวกกลุ่มหนึ่ง
อู๋ยิวหมิงเยาะเย้ย ต่อให้เป็นมดปลวก แต่ถ้าจำนวนมากพอ ก็สามารถปกคลุมท้องฟ้าได้!
หลินหยุนยิ้มจาง ๆ ถึงแม้ท้องฟ้าจะถูกบดบัง แต่ก็ไม่สามารถหยุดแม้กระทั่งนิ้วเดียวของฉันได้
อู๋ยิวหมิงเยาะเย้ย อย่างนั้นนายก็ลองพลังของมดปลวกเหล่านี้สักหน่อยเป็นไง
หลินหยุนมือหนึ่งไพล่หลัง อีกมือชี้เป็นดาบ ดาบเฮ่าเทียนราวกับนักรบคนหนึ่งที่เข้าปกป้องหลินหยุนอย่างไม่เกรงกลัว
ท่าสยบเขา!
ท่าแยกน้ำ!
พลิกฟ้าผ่าตะวัน!
ต้าเต๋าทั้งสิบแปดรูปแบบถูกใช้ไปทีละอย่างโดยไม่มีหยุดยั้ง ทุกการโจมตีในแต่ละครั้งราวกับการระเบิดของนิวเคลียร์ขนาดเล็ก
การโจมตีของนักบู๊พวกนี้ กลับกลายเป็นอ่อนด้อยลงภายใต้การโต้กลับของ หลินหยุน
การโจมตีของนักบู๊เหล่านี้เสมือนกับกระสุนจำนวนนับไม่ถ้วน และการโจมตีของหลินหยุนก็เหมือนกับลูกกระสุนปืนใหญ่
