Mars เจ้าสงครามครองโลก – ตอนที่ 325 โหดร้ายเถื่อนยิ่งกว่าสัตว์

ตอนที่ 325 โหดร้ายเถื่อนยิ่งกว่าสัตว์
นายหญิงใหญ่หวางกลัวจนขวัญกระเจิง และกรีดร้องว่า: “อย่าฆ่าฉัน เจ้าเทพ อย่าฆ่าฉัน คุณจะฆ่าฉันไม่ได้ ฉันเป็นย่าของหวางซี ฉันเป็นย่าของหวางซี คุณฆ่าฉันจะทำให้นายชื่อเสียงฉาวโฉ่ คุณอย่าฉันนะ คุณได้โปรดอย่าฆ่าฉัน”
ยิ่งคนอายุมากเท่าไหร่ก็ยิ่งกลัวความตายมากขึ้นเท่านั้น นายหญิงใหญ่หวางก็ไม่มีข้อยกเว้น
ยายแก่ที่ชั่วร้ายอย่างยิ่งคนนี้ ในที่สุดก็รู้จักกลัวสักที!
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความตาย ยายแก่ที่ไม่มีขอบเขตคนนี้ ยายแก่ที่ชั่วร้ายยิ่งกว่าศัตรู กลัวแล้ว หวาดหวั่นแล้ว
ตอนนี้ ในที่สุดเธอก็นึกได้ว่าตัวเองเป็นย่าของหวางซี ตอนที่ทรมานหวางซีอย่างไม่จบสิ้น เธอไม่เคยคิดว่าหวางซีเป็นหลานสาวแท้ๆของตัวเอง!
ตอนที่ใกล้จะตาย ถึงได้นึกขึ้นได้ว่า หวางซีเป็นหลานสาวของตัวเอง!!
ตอนนี้เธอรู้ว่าหวางซีเป็นหลานของตัวเอง เมื่อก่อนยึดครองบริษัทตอนที่รังแกเด็กกำพร้าหญิงม่ายและทารุณซือซือ เธอไม่เคยคิดว่าทั้งครอบครัวของหวางซีเป็นคนในครอบครัวเลยนะ?
ไม่มี!
ไม่เคยมีมาก่อน!
เย่เซิ่งเทียนมองดูเธออย่างเยือกเย็น ทันใดนั้น เข็มสามเข็มที่บางราวกับขนวัวก็หลุดออกจากในมือ พุ่งไปทางนายหญิงใหญ่หวางกับหวางหงและหวางเอี๋ยนทั้งสามคน
รอยยิ้มเหมือนปีศาจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา และพูดอย่างเยือกเย็นน่ากลัวว่า: “ในบรรดาทั้งสามคนของพวกแก มีเพียงคนหนึ่งที่สามารถอยู่รอดชีวิตได้!”
นายหญิงใหญ่หวาง เหมือนกับเห็นผีล่อให้หลง ดูกระวนกระวาย คุกเข่าคารวะกับพื้นอย่างไม่หยุดยั้ง: “อย่าฆ่าฉัน ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันเป็นย่าของหวางซี ฉันเป็นย่าของหวางซี เจ้าเทพ ยกโทษให้ฉันด้วย ฉันผิดไปแล้ว ฉันรู้ตัวว่าผิดไปแล้วจริงๆ โปรดยกโทษให้ฉันด้วย”
เย่เซิ่งเทียนกลับไม่อยากที่จะมองพวกเขาอีก
นายหญิงใหญ่หวางคำรามอย่างบ้าคลั่ง: “เจ้าเทพ โปรดยกโทษให้ฉันด้วย นายฆ่าหวางหง นายฆ่าหวางเอี๋ยน พวกเขาสองคนสมควรตาย ใช้ชีวิตของพวกเขาสองคนมาแลกกับชีวิตของฉัน ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้ว ฉันใช้ชีวิตของพวกเขาสองคนมาแลกกับชีวิตของฉัน ฉันอยู่ได้อีกไม่กี่ปีแล้วคุณอย่าได้ฆ่าฉันเลย อย่าฆ่าฉันเลยนะ”
“หงเอ๋อร์ เอี๋ยนเอี๋ยน พวกแกไปตายซะสิ พวกแกตายย่าก็มีชีวิตอยู่รอดได้”
หวางหงคำรามว่า: “อีแก่ แกเป็นคนทำทั้งนั้น แกทำให้ฉันกลายเป็นแบบนี้ แกรีบไปตายซะ ทำไมแกยังไม่ตายสักที แกตายสิ แกมีชีวิตอยู่ก็เป็นหายนะ แกรีบไปตายซะ แกไปตายซะ เอี๋ยนเอี๋ยน ฉันเป็นพ่อของแก แกไปตาย แกตายฉันก็สามารถมีชีวิตอยู่รอดได้ แกและย่าของแกไปตายซะ”
หวางเอี๋ยนกรีดร้องว่า: “พวกท่านไปตายสิ พวกท่านไปตายซะ หนูไม่อยากตาย หนูไม่อยากตาย พวกท่านมีชีวิตอยู่มาหลายปีขนาดนี้ พวกท่านมีชีวิตอยู่พอแล้ว หนูยังอายุน้อย หนูยังมีชีวิตอยู่ได้ไม่พอ คุณย่า พ่อ หนูขอร้องพวกท่าน พวกท่านรีบไปตายซะ พวกท่านให้หนูมีชีวิตเถอะ หนูอายุน้อยที่สุด หนูยังใช้ชีวิตไม่พอ”
ในเวลานี้ ความชั่วร้ายของมนุษย์ ถูกแม่ลูกและหลานทั้งสามคนนี้ปลดปล่อยออกมาอย่างสุดขีด
เพื่อความอยู่รอดของตัวเอง หวังแค่ว่าอีกสองที่เหลือจะไปตาย
สายตาของเย่เซิ่งเทียนเกลียดชังอย่างสุดขีด
ทั้งสามคน เพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ก็ต้องการให้อีกสองคนไปตาย
ความเห็นแก่ตัวถึงขีดสุด!
ในสายตาของพวกเขา ไม่มีความรักด้วยซ้ำ!
เย่เซิ่งเทียนแค่รู้สึกว่าพวกเขาน่ารังเกียจอย่างยิ่ง น่าขยะแขยงจนเขาอยากจะอาเจียน!
ตระกูลหลี่ที่เกาะดาว หลี่เย่าจู่เพื่อที่จะปกป้องคนในครอบครัวของตัวเอง ร้องขอความตายจากระยะทางที่ยาวไกล หวังแค่ว่าใช้ทรัพย์สินของครอบครัวทั้งหมดและใช้ชีวิตของเขากับลูกชายคนรอง แลกกับชีวิตที่เหลือของคนอื่นในตระกูลหลี่
ในที่สุด เย่เซิ่งเทียนก็ปล่อยตระกูลหลี่ไป
แต่ทั้งสามคนที่อยู่ตรงนี้ กลับไม่ได้คิดว่าอีกสองคนเป็นคนในครอบครัวเลยสักนิด หวังแค่ว่าใช้ชีวิตของอีกสองคน แลกกับชีวิตของตัวเอง
ทันใดนั้น นายหญิงใหญ่หวางพุ่งเข้าไปในบ้าน ตอนที่ออกมาในมือยังถือมีดทำครัวไว้เล่มหนึ่ง
“หงเอ๋อร์ เอี๋ยนเอี๋ยน อย่าโทษฉัน มีแค่พวกแกตายฉันถึงจะรอดชีวิตได้ ฉันไม่อยากตาย อย่าโทษฉัน ฉันกำลังช่วยให้พวกแกหลุดพ้น พวกแกเจ็บปวดขนาดนี้ ฉันเห็นใจพวกแก กำลังทำความดีอยู่ กำลังช่วยเหลือพวกแกอยู่”
นายหญิงใหญ่หวางคว้ามีดทำครัว ในดวงตาหลงเหลือเพียงความบ้าคลั่ง และความเห็นแก่ตัว เดินไปทางหวางหงและหวางเอี๋ยนที่กำลังเจ็บปวดอย่างมากอยู่บนพื้น