หลี่เย่าจู่ก็ไม่อยากจะพูดอะไรมากกับหยูฝาน ด้วยสถานะของเขา สามารถพูดกับหยูฝานหลายคำนี้ก็ถือได้ว่าสุดยอดแล้ว
เขามองดูหยูฝานด้วยสายตาที่สงสาร และพูดอย่างใจเย็นว่า “เราแยกจากกันไปตรงนี้แหละ ฉันยังต้องไปหาหมอเทวดาหัวอีกด้วย เดิมทีคุณเย่ก็ไม่เอาเรื่องแล้ว แต่หมอเทวดาหัวยังคงโกรธอยู่ และมีเพียงคำพูดของคุณเย่เท่านั้น หมอเทวดาหัวถึงจะยอมฟัง”
หลังจากพูดจบ เขาก็พาลูกชายไปหาหมอเทวดาหัวเพื่อไปขอโทษและยอมรับความผิดของเขา
มีการประกันของเจ้าเทพเย่ เขาเชื่อว่า หมอเทวดาหัวจะไม่ทำอะไรตัวเองหรอก
“อะไรนะ!”
หยูฝานรู้สึกเพียงว่าสมองของเขาไม่พอใช้แล้วเล็กน้อย และคุณท่านหลี่กลับพูดว่า หมอเทวดาหัวก็เชื่อฟังคำพูดของคุณเย่งั้นเหรอ?
เขากลืนน้ำลาย จากนั้นก็ตบปากตัวเองแรงๆ สองที แล้วพึมพำว่า “กูแม่งทำบ้าอะไรลงไป เขาเป็นแค่ลูกนอกสมรสของตระกูลเย่จริงๆ เหรอ? กูแม่งไม่น่าไปเชื่อฟังคำพูดของหลิวว่านจวิน ไปบล็อกบริษัทหัวหยวน กูแม่งกำลังหาความตายจริงๆ เลย!”
“ฉันต้องรีบไปที่บริษัทหัวหยวนทันที และไปขอโทษหวางซี มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น คุณเย่ถึงจะยกโทษให้ฉันได้……”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หยูฝานก็ตัวสั่นสะท้านอย่างอดไม่ได้ โชคดีที่ตัวเองเห็นสิ่งที่อยู่บนอินเทอร์เน็ต มิฉะนั้นหากเขาไปต่อสู้กับบริษัทหัวหยวนโดยตรง ตัวเองจะตายยังไงก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ
และในเวลานี้ การเลิกสัญญาของคู่ค้า สำหรับบริษัทหัวหยวนแล้ว มันก็เท่ากับยิ่งแย่ลงไปอีก
เดิมทีบริษัทหัวหยวนก็ได้รับผลกระทบอย่างมาก เพราะการโจมตีทางอินเทอร์เน็ตในครั้งนี้แล้ว
แต่ตอนนี้คู่ค้าทั้งหมดได้ยกเลิกสัญญาไปแล้ว
“พี่ซี คนของหยุนฝานกรุ๊ปช่างร้ายกาจจริงๆ พวกมันมาดึงคนของเรา แล้วดึงคู่ค้าของเราไปทั้งหมด! คู่ค้าพวกนั้นก็เป็นไอ้พวกที่เห็นแก่ได้ทั้งนั้น คนอะไรกันแน่!”
หลันรั่วรั่วโกรธมากจนร้องไห้ มันไม่ง่ายเลย ที่บริษัทหัวหยวนจะมาถึงจุดนี้ได้
เดิมที่หลังจากประสบกับสิ่งเหล่านั้น ในที่สุดบริษัทหัวหยวนก็สามารถก้าวเข้าสู่ถนนเส้นหลักได้อย่างไม่ง่ายเลย และเริ่มดำเนินไปได้อย่างราบรื่น
แต่ตอนนี้กลับมีหยุนฝานกรุ๊ปออกมากลางทาง
หวางซีสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และในน้ำเสียงของเธอก็เผยให้เห็นถึงความเหนื่อยล้าที่ไม่รู้จบ “ฉันจะไปคุยกับคู่ค้าเหล่านั้นอีกครั้ง เพื่อดูว่ายังจะมีความหวังอีกหรือไม่”
“ฮัลโหล? คุณจางใช่ไหมคะ? ฉันคือหวางซี ฉันอยากจะถามว่า…….ฮัลโหล?”
คุณจางวางสายโดยตรง
“ฮัลโหลคุณลี่ ฉันคือ……ตุดๆๆ”
“คุณซุน ความร่วมมือของเรา……”
“ขอโทษนะประธานหวาง ฉันก็ทำเพื่ออยากได้ผลกำไรเหมือนกัน…….”
“ประธานโจว คุณ……ตุดๆๆๆ”
“คุณเฉียน ความร่วมมือของเรากำลังไปได้ดีไม่ใช่เหรอ? ทางคุณทำไมถึง……ฮัลโหล? คุณเฉียน คุณได้ยินฉันไหม? ฮัลโหล…….”
หลังจากโทรออกไปสิบกว่าสาย หวางซีก็เริ่มอดรู้สึกท้อแท้ไม่ได้
หรือไม่ก็อีกฝ่ายไม่รับโทรศัพท์เลย หรือไม่ก็วางสายไปโดยตรง หรือไม่ก็พูดไปข้างโน้นทางนี้
“พี่ซี ตอนนี้เราควรจะทำอย่างไรดี?”
หลันรั่วรั่วไม่ได้ฝากความหวังใดๆ อีกต่อไป
หวางซีกัดฟันและพูดอย่างหนักแน่นว่า “พวกเราจะต้องอดทนต่อไป ตราบใดที่เราอดทนก็จะมีความหวัง เราประสบกับความยากลำบากมามากมาย และจะต้องไม่ยอมแพ้เพราะเหตุนี้”
“แต่ตอนนี้คู่ค้าไม่ร่วมมือกับเราแล้ว และวัตถุดิบจะอยู่ได้เพียงสามวันเท่านั้น……”
หลันรั่วรั่วไม่มีความมั่นใจเลยแม้แต่น้อย
หวางซีก็ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรเช่นกัน แม้ว่าเธอจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเวินเฉินในช่วงนี้ แต่เวินเฉินก็ไม่สามารถไปข่มขู่ผู้อื่นด้วยความร่วมมือได้
หวางซีก็ไม่ต้องการให้เวินเฉินทำเช่นนั้น มันจะเป็นการทำร้ายเวินเฉิน
ในขณะนี้เอง มีสายเรียกเข้ามาจากอู๋เฟิงหัวหน้าตระกูลอู๋ “ประธานหวาง ทางคุณเป็นอย่างไรบ้างแล้วตอนนี้? ทางเราไปหาคู่ค้ามาหลายคน และพวกเขาทั้งหมดได้เซ็นสัญญากับหยุนฝานกรุ๊ปไปแล้ว และทางที่ถ่ายทำหนังของเรา ก็เกิดปัญหาเล็กน้อย นักแสดงนำทุกคนก็หาตัวไม่เจอทั้งหมดเลย……”
