ยัยหมอวายร้ายที่รัก – บทที่ 540 เปลี่ยนหน้า

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 540 เปลี่ยนหน้า
เส้นหมี่ถูกฮานาโกะ นากาจิมะมัดไว้กับเตียงอย่างง่ายดาย

หลังจากนั้น ใบหน้าของเธอ ถูกผู้หญิงญี่ปุ่นคนนี้บีบแล้วดึงขึ้นมา

“ใบหน้านี้ ยังคงงดงามจริงๆ ได้ยินว่า ในปีนั้นญาณีแม่ของคุณกับคุณผู้หญิงของพวกเราได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงอันดับหนึ่งของเมืองA แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ญาณีในตอนนั้น น่าจะงดงามกว่าคุณผู้หญิงของพวกเรา”

เนติไม่อยู่ ผู้หญิงชาวญี่ปุ่นคนนี้ที่บีบหน้าเธอไว้ ถึงได้กล้าดูถูกเหยียดหยามความงามของเธอ

แต่ความจริงแล้ว ญาณีในปีนั้น เรื่องหน้าตานั้น งดงามกว่าเนติมากจริงๆ

ร่างกายของเส้นหมี่สั่นเทา เธอมองไปยังผู้หญิงที่เหมือนกับงูพิษกำลังจ้องมาที่เธอ หวาดกลัวและรังเกียจเป็นอย่างมาก ทำให้ขอบตาแดงๆของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา

“พวกแกมันสารเลว แกไม่มีคุณสมบัติที่จะพูดถึงแม่ของฉัน！”

“ใช่สิ พวกเราไม่มีคุณสมบัติ ดังนั้นดีที่สุดคือคุณนอนลงอย่างว่าง่ายจะดีกว่า ไม่งั้น ไม่ระวังทำให้พวกฉันโมโหขึ้นมา งั้นใบหน้านี้ของคุณ ฉันไม่รับรองว่าจะสามารถลอกออกมาได้อย่างสมบูรณ์หรือเปล่านะ”

ผู้หญิงญี่ปุ่นคนนี้ตบไปที่ใบหน้าของเส้นหมี่เบาๆ สุดท้ายพูดประโยคโหดเหี้ยมออกมาข้างๆหูของเธอด้วยประโยคแบบนี้

เส้นหมี่：“……”

ในที่สุด หลังจากนั้นกำลังเฮือกสุดท้ายก็ถูกแช่แข็งให้กลายเป็นเถ้าธุลี ดวงตาทั้งสองข้างแดงฉานและเต็มไปด้วยน้ำตา อ้าปากออกมางับลงไปที่มือของคนชั่ว

ทันใด ฮานาโกะ นากาจิมะนึกไม่ถึงว่าในตอนนี้เธอยังมีแรงต่อต้านอยู่อีก หลังจากนั้นรู้สึกได้เพียงความเจ็บปวด！

“โอ๊ย——”

ร้องโอดโอยขึ้นมา เดิมทีสองนิ้วนี้หนีบหน้าของเธอเอาไว้ ถูกเธอกัดเข้าไปทั้งหมด

“แกนังคนชั่ว ยังกล้ากัดฉัน！”ฮานาโกะ นากาจิมะระเบิดออกมา เธอมองไปที่เส้นหมี่ที่อยู่ด้านล่างแล้วใช้อีกมือหนึ่งแล้วตบลงไปอย่างแรง

“เพี๊ยะ！！”

ใบหน้าของเส้นหมี่ ถูกตบข้างหนึ่ง แม้แต่เลือดยังกระอักออกจากปาก

“คุณยังยืนอยู่ทำไมล่ะ ยังไม่รีบลอกออกมาอีก เอาทั้งหนังหัวของเธอลอกออกมาให้ฉัน！！”

เธอตะโกนออกมาอย่างดุร้าย ดังก้องกังวานไปทั้งห้องลับนี้

เมื่อหมอศัลยกรรมได้ยิน จึงไม่กล้าชักช้าอยู่อีก ตอนนี้ เธอถือกระเป๋ายาเดินเข้ามา เตรียมที่จะหยิบมีดผ่าตัดออกมาทำการลอกใบหน้าให้เส้นหมี่ที่อยู่บนเตียง

“ปัง——”

นึกไม่ถึงว่า ในเวลานี้ ประตูของห้องลับ จะถูกคนถีบออกมาอย่างกะทันหัน

คุณหมอได้ยิน ในมือที่พึ่งจะหยิบมีดผ่าตัดออกมา จึงหล่นลงในทันใด

ฮานาโกะ นากาจิมะตกใจอย่างมาก จึงรับหันมาทันที เธอเปิดปากด่าออกมา：“ใคร ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหรอ กล้าวิ่งเข้ามาที่นี่รบกวนสิ่งที่ฉันกำลังทำ！”

เธอนึกว่าเป็นคนใช้ภายในบ้าน

น่าเสียดาย ไม่ใช่

คนที่บุกเข้ามานี้ สวมใส่ชุดสูทสีดำ บนใบหน้าสวมแมสและแว่นตาดำ แต่ว่า บนร่างกายของเขามีกลิ่นอายบางอย่าง มองตาเดียวก็รู้ว่า ไม่ใช่คนของที่นี่

“แกเป็นใคร？”

“คุณผู้หญิง！！”

เขาส่งเสียงออกมา ไม่ได้สนใจผู้หญิงญี่ปุ่นคนนี้ แต่มองไปยังเส้นหมี่ที่อยู่บนเตียงที่ตอนนี้สติที่มีไม่ค่อยจะชัดเจน ตะโกนออกมาเหมือนเสียงฟ้าผ่าฟาดลงมา

เส้นหมี่ขยับไปมา

“คุณผู้หญิง”สามคำนี้ เธอไม่ได้ยินมานานแล้ว

อีกทั้งเสียงเสียงนี้ ที่ดังอยู่ในหูของเธอ รู้สึกว่าคุ้นเคยอย่างมาก

“ดล……ดลธี……”

ในที่สุดก็เรียกออกมาชื่อหนึ่ง ขาดๆหายๆ ลมหายใจแผ่วเบาลง

แต่ว่า เธอเรียกชื่อของเขาออกมาแล้ว

ดลธีหรี่ตาลงทันที！

ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้ว ว่าท่านประธานให้เขารีบมาสืบค้นที่สวนแห่งนี้ทำไม？！！

ไอ้พวกสัตว์เดรัจฉาน！！

“ผมจะฆ่าพวกแก！”

เสียงตะโกนออกมาอย่างเดือดดาล ชายหนุ่มผู้นี้ดวงตาแดงฉาน หลังจากนั้นเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังจะตะครุบเข้ามา กริชกรีดลงไปที่คอของผู้หญิงชาวญี่ปุ่นหนึ่งที

ทันใด ฮานาโกะ นากาจิมะที่ยืนอยู่นั้นยังไม่ทันได้รู้สึกตัวว่าเกิดอะไรขึ้น

“อ๊าก——”

บนคอรู้สึกเย็นๆขึ้นมาทันที

เลือดสดๆนั้น เหมือนน้ำพุ พ่นออกมาจากลำคอของเธอ

พูดจริงๆ ทหารกองกำลังพิเศษอย่างดลธีลงมือ ผู้หญิงแบบนี้ อยู่เบื้องหน้าของเขา ก็เหมือนกับผ่าแตงลูกหนึ่งเท่านั้น！

“อ๊าก——！”

หมอศัลยกรรมที่อยู่ด้านข้าง ทันใดกุมศีรษะตัวเองเอาไว้แล้วกรีดร้องออกมา

แต่ว่า เสียงนั้น ส่งเสียงออกมาไม่นาน หลังจากนั้น ผู้ชายน่ากลัวคนนี้ก็เอากริชที่ยังเปื้อนเลือดอยู่ปักลงมาที่ร่างกายของเธอ เธอร้องออกมาเหมือนกับฮานาโกะ นากาจิมะ จนไม่ส่งเสียงใดออกมาแล้ว

“ตึง……”

เมื่อฮานาโกะ นากาจิมะล้มลง เธอยังไม่ตาย เธอเบิกตาทั้งสองข้าง มือทั้งสองจับที่คอของตัวเองเอาไว้เลือดที่ไหลออกมาเหมือนน้ำตก เธอจ้องเขม็งไปที่ชายหนุ่มที่จัดการเธออย่างรวดเร็ว

“ทำไมล่ะ คิดไม่ออกล่ะสิท่าว่าทำไมตัวเองถูกฆ่าเร็วขนาดนี้”

ดลธีได้เห็น ดึงกริชที่เปื้อนเลือดนั้นออกมา มาที่ด้านข้างของเธออีกครั้ง

ทันใดในตาของฮานาโกะ นากาจิมะหวาดกลัวขึ้นมา

แต่ว่าก็สายไปแล้ว เพราะว่าตอนนี้ ดลธีเอากริชที่อยู่ในมือ แทงไปที่ร่างกายของเธอย่างบ้าคลั่ง เหมือนกับแทงไปที่แตงโตยังไงอย่างงั้น

โดยเฉพาะใบหน้าของเธอ！

เขาไม่เคยโมโหขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ เมื่อสักครู่นี้ เขาเองก็ไม่อยากคิดเลยว่า ถ้าเขามาช้ากว่านี้หนึ่งก้าว คุณผู้หญิงของบ้านจะเปลี่ยนไปเป็นอย่างไรบ้าง?