ตอนที่ 373 : เท็จ? จริง
ในเวลานี้ ผู้ที่ได้ยินเสียงนกหวีดก็เร่งรีบ และปฏิกิริยาตอบสนองของพวกเขาก็เร็วพอ เพราะสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง พวกเขาจะไม่โกรธ และมีพื้นที่ขนาดใหญ่เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงนกหวีด ผู้คนที่อยู่ที่นี่ได้วิ่งหนีไปก่อนแล้ว รวมถึงผู้ที่เฝ้าดูความตื่นเต้นและวิ่งไปยังสถานที่ที่ปลอดภัย
อย่างไรก็ตาม คราวนี้เรื่องจบเร็วเกินไป แทบจะไม่มีใครตอบโต้และจบลงไปแล้ว
ดูที่หัวของสัตว์ร้ายที่ถูกกระแทกเข้ากับพื้น แล้วมองไปที่คนที่ยืนอยู่ตรงหัวของสัตว์ร้าย และผู้คนที่พุ่งเข้ามาในวงล้อมเผชิญหน้ากัน
ให้ตายเถอะ เด็กคนนี้คือใคร?
ในที่สุด คนที่มีชื่อเสียงที่ดีที่สุดได้เปิดตัว และขยับไปไม่กี่ก้าวอย่างระมัดระวังไปที่ฉาวซวน พูดว่า: “เจ้า … “
เมื่อเห็นว่าฉาวซวนหันไปรอบ ๆ หลายคนตัดสินใจได้ว่าไม่รู้จักใบหน้าแปลก ๆ แต่คนที่เข้ามาด้านหลังที่เฝ้าประตูด้านนอกของเผ่าเมื่อวานนี้ และเห็นฉาวซวนได้กล่าวว่า : เฮ้ เมื่อวานนี้ไม่ใช่ว่าเป็นเจ้าที่ถูกพาเข้ามาใช้ไหม?”
ทันใดนั้น ร่างสองร่างปรากฏบนแท่งไม้
“เกิดอะไรขึ้น?” หนึ่งในนั้นถาม
ทุกคนเห็นคนสองคนปรากฏตัวบนแท่งไม้ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไป และน้ําเสียงในการพูดก็มีความระมัดระวังมากขึ้นเช่นกัน หนึ่งในนั้นพูดอะไรบางอย่างตอนนี้
เต่าเพิ่งยังคงห่อเที่ยว เมื่อวานเขาถูกทุบจากหัวหน้าเผ่าและได้รับการอนุมัติ โดยวันนี้ เขาวางแผนจะออกไปล่าหาอาหารนอกเผ่า กลางทางควรจะได้เจอซุย และอารมณ์ของเขาแย่ลง ทุกคนรู้ว่าซุยคนนี้บ้า อย่าคิดถึงการตามล่าเมื่อเจ้าออกไปข้างนอกกับเขา ไม่คิดว่ายังไม่ได้ออกจากเผ่าก็ได้ยินเสียงว่าด้านนี้มีการเคลื่อนไหว
หลังจากเข้าใจจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของเหตุการณ์นี้อย่างคร่าวๆ แล้ว เต่าเจ๋งก็ไม่ สนใจอะไรมาก อย่างไรก็ตาม เรื่องแบบนี้มักจะเกิดขึ้นบ่อยครั้ง มาตรการปกป้องเผ่านั้นดีมาก โดยทั่วไปพูดแล้วมันจะไม่รุนแรงเกินไป จากนั้นมองดูสัตว์ร้ายที่ใบหน้ากระแทกไปที่พื้นแล้ว มองไปที่คนแปลกหน้าที่ยืนอยู่ที่นั่น ปฏิกิริยาแรกของเต่าเจิ้ง: เฮ้ คนๆนี้ไม่เคยเห็นคนเผ่าของเราเหรอ? ความแข็งแกร่งนั้นดี
ปฏิกิริยาที่สอง: ไม่ดีละ!
แน่นอน เขาไม่ได้รอให้เต่าเจิ้งส่งเสียงอีกครั้ง ซุยที่ยืนอยู่ข้างๆเขาหายไป
ทุกคนในเผ่ารู้ว่าซุยนั้นเก่งในการต่อสู้ ทุกครั้งที่มีนักรบที่มีประสิทธิภาพดีเยี่ยมในเผ่า เขาจะ “สื่อสาร” กับผู้คนเสมอ ตอนนี้ เมื่อเขาได้พบกับบุคคลที่จะเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายจนหัวมุดดิน ซุยตื่นเต้นมาก
เมื่อพลังสัญลักษณ์ในร่างกายเพิ่มสูงขึ้นอย่างฉับพลัน แรงผลักดันของร่างกายซุยก็เพิ่มสูงขึ้น และแรงกดดันของนักรบระดับสูงก็พุ่งตรงตําแหน่งของฉาวซวนในทันที แม้แต่คนอื่นๆ ที่ยืนอยู่ไม่ไกลก็สามารถรู้สึกได้มาก
ซุยที่ยืนอยู่ที่เสาไม้ตอนนี้ชิ้นส่วนไม้ด้านบนแตกหัก และความเร็วในการวิ่งไปที่ฉาวซวนนั้นเร็วมาก ความว่องไวของการลงมือนั้นดุดันรุนแรง และราวกับว่ามันเป็นการเผชิญหน้ากับ เหยื่อที่ยอดเยี่ยมในปาภูเขา เช่นเหยื่อที่ดุร้ายมาก ดูเหมือนว่าทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวมันจะหายไป เหลี อเพียงตัวเอง และเหยื่อที่กําลังจ้องมองอยู่เท่านั้น
ทําไมคนไม่กี่คนถึงยินดีที่จะร่วมมือกับซุยเพื่อตามล่าสัตว์ คนที่ไม่สามารถปรับตัวเข้า กับรูปแบบนี้ได้ของซุยเป็นเรื่องปกติในรูปแบบที่ระเบิดออกไปทันที อีกแบบหนึ่งคือจังหวะของ ซุยเร็วเกินไป คนส่วนใหญ่ไม่สามารถติดตาม
ตอนนี้ คนที่มาเพื่อแก้ปัญหาสัตว์ร้ายยังไม่ได้พูดคุยกัน และที่นั้นซุยก็เริ่มขึ้นแล้ว
การปรากฏตัวของนักรบคนอื่น ๆ ในที่เกิดเหตุใบหน้าขึงขัง ไม่จําเป็นต้องพูดอะไร มาก และตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไร เพราะพวกเขาไม่สามารถหยุดซุยได้
แม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งเป็นใคร มีความเป็นมาอย่างไร อย่างไรก็ตาม ทุกคน ในเผ่าเขาเพลิงรู้ว่าเป็นการยากที่จะหยุดความตื่นเต้นกระหายเลือดของซุย ยากที่จะหยุด เว้นแต่ หัวหน้าเผ่าและผู้นําทีมล่าสัตว์จะหยุดเขา มิฉะนั้น เจ้าสามารถรอให้เขาหยุดหลังจากได้เล่นสนุก
จะต้องมีการเกิดอุบัติเหตุ!
นี่คือสิ่งที่ทุกคนคิดในเวลาเดียวกัน
ไม่รู้ว่าบ้านใครในเวลานี้จะได้รับผลกระทบหรือไม่
คนๆ นี้น่าสงสารจริงๆ เพิ่งจัดการสัตว์ร้ายที่น่ากลัว และซุยได้จ้องมองมา ทุกคนได้แต่คิด
เผชิญกับการจู่โจมอย่างฉับพลัน ฉาวซวนไม่ได้หลีกเลี่ยง แต่ในขณะที่เขาเคลื่อนไหว พลังของเขาไม่ลดน้อยถอยลง ลวดลายสัญลักษณ์ที่เผยให้เห็นกับซาวหมิงเมื่อคืนนั้นเป็นเพียงการ ระดมพลังเล็กน้อยเพราะมันมืด แต่ในเวลานี้ เนื่องจากพลังสัญลักษณ์ตรงไปที่ด้านบนในทันที ลวดลายสัญลักษณ์บนร่างกายนั้นกระจายออกเหมือนกับลาวา กระแสลมปั่นปวนคํารามครั้งแล้ว ครั้งเล่า เมื่อเผชิญหน้ากับหมัดที่เข้ามา แขนของฉาวซวนเหมือนมีดล่าสัตว์
ระดับสูง? !
ยืนบนเสาไม้เต่าเจิ้งหรี่สายตาลง เผยสีหน้าที่แปลกประหลาด พร้อมด้วยสัญ ลักษณ์เปลวไฟ ยังเป็นนักรบสัญลักษณ์ระดับสูงจะมีบุคคลเช่นนี้ในเผ่าได้อย่างไร ! ทันใดนั้นก็ นึกถึงเหตุผลที่ถูกดึงไปจากหัวหน้าเผ่า แล้วมองไปที่ผู้คนในลาน นี่มัน
ปัง!
กําปั้นปะทะกําปั้น เปล่งเสียงดังเข้าแก้วหู ทําให้หัวใจของทุกคนสั่นสะเทือน
ฉาวซวนไม่ได้หลบเลี่ยง และยังคงพบกับลมแรงหมัด
แกร่งปะทะแกร่ง? !
แววตาเต่าเพิ่งเปล่งประกาย
เมื่อคนเขาเพลิงหรือคนภายนอกออกไปล่าสัตว์ อาจมีลูกเล่นอื่น ๆ อีกมากมายให้ใช้ แต่เมื่อพวกเขาอยู่ในการแข่งขันภายใน วิธีที่พวกเขาชื่นชอบคือความแข็งแรงประทะกัน เปรียบเทียบความแข็งแกร่ง เปรียบเทียบความเร็ว เปรียบเทียบแรงผลักดัน ไม่ว่าอะไรก็ตาม เขากําลังเผชิญหน้ากัน แต่มีไม่กี่คนในเผ่าที่กล้าสมรู้ร่วมคิดกับซุย กับเต่าเจ๋งทุกคนเป็นที่คุ้นเคยกันมาก แต่ไม่ใช่ตอนนี้
กล้ามเนื้อของร่างกายทั้งหมดของฉาวซวนนั้นแน่น พลังและแรงผลักดันอันทรงพลัง สูงสุดของสัญลักษณ์ก็ปะทุออกมา ไม่มีความคล่องแคล่วว่องไว ไม่รอโอกาส หากไม่มีเครื่องมือเสริมอื่น ๆ มันคงยากที่จะเทียบได้!
สําหรับฉาวซวน นี่ไม่ใช่การล่าสัตว์ แต่เป็น “การสื่อสาร” ครั้งแรกกับเผ่าเขาเพลิง อีกฝ่าย ความรู้สึกตื่นเต้นในใจไม่สามารถระงับได้ เขาต้องการที่จะรู้ว่าคนเขาเพลิงที่นี้ พัฒนาไปอย่างไร ไม่มีเปลวไฟ ตอนนี้มีสภาพแบบไหนกันนะ? โดยรวมแล้ว ในการต่อสู้ตรงหน้าเป็นเช่นมีด โลหะได้ผ่าเบิดความมืดมิดของกิ่งไม้หนาทึบที่ปกคลุมตลอดทั้งปี แม้แต่เปลวไฟสัญลักษณ์ในใจก็รู้สึกตื่นเต้นเหมือนเช่นฉาวซวน
หนึ่งพันปี…
ในสายตาของคนอื่น ๆ คนสองคนนี้เป็นเหมือนการปะทะกันของหินสองก้อนที่แข็งที่สุด ใครแพ้ใครชนะ มันยากที่จะพูด
ปังปังปังปัง!
หลายคนมองไม่เห็นร่างของคนทั้งสองได้ แค่มองเห็นหลุมที่ปรากฏออกมาอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย มีบ้างมองขึ้นไปเหมือนว่ากําปั้นถูกต่อยออกมาแบบแนวโค้ง มีบ้างเป็นเท้าเตะออกไปแนวราบ ไม่ว่าเป็นแบบใด ต้องขอให้ใครบางคนมาเติมข้อมูลในภายหลัง เป็นโครงการที่ไม่เล็กจริงๆ
รู้สึกถึงการสั่นสะเทือนของพื้นดิน,ฝุ่นและหญ้าที่สาดกระเด็น เหมือนมีสัตว์ยักษ์ตัวหนึ่งที่นี่ก้าวเดินที่พื้นดิน
ทุกครั้งที่ส่งเสียงดัง หัวใจของทุกคนเต็มไปด้วยความตกใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งซาวหมิงที่อยู่ตรงรอยแยกของเสาไม้ อยู่ที่นั่นชะงักนิ่ง เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าคนที่เขาอาศัยอยู่ในบ้านของเขาเมื่อคืนที่ผ่านมา กลับกลายเป็นนักรบที่ทรงพลังที่ยอดเยี่ยม !!
ฉาวซวนคือใคร? ทําไมข้าไม่เคยได้ยินในเผ่ามาก่อน? เป็นหัวหน้าเผ่าที่ฝึกฝนพวกเขาอย่างลับ ๆ หรือไม่?
แม้แต่สัตว์ร้ายที่น่ากลัวที่ถูกกระแทกกับพื้นดิน ยังแข็งที่อไม่กล้าเคลื่อนไหว แต่เดิม ยื่นหัวออกมา แต่หลังจากเห็นการโจมตีอย่างหนักหน่วงของฉาวซวนและซุย นําหัวทิ่มลงไปในหลุม หมายที่จะปิดบังไม่รับรู้
“หยุดมือให้ข้าซะ !!” เสียงคํารามอยู่ไกลและใกล้ เหมือนสายฟ้าฟาด
ปัง!
ชายสองคนที่เล่นแข่งกัน ถูกแยกจากกัน
ฉาวซวนก้าวถอยหลังสองก้าว ในขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งถอยหลังกลับไปพักหนึ่งก่อนที่จะหยุด ถ้าคนที่อยู่ใกล้เขาจะได้กลิ่นหญ้าและเหม็นไหม้ จากนั้นมองอย่างใกล้ชิด จะสามารถเห็นรองเท้าที่ทอด้วยเถาวัลย์แข็งแรงใต้ฝ่าเท้า มันเป็นเศษซาก
ฉาวซวนมองที่เสื้อผ้าของเขา เมื่อล่าสัตว์บนภูเขา เขาซุ่มซ่อนตัวในการล่าสัตว์หรือซ่อนเร้น มันเป็นของหายากที่จะพบกับการเล่นที่หนักหน่วงและยากลําบาก การเคลื่อนไหวของร่างกายนั้นไม่สร้างความรําคาญ ตอนนี้การสั่นสะเทือนของอากาศควบคุมได้ด้วยความยากลําบาก เมื่อเผชิญหน้ามันเหมือนคมดาบ ดังนั้นเสื้อผ้าและกางเกงที่ฉาวซวนสวมใส่หลายแห่งจึงถูกตัดขาดจากการระเบิดของอากาศที่รุนแรง โชคดีที่พวกมันไม่ได้ถูกทําลายทั้งหมด มิฉะนั้นฉาวซวนจะต้องมาเปลือยกายภายใต้ฝูงชนขนาดใหญ่
เพราะอะไรถึงพูดแบบนั้น?
เนื่องจากอีกฝ่ายสภาพไม่ดีไปกว่าฉาวซวน และยิ่งกว่านั้น มีหลายจุดที่เปิดเผยมาก
กว่า
มองดูคนที่ปรากฏตัวขึ้นทันที ดูเหมือนว่าอายุจะเท่ากับกับหวางยี่ ผู้คนเรียกเขาว่า ” หัวหน้าทีม”? บุคคลนี้เป็นหัวหน้าทีมล่าสัตว์หรือ?
เมื่อฉาวซวนมองดูผู้คนและผู้ที่ปรากฏตัว อีกฝ่ายก็สังเกตฉาวซวนเช่นกัน
พวกเขามองไม่เห็น แต่ตอนนี้พวกเขาเห็นแล้ว ซุยลื่นไถลออกไป และฉาวซวนเพีย งก้าวถอยหลังไปสองก้าว ไม่มีอะไรเพิ่มเติม
ชกอย่างแรง ซุยแท้จริง ๆ หรือ ?! ความจริงของเรื่องนี้ทําให้ทุกคนตกใจ
โตคัง ผู้ที่เพิ่งปรากฏตัวยังคงไม่เข้าใจจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของเรื่อง เขาได้ยินเพียง ว่าซุยและเต่าเจ๋งกําลังเตรียมล่าสัตว์ เมื่อเขาลงจากภูเขา เขาได้ยินการเคลื่อนไหวที่นี่ บางคนบอก ว่าซุยกําลังต่อสู้กับคนอื่นอีกครั้ง เขาโกรธมาก
จากความคิดนี้ หัวของโตคังลุกไหม้ เขาเพิ่งบอกพวกเขาไปเมื่อวานนี้ และวันนี้สร้างอี กปัญหาครั้ง!
เนื่องจากคู่แข่งของซุยในครั้งนี้คือเต่าเจิ้ง ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่เต่าเจิ้ง แต่ก็มีคนคุ้นเคยมา กมาย ดังนั้นหลังจากที่โตคังได้แหวกวงล้อม เป็นคนแรกที่ชี้ไปที่ซุยที่บาดเจ็บทําการอบรม
“เมื่อวานนี้เจ้าลืมอะไรไป? เจ้าได้รับปากกับหัวหน้าเผ่าไปเมื่อวาน? และถึงก็พ่นน้ําลายใส่หน้าซุย
“โตดังมา
หลังจากการอบรม โตคังเผชิญกับความเศร้าโศก ความทุกข์ในหัวใจไม่ได้ถูกระบายออกไป และตั้งใจจะตําหนิผู้อื่นต่อ ”และเจ้า!” แต่ทันทีที่เขาหันกลับมา เสียงของเขาก็ติดอยู่ที่ลําคอ
หลังจากคําว่า “เจ้า” โตคงไม่ส่งเสียง แต่จ้องมองไปที่ฉาวซวน เหมือนมีคนกุมลําคอของเขาใบหน้าของเขาเป็นสีแดง แต่เขาไม่สามารถพูดอะไรได้
คนอื่นไม่เข้าใจว่าทําไมเขาถึงเป็นแบบนี้ สีหน้าท่าทางของโตคังนั้นผิดเพี้ยนไปนิดหน่อย ไม่รู้ว่าเป็นบ้าหรือด้วยเหตุผลอื่น และมันแปลก
โตคังไม่ได้มองไปที่ฉาวซวนมากนัก แต่จ้องมองไปที่สร้อยคอของฉาวซวน ก่อนที่สร้อยคอนี้จะถูกสวมใส่จากฉาวซวน เขามักจะปกปิดมันด้วยเสื้อผ้า แต่เมื่อเขาเล่นกับซุย เนื้อผ้าถูกทําลายมีมาก มีเศษผ้าสองสามชิ้นโบกสะบัดอยู่ในสายลม จากคอถึงหน้าอก และลูกปัดกระดูกสีแดงปรากฏขึ้นในสายตาของโตคัง
ไม่มีการเตรียมตัวทางด้านจิตใจ ไม่มีการเตือนล่วงหน้า และคิดอยู่เสมอว่ามันเป็น เพียงสิ่งที่มีอยู่ในเรื่องราวของบรรพบุรุษ ทันใดนั้นมันก็ปรากฏขึ้นโดยฉับพลัน
โกหก?
หรือมันคล้ายกัน?
หรือ ……. จริงหรือ?
ในเวลานี้ มีอะไร ซุยมีปัญหาอะไร และทุกสิ่งที่ถูกทําลาย ทั้งหมดถูกโตคังโยนทิ้งไป
ดวงตาของโตคังจ้องไปที่ฉาวซวนโดยไม่สนใจคนอื่น แต่มือของเขากําแตรเขาจากเอวตั้งแต่เขาเข้ามาเป็นหัวหน้าทีมล่าสัตว์ เขาเป่าแตรเป็นครั้งแรก
