Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 816 ความยิ่งใหญ่ของตระกูลลี้ลับ
เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้องค์กรgodเกิดความระแวดระวัง เย่เซิ่งเทียนและจ้านอู๋ซวงทั้งสองคนเลือกที่จะนั่งเครื่องบินโดยสารธรรมดาทั่วไป เดินทางไปยังประเทศอเม
ทำลายตระกูลฉินและตระกูลเซียวแล้ว ก็ไม่ได้มีความสุขมากมาย
ตระกูลเก่าแก่ผู้ดี แต่เพียงแค่หุ่นเชิดของตระกูลลี้ลับ ไม่ได้รู้อะไรมากมาย
ตระกูลลี้ลับต่างหากที่เป็นการมีอยู่ที่ยิ่งใหญ่ที่แท้จริง
เย่เซิ่งเทียนสูดลมหายใจเข้าอย่างลึกๆ แม้แต่ฉินมิ่งและเซียวเจิ้นก็ยังไม่รู้ว่าสรวงสวรรค์อยู่ที่ไหน ไอ้พวกสุนัขแก่เหล่านั้นเก็บซ่อนไว้อย่างลึกดีจริงๆ
บ่นพึมพำในใจว่า “แม่ ไม่นานผมก็ช่วยแม่ออกมาได้แล้ว”
ชีวิตของแม่ ลำบากตรากตรำเกินไปแล้ว ลำบากตรากตรำกว่าตัวเองกว่าหลายเท่าตัวอย่างนับไม่ถ้วน
แต่ไม่มีทางเลือกอื่น ศัตรูยิ่งใหญ่เกินไปแล้ว
เมื่อนานมาแล้วมันก็เป็นแค่กับดัก คนเหล่านั้นเพื่อที่จะมีอายุยืน เพื่อกลายเป็นเทพ บ้าไปแล้ว
ไม่รู้ว่ามีคนกว่าเท่าไหร่ที่กลายมาเป็นกรณีศึกษาของพวกเขาแล้ว ตัวเองทำลายกับดักนี้ได้เหรอ？
เย่เซิ่งเทียนไม่รู้ว่าจะทำสำเร็จได้หรือเปล่า แต่ขอเพียงแค่มีความหวัง เขาก็จะไปทำ ไปช่วงชิงมาให้ได้
เพียงแค่ ในตอนนั้นเย่หลงก็พ่ายแพ้แล้ว ยังมีความหวังเหรอ？
แต่ว่า ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องคิดเรื่องเหล่านี้
ฆ่าไปให้หมดก็พอแล้ว แม้ว่าแพ้ก็ไม่เสียใจแล้ว
ครั้งนี้ ตระกูลฉินและตระกูลเซียวถูกทำลาย ตระกูลเก่าแก่ผู้ดีที่เหลือก็ถูกพวกหยางทาวจัดการ แน่นอนว่าเป็นรายได้ที่น่าเหลือเชื่อมากจริงๆ
ตระกูลอื่นๆเย่เซิ่งเทียนไม่ไปสนใจ ทางฝั่งตระกูลฉินและตระกูลเซียว เวินเฉินและหรันยู่พาคนไปรับช่วงต่ออย่างรวดเร็ว
ตระกูลเซียวครอบครองทรัพยากรในเจียงหนานอย่างนับไม่ถ้วน ตอนนี้ถูกทำลาย พวกตระกูลและองค์กรทางฝั่งเจียงหนานเหล่านั้น จะต้องต้อนรับกับการระเบิดครั้งหนึ่งแน่นอน
หลายปีที่ผ่านมานี้ ตระกูลเซียวให้ตระกูลลี้ลับมากเกินไปแล้ว ตอนนี้ถูกทำลายแน่นอนว่าจะต้องส่งผลกระทบต่อตระกูลลี้ลับ นี่เป็นเรื่องที่ดี
นอกจากสิ่งเหล่านี้แล้ว ยังมีกงฝ่าบางส่วนอีก
ตอนนี้กงฝ่าที่เย่เซิ่งเทียนใช้ได้มีไม่มาก แต่สำหรับเจ้าหน้าที่ต้าเซี่ยแล้ว เมื่อนำไปใช้ในกองทัพ ก็จะมีการอัพเกรดที่ยิ่งใหญ่มาก
แต่สิ่งเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องให้เขาไปเป็นกังวล พวกหยางทาวจะจัดการอย่างเรียบร้อย
เย่เซิ่งเทียนระงับความคิดในใจ และยิ้มออกมาแล้ว
ทางฝั่งเจียงหนาน ตระกูลเซียวถูกทำลาย บริษัทหัวหยวนของซีเอ๋อร์ก็จะต้อนรับกับการมาเยือนของช่วงแห่งการระเบิดออก
ถ้าหากว่ากินหุ้นส่วนแบ่งทางการตลาดบางส่วนของตระกูลเซียว คาดว่าซีเอ๋อร์จะได้รับเงินมากมายแล้ว เวลานี้จะกลายมาเป็นเศรษฐินีที่แท้จริงแล้ว
เย่เซิ่งเทียนหลับตาพักสมอง และในขณะเดียวกันก็กำลังโคจรวิชาอมตะ
เพียงแค่วิญญาณหอคอยก็มีเพียงแค่ท่อนบนเท่านั้น ไม่มีครบสมบูรณ์
ไม่นาน เย่เซิ่งเทียนก็รู้สึกทึ่งในใจ ผลลัพธ์ของการหล่อเลี้ยงของวิชาอมตะแข็งแกร่งมาก เดิมทีบาดแผลที่ได้รับจากการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่กับฉินมิ่ง จำเป็นต้องฟื้นตัวสักช่วงระยะหนึ่ง
ในเวลานี้หลังจากที่โคจรวิชาอมตะ การฟื้นตัวรวดเร็วอย่างมาก
ในเวลานี้อวัยวะภายตันทั้ง 5ที่ได้รับบาดเจ็บก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว
อิงจากความเร็วในการฟื้นตัวในเมื่อก่อน บาดแผลเช่นนี้อย่างน้อยที่สุดก็ต้องรักษา1เดือนถึงจะกลับมาฟื้นตัวทั้งหมด และตอนนี้เย่เวิ่งเทียนรู้สึกว่า อย่างมากที่สุดห้าวันก็ฟื้นตัวได้โดยสิ้นเชิง
ในขณะเดียวกันเย่เซิ่งเทียนก็พบว่า หลังจากที่โคจรวิชาอมตะ เหมือนว่าการเชื่อมต่อระหว่างอวัยวะภายตันทั้ง 5จะแน่นยิ่งขึ้น
กงฝ่านี้ไม่ธรรมดา
เพียงแค่ตัวของวิญญาณหอคอยในตอนนี้มีเพียงแค่สามชั้น ความทรงจำไม่สมบูรณ์ มีหลายอย่างที่จำไม่ได้
“วิญญาณหอคอย……น่าสนใจสินะ”
แต่ว่าไม่นาน เย่เซิ่งเทียนก็เกิดความระแวดระวัง
ตัวเองได้รับวิญญาณหอคอย งั้นก็เห็นได้ชัดว่า ตระกูลลี้ลับก็มีอาวุธวิญญาณเช่นกันด้วยหรือเปล่า？
ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
ถ้าหากเป็นเช่นนี้ ตระกูลลี้ลับก็น่ากลัวแล้ว
และสรวงสวรรค์ที่เหนือกว่าตระกูลลี้ลับ จะน่ากลัวมากแค่ไหนอีก？
เย่เซิ่งเทียนรู้ว่าศัตรูที่ตัวเองต้องจัดการยิ่งใหญ่อย่างมาก แต่ไม่มีแนวคิดที่เป็นรายละเอียด
แต่เมื่อตอนนี้เปรียบเทียบเช่นนี้ ทำให้เย่เซิ่งเทียนจำเป็นต้องระแวดระวังขึ้นมาแล้ว
เขาเห็นความยิ่งใหญ่ของวิญญาณหอคอยกับตาตัวเองหมดแล้ว
นอกจากนี้ ฉินมิ่งเป็นแดนลอยเมฆ แม้ว่าเสียชีวิตแล้ว แต่นั่นก็สามารถพูดได้ว่าฉินมิ่งค่อนข้างอ่อนแอ
แต่ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็เป็นแดนลอยเมฆ！
เขาใช้พลังที่มีอยู่ทั้งหมดถึงจะฆ่าฉินมิ่งได้
และระดับอย่างฉินมิ่งนี้ ก็เป็นเพียงสุนัขรับใช้ของตระกูลลี้ลับ ข้ารับใช้ของสรวงสวรรค์
แค่คิดก็รู้ ความดุร้ายของตระกูลลี้ลับ ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสรวงสวรรค์ที่ลึกลับยิ่งกว่า！！
จำเป็นจะต้องทะลวงแดนลอยเมฆ ไม่เช่นนั้นไปหาตระกูลลี้ลับก็ทำได้เพียงไปตาย！
แม้ว่าเย่เซิ่งเทียนจะมั่นใจในตัวเอง แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นที่ทำอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า
“ไอ้แก่ แกแม่งหูหนวกเหรอ？ฉันให้แกเปลี่ยนที่นั่งกับฉัน ฟังไม่เข้าใจเหรอ？”
และในเวลานี้ น้ำเสียงที่เย็นชาและไม่มีความเห็นอกเห็นใจขัดจังหวะความคิดของเย่เซิ่งเทียนแล้ว
