บทที่ 520 ตัดสินใจ เดินหน้าอีกครั้ง
นี่เป็นข้อมูลที่ทั้งน่าลองแต่ดูอันตรายไปด้วยข้อมูลหนึ่ง
พูดตามตรง มนุษย์ในตอนนี้คาดหวังที่ที่มั่นคงมาใช้พัฒนาอย่างช้าๆมากจริงๆ
ดังนั้นวินาทีนี้ไม่ว่าจะเป็นลู่เฉิน หรือพวกนักวิทยาศาสตร์อย่างติงต้าเฉิง ในใจทั้งรอคอยและกังวล
“ลองสมมติก่อนละกันว่า ข้อมูลออโต้ของอีกฝ่าย มีความสามารถเท่าที่รู้แค่นี้ก่อน และไม่มีระบบควบคุมอัตโนมัติ…” ผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาคนหนึ่งจู่ๆก็พูดขึ้น
“เรื่องเอาข้อมูลนี้เข้าคอมพิวเตอร์ส่วนกลางเอาไว้ก่อน ไม่แน่ใจห้ามเสี่ยงเด็ดขาด” ลู่เฉินส่ายหน้าทันที ปฏิเสธข้อเสนอของผู้เชี่ยวชาญภาษา
นี่มันเกี่ยวพันถึงความเป็นความตายของมนุษย์กว่าสองแสนคนและคนแคระหนึ่งล้านคน จะเสี่ยงไม่ได้เด็ดขาด
“พวกเราลองสมมติว่าข้อมูลนี้เป็นเรื่องจริงก่อน
ถ้าอย่างนั้น ในนี้มีคีย์เวิร์ดสี่คำ ผู้ทำความสะอาด เผ่าปีศาจ ผู้พิทักษ์ เขตปลอดภัย
เท่าที่วิเคราะห์ดูแล้ว เหมือนจะเป็นการคงอยู่ของผู้พิทักษ์ชนิดหนึ่ง เป็นเขตปลอดภัยที่นำมาขัดขวางผู้ทำความสะอาดและเผ่าปีศาจ
แถมด้านหลังผู้พิทักษ์ยังเพิ่มสหพันธ์คำนี้ลงไปอีก…” ติงต้าเฉิงวิเคราะห์ข้อความ
ลู่เฉินพยักหน้า พูดต่อว่า “งั้นพวกเรามาวิเคราะห์กันก่อน ในกาแล็คซี่ดำมืดนี่ สหพันธ์ที่ว่านี่มีจริงไหม?”
เขาพูดก่อนเข้าสู่ภวังค์ส์
เขาเชื่อมาตลอดว่า ในกาแล็คซี่ดำมืดนี่ ทฤษฎีป่ามืดที่ยึดถือไว้ สหพันธ์สิ่งนี้เป็นแค่เรื่องเหลวไหลเท่านั้นแหละ
ติงต้าเฉิงพยักหน้าบอก “ในเมื่อเป็นสหพันธ์ งั้นแน่นอนว่าต้องเป็นสองอารยธรรมขึ้นไปรวมตัวกัน เหมือนพวกเรากับคนแคระ ที่จริงก็อาจจะอยู่กันอย่างสันติได้อยู่หรอก
ยังมีอีกความเป็นไปได้หนึ่ง นั่นคืออารยธรรมพวกนั้น ตอนแรกยังไม่รู้จักทฤษฎีป่ามืด ก็อาศัยอยู่ใกล้กันแล้ว
จากนั้นผ่านการอยู่ร่วมกันหลายปี จนเข้ากันได้ดี ไม่สามารถแยกจากกันได้ ถึงก่อตัวเป็นสหพันธ์ขึ้น”
ลู่เฉินยังคงส่ายหัวบอก “ที่นายพูดก็มีเหตุผล
แต่ความเป็นไปได้น้อยมาก
แถม ต่อให้เป็นแบบนั้นจริง ก็เหมาะกับอารยธรรมแค่ไม่กี่ชนเผ่ามารวมกันเป็นสหพันธ์
ในข่าวนี้ เมื่อมีวิธีพูดว่า ‘โดเมนที่สามสหพันธ์ผู้พิทักษ์’งั้นความเป็นไปได้นี้ลบทิ้งได้เลย”
ลู่เฉินยังคงระมัดระวังเหมือนเดิม
พวกติงต้าเฉิงกลับพยักหน้า เขารู้สึกว่าคำพูดของลู่เฉินก็ดูมีเหตุผล
“ถ้างั้นความเป็นไปได้ที่สอง ก็คือมีอารยธรรมแข็งแกร่งมากเป็นผู้นำ และรวมตัวกับอารยธรรมอ่อนแอมากมายเป็นสหพันธ์
ภายใต้การควบคุมของอารยธรรมแข็งแกร่งนี่ ทฤษฎีป่ามืดจะหายไปชั่วคราว
เพียงแต่ว่า ทำไมอารยธรรมแข็งแกร่งนี่ต้องทำแบบนี้ด้วยล่ะ?
หรือว่ามันไม่รู้หรอว่า การทำลายอารยธรรมอ่อนแอมากมายนี่จะได้ผลดีมากกว่า? หรือว่าจะเป็นเพราะใจอ่อน มีมนุษยธรรมขึ้นมา?” ลู่เฉินถามกลับ
“ตลกไปละ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย” ลู่เฉินส่ายหัว ปฏิเสธสันนิษฐานข้อนี้ของติงต้าเฉิงเลย
“ในเมื่อสหพันธ์ดูไม่น่าเชื่อ งั้นความจริงของข้อมูลนี่จะมีเท่าไหร่เนี่ย?” ลู่เฉินกวาดตามองไปที่พวกนักวิทยาศาสตร์
“ตามทฤษฎีแล้ว จะหลอกคนอื่น ข้อมูลต้องมีทั้งจริงและปลอม ถึงจะทำให้อีกฝ่ายกลัวจนตกหลุมพราง
แบบนี้ดูแล้ว ผู้ทำความสะอาดและเผ่าปีศาจน่าจะจริง
เพียงแต่ไม่รู้ว่า สองคำนี้หมายถึงอะไรกันแน่
ผู้ทำความสะอาดอาจจะหมายถึงสิ่งที่ทำลายพร็อกซิมาคนครึ่งม้า แล้วเผ่าปีศาจล่ะอะไร?”
เมื่อเผชิญหน้าความไม่รู้ที่น่ากลัว ในใจลู่เฉินเริ่มกังวลขึ้นมา
“อืม นายพูดมีเหตุผล”
ติงต้าเฉิงพยักหน้าพลางว่า “กาแล็คซี่ใหญ่จะตาย สิ่งที่พวกเราไม่รู้มีมากจริงๆ
บางทีด้วยระดับเทคโนโลยีที่พวกเรามีในตอนนี้ จะไปทำการคาดเดามั่วๆแบบนี้ ดูตลกไปนะ”
“นั่นสิ ถ้ามีเขตปลอดภัยจริงๆ สามารถทำให้มนุษย์เราได้พักผ่อนพัฒนาเทคโนโลยีอย่างสบายใจ จะดีแค่ไหนเนี่ย!”
ผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาคนหนึ่งถอนหายใจยาว
พวกลู่เฉินพากันพยักหน้า มันเป็นเรื่องที่พวกเขาคาดหวังมากที่สุดในใจแล้ว
“งั้นเรื่องนี้พักไว้ก่อนละกัน”
ลู่เฉินหันไปมองข้อมูลบนหน้าจออีกครั้งพลางว่า “อย่างน้อยกาแล็คซี่ที่พวกเราเห็นน่ะดำมืดมาก
ดังนั้นพวกเราต้องใช้สายตาดำมืดไปมองเรื่องทั้งหมด
การอาศัยคนอื่น ไม่สู้อาศัยตัวเอง
อีกอย่าง พวกเราก็ไม่แน่ว่าจะโชคร้ายขนาดนั้น โชคดีที่ระหว่างทางไปเอปไซลอนเอริดานีก็ได้เจอกับผู้ทำความสะอาดกับเผ่าปีศาจ
ตอนนี้พวกเราอยู่ห่างจากเอปไซลอนเอริดานีไม่ถึงหนึ่งปีแสง ระยะทางไม่ถึงหนึ่งปีนี่ ไปให้ถึงเอปไซลอนเอริดานีก่อนค่อยว่ากันละกัน”
ลู่เฉินคิดๆ สุดท้ายตัดสินใจลบข้อมูลนี้ทิ้ง จากนั้นไม่ลังเลอะไรอีก เขาเพิ่มความเร็วตลอดทาง มุ่งหน้าไปเอปไซลอนเอริดานี
ถึงในข้อมูลนี้จะพูดไว้ว่า ในตัวมันมีระบบส่งข้อมูลระดับเยี่ยมเวอร์ชั่นแรกไว้ แต่พวกลู่เฉินไม่คิดว่า ตัวเองจะได้เทคโนโลยีแบบนี้ในสถานการณ์ปลอดภัย
อยากได้ระบบส่งข้อมูลระดับเยี่ยมเวอร์ชั่นแรก ก็ต้องเอาข้อมูลนี้ใส่ลงคอมพิวเตอร์ส่วนกลาง ให้มันออโต้จัดการเอง
แต่พวกนักวิทยาศาสตร์อย่างลู่เฉินกลับไม่มีทางแน่ใจได้เลยว่า ในข้อมูลนี้จะมีรหัสไวรัสอะไรหรือเปล่า
“ไม่ควรเอาตัวเองไปพัวพันกับอันตรายโดยไม่จำเป็นเพราะความโลภ”
ลู่เฉินคิดอย่างหนักแน่น
ระยะทางบินแปดเดือนนี้สำหรับกาแล็คซี่แล้ว ประหนึ่งกระพริบตาก็ผ่านไป
แต่สำหรับมนุษย์แล้ว กลับยาวนานไม่มีใครเทียม
โชคดีที่ผ่านไปอย่างปลอดภัย
ในระยะทางบินอันยาวนานนี้ พวกลู่เฉินได้เห็นสสารอื่นนอกเหนือจากยานของพวกมนุษย์ของเขาเป็นครั้งแรก
นั่นเป็นหินก้องใหญ่ขนาดเกือบสามสิบเมตรก้อนหนึ่ง น่าจะหนักราวหนึ่งหมื่นตัน ประกอบจากน้ำแข็งแห้งและเหล็กเข้าด้วยกัน
ที่นี่เป็นออร์ตคลาวด์ของเอปไซลอนเอริดานี เป็นขอบพื้นที่ของกลุ่มดาวเอปไซลอนเอริดานี
พอผ่านที่นี่ไป ยานอวกาศซี-หวั้งขับเคลื่อนเข้าไปในกลุ่มดาวเอปไซลอนเอริดานี
เพราะคุณสมบัติและอายุน้อยกว่าพระอาทิตย์มากนัก ออร์ตคลาวด์ของเอปไซลอนเอริดานีอยู่ห่างจากดาวอื่นแค่ประมาณ0.6ปีแสง แทบจะเป็นครึ่งหนึ่งของระยะห่างของออร์ตคลาวด์ของพระอาทิตย์
ความสว่างของเอปไซลอนเอริดานีเพิ่มมากขึ้น แน่นอน ในระยะทางแบบนี้ ความสว่างของมันแทบไม่ต่างกับดาวอื่นเลย ยังคงเป็นจุดหว่างนิดเดียว มองไม่เห็นข้อเด่นอย่างอื่น
ในวินาทีที่เห็นหินก้อนนี้ ลู่เฉินอยากร้องไห้
การเดินทางยาวนานหลายปี ความเหงา เงียบชาระหว่างทาง รสชาติความรู้สึกเหล่านี้เขาไม่สามารถระบายกับใครได้เลย
แม้แต่เมียเขาเอง หรือเฉินจือหรานที่กำลังจะแต่งงานกับเขา เขายังไม่สามารถระบายความในใจให้พวกเธอรับรู้ได้มากเท่าไหร่เลย
