“หวางซี ก็ถือซะว่าย่าขอร้องเธอ เมื่อก่อนนี้ย่าไม่ดี ย่าเลอะเลือน ตอนนี้มีเพียงเธอเท่านั้นที่ช่วยตระกูลหวางได้”
นายหญิงใหญ่หวางพูดทางโทรศัพท์ น้ำเสียงอ่อนแรง
หวางซีค่อนข้างทนไม่ไหวจริงๆ
แต่นึกถึงก่อนหน้านี้หาความแน่นอนอะไรไม่ได้หลายครั้ง เธอก็กลัวว่าครอบครัวที่ไม่ง่ายเลยที่จะดีขึ้นมาของตัวเอง จะถูกตระกูลหวางทำลายอีก
ขณะที่หวางซีลังเลอยู่ เย่เซิ่งเทียนรับโทรศัพท์มา และพูดอย่างราบเรียบ: “อยากจะร่วมลงทุน ก็ได้ เซ็นสัญญาตามราคาสองเท่าของราคาตลาด ตกลงก็ร่วมลงทุน ไม่ตกลงก็ไม่มีอะไรต้องเจรจา”
เมื่อได้ยินน้ำเสียงของเย่เซิ่งเทียน นายหญิงใหญ่หวางนึกถึงเรื่องก่อนหน้านี้ โกรธจนหัวใจเกือบจะกำเริบ
แต่เมื่อเธออยากพูด เย่เซิ่งเทียนก็วางสายไปแล้ว
“คุณทำอะไร?”
หวางซีเหลือบมองอย่างขุ่นเคือง
แต่พวกคนอย่างพวกหวางหงนั้นไม่มีทางซาบซึ้งใจความใจดีของเธอ ดังนั้นนะ ความใจดีของเธอต้องเฉียบแหลม พวกเขาต้องการร่วมลงทุน ก็ได้นะ มีรายได้ทำไมไม่ตกลง แต่ว่านะ พวกเขาจำเป็นต้องชดใช้กรรม
เมื่อเห็นเขาพูดแบบนี้ หวางซีก็ไม่มีอะไรจะพูด ถอนหายใจอย่างโศกเศร้า และพูดว่า: “ตระกูลที่พ่อของฉันสร้างมาอย่างยากลำบาก กลายเป็นแบบนี้ ญาติพี่น้องกลายเป็นศัตรู ถ้าเขารับรู้ จะต้องเสียใจมากอย่างแน่นอน”
เย่เซิ่งเทียนกอดหวางซีอย่างอ่อนโยน ปีนั้นพ่อตาไม่อยากเห็นฉากที่พี่น้องแค้นเคืองและครอบครัวกลายเป็นศัตรูเกิดขึ้น ถึงได้เป็นคนยอมสละทุกอย่างก่อน
แต่ว่า ครอบครัวที่พ่อตาให้ความสำคัญที่สุด อยู่ในสายตาของหวางหงและนายหญิงใหญ่หวาง ไม่มีค่าอะไรเลย!!
ในเมื่อพวกเขารู้สึกว่าครอบครัวไม่มีค่าอะไรเลย ถ้าอย่างนั้น พวกคุณก็สัมผัสกับรสชาติของความโหดเหี้ยม!
“ไม่ต้องกังวล ทีมวิศวกรของตระกูลจ้าวไม่มีทางให้พวกเขาใช้ พวกเขาทำได้เพียงมาหาเธอ พ่ออดทนยอมอ่อนข้อขนาดนั้น ก็ไม่สามารถเปลี่ยนความเห็นใจของพวกเขามาได้แม้แต่นิดเดียว ก็ได้ ในเมื่อพวกเขาไม่สนใจ งั้นพวกเรายังจะสนใจอะไร? นี่เป็นสิ่งที่พวกเขาเลือกเอง ไม่มีใครบังคับพวกเขา”
“อือ”
หวางซีกัดฟันพยักหน้า ในดวงตาก็มีน้ำตาไหล
พวกเขาไม่สนใจแม้แต่ครอบครัว ถ้าอย่างนั้นตอนที่ฉันบีบคั้นพวกคุณอย่างโหดเหี้ยมขึ้นมา ก็ขอให้พวกคุณยอมรับความโหดเหี้ยมของฉันด้วย
แน่นอนว่า สักพัก นายหญิงใหญ่หวางก็โทรศัพท์มาอีกครั้ง
พวกเขาไม่มีทางเลือก
เดิมทีหลี่เทียนหมิง อยู่ในเมืองเฉียนถังเป็นบริษัทก่อสร้างที่ใหญ่ที่สุดนอกเหนือจากของตระกูลจ้าว
ตอนนี้งานของหลี่เทียนหมิงก็อยู่ที่หวางซีทั้งหมด ทีมวิศวกรของตระกูลจ้าวได้ชี้แจงมาตั้งนานแล้วว่า ไม่มีทางร่วมลงทุนกับตระกูลหวางและตระกูลหมิง
ดังนั้น นายหญิงใหญ่หวางและหวางหงทำได้เพียงร่วมลงทุนกับหวางซี
ในความเป็นจริง บีบคั้นจนพวกเขาต้องก้มหัว
แน่นอนว่า ความรู้สึกก้มหัวแบบนี้ ก็ทรมานเหมือนกับกินแมลงวันตาย
“สองเท่าก็สองเท่า เธอพาคนของเธอมาเถอะ”
น้ำเสียงของนายหญิงใหญ่เย็นชามาก พูดเสร็จก็วางสาย
เดิมทีเธอก็มาเพื่อเอาเปรียบ เมื่อเห็นว่าเอาเปรียบไม่ได้ ก็เผยให้เห็นสีหน้าที่แท้จริงในทันที
เมื่อเห็นเธอแบบนี้ หวางซีไม่ได้มีภาระทางจิตใจอะไร
คุณไม่ถือว่าฉันเป็นหลานสาว ฉันก็ไม่ถือว่าคุณเป็นย่า
คุณไม่ถือว่าฉันเป็นคนในครอบครัว ฉันก็จะปฏิบัติต่อคุณเหมือนคนแปลกหน้า
“ซือซือคืนนี้ทานข้าวได้เก่งมาก”
เมื่อเห็นซือซือริเริ่มทานผักกวางตุ้ง เย่เซิ่งเทียนรู้สึกเหลือเชื่อมาก และยกย่องในทันที
กลับคาดไม่ถึงว่าซือซือจะพูดดูถูกว่า: “ครูฟางหยวนบอกว่า ในผักกวางตุ้งมีคุณค่าทางโภชนาการ ต้องทานผักอย่างเหมาะสม หนูไม่ใช่เด็กสักหน่อย”
หวางซีพูดอย่างมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น: “โดนดูถูกแล้วใช่มั้ย? สมควร ใครให้คุณร้ายกาจขนาดนี้”
เย่เซิ่งเทียนถอนหายใจ วางตะเกียบลง และมองไปที่หลี่หลานอย่างไร้เดียงสา: “แม่ครับ แม่ดูสิ ทานข้าวไม่ได้แล้ว”
หลี่หลานมองดูครอบครัวที่กลมกลืนกัน และยิ้มจากใจ: “คนหนึ่งเป็นภรรยาของคุณ คนหนึ่งเป็นลูกของคุณ คุณเป็นลูกผู้ชาย แม้แต่ภรรยาและลูกก็เอาไม่อยู่เหรอ? ยังมีหน้ามาฟ้องแม่เหรอ?”
เย่เซิ่งเทียนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและถอนหายใจ: “ผมอยู่ยากจริงๆ”
