ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1192
เหตุการณ์ตรงหน้าทำให้ทุกสายตากระตุกสั่นไหวระริกและถอยห่างออกไปโดยไม่รู้ตัว
ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่ก้าวออกไปข้างหน้าเพื่อห้ามฮาร์วีย์
ผัวะ!
ฮาร์วีย์ยังคงใช้ไม้เท้าฟาดเข้าที่ร่างของนอร์ตัน
เสื้อผ้าของนอร์ตันขาดวิ่น ทิ้งรอยคราบเลือดเห็นบาดแผลฉกรรจ์ที่มองเห็นกระดูกตามร่างกายของเขา
นอร์ตันตอนนี้ลงไปนอนเกลือกกลิ้งไปมาบนพื้นและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
ผัวะ ผัวะ ผัวะ!
ฮาร์วีย์ไม่คิดจะหยุด เขายังคงฟาดเข้าใส่ร่างของนอร์ตันอย่างต่อเนื่อง
จนเมื่อไม้เท้านั้นหัก เมื่อนั้นเองที่ฮาร์วีย์ยอมหยุด
นอร์ตันที่นอนนี้นอนดิ้นอยู่บนพื้นไม่มีแรงแม้จะกรีดร้อง
เขาไม่ต่างจากคนที่ตายไปแล้ว สิ่งที่ยืนยันว่ายังหายใจก็คงเป็นร่างของเขาที่กระตุกอยู่เบา ๆ
แม้ว่าตอนนี้เขาจะถูกส่งตัวไปโรงพยาบาล มันก็ยากที่จะบอกว่าเขาจะได้รับการช่วยเหลืออย่างทันเวลา
“ที่รัก กลับบ้านกันเถอะ”
ฮาร์วีย์จับมือแมนดี้ที่กำลังหวาดกลัวและออกจากบ้านของตระกูลเยตส์ออกไป
เขาไม่ได้พูดอะไรกับพวกตระกูลเยตส์เลยสักคำ
สำหรับพวกตระกูลเยตส์ ไม่มีใครที่จะกล้าเอ่ยคำใด และไม่คิดจะหยุดฮาร์วีย์ ทุกคนได้เพียงแค่ยืมมองตัวสั่นสะท้านตลอดเวลา
คุณย่าเยตส์พูดเสียงสั่นหลังจากที่ฮาร์วีย์ออกไปแล้ว “เร็วเข้า! โทรเรียกรถพยาบาล เราจะปล่อยให้มิสเตอร์นอร์ตันตายที่นี่ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นพวกเราทุกคนจะต้องตายไปพร้อมกับเขา!”
หลังจากได้ยินคำสั่งของคุณย่าเยตส์ ทุกคนก็รีบร้อนโทรเรียกรถพยาบาลเพื่อส่งนอร์ตันและคนของเขาไปโรงพยาบาล
คุณย่าเยตส์นั่งบนเก้าอี้ประจำตำแหน่งของตัวเองเมื่อเรื่องวุ่นวายจบลง
นอร์ตันเป็นสมาชิกตระกูลเยตส์จากอเมริกา เขามาที่นี่เพื่อจัดการธุระให้พวกเขา
แต่ตอนนี้เขากลับถูกทุบตีและเหลือเพียงลมหายใจรวยรินตั้งแต่วันแรกที่มาถึง
ถ้าตระกูลเยตส์จากอเมริกาอยากจะหาคนรับผิดชอบในเรื่องนี้ ตระกูลเยตส์ของเธอก็คงไม่จบลงด้วยดีแน่นอน
“ฮาร์วีย์ไม่กลัวอะไรเลยแม้แต่น้อย มันไปฝึกการต่อสู้มาหรือไง? เขาเอาชนะพวกบอดี้การ์ดที่แข็งแกร่งทั้งสี่คนนั้นได้อย่างง่ายดาย!” คนหนึ่งในตระกูลเยตส์พูดขึ้นมา
คนอื่น ๆ พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดนั้น “มันต้องเคยฝึกมาก่อนแน่นอน คนธรรมดา ๆ ที่ไหนจะมีความสามารถแบบนี้เว้นแต่ผ่านการฝึกฝนมาเท่านั้น และพวกเราในตระกูลเยตส์ก็ไม่มีใครมีความสามารถแบบนั้น”
“เบ็นเคยฝึกฝนมาก่อน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถเอาชนะฮาร์วีย์ได้เลย!”
ทุกคนต่างตกใจเมื่อนึกตามคำพูดนี้
ฮาร์วีย์ ไอ้เด็กเหลือขอคนนั้นเหมือนเป็นคนบ้า เขาจะเริ่มทำร้ายอีกฝ่ายถ้ามันไม่เห็นด้วยกับอีกฝ่าย ทุกคนเลยเกรงกลัวการโดนทำร้ายนั่น
เบ็นเย้ยหยัน “ถ้ามันได้รับการฝึกฝนมาจริง ๆ แล้วไง? ก็แค่เอาไว้โชว์โอ้อวดเท่านั้นแหละ! แม้แต่เฮอร์คิวลีสก็ยังไม่สามารถสู้กับสองคนพร้อมกันได้! เขาไม่มีทางสู้กับคนจำนวนมากกว่าด้วยตัวคนเดียวได้หรอก!”
“การจัดการกับฮาร์วีย์ไม่ใช่เรื่องยาก ตราบใดที่เรามีคนมากกว่า”
“ที่สำคัญที่สุด มันกล้าที่จะทำร้ายมิสเตอร์นอร์ตัน ตระกูลเยตส์จากอเมริกาจะไม่มีวันปล่อยให้มันมีชีวิตรอดอยู่แน่!”
คนอื่น ๆ ในตระกูลเยตส์ต่างมองหน้ากันเมื่อได้ยินคำพูดของเบ็น คุณย่าเยตส์ก็พูดว่า “เบ็น เธอเรียนที่อเมริกา บอกฉันทีว่านายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์จากอเมริกาที่กำลังเดินทางมาที่นี่ เขาเก่งขนาดนั้นจริง ๆ หรือ?”
ทุกคนมองมาที่เบ็นด้วยความคาดหวัง
เบ็นยิ้มและพูดว่า “แน่นอนอยู่แล้ว เขาเก่งมาก ตอนที่ผมอยู่ที่อเมริกา ผมได้ยินมาว่าสมาชิกสภาคองเกรสเท็กซัสครึ่งหนึ่งเป็นคนของเขา!”
“และนี่ไม่ใช่ส่วนสำคัญ!”
“สิ่งที่สำคัญที่สุดคือนายใหญ่อันดับสามของตระกูลเยตส์ต่อสู้ที่เก่งที่สุด!”
“ว่ากันว่าเขาเป็นลูกศิษย์ของนักบวชเฒ่าและเรียนรู้ต่อสู้หลายรูปแบบ ไม่เพียงแต่จะทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้นเท่านั้น แต่ยังเต็มไปด้วยพละกำลังอีกด้วย”
“ผมได้ยินมาว่าแชมป์มวยในเท็กซัสที่อเมริกา ขึ้นชกในสังเวียนเดียวกันกับเขา”
“แต่นายใหญ่ที่สามของตระกูลเยตส์สามารถล้มแชมป์มวยเท็กซัสลงได้!”
