Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 486 นี่คือไอ้หมาแก่เฉินเหรอ?
มึงคู่ควรด้วยเหรอ!
บูม!
คำพูดนี้ เป็นเหมือนสายฟ้าแลบ ที่ระเบิดอยู่ในหัวใจของทุกคน!
เจ้าเด็กคนนี้พูดว่าอะไรนะ?
เขากล้าที่จะปฏิเสธพญาบู๊เฉินงั้นเหรอ?
ยังบอกว่าพญาบู๊เฉินไม่คู่ควรอีก?
มันช่างกล้าหาญเหลือเกิน!
นี่คือการที่ไม่เห็นหัวพญาบู๊เฉินอยู่ในสายตาโดยสิ้นเชิงเลยทีเดียว!
พญาบู๊เฉินคือใคร?
นั่นคือคนอันดับหนึ่งในหมัดแปดเก็ก และคือคนคนเดียวที่สามารถไปถึงขั้นระดับพญาบู๊ด้วยท่าหมัดประเภทเดียวได้!
เขาไม่ได้รับลูกศิษย์มานานหลายปีแล้ว และตอนนี้มีใจชื่นชมคนมีพรสวรรค์ขึ้นมา แต่กลับถูกปฏิเสธ!
ช่างเย่อหยิ่งเสียจริง กล้าที่จะปฏิเสธพญาบู๊งั้นเหรอ!
ในดวงตาของผู้คนสำนักแปดเก็กกำลังจะลุกเป็นไฟแล้ว และสายตาของพวกเขาก็กระทบกับเย่เซิ่งเทียนราวกับมีดดาบ และอดไม่ไหวที่จะบีบคอเย่เซิ่งเทียนให้ตายทั้งเป็นไปเลย
ไป๋เหวินเซวียนรู้สึกดีใจ!
เจ้าเด็กคนนี้กล้าที่จะปฏิเสธงั้นเหรอ นี่มันถือเป็นเรื่องที่ดีเลยทีเดียว!
ถ้าเจ้าตอบตกลง ฉันจะไม่กล้าแก้แค้นเจ้าในอนาคตเลย!
ตอนนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย ปฏิเสธพญาบู๊ไป และทำให้พญาบู๊ต้องเสียหน้า นี่ก็คือการฉีกหน้าของพญาบู๊ชัดๆ!
กำลังรนหาที่ตายชัดๆ!
คอยดูสิว่าเจ้าเด็กคนนี้จะตายอย่างไร!
ถูกปฏิเสธต่อหน้าผู้คนมากมาย ใบหน้าของเฉินซือเลี่ยงก็เย็นชามากยิ่งขึ้น และมุงขอบตาของเขาก็กระตุกอย่างไม่อาจสังเกตเห็นได้!
แต่ในเวลานี้เอง ดวงตาของเขาทั้งคู่หดลงอย่างกะทันหัน จ้องมองไปที่แหวนที่เรียบง่ายและไม่มีเครื่องประดับบนมือของเย่เซิ่งเทียน!
สีหน้าซีดลงในทันที!
“พญาบู๊เฉิน ท่านชื่นชมคนมีพรสวรรค์ แต่เจ้าเด็กคนนี้ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง และปฏิเสธท่านอยู่ต่อหน้าคนจำนวนมากขนาดนี้ นี่มันคือการไม่ไว้หน้าท่านเลยทีเดียว”
ไป๋เหวินเซวียนจงใจที่จะพูดแบบนี้ออกมา ทุกคนต่างก็รู้ว่ามันเป็นเช่นนี้ แต่ถ้าพูดออกมาแล้วมันก็จะไม่เหมือนกันแล้ว
เจ้าคนชราน้อยคนนี้อยากจะเผาไฟใส่เฉินซือเลี่ยง เพิ่มไฟให้เฉินซือเลี่ยงร้อนแรงขึ้น และทำให้เขาต้องลงมือให้ได้!
ความคิดนั้นช่างโหดร้ายเหลือเกิน!
“พญาเฉิน เราทุกคนรู้ว่าท่านชื่นชมคนที่มีพรสวรรค์ แต่ท่านไม่จำเป็นต้องไปสนใจ ไอ้คนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงและรนหาที่ตายเองแบบนี้หรอก คนที่มีความสามารถมีอยู่มากมายในโลกนี้ เขาดูหมิ่นท่านขนาดนี้ ท่านยังจะใจอ่อนเมตตาไปเพื่ออะไรล่ะ? ท่าน…….”
พัฟ!
ก่อนที่คำพูดของไป๋เหวินเซวียนจะจบลง ก็ถูกเฉินซือเลี่ยงตบหน้าเขาอย่างแรงๆ
เสียงตบนี้ ดังก้องไปทั่วทั้งห้องโถง!
ไป๋เหวินเซวียนถูกตบจนมุมปากแตกเป็นแผลโดยตรง มีเลือดไหลออกมาในทันที และล้มลงกับพื้น
ทุกคนต่างตะลึงไปเลย!
ทำไมพญาเฉินถึงทุบตีเจ้าตระกูลไป๋?
เผยชุนชิวและโก้วหวยและคนอื่นๆที่คอยเฝ้าดูการแสดงก็ตกตะลึงไปเลย!
เรายังคงรอดูการแสดงอยู่เลย ไอ้หมาแก่เฉินเป็นอะไรไปเหรอ?
ชาวสำนักแปดเก็กก็งุนงงไปเลย!
ท่านอาจารย์นี่คือ…….แก่จนสมองสับสนไปแล้วหรือ?
หัวใจของเฉินซือเลี่ยงสั่นอย่างรุนแรง มือที่อยู่ข้างหลังของเขาสั่นเทาเล็กน้อย เขาหายใจเข้าลึกๆ และกำลังจะคุกเข่าลง ก็ได้เห็นดวงตาที่ไม่แยแสของเย่เซิ่งเทียน เขารีบหยุด และพูดว่า “ผมเฉินซือเลี่ยงแก่จนสมองไม่ดีไปเอง เรื่องนี้มันเป็นความผิดของซุนหลงอยู่แล้ว และไป๋เหวินเซวียนก็ยุยงอยู่ข้างๆ ฉันจะกล่าวร้ายคนดีได้อย่างไร?”
อะไรนะ?
ไอ้หมาแก่เฉินมึงแม่งกำลังพูดอะไรอยู่นะ?
หมอกู่หวังหลิงเพิ่งเอาหนอนไหม ไหมกู่เข้าไปในปาก และไออย่างรุนแรงเพราะสำลักเมื่อได้ยินคำพูดนี้
หูชิงหนิว เผยชุนชิว เจียงหมิงเฉิง โก้วหวยและคนอื่นๆ จ้องมองไปที่เฉินซือเลี่ยงราวกับเห็นผี
ไป๋เหวินเซวียนดูว่างเปล่า ราวกับลืมความเจ็บปวดไปเลย
ผู้คนจากสำนักแปดเก็กมองดูท่านอาจารย์ของพวกเขาด้วยความประหลาดใจ
นี่ยังเป็นท่านอาจารย์ของตัวเองอยู่หรือเปล่า? เป็นคนพูดถ่อมตัวขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? กลายเป็นคนใจดีมีจิตเมตตาเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
และในเวลานี้ เฉินซือเลี่ยงยิ่งได้ทำท่าททางที่ทำให้ทุกคนต่างอ้าปากค้าง เขาตบปากตัวเองอย่างแรงไปหลายที และพูดว่า “ฉันเฉินซือเลี่ยงมองคนไม่เป็น เชื่อฟังคำพูดยุยง หลงเชื่อคำพูดของคนเลวใส่ร้ายคนดีฉันสมควรที่จะโดนตบ คุณเย่ ที่รบกวนท่านและนายหญิงท่าน ฉันสมควรตาย แล้วสำนักแปดเก็กจะขอโทษท่านกับนายหญิงท่านในภายหลัง และส่วนไป๋เหวินเซวียน ฉันก็จะสั่งสอนให้ดีๆ”
หลังจากพูดจบ เฉินซือเลี่ยงก็หันหลังเดินจากไป โดยไม่สนใจผู้คนมาจากสำนักแปดเก็ก
ไป๋เหวินเซวียนตกใจมากจนทรุดตัวลงกับพื้น ดวงตาเบิกกว้าง และตกใจจนเป็นลมไปเพราะคำพูดของเฉินซือเลี่ยง
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ทำไมพญาบู๊เฉินถึงดูเปลี่ยนไปคนละคนเลย?
