ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1044
ซีนเธียร์จับแก้มตัวเองและจ้องไปที่ธัญญ่าอย่างไม่อยากที่จะเชื่อ เธอไม่อยากที่จะเชื่อเลยว่าน้าสาวที่รักเธอมากจะตบเธอด้วยเรื่องแบบนี้!
ผัวะ!
ทันใดนั้น ฮาร์วีย์ที่แอบเฝ้าดูเหตุการณ์อยู่เงียบ ๆ ก็ก้าวออกมา แต่ทว่าก่อนที่ใครจะทันได้ทักท้วงอะไรเขาก็เดินตรงเข้าไปตบธัญญ่าอย่างแรงจนเธอถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออก
ไม่ใช่แค่ธัญญ่าคนเดียวที่อึ้งกับเหตการณ์นั้น
เลย์ตันเองก็ตกตะลึงด้วยเช่นกัน
คีธก็ไม่ต่าง
คุณย่าเยตส์ก็ด้วย!
ทุกคนต่างก็อึ้งไปตาม ๆ กัน!
พวกเขารู้อยู่แล้วว่าฮาร์วีย์ก็อยู่ที่นี่ด้วย แต่อย่างไรก็ตาม ในสายตาของพวกเขา ฮาร์วีย์เป็นเพียงลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ซึ่งไม่ควรค่าจะเสียเวลาไปเสวนาด้วย
แล้วเจ้าเศษสวะนี่ตบหน้าธัญญ่าจริงดิ?!
เลย์ตันเป็นคนแรกที่กลับมามีสติสัมปชัญญะ เขาชี้ไปที่ฮาร์วีย์และเริ่มดุด่าต่าง ๆ นา ๆ “เลี้ยงเสียข้าวสุก! พยศ! อาศัยบ้านเขาอยู่แล้วกล้าดียังไงมาทำแบบนี้อีก?”
“แกมันก็แค่หมาจนตรอก!”
“แมนดี้ไม่ใช่คนเดียวที่จะต้องเข้าคุก!”
“แกก็จะต้องใช้เวลาแสนเนิ่นนานในกรงขังนั่นด้วยเช่นกัน!”
“อ๊ากกกกก!”
ฮาร์วีย์จ้องเขม็งไปที่เลย์ตันซึ่งกำลังกระวนกระวายจากสายตาของฮาร์วีย์ ก่อนที่เขาจะตบเลย์ตันอย่างหมดซึ่งความอดทน
การตบครั้งนี้รุนแรงกว่าครั้งแรก และจบลงด้วยฟันของเลย์ตันหลุดร่วงออกมาจากปากสองสามซี่
เลย์ตันส่งเสียงคร่ำครวญเหมือนหมูที่ถูกเชือด เขากลิ้งไปมาบนพื้นเอามือปิดใบหน้าของตัวเองไว้
เขาเป็นคนหัวสูง คนอย่างเขาจะเคยเผชิญหน้ากับสถานการณ์แบบนี้ได้อย่างไร?
ธัญญ่ามองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว ถ้าฮาร์วีย์ตบเธอแรงกว่านี้สักหน่อย ใบหน้าของเธอจะไม่บูดเบี้ยวเลยหรือ?
คีธหน้าซีด
เขาจ้องฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและตะโกนว่า “เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอวดดีนักนะ! แกกำลังทำบ้าอะไรอยู่? แกบ้าไปแล้วหรือไงถึงมาไล่ตบคนอื่นเหมือนหมาบ้าอย่างนี้?!”
“ลิเลียน! ไซม่อน! พวกเธอไม่สั่งสอนอบรมคนในครอบครัวตัวเองบ้างเลยหรือ?”
“ฉันขอเตือนพวกเธอไว้นะ! ถ้าหากว่าพวกเธอไม่สามารถให้เหตุผลที่น่าพอใจสำหรับการกระทำของมันได้ ก็อย่าคิดที่จะได้เงินหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์นั่นเลย!”
แกรนต์ซึ่งอยู่ข้าง ๆ เขายิ้มและพูดขึ้นมาว่า “คุณเยตส์ครับ อย่าลืมสถานะของคุณสิครับ คุณไม่จำเป็นต้องไปเสียเวลาพูดเรื่องไร้สาระกับคนโรคจิตคนนี้หรอกครับ ทำตามที่ผมบอกแล้วโทรแจ้งตำรวจเพื่อให้มาควบคุมตัวเขาไปจะดีกว่านะครับ!”
“มันกล้าที่จะทำร้ายคนของเราต่อหน้าพวกเรา และยิ่งเป็นสมาชิกของตระกูลเยตส์อีกด้วย! ฉันจะรู้สึกแย่มาก ๆ ถ้าฉันไม่จับคนแบบนี้ให้ติดคุกสักสองสามปีให้เข็ดหลาบ!”
ใบหน้าของแกรนต์เปลี่ยนเป็นเย็นชา
ตอนแรกเขากังวลว่าเขาจะไม่สามารถหาข้ออ้างหรือเหตุผลที่จะจัดการกับฮาร์วีย์ได้
แต่ในเมื่อฮาร์วีย์ได้สร้างปัญหาด้วยตัวของเขาเอง แกรนต์ก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง
แกรนต์คิดว่าถ้าฮาร์วีย์ต้องติดคุก แมนดี้ก็คงจะต้องตกมาเป็นของเขาอย่างแน่แท้
เขาจินตนาการถึงรูปลักษณ์อันงดงามที่หาใครเทียบได้ยากของแมนดี้ จากนั้นจึงเหลือบมองไปยังซีนเธียร์เด็กสาวผู้น่ารักและอยู่ในวัยแรกแย้ม
ไม่เพียงแต่เขาจะสามารถได้มาซึ่งทรัพย์สินของบริษัทเท่านั้น แต่เขายังจะได้เชยชมในความงามเหล่านี้ได้อีกด้วย!
ในโลกใบนี้มีสิ่งบังเอิญที่มหัศจรรย์เช่นนี้ได้อย่างไร?
“คุณแน่ใจหรือว่าต้องการทำเช่นนั้นจริง ๆ?”
แต่ฮาร์วีย์ก็ไม่แยแสกับคำพูดของพวกเขา
“พวกคุณทั้งหลายกำลังหลอกพ่อตาแม่ยายของฉันให้ขายหุ้นของบริษัทที่มีมูลค่าหลายล้านดอลลาร์ในราคาต่ำ ๆ !”
“ต่อให้พวกคุณแจ้งตำรวจ พวกคุณนั่นแหละที่จะถูกจับก่อน”
“ถ้าไม่กลัวก็ลองโทรหาพวกเขาดูสิ!”
ฮาร์วีย์ไม่สนใจการกระทำของเขาอีกต่อไป
เพื่อประโยชน์ของแมนดี้ เขาจึงต้องแสดงความเคารพต่อตระกูลเยตส์มาโดยตลอด
ในตอนนี้เขารู้แล้วว่าธาตุแท้ของตระกูลเยตส์นั้นเป็นอย่างไร และเขาจะไม่ยอมง่าย ๆ ในครั้งนี้
“ไร้สาระ! แกมันก็แค่คนอวดดี!”
คุณย่าเยตส์ชี้ไปที่ฮาร์วีย์นิ้วของเธอสั่นด้วยความโกรธ
เหล่าตระกูลเยตส์ไม่คาดคิดมาก่อนว่าลูกเขยไร้ประโยชน์คนนี้จะเป็นคนที่เข้ามาทำลายแผนการของพวกเขาในเวลาที่แผนการของพวกเขาใกล้ที่จะประสบความสำเร็จอยู่แล้ว!
