เมื่อเห็นว่าพลังของค่ายกลค่อยๆ ลดลง แต่เฉินโม่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย ผู้หญิงลึกลับคนนั้นร้อนใจแล้ว
“เฉินไต้ซือชื่อเสียงสมคำร่ำลือจริงๆ!”
“แต่นายคิดว่าจะจบแค่นี้เหรอ”
พูดจบ ผู้หญิงคนนั้นยื่นมือออกมา ขวดหยกเล็กๆ ปรากฏในมือเธอ
ผู้หญิงชุดดำมองขวดหยกเล็กๆ ความหวาดผวาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ ถือไว้ในมืออย่างระมัดระวัง กลัวว่ามันจะหกออกมา
“เฉินโม่ ให้นายได้ชิมรสชาติของน้ำหนึ่งเดียว ที่สามารถทำให้จิตวิญญาณของผู้บำเพ็ญดับสูญได้!”
สองนิ้วของเธอติดกันแน่ กำลังจะใช้วิชา แต่เมื่อมองเฉินโม่ที่อยู่กลางอากาศ จู่ๆ เธอก็เผยความลังเลออกมา
เสียงเธอเบาและเยือกเย็น แฝงด้วยความเย่อหยิ่ง ตะโกนใส่เฉินโม่ว่า “เฉินไต้ซือ ถ้านายคำนับอ้อนวอนฉัน และให้คำสาบานเลือด ว่าจะยอมศิโรราบให้ฉันตลอดไป ฉันจะปล่อยนายไป!”
เฉินโม่ไม่ตอบ หลับตาลงไม่สนใจ
“ท่าทีแบบนี้อีกแล้ว ขนาดใกล้ตาย นายยังไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตาขนาดนี้ ฉันจะดูสิว่านายจะทนน้ำหนึ่งเดียวได้นานแค่ไหน!”
ผู้หญิงคนนั้นกัดฟัน ปล่อยพลังทิพย์ออกมา หยดน้ำใสเป็นประกายแวววาว สาดออกมาจากขวดหยกเล็กๆ แผ่ออร่าน่ากลัวออกมากลางอากาศ
หยดน้ำไม่กี่หยดนี้ ผู้หญิงคนนั้นใช้พละกำลังที่มีอยู่ทั้งหมด ราวกับว่าหยดน้ำแค่ไม่กี่หยดสำคัญกว่าภูเขาใหญ่ทั้งลูก
“ไปซะ!”
ผู้หญิงแผดเสียงเบา พลังทิพย์ปกคลุมหยดน้ำเอาไว้ จากนั้นส่งเข้าไปในค่ายกล
เฉินโม่ขมวดคิ้วเบาๆ ในฐานะที่เป็นผู้บำเพ็ญ เขาจะไม่รู้ความน่ากลัวของน้ำหนึ่งเดียวได้อย่างไร
นั่นเป็นสิ่งที่ระดับสูงกว่าไฟแท้สมาธิตั้งหนึ่งขั้น ถ้านักบู๊ทั่วไปโดนเข้า จะตายและวิญญาณดับสลายทันที ถึงเป็นนักบู๊แดนเทพ ก็บาดเจ็บสาหัสได้
“คิดไม่ถึงว่าคนคนนี้จะมีน้ำหนึ่งเดียว! ดูเหมือนการถ่ายทอดของเธอต้องเก่าแก่มาก โลกนี้ ไม่ได้ธรรมดาเหมือนที่เห็นภายนอกเลย!”
“แต่น่าเสียดายที่บนตัวฉันไม่มีอะไรเลย ถ้ามีดินปิดทองสี่หน้า มีหรือที่ฉันจะกลัวน้ำหนึ่งเดียวของเธอ”
“แผนการตอนนี้ คงทำได้เพียงฝืนต้านทานเท่านั้น!”
เมื่อได้รับการปลุกเสกจากน้ำหนึ่งเดียว ทันใดนั้นมังกรฟ้าบนท้องฟ้ากลายเป็นมังกรสีเงิน อีกทั้งม่านน้ำที่ขังเฉินโม่เอาไว้ ก็เปลี่ยนสีเป็นเหมือนสีของปรอท
แค่น้ำหนึ่งเดียวธรรมดาๆ ไม่กี่หยด คิดไม่ถึงว่าจะสามารถปรับคุณสมบัติของน้ำทั้งบึงได้ เห็นถึงความเก่งกาจของน้ำหนึ่งเดียวได้เลย
ม่านแสงสีเงินเต็มท้องฟ้าค่อยๆ เล็กลง ค่อยๆ รัดเฉินโม่เอาไว้ตรงกลาง ธรรมกายราชาแห่งปัญญาผู้ไม่เคลื่อนไหวสีทอง เริ่มระเหยหายไปอย่างรวดเร็ว แปดคืบ เจ็ดคืบ สามคืบ……
ขณะที่ธรรมกายราชาแห่งปัญญาผู้ไม่เคลื่อนไหวรอบตัวเฉินโม่ กำลังจะโดนมังกรน้ำสีเงินกลืนกินจนหมด จู่ๆ เฉินโม่ลุกขึ้นยืน ออร่าแห่งความตายแผ่ออกมาจากในตัวเขา
จู่ๆ ผมของเฉินโม่กลายเป็นสีขาว นัยน์ตาทั้งสองข้างมีม้วนภาพแห่งกาลเวลาอันยาวนานผุดขึ้นมา
ธรรมกายราชาแห่งปัญญาผู้ไม่เคลื่อนไหวที่ยังเหลืออยู่สองคืบ โดนเฉินโม่เก็บกลับมาทันที เมื่อไร้การต้านทานจากธรรมกายราชาแห่งปัญญาผู้ไม่เคลื่อนไหว มังกรสีเงินมีพลานุภาพดุดันทันที มันคำรามแล้วพุ่งเข้ามาหาเฉินโม่
เฉินโม่ลอยอยู่กลางอากาศ เสื้อผ้าทั้งตัวสะบัดไม่หยุด ภายใต้ชี่ฟ้าดินรุนแรง รอจนตอนที่มังกรสีเงินขนาดใหญ่โจมตีเข้ามากลางอากาศ เขาแตะนิ้วลงบนหัวมังกรตัวนั้น
“สงบระงับ!”
เหมือนเวลาหยุดนิ่งลง ณ ตอนนี้ ภาพปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า ชายหนุ่มชุดดำคนหนึ่ง ไพล่มือข้างหนึ่งไว้ด้านหลัง สง่างามราบกับเซียน ส่วนมืออีกข้างหนึ่ง นิ้วมือสองนิ้วชิดติดกัน ต้านทานอยู่ที่หัวมังกรยักษ์สีเงินที่ตัวใหญ่กว่าเขาเป็นร้อยเท่าบนท้องฟ้า
ตอนนี้ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ จู่ๆ เหล่าสัตว์ตัวเล็กในหุบเขา สัญญาณชีพหยุดลงกะทันหัน
ขนาดผู้หญิงชุดดำด้านล่าง ตอนนี้ยังรู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้น
วินาทีต่อมา มังกรสีเงินขนาดใหญ่แตกสลาย รอยแตกบนพื้นประสานกัน ม่านน้ำที่ขังเฉินโม่เอาไว้ แตกกระจายเป็นหยดน้ำ
ทุกอย่างกลับมาสงบอีกครั้ง
ค่ายกลมังกรฟ้าปกคลุมวารีโดนทำลายแล้ว!
