บทที่ 441
ซ่งหรงวี่ที่เงียบไปนาน ในตอนนี้ก็ใช้สายตานิ่งๆ จ้องมอง ก็มองออกว่าสองพ่อลูกตระกูลอู๋ คิดอย่างไรกับซ่งหวั่นถิงน้องสาวตนเองอย่างไร
ในตอนนี้ ในใจเขาก็เริ่มมีความกระตือรือร้นขึ้นมา
ถ้าหากว่าซ่งหวั่นถิงสามารถแต่งงานกับตระกูลอู๋ได้ สำหรับตนเองแล้ว มันจะเป็นเรื่องที่ดีมากเลย！
พอถึงตอนนั้น ซ่งหวั่นถิงก็จะแต่งงานเข้าตระกูลอู๋ แล้วกลายเป็นคุณนาย ก็จะไม่มาแย่งสมบัติตระกูลซ่งกับตนเอง ตนเองก็จะได้กลายเป็นผู้สืบทอดของตระกูลซ่งเต็มตัว
เขาก็กลัวว่าซ่งหวั่นถิงจะไปคบหากับเย่เฉิน
เขาไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเย่เฉิน รู้เพียงว่า เย่เฉินคนนี้ดูเหมือนว่าจะมีความที่มีพลังพิเศษอะไรสักอย่าง และทำให้คุณปู่เคารพชื่นชมเขาอย่างมาก
ถ้าซ่งหวั่นถิงไปคบกับเย่เฉินจริงๆ ละก็ ไม่ต้องสงสัยเลย เย่เฉินจะต้องเข้ามาในตระกูลซ่งแน่ พอถึงตอนนั้น ตนเองก็จะลำบากแน่
เดิมทีซ่งหวั่นถิงก็เป็นศัตรูตัวฉกาจที่จะมาแย่งสมบัติของตระกูลอยู่แล้ว ถ้าเธอไม่แต่งงานออกไป ก็ยังคงเป็นศัตรูของตนเองอยู่เสมอ
แล้วอีกอย่าง คุณปู่ก็เคารพเย่เฉินมาก แม้แต่ฝันก็ยังอยากจะให้เขามาเข้าร่วมตระกูลซ่ง ถ้าหากว่าซ่งหวั่นถิงทำตามฝันของคุณปู่ให้เป็นจริงละก็ เช่นนั้น คุณปู่ก็จะให้ความสำคัญกับเธอมากขึ้น กับเย่เฉินก็เช่นเดียวกัน
พอถึงตอนนั้น ซ่งหวั่นถิงกับเย่เฉินอยู่ที่ตระกูลซ่งด้วยกัน แล้วจะยังมีวันที่ตนเองจะได้โงหัวขึ้นมาได้อีกหรือ?
ดังนั้น ที่เขาไม่อยากเห็นมากที่สุด ก็คือ ซ่งหวั่นถิงอยู่กับเย่เฉิน！
ตอนนี้ตระกูลอู๋มีใจอยากจะเชื่อมสัมพันธ์ทางงานแต่ง ที่ตนเองต้องทำ ก็คือหาวิธีหาโน้มน้าวให้คุณปู่กับซ่งหวั่นถิงยอมรับตระกูลอู๋ รีบๆ ให้ซ่งหวั่นถิงแต่งงานออกไปเสีย！
ซ่งหวั่นถิงกลับไม่รู้ว่าพ่อลูกตระกูลซ่งมีใจคิดเช่นไร เธอและซ่งหรงวี่ก็พูดลองใจกับสองพ่อลูกนั้นดู พอเห็นว่าเวลาก็ผ่านไปนานแล้ว ก็เลยอ้างว่าไม่อยากรบกวน แล้วรีบลาจากไป
อู๋ตงไห่และอู๋ซินก็มาส่งพวกเขาถึงข้างล่างตึก มองพวกเขาขึ้นรถ พอรถออกไปไกลแล้ว อู๋ตงไห่ก็พูดชืนชมว่า “ยัยหวั่นถิงคนนี้ เป็นผู้หญิงที่ดีมากเลยทีเดียว！”
อู๋ซินทางด้านข้าง ก็พยักหน้า แล้วพูดว่า “ไม่คิดเลยว่า ไม่ได้เจอกันไม่กี่ปี เธอจะสวยขึ้นขนาดนี้”
อู๋ตงไห่ก็พูดอย่างตั้งใจว่า “ความสวยนั้นเป็นรอง ชาติตระกูล การศึกษา การวางตัว ถึงจะเป็นจุดสำคัญ”
พูดไปดังนั้น เขาก็พูดอีกว่า “แต่ว่า ด้านพวกนี้ หวั่นถิงมีหมดแล้ว ถ้าแกได้แต่งกับเธอ สำหรับแกแล้ว มันเป็นการเลือกที่ถูกต้องที่สุด”
อู๋ซินก็หัวเราะคิกๆ พูดว่า “พ่อครับ เรื่องนี้ พ่อต้องช่วยผมนะ พ่อแม่ของหวั่นถิงเสียชีวิตไปแล้ว จะต้องเข้าหาทางปู่ของเธอ”
อู๋ตงไห่ก็ยิ้มพูดว่า “เรื่องนี้แกวางใจได้เลย พ่อมีแผนแล้ว เชื่อว่าคุณท่านซ่งก็อยากจะให้หวั่นถิงแต่งงานกับตระกูลดีๆ เหมือนกัน ส่วนตระกูลอู๋เรานั้น ก็เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด”
พูดจบ อู๋ตงไห่ก็พูดต่ออีก “พ่อคิดว่านะ ถ้าพ่อเอาเรื่องไปคุยกับคุณท่านซ่ง คุณท่านซ่งก็คงจะรีบตอบตกลงอย่างแน่นอน จากนั้นก็จะเริ่มไปคุยกับหวั่นถิง ถ้ามันราบรื่น ภายในหนึ่งเดือน ก็คงจะสามารถจัดการเรื่องงานแต่งได้เลย！”
“ดีเลยครับ！” อู๋ซินพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ทางที่ดีก็จัดงานแต่งภายในปีนี้เลย！”
อู๋ซินในตอนนี้ ในหัวก็มีแต่ซ่งหวั่นถิง ส่วนน้องชายที่น่าสงสารของตนเองนั้น เขาได้ลืมไปเสียสนิท
พอกลับมาที่ห้องนอน อู๋ฉีก็เริ่มบ้า
พวกพยาบาลก็เริ่มวุ่นวายกัน เอาอาหารที่ฆ่าเชื้อด้วยอุณหภูมิสูงเข้ามา เอามาป้อนอู๋ฉีให้กินอย่างหนำใจ จากนั้นก็ใช้วิธีล้างท้อง พยายามล้างเอาสิ่งที่กินเข้าไป ล้างออกมาให้หมด
อู๋ตงไห่ก็เข้าไปดู แล้วก็หน้าบึ้งเดินออกมา
อู๋ซินกลับไม่เคยเข้าไปเลย นั่งอยู่บนโซฟาด้านนอกคนเดียว เปิดดูหน้าวีแชทของซ่งหวั่นถิง
ก่อนที่ยังไม่เคยมาเมืองจินหลิง เขาไม่เคยได้สนใจซ่งหวั่นถิงที่ไม่ได้เจอกันหลายปี
————
