Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่839 ตบสามครั้ง
ออวิดเหงื่อแตกเต็มหัว จำต้องเดินเข้าไป
เทพสงครามชั้นยอดของทางยุโรปเหล่านั้นไปได้ แต่ว่าเขาไปไม่ได้
เขาจำเป็นต้องเดินออกมา เสาะหาทางแก้ไขเรื่องนี้
ถ้าหากเขาไปแล้ว ทั้งประเทศอเมก็จะกลายเป็นตัวตลก ต่อไปก็จะไม่มีบารมีและชื่อเสียงใดๆทั้งสิ้น
แม้ว่าประชาชนชาวอเม ก็จะไม่เชื่อใจรัฐบาลของพวกเขา
อยู่ในช่วงเวลาแบบนี้ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมอย่างคุณหนีเอาตัวรอดแล้ว พวกเราจะเชื่อใจได้อย่างไร เผื่อว่าเกิดความวุ่นวายอันเกิดมาจากภัยสงคราม คุณปกป้องพวกเราได้？
เพราะงั้นเขาทำได้เพียงเดินออกมา
ออวิดสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้ว สามสี่คนวาร์ปตัวมาถึงตรงหน้าของเย่เซิ่งเทียนแล้ว พูดอย่างเคารพว่า “พวกเรากำลังสืบหาอย่างละเอียด ว่าใครคิดที่จะลงมือกับภรรยาและลูกสาวของคุณกันแน่ ไม่นานก็จะได้ผลลัพธ์ นอกจากนี้ เนื่องจากความผิดพลาดของเราในครั้งนี้ ทำให้คุณโมโห เรายินดีที่จะชดใช้ให้กับภรรยาและลูกสาวของคุณ รายละเอียดการชดใช้ รอพวกเรากลับไปหารือให้ได้จำนวนตัวเลขที่แน่ชัดออกมา คุณคิดว่ายังไง？”
เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา ออวิดรู้สึกถึงความอัปยศ
ประเทศอเมของพวกเขาเป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่อันกับหนึ่งของโลกนะ
วางอำนาจบาตรใหญ่ในโลกมากว่าครึ่งศตวรรษ ในปีนั้นสหภาพโซเวียตก็ถูกพวกเขาโค่นล้มลงแล้ว
แต่ตอนนี้ จะต้องรับมือกับชายวัยรุ่นคนหนึ่งแห่งต้าเซี่ยด้วยการประจบประแจงอย่างไม่รู้สึกละอาย
เขารู้สึกอับอายขายขี้หน้าเหมือนถูกคนตบหน้า
“ไม่ยังไง”
เย่เซิ่งเทียนพูดเบาๆ
ออวิดสีหน้าซีดขาว เขารู้ว่าเจ้าเทพต้าเซี่ยรับมือยาก แต่คิดไม่ถึงว่าจะรับมือได้ยากขนาดนี้
เขาได้เตรียมแผนที่จะยอมถอยไว้เรียบร้อยแล้ว ขอเพียงแค่เงื่อนไขของอีกฝ่ายไม่เกินไป ล้วนแต่ตอบตกลงได้ก่อนทั้งนั้น
หลังจากนั้นกลับไปหารือกัน
ถึงยังไงมีหลายเรื่องราวที่เขาไม่ได้เป็นคนตัดสินใจ เขาพูดแบบนี้ เป็นเพียงการให้เกียรติและมีเหตุผลที่จะสิ้นสุดลงอย่างเหมาะสมด้วยกันทั้งสองฝ่าย
เพราะว่าบางอย่าง ไม่ใช่สิ่งที่ควรนำออกมาพูดแน่นอน
แต่คิดไม่ถึงว่า เย่เซิ่งเทียนจะไม่ต้องการเกียรตินี้โดยสิ้นเชิง
“งั้น งั้นคุณว่าไงละ？คุณบอกความคิดของคุณกับฉันได้ พวกเราไปหารือกัน”
ออวิดก็เป็นเทพสงครามชั้นยอดท่านหนึ่ง แต่ในเวลานี้บนหน้าผากของเขา มีเหงื่อตกอย่างเห็นได้ด้วยตาเปล่าแล้ว
เปรี๊ยะ
เย่เซิ่งเทียนตบเข้าไปที่หน้าของออวิด ตบฉาดนี้ทำเอาออวิดเทพสงครามชั้นยอดคนนี้ล้มลงกับพื้นแล้ว
เห็นได้เลยว่าพละกำลังยิ่งใหญ่แค่ไหน
ออวิดถูกตบจนมึนงงแล้ว
เขาคิดไม่ถึง เจ้าเทพต้าเซี่ยผู้สง่า ตอนที่พูดคุยเจรจาอยู่เช่นนี้ จู่ๆจะตบเขา!!
แม้ว่าจะชนะสงครามโลกครั้งที่สองในปีนั้น ตอนที่พวกเขาไปเขาควบคุมประเทศอาทิตย์ ก็ไม่ได้ตบหน้าจักรพรรดิของประเทศอาทิตย์นะ
สถานะเช่นนี้ของเย่เซิ่งเทียนในตอนนี้ คิดไม่ถึงว่าจะตบเขา!!
นี่เป็นสิ่งที่ไม่ว่ายังไงเขาก็คิดไม่ถึงเลย
ตบฉาดนี้ ทำลายศักดิ์ศรีที่มีทั้งหมดของเขาแล้ว!
ต่อหน้าประชาชนชาวอเมมากมายเช่นนี้ เขาเป็นถึงรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม คิดไม่ถึงว่าจะถูกเด็กวัยรุ่นของต้าเซี่ยตบหน้าฉาดหนึ่งแล้ว ถ้าหากเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไป เขาไม่อาจเป็นคนได้ทั้งชีวิต
อับอายขายขี้หน้าอย่างมากแล้ว!
“แก……”
ออวิดเอามือปิดหน้าพร้อมลุกขึ้นยืน มองไปยังเย่เซิ่งเทียนอย่างไม่กล้าที่จะเชื่อ
เจ้าเทพต้าเซี่ยนี้ ทำไมถึงได้อันธพาลมากกว่าพวกเขาอีก
หรือว่าไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเหรองั้นเหรอ？
“ทำไม ไม่ยอมรับเหรอ？”
จ้านอู๋ซวงเดินขึ้นมาด้วยกระเหี้ยนกระหือรือ ตบเข้าไปที่หน้าออวิดดังเปรี๊ยะๆสองครั้ง แสยะยิ้มพร้อมพูดว่า”ไอ้แก่ คุณผู้ชายของฉันตบแก นั่นเป็นเกียรติของแก ไม่ยอมรับเหรอ？งั้นแกลองต่อต้านดูสิ”
จ้านอู๋ซวงตบไปสองฉาดใหญ่ ทำให้ออวิดอับอายไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว
แต่ไม่ใช่เพราะว่าเจ็บปวด แต่เป็นเพราะความอัปยศ
เขาเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมของประเทศอเม ตบสามครั้งนี้ไม่ใช่หน้าของเขา แต่เป็นหน้าตาของประเทศอเม!
เขาเคยคิดวางแผนที่เลวร้ายที่สุดไว้ ก็คือถูกเย่เซิ่งเทียนฆ่าตาย
แม้ว่าตบสามฉาดนี้จะเจ็บปวด แต่ไม่ถึงแก่ชีวิต แต่รู้สึกแย่มากกว่าฆ่าเขาให้ตายอีก
นี่เป็นความอัปยศ
เป็นความอัปยศ
เป็นความอัปยศของประเทศอเม!!
