Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 505 ซือซือถูกตี
ยังเหลือระยะเวลาจะถึงการประลองทางการแพทย์ ณ หอรักษาอีกสองวัน
เย่เซิ่งเทียนไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้ แต่มันกลับทำให้หวางซีเป็นห่วงแทบแย่
ซือซือถูกตีจนร้องไห้เสียงดัง
“ทำไมคุณต้องตีซือซือด้วย”
ซือซือร้องได้ปานใจจะขาด เย่เซิ่งเทียนรู้สึกปวดใจมาก รีบกอดปลอบประโลมทันที”ไม่ร้องนะๆ เดี๋ยวพ่อไปซื้ออะไรอร่อยๆให้กินนะครับ”
“คุณให้เธอพูดเองดีกว่าว่าเธอทำอะไรลงไปบ้าง!”
หวางซีกล่าวอย่างโกรธเคือง
ซือซือร้องไห้ทั้งน้ำตา พูดอย่างไหล่สั่นเครือ”คุณพ่อคะ ทำไมคุณพ่อถึงมีเมียที่ดุขนาดนี้คะ หนูไม่อยากได้แม่คนนี้แล้ว คุณพ่อเปลี่ยนคุณแม่อีกคนได้ไหมคะ”
เย่เซิ่งเทียนถึงกับหัวเราะร่า”ได้สิครับ”
ซือซือน้ำตาไหลพราก”เปลี่ยนคนที่อายุน้อยกว่า สวยกว่า โอนโยนกว่า คนที่ไม่ตีหนูได้ไหมคะ”
หวางซีหยิบไม้ขนไก่เดินดุ่มเข้ามา”ยังมีเหตุผลอีกใช่ไหม?มานี่มาๆ วันนี้ฉันจะเปลี่ยนแม่ให้แกเอง”
“พ่อคะช่วยด้วย เมียของพ่อจะตีลูกสุดที่รักของพ่อตายอยู่แล้วนะ เธอดุเกินไปแล้วนะคะ ฮือๆๆ”
ซือซือกอดที่ลำคอของเซิ่งเทียนไม่ปล่อย
หวางซีกล่าวอย่างโกรธเคือง”คุณตามใจเธออย่างนั่นแหละ ดูสิว่าตามใจเธอจนมีสภาพเป็นยังไงแล้ว!คุณรู้ไหมว่าลูกทำอะไรลงไปบ้าง?ลูกอาศัยจังหวะที่คุณตากำลังหลับ เผาเคราของคุณตา ที่เขาอุตส่าห์ไว้มานานยี่สิบปีจนหมดเลย!”
เย่เซิ่งเทียนตกตะลึง
นี่มัน……เด็กน้อยคนนี้เผาเคราที่ท่านไว้มานานยี่สิบงั้นหรอ?
หวางซีโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ พลางกล่าวต่อไปว่า”คุณคิดว่าจะจบง่ายๆงั้นหรอ?ลูกยังเอาประทัดม้วนเข้าไปในบุหรี่ของคุณตา ระเบิดฟันที่เหลือแค่สองซี่ของคุณตาจนกระเด็น!ทำให้คุณตาตกใจจนหัวใจแทบหลุดกระเด็นออกมา!”
เย่เซิ่งเทียนสีหน้าค่อยๆเปลี่ยนไปทันที
เด็กเวร!
ซือซือโวยวายเสียงดัง”คุณทวดจะเล่นกับหนูเองหนิคะ หนูเผาเคราของคุณทวด เป็นเพราะว่า……เพราะว่าคุณทวดบอกว่าเขาแก่แล้ว ที่หนูอยากเผาเคราของคุณทวดทิ้ง ถ้าเขาไม่มีเคราแล้วก็จะเด็กลงไง?”
หวางซีโกรธจนแทบกระอัก เธอยกไม้ขนไก่ขึ้นเตรียมจะรุดเข้าไปตี เย่เซิ่งเทียนรีบอุ้มซือซือขึ้นมาหลบ แล้วถามอย่างโกรธเคืองว่า”แล้วเรื่องที่ลูกเอาประทัดใส่ที่บุหรี่ของคุณทวดล่ะว่าไง?”
ซือซือแกะมือของตัวเอง แล้วพูดเสียงเบาว่า”ในการ์ตูนที่แสดง นะ……หนูอยากลองดูว่ามันจะเป็นจริงไหม หลังจากนั้น……เอ่อ……เอ่อ……ใครจะไปรู้ว่าฟันของคุณทวดจะไม่แข็งแรงล่ะคะ”
ไม่พูดยังดีหน่อย พอพูดเสร็จก็ทำให้หวางซีโกรธมากยิ่งขึ้น”มานี่เดี๋ยวนี้เลยนะ ดูสิว่าฉันจะจัดการยังไงกับแก”
ซือซือโวยวายเสียงดัง”ไม่ หนูไม่เข้าไปหรอก คุณพ่อคะ เมียของพ่อจะตีลูกรักของพ่ออีกแล้ว คุณพ่อจะสนใจไหม หรือในสายตาของคุณพ่อลูกสาวน่ารักๆอย่างหนูจะไม่สำคัญเท่าเมียของคุณพ่อเหรอคะ?”
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก”ช่างเถอะหน่า เด็กยังเล็กอยู่เลย ถึงยังไงคุณทวดก็เหลือแค่ฟันหน้าสองซี่……”
“คุณยังจะพูดอีก!”
หวางซีโกรธจนหยิกไปที่บนตัวของเย่เซิ่งเทียนอย่างแรง”คุณให้ท้ายลูกต่อไปเถอะ!ฉันว่าพวกคุณสองพ่อลูกคงไม่ได้จัดการนานแล้วสินะ ดูสิว่าวันนี้ฉันจะจัดการกับพวกคุณยังไง!”
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เย่เซิ่งเทียนกับซือซือทั้งสองคน ก็มีคนตัวโตกับตัวเล็กยืนหันหน้าไปทางกำแพง และสำนึกผิดกับเรื่องนี้
เย่เซิ่งเทียนพูดเสียงอ่อน”ดูสิลูกทำให้แม่โมโหทำไมเนี่ย?ทำไมต้องทำลายเครากับฟันของคุณทวดด้วย?ถ้าลูกไม่ถูกจัดการใครจะมีใครที่ไหนถูกจัดการอีก?แถมตอนนี้ยังทำให้พ่อลำบากไปด้วยเลย”
ซือซือเบะปากพูดว่า”เย่เซิ่งเทียน ทำไมถึงไร้ประโยชน์แบบนี้นะ แถมยังกลัวเมียอีก!หนูกับพ่อแซ่เย่กันทั้งคู่นะ มีแค่แม่เท่านั้นที่แซ่หวาง ตอนนี้เราสองคนถูกคนแซ่หวางคนเดียวจัดการ คุณพ่อว่าคุณพ่อยังมีประโยชน์อะไรอีกคะ แม้แต่เมียของตัวเองยังควบคุมไม่ได้”
เย่เซิ่งเทียนถลึงตาพลางกล่าวว่า”พูดให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ ขืนยังพูดอีก พ่อจะไม่สนใจอีกแล้วนะ เดี๋ยวไปขอโทษคุณทวดกับพ่อเลย รู้ไหม?”
พูดไม่ทันจบ หลี่กั๋วหรงก็เดินออกมาพร้อมกับไม้ค้ำ เคราเดิมของเขาหายไปจนหมด เหลือเพียงแค่คางที่เกลี้ยงเกลา
เขาใช้ไม้ค้ำจิ้มไปที่เย่เซิ่งเทียนกับซือซือ พลางกล่าวว่า”หยุดยืนได้แล้ว ไปเดินเล่นกับฉันเถอะ แกกับซีเอ๋อร์มีเรื่องอะไรปิดบังฉันใช่ไหม?สองวันมานี้ซีเอ๋อร์เอาแต่น้ำดำคล้ำเคร่ง ทำอะไรก็ดูไม่มีชีวิตชีวา แกลองเล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ”
เย่เซิ่งเทียนราวกับได้รับการนิรโทษกรรม เขาแอบมองไปข้างๆเห็นว่าหวางซีไม่อยู่ จึงอุ้มซือซือขึ้นมาแล้วกล่าวว่า”ไม่มีอะไรหรอกครับ นายท่านดูแลรักษาเนื้อรักษาตัวให้สบายใจเถอะครับ”
หลี่กั๋วหรงใช้ไม้ค้ำตีไปที่ขาของเย่เซิ่งเทียน แล้วพูดอย่างโกรธเคือง”คิดว่าคนแก่อย่างฉันไม่มีประโยชน์รึไงห้ะ?ถึงฉันจะแก่แต่ใจยังไม่บอดนะ!ไป๋เหวินเซวียนมาขอโทษพวกแก เปาเจิ้นยังตั้งใจมาหาฉัน เรื่องการประลองทางการแพทย์สองวันมานี้ดังแพร่สะพัดอึกทึกครึกโครม เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ใช่ไหม?”
