ตอนที่ 451 : เรือโจรสลัด
ในตอนที่เขาเร่งไปยังท่าเรือ เรือที่ใช้มุ่งหน้าไปยังบริสทาเนียกําลังเตรียมออกเดินทาง นับว่าเร็วกว่ากําหนดการไม่น้อย ยังดีที่อาร์คมาทันเพราะมีเครื่องมือสื่อสารอย่างดวงตาของบุคซิล
“โห ดูนั่นสิ!”
สายตาเริ่มจ้องมองมาทางกลุ่มของอาร์คเมื่อขึ้นเรือกันมาเรียบร้อยแล้ว แม้จะมีหลายคนจําอาร์คได้ แต่สายตาของผู้เล่นส่วนใหญ่ล้วนมองไปยังแบกิว
“ดูขนที่มันเงานั่นสิ”
“แถมขนาดตัวก็ไม่ใช่เล่นด้วย”
“เจ้าของเป็นพ่อค้า? ไปหาสัตว์เลี้ยงแบบนั้นได้จากไหนกันนะ?”
ผู้เล่นสามารถเลือกเผ่าหมาป่าในตอนสร้างตัวละครได้ก็จริง แต่แบกิวเป็นเผ่าวูล์แรงที่ดูแตกต่างอย่างมาก ด้วยขนสีเงินมันยิ่งทําให้แบกิวดูสง่างามยิ่งกว่าสุนัขตัวใด เจ้าของสุนัขตัวนี้ย่อมเรียกความริษยาจากผู้เล่นอื่นได้ไม่น้อย แบกิวถึงกับหูกางขณะรับฟังคําชมของพวกผู้เล่นตอนขึ้นเรือตามหลังบุคซิลมา แบกิวตอนนี้ถึงกับรวบรวมพลังเชิดหน้าชูตาอย่างมีเกียรติไม่น้อย
“ถ้าพวกเผ่าวูล์แรงได้ยินเข้าคงร้องไห้ตายชัก”
เผ่าวูล์แรงที่ยอมตายเพื่อเกียรติยศกลับโดนนํามาทําเป็นสัตว์เลี้ยง แต่แบกิวไม่คล้ายจะคิดแบบนั้น
“ช่างเถอะ แบบนี้ก็ดีแล้ว”
ไม่ช้า กัปตันเรือได้ทําการประกาศโดยทันทีเมื่ออาร์คขึ้นเรือมาแล้ว
“ขอบคุณที่เลือกใช้บริการเรือของทางเรา นี่คือเรือที่เดินทางระหว่างซอแทนดาลและบริสทาเนีย อาจต้องใช้เวลาสักระยะในการเดินทางไปยังอาณาจักรอื่น เพราะงั้นแล้วโปรดวางใจแล้วทําตัวตามสบายเสมือนอยู่บ้าน พวกเรากําลังจะออกเรือแล้ว กะลาสีทุกคนประจําตําแหน่ง!”
สมอถูกชักขึ้น เรือเริ่มทําการออกตัว
“ในที่สุดก็จะไปจากซอแทนดาลแล้วสินะ ไว้เจอกันใหม่ซอแทน
ดาล!”
อาร์คมองกลับไปยังซอแทนดาลที่เริ่มหายลับไปกับสายตาด้วย ความรู้สึกอันหลากหลาย
“ใช่จริงด้วย เมื่อกี้มันเพิ่งขึ้นเรือไป!”
ใครคนหนึ่งได้สะกดรอยตามอาร์คมา เขากําลังอยู่ที่มุมหนึ่งของอาคารใกล้ท่าเรือ ชุดสู้ดถูกปลดออกเผยให้เห็นว่า เป็นซันฟิชหรือก็คือคนที่มีแผลเป็นรูป X ที่แก้ม ซันฟิชเป็นสมาชิกของกลุ่มเจเพตอล หลังตามอาร์คมาสักพักหนึ่ง พวกเขาก็ได้ทราบว่าเป้าหมายได้เข้าไปยังป้อมปราการฮามาน เพราะเหตุนั้นเจเพตอลจึงส่งซันฟิชลอบเข้าป้อมปราการเพื่อติดตามอาร์ค
ขึ้นเรือไปบริสทาเนียงั้นสิ หึหึหึ คิดเหรอว่าขึ้นเรือแล้วจะหนี พวกเราพ้น? โง่เง่าจริงๆ พวกเราไม่มีทางปล่อยให้หนีพ้นซอแทนดาลแน่!”
ซันฟิชนําเอาขนนกเสียงกระซิบออกมาใช้งาน พร้อมกันนั้น ใครคนหนึ่งที่ท่าเรือก็เผยอาการไม่ต่างกับซันฟิช
“เจอตัวมันแล้ว! อยู่ที่ซอแทนดาลจริงด้วย หีหีหี คราวนี้แกจบเห่แน่!”
รอยยิ้มชั่วร้ายเผยเด่นชัดจากปากของชายอีกคนที่ซ่อนตัวอยู่
เรือตอนนี้กําลังลัดผ่านผืนน้ําอันกว้างใหญ่มุ่งต่อไปข้างหน้า ตอนนี้เป็นช่วงฤดูร้อน เพราะแบบนั้นละอองน้ําจากทะเลจึงค่อนข้างชวนสดชื่น เมื่อเรือแล่น สิ่งที่ผู้เล่นมักทํากันทันทีก็คือนําเบ็ดตกปลาออกมา
“น่าเสียดาย…”
อาร์คเดาะลิ้นขณะมองผู้คนที่ตกปลากันอยู่ ตอนที่เขามุ่งหน้าจากชอร์เดนเบิร์กมายังซอแทนดาล เขาได้สร้างผลกําไรจํานวนหนึ่ง จากการทําอาหารโดยปลาที่ผู้คนตกได้ เขาคิดอยากทําธุรกิจแบบนั้นอีกครั้ง แต่อาร์คก็ต้องส่ายศีรษะ ตอนมุ่งหน้าไปยังซอแทนดาล ส่วนใหญ่ผู้โดยสารจะเป็นนักรบ แต่ครั้งนี้ที่กลับไปยังทวีปหลักส่วนใหญ่จะเป็นพ่อค้า นักรบที่มุ่งหน้าไปยังซอแทนดาลมีจุดประสงค์เพื่อไปออกล่า พ่อค้ามีจุดประสงค์เพื่อซื้อขายแลกเปลี่ยน พวกเขาจะซื้อหาสิ่งของจากทวีปหลักไปยังซอแทนดาลและจําหน่ายพวกมัน จากนั้นพวกเขาจะซื้อหาสิ่งของจากซอแทนดาลกลับ ไปจําหน่ายที่ทวีปหลัก ด้วยเหตุนี้กว่าเจ็ดในสิบของผู้โดยสารจึงเป็นพ่อค้า และพ่อค้าส่วนใหญ่ก็เรียนรู้วิธีการทําอาหาร ขณะที่ผลข้างเคียงและรสชาติของการทําอาหารเพื่ออยู่รอดดีกว่าก็จริง แต่พ่อค้าพวกนี้คงไม่มีทางกินอาหารคนอื่นทั้งที่ตัวเองก็ทําได้ไม่ต่างกันมากแน่นอน
“แถมเรายังไม่มีเวลาพอจะมาเก็บเงินเล็กน้อยด้วย”
อาร์คหัวเราะกับตัวเองขณะเข้ามาในห้องที่โถงโดยสารของเรือ เขานําเอาหม้อออกมาพร้อมจัดเรียงวัตถุดิบ ตอนนี้มีวัตถุดิบยี่สิบอย่างและกว่าสองร้อยชิ้นอัดแน่นกันอยู่ พวกมันคือแผ่นหนังคนตาย และหัวใจคนตาย นี่คือเหตุผลว่าทําไมอาร์คจึงเลือกโดยสารเรือ
กว่าจะถึงบริสทาเนียก็เจ็ดชั่วโมง เพราะงั้นต้องใช้เวลาว่างให้มีประโยชน์
เส้นทางทางทะเลนี้ใช้เวลาอย่างน้อยเจ็ดชั่วโมง มันค่อนข้างแตกต่างจากสี่ชั่วโมงครั้งก่อน ผู้เล่นคนอื่นส่วนใหญ่จะเลือกออกจากเครื่องเกมไปทําธุระอื่นแทนในช่วงระหว่างเวลาที่ผ่านไป ด้วยเหตุนี้ เขาจึงคิดใช้โอกาสนี้สร้างเม็ดยาเนโครแมนเซอร์อมตะ
“เม็ดยาเนโครแมนเซอร์อมตะต้องใช้เวลามากในการจัดทํา พอถึงขั้นตอนที่ปล่อยให้มันเจริญเติบโตไม่นับเป็นอะไร แต่ขั้นตอนผสม และตกผลึกคือสิ่งที่ต้องคอยเฝ้ามองอย่างใกล้ชิด จะยังไงเราก็ไม่มีเรื่องอื่นต้องทําบนเรืออยู่แล้ว เลยคิดเริ่มกันที่น่าจะดีกว่าจะถึงบริสทาเนียก็คงเข้าสู่ขั้นตอนเจริญเติบโตเรียบร้อย จากนั้นค่อยไปฝากเอาไว้ที่ตู้นิรภัยของสมาคมเวทมนตร์
มันมีเหตุผลที่เขาอยากทํามันให้เสร็จโดยเร็ว นั่นก็เพราะเขารอมานานมากแล้ว
ในที่สุดก็จะได้ทําเม็ดยาอมตะระดับ A!
อาร์คกลืนน้ําลายขณะเริ่มนําวัตถุดิบใส่ลงหม้อ เมื่อแก่นเนโครแมนเซอร์ถูกใส่ลงไป มันเริ่มหลอมละลายแล้วเกิดขึ้นเป็นของเหลวเหนียวสีดํา ถัดจากนั้นคือการใส่แผ่นหนังและหัวใจของคนตาย ของเหลวสีดําเริ่มเปลี่ยนเป็นดําสนิทยิ่งขึ้นพร้อมหน้าต่างข้อความที่แสดงผลออกมา
ท่านได้รวบรวมวัตถุดิบจําเป็นเพื่อจัดสร้าง “เม็ดยาเนโครแมนเซอร์อมตะ
ถึงเวลาที่ท่านจะได้เข้าสู่กระบวนการจัดทําเม็ดยาอมตะแล้ว
ผสม > ตกผลึก > เจริญเติบโต ทั้งหมดคือสามขั้นตอนที่จําเป็นต้องทําเพื่อให้เสร็จสมบูรณ์
ระยะเวลาเสร็จสิ้นกระบวนการ 96 ชั่วโมง
ท่านได้เข้าสู่ขั้นตอนที่ 1 : การผสม
วัตถุดิบของเม็ดยาเนโครแมนเซอร์อมตะมีผลขัดแย้งซึ่งกันและกัน หากเกิดความผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อยระหว่างขั้นตอนการผสม ความพยายามทั้งหมดจะกลายเป็นสูญเปล่า โปรดระวังเป็นพิเศษเพื่อทําให้มั่นใจว่าวัตถุดิบทั้งหมดผสมกันเรียบร้อยดี แล้วจนกว่ากระบวนการจะเสร็จสมบูรณ์
ระยะเวลาคงเหลือของขั้นตอนการผสม : 3 ชั่วโมง
“เก้าสิบหกชั่วโมง!”
ปากของอาร์คแทบอ้าเหวอขณะอ่านหน้าต่างข้อมูล ไม่ใช่ว่ามันเท่ากับสี่วันเลยหรือยังไง?
“แต่แค่ทําขั้นตอนผสมกับตกผลึกให้เสร็จ ที่เหลือก็แค่รอ ตอนเม็ดยาสไลม์อมตะใช้เวลาทําแปดชั่วโมง สําหรับเม็ดยาระดับ A น่า จะนานกว่านั้นหน่อย เราเริ่มตอนนี้ก็น่าจะเสร็จขั้นตอนการตกผลึก ตอนไปถึงปลายทางพอดี ดีนะเนี่ยที่เลือกโดยสารเรือ
หลังพิจารณาเรียบร้อยแล้ว เขาก็ตระหนักได้ว่าไม่ควรเสียเวลาอื่นใดอีก เทียบเวลาการทํากับการรวบรวมวัตถุดิบแล้ว สี่วันไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด เพราะหากนึกถึงโบนัสจากเม็ดยาอมตะระดับ A แล้ว แค่สี่วันเองใครจะบ่นกันเล่า?
“เริ่มกันเลยก็แล้วกัน”
อาร์คถูไม้ถูมือเตรียมพร้อมขณะจับหม้อไว้แน่น
“ต้องทําให้สําเร็จอย่างงดงาม! ต้องไม่มีอะไรผิดพลาด”
อาร์คเริ่มจับหม้อเขย่าในความเร็วคงที่แต่แล้ว..
ครืน ครืน คืน ตู้ม!
อย่างกะทันหัน เสียงดังลั่นดังมาแต่ไกลทั้งยังทําเรือสั่น
“อะไรกัน เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย? เกือบทําพังแล้ว!”
อาร์คมองหม้อด้วยสีหน้าแทบจะแข็งค้าง ไม่ใช่ว่าการจัดทําเม็ดยาอมตะทุกครั้งจะเหมือนกันเสียหมด โบนัสที่จะถูกเสริมเข้าไป ขึ้นอยู่กับอัตราความสําเร็จของแต่ละขั้นตอน เพราะแบบนั้นเขาถึงต้องออกล่าซอมบี้เชื้อรากว่าสองหมื่นตัวกว่าจะได้รับวัตถุดิบมาครบสําหรับจัดทําเม็ดยาเนโครแมนเซอร์อมตะ และถ้าหากมันมีอะไรผิดพลาดแม้เพียงสักนิด อัตราความสําเร็จก็อาจจะกลายเป็นล้มเหลวทั้งหมด!
“เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกัน? ไม่ใช่บอกว่าให้ทําตัวสบายเหมือนอยู่บ้านหรือยังไง?”
อาร์คบนกระแปดกระแปด
ตึง ตึง ตึง
เสียงประเคาะประตูดังขึ้นก่อนบุคซิลจะเร่งร้อนเปิดเข้ามา
“อาร์คนิม แย่แล้วครับ!”
“รู้แล้วน่า ฉันเกือบทําหม้อหกเลยนะ!”
“เอ่อ คือว่า… โจรสลัดครับ พวกโจรสลัด!”
ตุ้ม ตูม ตูม ตู้ม!
หลังจากวิ่งขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือ เสียงคํารามของอะไรสักอย่างก็ยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้เสียงนั้นคล้ายมีต้นตอมาจากเรือที่มีธงรูปหัวกะโหลกสีดํา อีกทั้งมันยังเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็วมาก
“เหตุด่วน! เหตุด่วน! เรือโจรสลัดเข้ามาใกล้แล้ว!”
เมื่อเรือโจรสลัดปรากฏขึ้น กะลาสีเรือทั้งหลายต่างก็วิ่งพล่านไปทั่วดาดฟ้าเรือ
“สวรรค์! ทําไมพวกโจรสลัดถึงโจมตีเรือโดยสารกัน?”
กัปตันเรือถึงกับร้องออก สีหน้าก็แข็งเกร็งไม่น้อย ความจริงก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่โจรสลัดจะเพ่งเล็งพ่อค้า แต่กับเรือโดยสารเช่นนี้ การเปิดศึกกลางทะเลไม่ใช่อะไรที่จะให้ผลกําไรตอบแทนดีสักเท่าไหร่ นี่เป็นวิธีการปล้นทางตรงก็จริง แต่ไปปล้นคนบนบกด้วยม้วนคัมภีร์ออกจะประหยัดมากกว่า นอกจากนี้ซอแทนดาลยังไม่มีผลิตภัณฑ์อะไรมากมาย เพราะงั้นแล้วพ่อค้าที่โดยสารเรือมาส่วนใหญ่ล้วนกระเป๋าว่างเปล่ากันไม่น้อย
อีกทางหนึ่ง กองเรือของพ่อค้าโดยตรงให้ผลกําไรดีกว่า พวกนั้นคือพ่อค้าที่ร่ํารวย อีกทั้งกองเรือพ่อค้ายังไม่นําเอาสิ่งของไว้ในกระเป๋าโดยตรง แต่เลือกเก็บไว้ในคลังเรือ หากทําการจมกองเรือพ่อค้า กว่า 20-50% ของสินค้าในคลังจะถูกปล่อยให้ลอยในทะเล เพราะแบบนั้นแล้วพวกโจรสลัดจึงนิยมโจมตีกองเรือพ่อค้าที่มุ่งหน้ามายังซอแทนดาลมากกว่า
โจรสลัด? เอาจริงเหรอเนี่ย!?
อาร์คเขย่าหม้อไปทั้งขมวดคิ้ว เขาคล้ายโชคไม่ดีอย่างยิ่ง ต้องพูดกันอีกครั้งว่าเรือโดยสารจะมีโอกาสแค่ 1-2% เท่านั้นหากจะโดนโจรสลัดเข้าโจมตี เพราะแบบนั้นแล้วทําไม 1-2% มันต้องมาตกที่ เขาด้วยกัน? นอกจากนี้หากตาย แบบนั้นแล้วเขาก็ต้อง เสียวัตถุดิบทั้งหมดที่รวบรวมมาอย่างยากลําบาก
“อัตราความสําเร็จจะน้อยลงเพราะโจรสลัดพวกนี้ไม่ได้ ไม่งั้นเราได้เป็นบ้าตายแน่!”
ตู้ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม
อีกครั้ง เสียงลูกปืนใหญ่จากเรือโจรสลัดถูกยิงออกมา ทว่ามันยังไม่เข้าถึงระยะยิง เพราะงั้นแล้วการระเบิดจึงเกิดที่ผิวน้ํา
“รักษาระยะห่างเอาไว้เถ้าพวกมันเข้ามาในระยะพวกเราจบเห่แน่!” กัปตันเรือออกคําสั่งให้หันเรือหนีกลับ
ทว่า เรือลํานี้คือเรือที่สร้างขึ้นเพื่อบรรทุกผู้โดยสาร เทียบกับเรือโจรสลัดแล้วความเร็วไม่สามารถนํามาเปรียบเปรยกันได้ เรือโจรสลัดเคลื่อนอย่างรวดเร็วทั้งยังทําการยิงเตือนอีกครั้ง ด้วยระยะที่ใกล้ขึ้น การระเบิดที่ผิวน้ําก็ทําให้เรือโดยสารเริ่มสั่น
“หม้อ หม้อ!”
อาร์คกัดฟันแน่นขณะคงสภาพหม้อของตัวเองเอาไว้ ไม่ช้า เขาพลันได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น
“ฮ่าฮ่าฮ่า เลิกคิดต่อต้านซะ!”
“เสียงนี้”
อาร์คสะดุ้งขณะหันไปเห็นใครคนหนึ่งกําลังร้องตะโกนจากเรือโจรสลัด อีกฝ่ายถึงกับออกหน้าเช่นนี้ย่อมต้องเป็นกัปตันของเรือโจรสลัดแล้ว และอีกฝ่ายยังเป็นหัวหน้ากลุ่มโจรที่อาร์คฆ่าในบึงน้ําเจเพตอล! เป็นเจเพตอลที่มีลูกน้องนักเวทช่วยใช้เวทมนตร์ “ขยายเสียง” ขณะตะโกนออกมา
“ถ้ายอมจํานนเสียตั้งแต่ตอนนี้เรือพวกเจ้าจะไม่จม พวกเราต้องการเพียงคนเดียวเท่านั้น ถ้ายอมส่งตัวมันมาเรื่องทุกอย่างก็จบ!”
“อะไรกัน? นี่มันไล่ตามเรามาถึงนี่เลยเหรอเนี่ย?”
