แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 947

เฉินเข่อซินก็เห็นเอียนซื่อหรงเช่นกัน จู่ๆ ตาเป็นประกายทันที “นั่นคุณชายเอียนตระกูลเอียนแห่งยานจิง!”

“กำลังของตระกูลเอียนในยานจิง สามารถจัดอยู่ในตระกูลอันดับกลาง เมื่อเทียบกับตระกูลหมิงของหมิงเจ๋อเซวียน แข็งแกร่งกว่าเยอะมาก ถ้าอยู่ในมณฑลอื่น ต้องเป็นผู้มีอิทธิพลในท้องถิ่นแน่นอน! ถึงเป็นตระกูลเฉินแห่งหนานซู ก็ทำได้เพียงมองแผ่นหลังพวกเขา”

“ถ้าสามารถทำความรู้จักกับคนแบบคุณชายเอียนได้ ต่อไปถ้าฉันอยากก้าวหน้าที่ยานจิงก็สะดวกขึ้นมาก” เฉินเข่อซินแอบครุ่นคิด

จิตใจของเฉินเข่อเอ๋อร์อยู่ที่เฉินโม่ อีกทั้งเธอไม่เหมือนพี่สาว ที่เอาแต่อยากก้าวหน้าที่ยานจิง สำหรับตระกูลที่มีชื่อเสียงของยานจิง เธอก็ไม่ได้รู้มากเหมือนพี่สาว

ดังนั้นเฉินเข่อเอ๋อร์จึงไม่แม้แต่จะมองเอียนซื่อหรง แค่อยากรู้เรื่องที่เมื่อกี้ม้าของหมิงเจ๋อเซวียน นิ่งไปแบบไม่มีเหตุผล สาวน้อยคิดว่าต้องเป็นฝีมือของเฉินโม่แน่นอน

“พี่เฉินโม่ พี่ทำให้ม้าของเขาหยุดได้ยังไงกันแน่ พี่บอกฉันมาสิ!” เฉินเข่อเอ๋อร์ดึงแขนข้างหนึ่งของเฉินโม่ เหวี่ยงไปมาไม่หยุด “ได้ไหม”

อย่าว่าแต่ม้าตัวเดียวเลย ถึงเป็นนักบู๊แดนใน จากพละกำลังของเฉินโม่ในตอนนี้ อยากทำให้คนตกใจกลัว ก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก

แต่สิ่งเหล่านี้ไม่มีทางอธิบายให้เฉินเข่อเอ๋อร์เข้าใจได้

“เมื่อก่อนฉันเคยเรียนวิธีสื่อสารกับสัตว์ คิดไม่ถึงว่าจะได้ใช้ตอนนี้” เฉินโม่ทำได้เพียงหาข้ออ้างส่งๆ ให้ตัวเอง

เฉินเข่อเอ๋อร์ไม่เชื่อสักนิด แต่ในเมื่อเฉินโม่ไม่ยอมพูด เธอบังคับก็ไม่ได้

เด็กผู้หญิงคนนี้เข้าอกเข้าใจคนอื่นมาก

“งั้นถ้าว่างพี่ก็สอนวิธีสื่อสารกับสัตว์ให้ฉันด้วยสิ!” เฉินเข่อเอ๋อร์กะพริบตา เอ่ยขึ้นพร้อมอมยิ้มมุมปาก

เฉินโม่พูดสีหน้านิ่ง “ได้”

ทั้งสองคุยกันอย่างมีความสุข ไม่สังเกตเห็นเอียนซื่อหรงที่เดินเข้ามา

เฉินโม่รู้ว่าเอียนซื่อหรงมาหาเขา แต่เขาไม่ได้คิดสนใจ

เอียนซื่อหรงกระอักกระอ่วนเล็กน้อย ปกติเขายังเดินไม่ทันถึง ก็แทบจะเรียกสายตาของทุกคนได้แล้ว แต่ตอนนี้เขาเดินมาถึงข้างหน้าแล้ว เฉินโม่กับอีกคนกลับไม่สังเกตเห็นเขา

แต่เมื่อคิดถึงฐานะของเฉินโม่ เขาก็สบายใจทันที

พวกหมิงเจ๋อเซวียนที่จ้องเอียนซื่อหรงอยู่ข้างๆ ตลอด รู้สึกสงสัยเล็กน้อย ลูกน้องคนหนึ่งพูดว่า “พี่หมิง เหมือนคุณชายเอียนมาหาไอ้หมอนั่น! อย่าบอกนะว่าไอ้หมอนั่นล่วงเกินคุณชายเอียนด้วย”

พวกเขาคิดว่าเฉินโม่ไม่น่าจะรู้จักเอียนซื่อหรง เว้นเสียแต่เฉินโม่จะไปล่วงเกินเอียนซื่อหรง

“คงอย่างนั้นมั้ง ไอ้หมอนี่อวดดีมาก ล่วงเกินคุณชายเอียนก็เป็นเรื่องปกติมาก!” หมิงเจ๋อเซวียนก็คิดไม่ออก นอกจากล่วงเกินเอียนซื่อหรง เฉินโม่จะรู้จักอะไรกับคุณชายเอียนได้

“งั้นเราไปช่วยคุณชายเอียนสั่งสอนไอ้หมอนั่นไหม”

หมิงเจ๋อเซวียนเลิกคิ้วขึ้น พูดเสียงขรึมว่า “ดูก่อน”

เฉินเข่อซินก็มีความคิดเดียวกับพวกหมิงเจ๋อเซวียน คิดว่าเฉินโม่ล่วงเกินเอียนซื่อหรง ส่งเสียงหึเย็นชาในใจ “ไอ้หมอนี่ คิดไม่ถึงว่าจะล่วงเกินแม้กระทั่งคุณชายเอียน รอฉันกลับถึงตระกูล ต้องรายงานพฤติกรรมเขาให้ปู่รู้แน่นอน!”

ขณะที่ทุกคนกำลังรอเฉินโม่เป็นตัวตลก จู่ๆ เอียนซื่อหรงโค้งตัวทำความเคารพเฉินโม่ “เอียนซื่อหรงตระกูลเอียนแห่งยานจิงพบคุณเฉิน!”

ทันใดนั้น ทุกคนตกใจจนตาค้าง!

“ไม่จริง คุณชายเอียนทำความเคารพไอ้หมอนั่นเหรอ นี่มันเรื่องอะไรกัน!” ลูกน้องพูดด้วยสีหน้าตกใจ

สีหน้าหมิงเจ๋อเซวียนก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เขาก็คิดไม่ถึงว่าผลจะเป็นแบบนี้

เฉินเข่อซินช็อกไปแล้ว มองเฉินโม่ด้วยสีหน้าและแววตาที่ไม่อยากเชื่อ

เฉินโม่ไม่ได้สนใจเอียนซื่อหรง ถึงขนาดที่ไม่มองแม้แต่น้อย พูดคุยยิ้มแย้มกับเฉินเข่อเอ๋อร์ต่อไป

เอียนซื่อหรงแอบหงุดหงิดใจเล็กน้อย แต่คิดถึงสิ่งที่ผู้อาวุโสในตระกูลกำชับกับเขา ความโมโหของเขาหายวับไปทันที