“ประธานเฟิง คุณฝังฟังอยากจะอธิบายสถานการณ์เอง คุณต้องการไหม?” ซูอวี่เรียนถาม
“อืม ให้เธอพูดเถอะ” เฟิงหานชวนพูดเสียงเรียบ
ตามมาด้วย เสียงดัดจริตของผู้หญิง ราวกับมีความรู้สึกตื่นเต้นมากๆ “โอ้พระเจ้า คุณก็คือคุณชายสามตระกูลเฟิง
ใช่ไหม?”
ฝังฟังรู้ว่าคุณชายสามตระกูลเฟิงกำลังสืบเรื่องเฉินเจี๋ย ไม่ได้ทำให้เธอดีใจมากนัก เธอรู้ชื่อเสียงของคุณชายสาม
ตระกูลเฟิง แม้ว่าคุณชายสามตระกูลเฟิงมีนิสัยน่ากลัวมาก แต่เขาเป็นไม้แขวนที่เดินได้!
และ ได้ยินว่าถึงตอนนี้เฟิงหานชวนยังไม่แต่งงาน หากสามารถมีความสัมพันธ์กับเฟิงหานชวน แม้จะเป็นการนอนแค่คืนเดียว ก็สามารถทำให้เธอดีใจมากๆ
“คุณฝัง โปรดแจงข้อมูลของเฉินเจี๋ยให้ครบถ้วนหน่อย” เฟิงหานชวนพูดเสียงเย็นชา เขาไม่ชอบผู้หญิงโอ้อวดแบบนี้ แต่ตอนนี้เขาทำได้แค่คุยกับฝังฟัง
ถึงยังไง พวกเขาต้องการรู้ข้อมูลเฉินเจี๋ยจากทางฝังฟัง
“ค่ะ คุณชายสามตระกูลเฟิง คุยทางโทรศัพท์คงพูดได้ไม่ชัดเจนเท่าไหร่ ต้องการเจอหน้าไหม?” ฝังฟังถามด้วยความตื่นเต้น เธออยากคุยกับเฟิงหานชวนแบบเห็นหน้าจริงๆนะ!
เฟิงหานชวนมีสีหน้าโมโห
โทรศัพท์เปิดลำโพงอยู่ ดังนั้นเป๋าฮวนได้ยินคำพูดของฝังฟัง และสามารถรับรู้ได้ถึงความปรารถนาที่ฝังฟังมีต่อ
เฟิงหานชวน
แต่เมื่อคิดว่าวันนี้ต้องอยู่ที่บ้าน เธอก็กินมื้อเที่ยงไม่ลง ด้วยเหตุนี้เป๋าฮวนพยักหน้าให้เฟิงหานชวน บอกเป็นนัยให้เขาตอบตกลง
เฟิงหานชวนขมวดคิ้ว เขาไม่อยากเจอหน้าพูดคุยกับผู้หญิงแบบนี้
แต่เป๋าฮวนพยักหน้าแรงๆอีกครั้ง เธอยังอยากออกไปมากๆ อุดอู้ไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นหลายวันแล้ว
ราวกับรับรู้ความคิดที่อยากออกไปของเป๋าฮวน เขาทำได้แค่พูดเสียงเย็นกับคนในสาย “หนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ เจอกันที่ร้านกาแฟหย่าจวี”
“อา คุณชายสามตระกูลเฟิง ฉันไปตรงเวลาแน่นอน ตอนนี้ฉันเตรียมตัวเดี๋ยวก็ออกไปแล้ว ” ฝังฟังเกือบร้องกรี๊ดออกมาแล้ว
เฟิงหานชวนบีบโทรศัพท์ มองไปทางหญิงสาวอย่างไม่พอใจ พูดเสียงเข้ม “เรื่องที่สามารถคุยได้ทางโทรศัพท์ ไม่จำเป็นต้องเจอหน้า คุณอยากผลักผมออกไปขนาดนั้นเลย?”
ความบ้าผู้ชายของฝังฟังเมื่อครู่ ไม่ใช่ว่าเฟิงหานชวนไม่รับรู้ เขาก็ไม่เชื่อว่าเป๋าฮวนจะไม่รู้
เห็นได้ชัดว่าฝังฟังคนนี้พยายามยั่วยวนเขา
“อาหาน ฉันรู้สึกว่าคุยต่อหน้าจะแม่นยำกว่า ยิ่งคุณว่างๆอยู่ไม่ใช่เหรอ? พวกเราอยู่บ้านก็ไม่ได้ทำอะไร” เป๋าฮวน ยิ้มกริ่มพูด แล้วพึมพำ “แบบนี้ฉันก็มีมื้อเที่ยงกินแล้ว”
เฟิงหานชวนอยากจะร้องไห้ “เพราะไม่อยากเล่นเกมอยู่บ้าน ดังนั้นเลยให้ผมออกไปเจอเธอ?”
“ใครบอกให้คุณออกไปเจอเธอกัน ฉันไปกับคุณด้วยนะ!” เป๋าฮวนถลึงตาให้เขา พูดว่า “ฉันไม่ให้โอกาสคุณได้อยู่กับ
ผู้หญิงคนอื่นตามลำพังหรอก แม้จะเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว!”
“เพราะว่ามีผู้ชาย ก็ชอบผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ผู้หญิงที่ไม่โสดก็อันตรายมากเหมือนกัน” เป๋าฮวนพูดเสริมเป็นพิเศษ
ถ้าฝังฟังยั่วเฟิงหานชวนจะทำยังไง?
รับรู้ถึงความหึงของเป๋าฮวน เฟิงหานชวนยกริมฝีปากขึ้นช้าๆ “อืม ตัวอย่างเช่นผม ก็ชอบผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว”
“คุณว่าไงนะ!” เป๋าฮวนหน้าเปลี่ยนสีทันที มองเขาด้วยความโกรธ ตบลงไปที่โต๊ะแรงๆ “เฟิงหานชวน คุณ! คุณมันไม่ปกติแล้ว!”
ไม่รอให้เธอโวยวาย ชายหนุ่มก็เดินไปถึงข้างตัวเธอ จับเธอนั่งบนเก้าอี้ พูดยิ้มๆว่า“ฮวนฮวน คุณไม่ลองคิดดูสถานะตัวเองตอนนี้คืออะไร?”
“ผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว พูดถึงไม่ใช่คุณเองเหรอ?” นิ้วเรียวยาวเชยคางของหญิงสาวขึ้น
เอ๊ะ?
คำพูดนี้ของเฟิงหานชวนเหมือนไม่ได้พูดผิด ถ้าเธอยอมรับว่าตัวเองเป็นภรรยาของเฟิงหานชวน อย่างนั้นเธอก็ถือว่าเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้วจริงๆ
แต่ว่า…
“ไม่ใช่สิ!” เป๋าฮวนมองทางเฟิงหานชวน กะพริบตาอย่างไร้เดียงสา ส่ายหน้าปฏิเสธ “อาหาน เฉินฮวนฮวนแต่งงานแล้ว แต่เป๋าฮวนไม่ใช่”
“อาหาน เป๋าฮวนกับเฟิงหานชวน ไม่มีใบสมรสไม่มีงานแต่ง ไม่ถือว่าเป็นสามีภรรยา ดังนั้นนางสาวเป๋าฮวนไม่ใช่ผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว” เป๋าฮวนทำปากยื่น อธิบายเสียงดัง
แววตาของเฟิงหานชวนเข้มขึ้น ร่างก้มต่ำมากขึ้น กอดผู้หญิงในอ้อมกอดไว้แน่น พูดเสียงเบาข้างหูเธอ“แต่ในใจผม ไม่ว่าจะเป็นเฉินฮวนฮวนหรือเป๋าฮวน ก็เป็นภรรยาของผม เป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้วเหมือนกัน”
“คุณ~” แก้มทั้งสองข้างของเป๋าฮวนแดงขึ้น เธอไม่เคยเถียงชนะเฟิงหานชวนเลยแม้แต่นิดเดียว
ผู้ชายคนนี้กะล่อนจริงๆ!
“ฮวนฮวน พวกเราหาฤกษ์ดีมาหนึ่งวัน จดทะเบียนสมรสกันอีกครั้งนะ?” เฟิงหานชวนจ้องผู้หญิงด้วยตาที่เป็นประกาย เปิดปากถาม “ไปประเทศของคุณ ไปจดทะเบียนที่สมรสประเทศเฉิน”
“หา?” เป๋าฮวนอึ้งไปทันที เธอไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย
จดทะเบียนสมรส?
“เรื่องนี้ไม่ต้องรีบมั้ง” เป๋าฮวนเม้มริมฝีปาก ในหัวยังยุ่งเหยิงอยู่เล็กน้อย
“อืม ไม่รีบ แต่ต้องกำหนดไว้” เฟิงหานชวนกัดติ่งหูอวบอิ่มของเธอไว้
เขาไม่อยากบีบบังคับเธอเกินไป แต่เขาต้องทำให้เธอเข้าใจ ความตั้งใจและมุ่งมั่นของเขา
ความรู้สึกชาๆ เหมือนกระแสไฟแล่นไปทั่วร่าง เป๋าฮวนพูดเหมือนไม่พอใจออกมา “หยุดกัดได้แล้ว”
ชายหนุ่มยิ้มปล่อยเธอออก
“คุณรีบกินสเต๊กเนื้อเถอะ ฉันขึ้นชั้นบนไปอาบน้ำก่อน อีกเดี๋ยวไปร้านกาแฟเจอผู้หญิงที่แต่งงานแล้วคนนั้น” เป๋าฮวนผลักเขาออก วิ่งขึ้นชั้นบนไป
เฟิงหานชวนมองด้านหลังเธอที่หายวับไปกับตา อดหัวเราะออกมาไม่ได้
…
หลังจากที่เป๋าฮวนอาบน้ำในห้องน้ำ เดินไปถึงห้องแต่งตัวเพื่อเลือกชุดที่จะใส่ออกไปข้างนอก
นึกถึงว่าเดี๋ยวต้องไปเจอผู้หญิงที่มีเสียงเสแสร้งและแต่งงานแล้วคนนั้น เป๋าฮวนก็เป็นทุกข์ ไม่รู้ว่าตัวเองควรสวมชุดไหน
เธอเอาสัมภาระมาประเทศฮัว เพียงแต่สัมภาระอยู่ที่โรงแรม ตอนนี้ไปเอา เกรงว่าจะไม่ทัน
เสื้อผ้าที่เธอเอามา เป็นแบบที่เธอดีไซน์เป็นพิเศษ และในห้องแต่งตัวจะมีชุดที่สั่งทำจากแบรนด์หรู แต่ไม่ใช่ที่ตัวเองดีไซน์ เลยต้องพิถีพิถันขึ้นหน่อย
สวมใส่ปกติไม่มีปัญหา แต่วันนี้ เธอต้องไปประชันความสวย!
คิดไปคิดมา สุดท้ายเป๋าฮวนตัดสินใจ เลือกเสื้อสีส้มอ่อนสไตล์ฝรั่งเศสหนึ่งตัว และกางเกงยีนทรงกระบอกมาหนึ่งตัว จับคู่กับรองเท้าบูตสีดำ
ดูแล้วเรียบง่าย และไม่เสียเอกลักษณ์ไป!
หลังจากเลือกชุดเสร็จ เป๋าฮวนถอดชุดสายเดี่ยวบนตัวลง ในเวลานั้น ประตูเปิดออก ชายหนุ่มเดินตรงเข้ามาอย่าง
เป๋าฮวนหันหลังทันที มือทั้งสองข้างปิดด้านหน้าไว้
“ว้าย!ทำไมคุณไม่เคาะประตู?”
เฟิงหานชวนมองท่าทางเธอที่ขวยเขินแบบนั้น ด้านหลังขาวสะอาดที่ซ่อนสิ่งล่อใจ เขาเสียงแหบ“ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็น”
“คุณมันไม่มีมารยาท!” เป๋าฮวนตำหนิ
“ไม่มีมารยาท?”เขาเข้าใกล้เธอ ก้มมองด้านหลังเธอ ก้มศีรษะลง ริมฝีปากบางเข้าใกล้หูของเธอ พูดเสียงเบา“ระหว่างเรา ต้องมีมารยาทยังไง?”
มือใหญ่จับเอวบางของเธอ ค่อยๆเลื่อนขึ้นข้างบน
“แบบนี้…ถือว่ามีมารยาทไหม?” เฟิงหานชวนหัวเราะออกมาเบาๆ
เป๋าฮวนอยากต่อต้าน แต่เสียงครางเบาๆออกจากปากอย่างไม่รู้ตัว ติ่งหูเธอแดงขึ้น ร่างกายพิงที่ชายหนุ่มด้วยความอ่อนแรง
