เป็นถึงท่านผู้ว่าฯของมณฑลหลินอาน แต่ตอนนี้กลับมาตกใจกลัวจนร้องไห้ น้ำมูกน้ำหูน้ำตาไหลหมด วิ่งหนีไปอย่างกับคนเสียสติ
เข้าไม่กล้าไม่ไป ไม่กล้าที่จะขัดคำสั่ง!
ทั้งๆ ที่รู้ว่า ครั้งนี้ตนเองตายแน่ มีแต่ทางตายเท่านั้น แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะขัดคำสั่ง!
นั่นเป็นถึง เจ้าเทพ!!
เวลานี้ ไม่มีใครไปสนใจความเป็นความตายของจินเย่าเหวิน
เขานั่งฟุบลงพื้น กางเกงก็มีกลิ่นเหม็นโชยออกมา ทั้งอึทั้งฉี่ออกมาหมด
ทุกคนล้วนคุกเข่าลงพื้น เพราะกลัวว่าเย่เซิ่งเทียนจะโกรธ ก่อนหน้านี้พวกเขาก็ได้ทำอะไรกับหลี่หลานไว้เยอะ
ตอนนี้มาพบว่าเย่เซิ่งเทียนเป็นเจ้าเทพ มีหรือพวกเขาจะไม่กลัว
“ลุกขึ้นเถอะ ลืมเรื่องนี้ไปเสีย”
พูดจบ เย่เซิ่งเทียนก็หันหลังเดินไป
คนพวกนี้ล้วนเป็นคนธรรมดา วันๆ ก็มีการอวดดีกันบ้าง ก็ไม่มีอะไรมาก เขาไม่จำเป็นต้องไปเอาเรื่องกับคนพวกนี้
เวินเฉินก็เดินตามเขาไปติดๆ
พอเย่เซิ่งเทียนไปแล้ว คนพวกนี้ถึงจะกล้าลุกขึ้นมา
“คุณพระช่วย ที่แท้เย่เซิ่งเทียนก็เป็นเจ้าเทพนี่เอง”
“เมื่อครู่นี้ตกใจแทบตาย ดูน่าเกรงขามมาก ผมตกใจจนแทบจะฉี่ราดเลยล่ะ”
“หุบปากไปเลย อย่าพูดมาก ฉันฉี่ราดไปแล้ว”
“สมกับที่เป็นเจ้าเทพจริงๆ ใจกว้างมากเลยจริงๆ ไม่โกรธพวกเราเลย”
“ไม่อย่างนั้นเขาจะได้เป็นเจ้าเทพได้อย่างไรล่ะ? ฉันว่า เรื่องนี้ทุกคนก็อย่าได้พูดออกไปดีที่สุด ฉันว่านะ หวางซีและแม่ของเธอคงยังไม่รู้หรอก”
ทุกคนก็พูดซุบซิบนินทากันไป ไม่มีใครไปหัวเราะเยาะคนที่บอกว่าตนเองฉี่ราดเมื่อครู่นี้เลย
เมื่อครู่ตนเองก็ตกใจจนแทบฉี่ราดเหมือนกัน เลยไม่มีหน้าไปว่าคนอื่นเขา
ตอนนี้ ท้องฟ้าของเมืองเฉียนถัง มีเมฆดำปกคลุม กดดันจนทำให้คนหายใจไม่โล่งท้อง
ลมก็พัดโบกเข้ามา แล้วก็มีเกล็ดหิมะลอยตกลงมา
ในอากาศ ให้ความรู้สึกเงียบอึมครึมผิดปกติ!
เหมือนกับว่ากำลังจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น!
เย่เซิ่งเทียนก็ค่อยๆ เดินไปยังตระกูลหวาง สีหน้าเย็นชา เหมือนกับอากาศในตอนนี้
เวินเฉินก็อยู่ด้านหลัง
ณ ตระกูลหวาง
ตอนนี้เจียวเย็นก็พาเลขาเอกเพิ่งมาถึง
“ท่านผู้ว่าฯ มาแล้วหรือครับ เชิญด้านใน เชิญด้านในเลยครับ”
หวางหงเดินขาเป๋ข้างหนึ่งออกมาต้อนรับ
เจียวเย็นไม่ได้สนใจเขา
ตอนนี้ ในใจของเจียวเย็นอยากจะบีบคอเขาให้ตาย
ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้บ้านี่ ตนเองก็คงไม่ต้องไปหาเรื่องกับเจ้าเทพ!
ครั้งนี้ ตนเองมีแต่ทางตายอย่างเดียว แต่จะตายก็ต้องลากทุกคนไปด้วย
พวกโง่อย่างหวางหง ลากเอาไปตายด้วยก็ไม่เลวเหมือนกัน
แต่ว่า ต่อให้รู้ว่าไม่มีทางรอด แต่ว่าละครฉากนี้ เขาก็จะต้องแสดงต่อไป
เขาไม่กล้าที่จะไม่แสดงต่อ!
เพียงแค่หวังว่า เจ้าเทพจะละเว้นสักครั้ง มีใจเมตตาสักครั้ง แล้วลงโทษครอบครัวตนเองสถานเบา
ส่วนตัวเขาเองนั้น เขาไม่ได้หวังอะไรแล้ว
หวางหงก็ทำตัวไม่ถูก แขกไม่สนใจเขา นี่มันเป็นการบอกเขาว่า เขาไม่มีสิทธิ์ออกไปต้อนรับ!
แต่ต่อให้รู้ว่าเป็นแบบนี้ เขาก็ยังนอบน้อมอยู่ตรงหน้าเหมือนเป็นหมาตัวหนึ่ง
รอว์ลส์ยื่นมือออกมา แล้วจับมือกับเจียวเย็น พร้อมพูดภาษาอังกฤษออกมาเป็นชุด
เจียวเย็นพยักหน้าพูดว่า “สิ่งที่ทำได้ ผมก็ได้ทำไปแล้ว หวังว่าคุณจะทำตามที่รับปากไว้ เพิ่มเงินลงทุนให้กับมณฑลหลินอานมากขึ้น”
รอว์ลส์พยักหน้ารัวๆ เดิมทีก่อนหน้านี้แค่วางแผนว่าจะลงทุนกับเมืองใหม่ แล้วประจบเจ้าเทพ
แต่ว่าตอนนี้ เจ้าหนอนเหม็นอย่างเย่เซิ่งเทียน ทำเขาโมโหแล้ว!
ถ้าไม่ฆ่าเย่เซิ่งเทียนให้ตาย เขานอนหลับไม่สนิท!
รอว์ลส์ก็พูดภาษาอังกฤษออกมาเป็นชุดอย่างโมโห ล้วนพูดออกมาว่าจะต้องฆ่าเย่เซิ่งเทียนให้ตาย
เจียวเย็นก็ยิ้มเย็นๆ ไม่ได้สนใจอะไร
อีกเดี๋ยว ถ้ามึงรู้ว่าเย่เซิ่งเทียนเป็นเจ้าเทพล่ะก็ ต่อให้ต้นตระกูลของมึงมาที่นี่ ก็ช่วยอะไรไม่ได้!
หวังว่ามึงจะไม่ร้องไห้โฮก็แล้วกัน!
“ท่านผู้ว่าฯ เชิญนั่งก่อน”
นายหญิงใหญ่หวางพูดยิ้มหน้าระรื่น รีบมาเชิญให้เจียวเย็นนั่ง
เจียวเย็นก็ไม่เกรงใจ นั่งลงที่ตำแหน่งหลัก แล้วมองไปยังหวางเอี๋ยน พร้อมพูดนิ่งๆ ว่า “คุณกับรอว์ลส์รับเอกสารหรือยัง?”
หวางเอี๋ยนรีบตอบว่า “ใช่ค่ะ รอว์ลส์วางแผนจะลงทุนในแผ่นดินใหญ่มากขึ้น หลังจากที่สร้างอะไรในเมืองใหม่นี้แล้ว ตระกูลวิลเลียมก็จะเพิ่มสัดส่วนการลงทุนมากขึ้น หวังว่าท่านผู้ว่าฯจะช่วยพูดต่อเจ้าเทพด้วย”
เจียวเย็นไม่แสดงท่าทีอะไรชัดเจน
ช่วยพูดให้งั้นหรือ?
พวกมึงรอความตายกันเถอะ!
เจ้าเทพจะมาถึงแล้ว!
อีกเดี๋ยว จะมีเวลาให้พวกมึงร้องไห้เอง!
ไอ้พวกสารเลว หลอกให้กูตกหลุมพรางตาย พวกมึงเองก็อย่าหวังว่าจะรอด!!
