ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 331 บันไดสามพันขั้น หนึ่งขั้นหนึ่งโลก!

ตอนที่ 331 บันไดสามพันขั้น หนึ่งขั้นหนึ่งโลก!

“เปิดแล้ว! ประตูพิภพเปิดแล้ว!”

“เฮือก! เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร!”

“กองกำลังของเราร่วมกันระดมพลังมาห้าสิบปีแล้ว แต่ก็ยังเปิดไม่ได้ แล้วเขาเปิดมันด้วยกระบี่เล่มเดียวได้อย่างไร”

“องค์ราชันหนิงน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือ?”

“ไม่! มันเป็นเจตจำนงแห่งกระบี่เมื่อครู่นี้ เจตจำนงแห่งกระบี่สายนั้นดูเหมือนว่าจะสยบพลังพิภพได้อย่างแน่นอน!”

“…”

เมื่อเห็นประตูพิภพถูกเปิดออกอย่างแรง ผู้คนจากกองกำลังหลักทั้งแปดต่างก็ตกใจ และแม้แต่ผู้คนจากหอเซียนก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ!

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่ว่าอย่างไร ประตูแห่งโลกเปิดออกก็ถือเป็นเรื่องดี!”

“ถูกต้อง! ในโลกนี้มีสมบัติล้ำค่าที่ไม่อาจจินตนาการได้อย่างแน่นอน และอาจมีสมบัติของราชันจักรพรรดิเซียนด้วยซ้ำ!”

“แล้วทำไมยังยืนอยู่ตรงนั้น เข้ามาสิ!”

“เร็วเข้า เร็วเข้า! เข้าสู่การล่าสมบัติ!”

“…”

หลังจากตกใจชั่วขณะ กองกำลังทั้งหมดก็ตื่นเต้นและควบคุมเศษแผ่นโลกที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ไปที่ประตูพิภพทันที

“ไป!”

กู้จิ่วเฟิ่งออกคำสั่ง ทันใดนั้นรถม้าที่พิทักษ์จิ่วเฟิ่งอยู่ก็เข้าไปทันที

“ไป!”

เมื่อเห็นหอเซียนเข้าไป หนิงฝานก็ตามหลังมาติด ๆ!

พรึ่บ!

เมื่อเข้าไปข้างในประตูพิภพ ดวงตาของทุกคนเต็มไปด้วยแสงสีขาวไร้ที่สิ้นสุด มองไม่เห็นฉากรอบ ๆ แสงสีขาวนี้คงอยู่เป็นเวลานาน จากนั้นสายตาของทุกคนก็ค่อย ๆ กลับมามองเห็น!

และเมื่อแสงสีขาวจางลง หนิงฝานก็หันไปมองดูทันที

เห็นว่าโลกนี้กว้างใหญ่ไพศาลเท่าจักรวาล มีดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาวอยู่เหนือศีรษะ แผ่นดินใต้เท้าไม่มีที่สิ้นสุด สัตว์ร้ายฉีกฟ้าดินออกเป็นชิ้น ๆ มีทะเลคลั่ง และอีกมากมายอยู่

ฉากหลายร้อยล้านฉากที่วาบผ่าน งดงามอย่างยิ่ง ลึกลับไม่รู้จบ!

“หอเซียน?!”

หนิงฝานมองไปรอบ ๆ ทันที เขาต้องการหาคนจากหอเซียน แต่ลมหายใจต่อมา ก็พบว่าไม่มีร่องรอยของคนจากหอเซียนหรือแม้แต่คนจากแปดกองกำลังอื่น ๆ ต่างหายไปอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อเห็นฉากนี้ สีหน้าของหนิงฝานดูค่อนข้างหงุดหงิด ตามคนของหอเซียนไม่ทันอีกแล้ว!

“โอ้!”

“ชาวโลกปัจจุบัน!”

ทันใดนั้น เสียงที่ฟังดูเคร่งขรึมก็ดังก้องอยู่ในสมองของหนิงฝานและคนอื่น ๆ

“หืม ผู้ใดกัน!”

“นั่นใคร ออกมานะ!”

“อย่าเล่นตุกติก!”

“…”

จักรพรรดิเหรินและคนอื่น ๆ ผงะ ก่อนจะตะโกนเสียงเย็นทันที

พลันร่างกายของหนิงฝานเกร็งขึ้น เพราะเขาไม่สามารถรู้สึกได้ว่าเสียงนั้นมาจากไหน

เห็นได้ชัดว่าเจ้าของเสียงนั้น มีพลังที่น่าสะพรึงกลัวอย่างแน่นอน!

“พวกเราคือใครหรือ?”

ในเวลานี้เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง แต่ไม่ใช่เสียงเมื่อครู่ แต่เป็นเสียงของคนอื่น!

ยิ่งกว่านั้น หนิงฝานสังเกตเห็นคำว่า ‘เรา’ ซึ่งพิสูจน์ได้ว่ามีคนมากกว่าหนึ่งหรือสองคนอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน!

และก็เป็นเช่นนั้น ในลมหายใจต่อมา เสียงอีกเสียงหนึ่งตอบกลับมาว่า “พวกเราคือกลุ่มคนที่ถูกฝัง กลุ่มคนที่คิดว่าตัวเองเหนือธรรมชาติ กลุ่มวิญญาณที่น่าเวทนา!”

“หืม? หรือว่า…”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หนิงฝานอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระสับกระส่าย และร่างของราชันจักรพรรดิเซียนในตี้ลั่วก็ปรากฏขึ้นในความคิดของเขา

“จะอดีต ปัจจุบัน และอีกหลายปีข้างหน้า เจ้าคือกลุ่มคนที่ยังมีชีวิตอยู่กลุ่มแรกที่บุกเข้าไปในสถานที่แห่งนี้!”

“ข้าต้องบอกว่าการมาของเจ้าทำให้สถานที่แห่งนี้มีชีวิตชีวาขึ้นมาก!”

“พวกเจ้ายังมีชีวิตอยู่! ไม่เหมือนกับพวกเรา ถูกฝังไว้ด้วยเวลาและสถานที่ ถูกทอดทิ้งด้วยโชคชะตา ไร้ซึ่งผู้ที่จดจำเราได้ ไม่มีผู้ใดรู้จักเรา แม้แต่ร่องรอยของการดำรงอยู่ของเราก็ถูกลบเลือนจางหายไป!”

“มันน่าขันจริง ๆ พวกเราคิดว่าตนเองจะหลุดพ้นออกจากทุกสิ่ง สุดท้ายก็ ‘หลุดพ้น’ จริง ๆ!”

“…”

เสียงต่าง ๆ มาในความคิดของหนิงฝานและคนอื่น ๆ เจ้าของเสียงเหล่านี้ดูเหมือนจะสนใจอย่างมากในการมาถึงของหนิงฝานและกลุ่มคนอื่น จึงดูเหมือนจะช่างพูดเล็กน้อย

เวลานี้ หนิงฝานขัดจังหวะเสียงพูดของพวกเขาและถามว่า “กองกำลังอื่น ๆ ที่เข้าร่วมกับเราอยู่ที่ไหน”

“อยู่ที่นี่ทั้งหมด!”

“อยู่ข้างเจ้าอย่างไรเล่า!”

“โอ้ ข้าลืมไป มิติเวลาในโลกนี้วุ่นวาย พวกเจ้าอยู่ในมิติเดียวกัน แต่ไม่ใช่ในเวลาเดียวกัน!”

เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง

“เวลาต่างกัน?”

หนิงฝานมองไปรอบ ๆ และอดขมวดคิ้วไม่ได้!

เดิมทีเขาวางแผนที่จะจัดการผู้คนจากหอเซียนด้วยพลังอัสนีในทันทีที่เขาเข้ามา แต่ใครจะไปคิดว่าจะถูกคั่นด้วยเวลา!

“เรารู้ว่าพวกเจ้ามาที่นี่เพื่อหาสมบัติ และเราได้เตรียมมันไว้ให้แล้ว!”

ตอนนี้เสียงยังคงดังขึ้น และไม่ใช่แค่การพูดคุยกับฝั่งของหนิงฝาน

หนิงฝานรู้ว่าในสายตาของเจ้าของเสียงเหล่านี้ เขาไม่เพียงแต่เผชิญหน้ากับพวกเขาเท่านั้น แต่ยังเผชิญหน้ากับกองกำลังหลักทั้งแปดและผู้คนจากหอเซียนด้วย

แน่นอน ในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน กองกำลังหลักทั้งแปดและผู้คนจากหอเซียนต่างก็ยืนอยู่ในพื้นที่เดียวกันและฟังเสียงเหล่านั้น

มีทั้งผู้ที่กำลังตื่นเต้น ผู้ที่ระแวดระวัง และผู้ที่เคร่งขรึม แตกต่าง…แต่ก็เหมือนกัน!

สุ้มเสียงลึกลับยังคงดังขึ้น “ทว่าหากเจ้าต้องการสมบัติ เช่นนั้นก็จงมาเล่นกับเราเสียดี ๆ เพราะพวกเราอยู่คนเดียวมานานแสนนานเกินไปแล้ว!”

หืม!

ทันทีที่สิ้นเสียง บันไดก็ปรากฏขึ้นต่อหน้ากองกำลังทั้งหมด บันไดนั้นหมุนตรงขึ้นไปบนท้องฟ้า มีแสงลึกลับส่องอยู่บนนั้น และเหนือท้องฟ้ามีตำหนักขนาดใหญ่ล้อมรอบด้วยตะวัน จันทราและดวงดาวมากมาย เหมือนตำหนักสวรรค์ที่ไม่มีอยู่ในโลกนี้!

“ขั้นบันไดนี้มีทั้งหมดสามพันขั้น และแต่ละขั้นจะมีโลกหนึ่งใบ เราได้วางสมบัติเซียนที่แตกต่างกันในแต่ละโลกให้กับพวกเจ้า ยิ่งเจ้าปีนขึ้นไปสูงเท่าไร เจ้าก็จะได้รับสมบัติเซียนมากขึ้นเท่านั้น!”

“แน่นอน หากท่านใดสามารถผ่านทั้งสามพันขั้น และมาถึงตำหนักสวรรค์ที่เราอยู่ได้ ยังมีโอกาสที่จะได้รับการสืบทอดของเรา!”

เฮือก!

เมื่อสิ้นเสียง คนของกองกำลังหลักทั้งแปดก็ตกใจทันที และดวงตาของพวกเขาก็ลุกโชน!

เมื่อเทียบกับแปดกองกำลังหลัก ผู้คนในหอเซียนค่อนข้างนิ่งเฉยกว่ามาก

และเมื่อได้ยินคำว่า ‘ตำหนักสวรรค์’ ก็พลันมีแรงกระเพื่อมมาจากในรถม้าเซียนที่ไม่เคยปล่อยกลิ่นอายใด ๆ ออกมา

แน่นอนว่าคนที่นิ่งเฉยที่สุดคือ หนิงฝาน!

ท้ายที่สุด สำหรับเขาที่มีระบบลงชื่อเข้าใช้ไม่เคยขาดแคลนสมบัติเซียน มีสมบัติราชันจักรพรรดิเซียนมากกว่าหนึ่งชิ้น แม้แต่กระบี่ที่สามารถฆ่าราชันจักรพรรดิเซียน กลบฝังมิติเวลาได้ในมือของเขา สมบัติเซียนและมรดกที่พวกเขาพูดถึงดูน่าเบื่อเล็กน้อย

สิ่งเดียวที่เขาสนใจในตอนนี้คือ หอเซียน!

เขาถามทันที” ถ้าข้าปีนขึ้นไปบนยอดเขาตำหนักสวรรค์ ข้าจะพบกับผู้คนจากกองกำลังอื่นได้หรือไม่!”

“ย่อมได้!”

“หรือแม้กระทั่ง พวกเจ้าทำให้พวกเราพึงพอใจ เราก็สามารถตอบสนองทุกความต้องการของเจ้าได้!”

เสียงนั้นตอบกลับไปยังหนิงฝาน

“เช่นนั้นก็ดี!”

ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะมองไปที่ขั้นบันไดสามพันก้าว

ในที่สุด เสียงก็ดังขึ้นในหัวของทุกคนอีกครั้ง “คาดว่าทุกท่านคงจะอดรนทนไม่ไหวแล้ว เช่นนั้น เริ่มก้าวขึ้นสู่ขั้นบันไดในตอนนี้ ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะไม่ทำให้เราผิดหวัง!”