“นังสารเลว นังสารเลว ตอนนั้นก็ไม่ควรให้บริษัทหัวหยวนกับเธอ ก็ไม่ควรคืนเด็กเปรตนั้นให้เธอ!!”
หวางหงโกรธจนกระทืบเท้าด่าทอ
ช่วยเหลือตระกูล ไม่นึกเลยว่ายังจะต้องเซ็นสัญญา และยังต้องจ่ายราคาเพิ่มเป็นสองเท่าด้วย!!
ห้าสิบล้านเต็มๆ!!!
หวางหงอกจะแตกตายอยู่แล้ว
นายหญิงเซียวใหญ่กัดฟันพูดว่า: “อดทนก่อน รอโครงการเหล่านี้เสร็จสิ้น เดี๋ยวเธอได้เจอดีแน่ ตระกูลหมิงไม่มีทางปล่อยพวกเขา!”
เธอเสียใจจริงๆ ตอนนั้นที่ได้มอบบริษัทหัวหยวนให้กับหวางซี
ตอนนั้นก็ไม่ควรให้ และขับไล่พวกเธอทั้งครอบครัวออกไปในทันที
คาดไม่ถึงว่า ตอนนี้ฟื้นคืนชีพมาแล้ว และได้กลายเป็นผู้รับเหมารายใหญ่ที่สุดในเมืองเฉียนถัง
“ไอ้เหี้ยตระกูลจ้าว ผมโทรไปหลายสายก็ไม่ยอมร่วมลงทุนกับพวกเรา ไม่อย่างนั้นผมจะต้องมองสีหน้าของนังสาวเลวหวางซีที่ไหนกัน”
ในดวงตาของหวางหงเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น
ให้หวางซีพาคนมาช่วยตระกูลหวาง นั่นคือให้เกียรติเธอ!
คาดไม่ถึงว่า ตอนนี้ยังเย่อหยิ่งทะนงตัว ฉวยโอกาสรีดไถ!
ถูกต้อง นี่เป็นการรีดไถ!
นายหญิงใหญ่หวางพูดอย่างเกลียดชังว่า: “ก็ไม่รู้ว่าหวางซีใช้วิธีการอะไร ไม่นึกเลยว่ากลายเป็นถุงมือขาวของเลขาเกา”
“เหอะ จะวิธีอะไรได้อีกล่ะ? นังจิ้งจอกนั้นคงจะต้องทำให้เลขาเกาหลงใหลอย่างแน่นอน นอกเหนือจากนี้ เธอยังมีต้นทุนอะไรอีกล่ะ?”
ดวงตาของหวางหงโหดร้าย และก่นด่าว่า: “ไอ้ชั่วเย่เซิ่งเทียนนั้นก็เคยบังกระสุนให้เจ้าเทพมาก่อน แม้ว่าเจ้าเทพจะตอบแทนบุญคุณของเขาไปหมดแล้ว แต่เขาคงจะอาศัยความสัมพันธ์แบบนี้ ตีสนิทกับเลขาเกาและคนอื่นๆ ต่อจากนั้นหวางซีก็เสนอตัว ยั่วยวนเลขาเกา กลายเป็นถุงมือขาวของเลขาเกาได้อย่างราบรื่น!”
หวางหงคาดเดาอย่างชั่วร้าย ตัวของเขาเองไม่สะอาด ดังนั้นในความคิดของเขา หวางซีก็ไม่มีทางสะอาด
นายหญิงใหญ่หวางพูดอย่างโกรธเคืองว่า: “เกียรติตระกูลหวางของพวกเรา ก็ถูกนังสารเลวนั้นทำลายไปหมดแล้ว! ตอนนั้นให้เธอไปนอนกับคุณชายจ้าว ยังพยายามคิดฆ่าตัวตาย เสแสร้งทำเป็นผู้หญิงที่ใครก็แตะต้องไม่ได้นอกจากสามีของตัวเอง! ฉันก็รู้ว่าเธอเป็นนังกากี ชอบยั่วยวนผู้ชายอื่น ไม่ใช่ของดีอะไร”
สองแม่ลูกด่าว่าหวางซีอย่างโกรธจัด แต่ก็ยังต้องเซ็นสัญญา
เพราะว่าตระกูลจ้าวได้แสดงไว้อย่างชัดเจนมานานแล้วว่า ตระกูลจ้าวจะไม่ร่วมมืออะไรก็ตามกับตระกูลหวาง
ดังนั้นตระกูลหวางก็ทำได้เพียงใช้ทีมวิศวกรของหวางซี
ทุกข์ทรมานก็ต้องอดทน
ในไม่ช้า หวางซีก็พาหลันรั่วรั่วและเจ้าห้ามา และเซ็นสัญญากับตระกูลหวาง
หวางซีก็ด้วยความปรารถนาดี เนื่องจากว่าตระกูลหวางเป็นบ้านแม่ของเธอ และได้รับการพัฒนาด้วยน้ำมือพ่อของเธอ
แม้ว่าในใจจะโกรธ แต่ก็ไม่อยากมองดูตระกูลหวางตกต่ำลงไป
แต่คาดไม่ถึงว่า หลังจากที่เซ็นสัญญาเสร็จ แต่ความปรารถนาดีของหวางซีกลับได้การเยาะเย้ยถากถางของหวางหงมา
“หวางซี ไม่เจอกันไม่กี่วัน ปีนป่ายขึ้นที่สูงแล้วนะ ตอนนั้นฉันและย่าของแกให้แกไปนอนคุณชายจ้าว แกให้ตายยังไงก็ไม่ยอม ตอนนี้ทำไมคิดได้ เป็นคนไปยั่วยวนเกาเจี๋ยก่อน?”
และพูดเยาะเย้ยว่า: “ฉันว่านะหลาน เมื่อก่อนนี้ฉันยังคิดว่าแกเป็นผู้หญิงที่ใครก็แตะต้องไม่ได้นอกจากสามีของตัวเองนะ ยังตั้งใจจะสร้างซุ้มประตูสาวพรหมจรรย์ให้กับแก คาดไม่ถึงว่าแกก็เก่งโดยไม่ต้องมีครู? ปีนไต่ไปบนเตียงของเกาเจี๋ย? หรือว่าสามีเศษสวะนั้นของแกใช้การไม่ได้? จุ๊ๆๆๆ
หวางซีโกรธจนกัดฟัน น้ำตาเอ่อขึ้นมาในดวงตา แต่เธอก็ฝืนทนไว้
เธอไม่สามารถแสดงความอ่อนแอต่อขยะแบบนี้
พูดอย่างเย็นชาว่า: “หนูช่วยเหลือตระกูลหวางด้วยความปรารถนาดี พวกคุณกลับยังคงเป็นท่าทีแบบนี้ พวกคุณไปหาคนสร้างเองเถอะ สัญญาเป็นโมฆะ!”
“โธ่เอ๊ย หลานสาว อย่าโกรธนะ ฉันล้อเล่นกับแก”
หวางหงพูดเยาะเย้ยเสียดสีว่า: “นอกจากนี้ คำพูดนี้ฉันก็ไม่ได้เป็นคนพูดนะ ทุกคนก็พูดแบบนี้กัน”
“พูดแม่มึงสิ!”
ทันใดนั้น เจ้าห้าที่อยู่ข้างหลังของหวางซียกขาเตะ และเตะไปที่เป้ากางเกงของหวางหง
