Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 557 คุกเข่ายอมรับผิด
ถึงแม้ว่าจ้าวกั๋วจู้จะเป็นคนหยาบ แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีสมอง
เขารู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะลงมือจัดการพวกเขา
แต่ถ้าคนเหล่านี้บีบบังคับอีก ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไป เย่เซิ่งเทียนคงทำได้เพียงกลั่นยาต่อหน้าทุกคนเท่านั้น!
มิฉะนั้น คนเหล่านี้จะไม่ยอมรามืออย่างแน่นอน
แต่ถึงแม้เขาจะรู้ว่าการเล่นกลั่นยานั้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย
ยิ่งไปกว่านั้น เขายังรู้ดีว่าเย่เซิ่งเทียนกำลังใช้กลอุบาย หากเป็นการแข่งขันแบบตัวต่อตัวในทักษะทางการแพทย์ เขาจะไม่สามารถชนะได้!
ตอนนี้สถานการณ์ถูกก่อกวนอีกครั้ง
คนของสมาคมทางการแพทย์กล่าวว่า
“พูดถูก เอายาที่หกหมอเทวดาไม่รู้จักออกมาหนึ่งเม็ด มันไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้ ถ้าแบบนี้ก็ถือว่าเย่เซิ่งเทียนชนะ แล้วต่อไปจะแข่งขันกันทำไม!”
“ฮ่า ๆ การใช้เล่ห์เหลี่ยมยังอยากเอาชนะการแข่งขันทักษะทางการแพทย์? คิดว่าพวกเราตาบอดจริง ๆ เหรอ? คิดว่าพวกเราหลอกง่ายจริง ๆ เหรอ?”
“หมอเทวดาทั้งหกคน พวกคุณทั้งหกคนไม่รู้จักยาเม็ดนี้ ก็ไม่ได้หมายความว่าเย่เซิ่งเทียนจะสามารถกลั่นยาเม็ดนี้ออกมาได้ มีเพียงแค่เย่เซิ่งเทียนกลั่นยาให้พวกเราเห็นด้วยตาตนเอง ถึงจะสามารถทำให้พวกเรายอมรับได้ นี่ถึงจะแสดงให้เห็นว่าทักษะทางการแพทย์ของเย่เซิ่งเทียนนั้นยอดเยี่ยมมาก!”
“เย่เซิ่งเทียน แกกล้าไหม?”
“ถ้าแกกลั่นยาเม็ดชนิดเดียวกันออกมาได้ สมาคมทางการแพทย์ของเราจะยอมรับว่าแกชนะการแข่งขันทักษะทางการแพทย์ครั้งนี้!”
กัวปิง ผู้บังคับกองพลอาวุธที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน ตอนนี้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น เขากำหมัดอย่างลับ ๆ ดวงตาของเขาหรี่ลงครึ่งหนึ่ง
เขาจำหน้าทุกคนที่เป็นผู้นำอย่างลับ ๆ
หลังจากเรื่องนี้สิ้นสุดลงแล้วค่อยคิดบัญชีแค้น!
เมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว หยางทาวกลับสงบมากยิ่งขึ้น
ยิ่งเป็นเวลาเช่นนี้ ก็ยิ่งต้องสงบ ค่อยดูก่อนว่าเย่เซิ่งเทียนจะมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างไร
เขารู้สึกว่าเมื่อสักครู่เหมือนเย่เซิ่งเทียนกำลังเสแสร้ง เมื่อก่อนตอนที่เย่เซิ่งเทียนเผชิญกับกองกำลังพันธมิตรของมหาอำนาจตะวันตก เขาไม่ได้แสดงอาการตื่นตระหนกออกมาแม้สักนิด แต่เมื่อสักครู่สีหน้าของเจ้าเด็กคนนี้ตื่นตระหนก
ตามที่เขาเข้าใจในตัวเยเซิ่งเทียน ถึงแม้จะเผชิญกับความตาย มันเป็นไปไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าเช่นนั้นออกมา
“หรือว่าเจ้าเด็กคนนี้กำลังแสดงละครอยู่?”
หยางทาวมีความคิดเช่นนั้นอยู่ในใจ แต่เขารู้สึกว่ามันไร้สาระ
หากเย่เซิ่งเทียนกำลงแสดงละครอยู่ นั่นหมายความว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้อยู่ในการคาดเดาของเขา
แต่หยางทาวไม่เคยได้ยินว่าเย่เซิ่งเทียนประสบความสำเร็จในด้านทักษะทางการแพทย์ และเขาไม่เคยเห็นเย่เซิ่งเทียนมีทักษะทางการแพทย์มาก่อน
“ดูก่อนแล้วค่อยว่ากัน มักจะรู้สึกว่าเจ้าเด็กคนนี้มีบางอย่างผิดปกติ”
หยางทาวขมวดคิ้วเล็กน้อย
หากเย่เซิ่งเทียนไม่มีวิธีรับมือจริงๆ เขาก็ไม่รังเกียจที่จะเปิดเผยตัวตน แต่ด้วยวิธีนี้ มันจะเป็นการผลักดันสมาคมทางการแพทย์ไปอยู่ฝั่งเดียวกับตระกูลเก่าแก่และตระกูลผู้ดี
ดังนั้นถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ เขาก็จะไม่เปิดเผยสถานะตัวตน
“ไม่มีอะไรจะพูดแล้วใช่ไหม?”
ตัวแทนของตระกูลซุนหัวเราะและกล่าวด้วยความเหยียดหยามว่า “แกคิดว่าพวกเราโง่จริง ๆ หรือ? ถ้าวันนี้พวกเราไม่มา แกจะใช้แผนนี้หลอกหกหมอเทวดาใช่ไหม?”
ตัวแทนของตระกูลฉินกล่าวด้วยความบีบคั้นว่า “เย่เซิ่งเทียน คุกเข่ายอมรับความผิดแล้วขอโทษ แล้วหักขาทั้งคู่ของตนเอง พวกเราจะยกโทษให้กับความผิดฐานดูหมิ่นหกหมอเทวดา!”
“คุกเข่าขอโทษ ยอมรับความผิด แล้วหักขาทั้งคู่ของตนเอง!”
“ถูกต้อง มีเพียงเช่นนี้ ถึงจะทำให้แกรู้ว่าไม่สามารถทำให้หกหมอเทวดาอับอายขายหน้าได้ และไม่สามารถทำให้สมาคมทางการแพทย์ของประเทศต้าเซี่ยอับอายขายหน้าได้!”
ภายใต้การยุยงของคนที่มีแรงจูงใจซ่อนเร้น ตอนนี้คนของสมาคมทางการแพทย์เริ่มตื่นเต้นแล้ว และเชื่ออย่างสมบูรณ์ว่าเย่เซิ่งเทียนฉวยโอกาสใช้เล่ห์เหลี่ยมและหลอกทุกคน
การแข่งขันทักษะทางการแพทย์คราวนี้ ไม่สามารถถือเป็นการแข่งขันอย่างแท้จริงได้!
ชั่วขณะหนึ่ง เสียงของผู้คนพูดอย่างต่อเนื่องว่าให้เย่เซิ่งเทียนคุกเข่าขอโทษ ยอมรับความผิด แล้วหักขาทั้งคู่ของตนเอง
