“อะไรน่ะ?”
อู๋เฟิงที่ยังดึงสติกลับมาจากความช็อกการตายของลูกชายไม่ได้ และมองไปที่เกาเจี๋ยด้วยความนิ่งอึ้ง
จู่ๆ เขาก็พูดด้วยความสั่นเทาว่า: “เลขาเกา คุณพูดให้เคลียร์ ลูกชายของผมไปฆ่าคนเป็นผักปลาเมื่อไหร่ เรื่องของบริษัทหัวหยวน เกี่ยวข้องอะไรกับลูกชายของผม? คุณพูดให้เคลียร์หน่อย ไม่อย่างนั้น ต่อให้ฟ้องไปถึงเจ้าเทพ ผมก็จะให้เจ้าเทพทวงความยุติธรรม”
“ฉันยังพูดไม่เคลียร์เหรอ? แกต้องการให้เจ้าเทพทวงความยุติให้เหรอ?”
เกาเจี๋ยยิ้ม
แสยะยิ้ม
ดูเจ้าเล่ห์
เมื่อเห็นท่าทางของเกาเจี๋ย ในใจของอู๋เฟิงกระตุกหนึ่งที
เรื่องของบริษัทหัวหยวน หนานกงหยู่ ลูกชายของเขา……
หรือว่า เรื่องที่บริษัทหัวหยวนเกิดเรื่องจนมีคนเสียชีวิตร้อนแรงในอินเทอร์เน็ต เป็นลูกชายของตัวเองและหนานกงหยู่จัดการด้วยกันเหรอ?
อู๋เฟิงจ้องมองเกาเจี๋ย เขาอยากว่ารู้เกาเจี๋ยโกหกหรือเปล่า
เขาก็แค่ได้ยินมาว่า บริษัทหัวหยวนเกิดเรื่องจนมีคนเสียชีวิต ภายในเวลาหนึ่งชั่วเดียว ก็กลายเป็นประเด็นร้อนบนอินเทอร์เน็ต
แต่เขาไม่ได้ติดตาม
แต่ว่า จากประสบการณ์ของเขา รู้ว่าบริษัทหัวหยวนถูกคนเล่นงานอย่างแน่นอน
แต่ยังไงก็คาดไม่ถึงว่า ผู้บงการอยู่เบื้องหลัง ไม่นึกเลยว่าจะเป็นลูกชายของตัวเอง อู๋เจิงหยง!
ถ้าอย่างนั้น ลูกชายของตัวเอง เย่เซิ่งเทียนเป็นคนฆ่า!
เย่เซิ่งเทียนมองดูอู๋เฟิงด้วยความสนใจ
“อู๋เจิงหยง”
สิ่งที่เหนือความคาดหมายคือ ท่าทางของอู๋เฟิง ตรงข้ามกับหนานกงหัว
ไม่ใช่แก้แค้นเย่เซิ่งเทียนเป็นอันดับแรก แต่หาคนยืนยันเรื่องนี้อย่างใจเย็นมาก
“พ่อ”
อู๋ฮ่าวหรานผู้ซึ่งจมอยู่ในความเจ็บปวดการตายของน้องชาย เงยหน้าด้วยดวงตาพร่าเลือนด้วยน้ำตา และพูดอย่างน่าสังเวชว่า: “พ่อจะต้องแก้แค้นให้เจิงหยงนะ”
“หุบปากซะ!”
อู๋เฟิงตวาด: “วันนี้ ฉันถามรีโพสต์หัวข้อร้อนแรงของบริษัทหัวหยวนกับศิลปินใต้สังกัดบริษัทของแก มีปัญหาหรือเปล่า แกตอบฉันว่ายังไง?”
อู๋ฮ่าวหรานเช็ดน้ำตา และพูดว่า: “ผมบอกว่าไม่มีปัญหา พ่อ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับW Entertainmentของพวกเรา”
อู๋เฟิงยิ้มอย่างขมขื่น และกัดฟันถามว่า: “ฉันยังถามแกด้วยใช่ไหมว่า วันนี้น้องชายของแกอยู่กับใคร?”
อู๋ฮ่าวหรานนิ่งอึ้ง และพูดโดยไม่รู้ตัวว่า: “อยู่กับหนานกงหยู่”
อู๋เฟิงหลับตาด้วยความเจ็บปวด
คนของตระกูลอู๋ชี้ไปที่เย่เซิ่งเทียนแล้วพูดว่า: “ผู้นำ หรือว่าเจิงหยงก็ตายไปแบบนี้เลยเหรอ? เขาตายได้อย่างน่าอนาถมาก นี่ก็คือรังแกว่าตระกูลอู๋ของพวกเราไม่มีใคร!”
อู๋ฮ่าวหรานจ้องมองพ่ออย่างเหม่อลอย น้ำตาไหลอาบแก้ม และก้มหน้าลง
เขาเข้าใจแล้ว
เรื่องของบริษัทหัวหยวน น้องชายและหนานกงหยู่เป็นคนทำ!!
อู๋เฟิงลืมตา น้ำตานองหน้า
ลูกชายตาย ในฐานะพ่อ จะไม่เสียใจได้ยังไง?
แต่ว่า คนที่ลูกชายหาเรื่อง เป็นครอบครัวผู้มีพระคุณของเจ้าเทพเลยน่ะ!
เลขาเกามาด้วยตัวเอง!
นี่หมายถึงความตั้งใจของเจ้าเทพ!
หัวของลูกชาย เลขาเกาเป็นคนนำมา!
“เฮ้ออออออ”
อู๋เฟิงถอนหายใจด้วยความเจ็บปวด การตายของลูกชาย ทำให้เขาเจ็บจนจวนขาดใจ แต่เขาไม่สามารถแก้แค้นได้
นี่คือลูกชายหาเรื่องใส่ตัวเอง
“เลขาเกา ผมอู๋เฟิงสั่งสอนลูกชายได้ไม่ถูกต้อง ยินดียอมรับการลงโทษทุกอย่าง”
อู๋เฟิงก็พูดกับลูกชายคนโตของเขาอีกครั้ง: “ฮ่าวหราน แกรีบโพสต์ข้อความบนอินเทอร์เน็ต ชี้แจงที่มาที่ไปของเรื่องนี้”
เกาเจี๋ยนิ่งอึ้ง
เป็นพ่อเหมือนกัน ท่าทางของอู๋เฟิงแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากของหนานกงหยู่
หนานกงหัว ใช้การตายของลูกชาย มาแย่งชิงผลประโยชน์ของเมืองใหม่
แต่อู๋เฟิง ยอมรับผิดเป็นอันดับแรก ชี้แจงเรื่องราว!
หรือว่าอู๋เฟิงไม่รักลูกชายเหรอ?
เกาเจี๋ยไม่เชื่อ ดูจากมือที่สั่นเทาอย่างไม่หยุดหย่อนของเขานั้น และเสียงคร่ำครวญเจ็บจนจวนขาดใจนั้น เขารักลูกชายของตัวเองมาก
แต่ว่า การกระทำของเขา กลับทำให้คนไม่อยากจะเชื่อ
เขามองไปทางเย่เซิ่งเทียน
“ไปบริษัทหัวหยวน ขอโทษภรรยาของฉัน ฉันก็จะไม่ซักไซ้ไล่เลียงความรับผิดชอบของตระกูลอู๋”
หลังจากที่เย่เซิ่งเทียนพูดจบ และก็จากไปในทันที
ไม่ได้พูดอะไรมาก
“ขอบคุณมาก”
อู๋เฟิงกล่าวด้วยความปวดใจ: “เลขาเกา ตระกูลอู๋สร้างปัญหาให้กับเจ้าเทพแล้ว คุณได้โปรดบอกกับเจ้าเทพด้วยว่า ตระกูลอู๋ของผมยินดียอมรับการลงโทษทั้งหมด ความผิดที่ลูกชายของผมเอาก่อไว้ ผมที่เป็นพ่อคนนี้มารับผิดชอบเอง”
เกาเจี๋ยมองเขาสูงไปแวบหนึ่งโดยไม่รู้ตัว ในใจค่อนข้างชื่นชม และพูดว่า: “เจ้าเทพทราบแล้ว”
อู๋เฟิงลูบหัวของอู๋เจิงหยง เจ็บปวดใจมากจนพูดไม่ออก แต่น้ำตายังคงไหลไม่หยุด
ผ่านไปนาน เขาถึงได้พึมพำกับตัวเองว่า: “พ่อแม่รังแกลูกอ่ะ”
