ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1608
เช้าวันรุ่งขึ้น เรย์และไทสันยังไม่ได้ข่าวคราวของอีวอนน์
ในทางกลับกัน อีวอนน์ส่งข้อความหาฮาร์วีย์เพียงสามคำ “ฉันสบายดี”
เมื่อฮาร์วีย์ได้รับข้อความ หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ
พอกดโทรกลับไปก็ถูกตัดสายเหมือนเดิม
ในที่สุด ฮาร์วีย์ก็ตัดสินใจได้ว่าไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร เขาก็ต้องไปมอร์ดู
เนื่องจากเวลานั้นมีค่ามาก ฮาร์วีย์จึงไม่มีเวลาอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้แมนดี้ฟัง ฮาร์วีย์ให้อีธานดูแลความปลอดภัยของแมนดี้และช่วยเรื่องการควบรวมตระกูลซิมเมอร์
เรย์อยู่จัดการกับงานของสกาย คอร์ปอเรชั่น
ฮาร์วีย์พาไทสันไปด้วย จนเดินทางด้วยรถไฟความเร็วสูงตรงไปยังมอร์ดู
จอร์จ ซาเบลและโอลด์ ไนเนอร์ ผู้ใต้บังคับบัญชาของไทสันได้รับหน้าที่รับผิดชอบในการรวบรวมข้อมูลในมอร์ดูเมื่อไม่กี่วันก่อน พวกเขาถูฝ่ามือเข้าหากันเมื่อพบว่าฮาร์วีย์จะมาถึงมอร์ดูในเร็ว ๆ นี้ และเตรียมพร้อมที่จะค้นหาสิ่งใหม่ ๆ
ตลอดการเดินทางบนรถไฟความเร็วสูง ใบหน้าของฮาร์วีย์ดูเคร่งขรึม มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาจำเป็นต้องแก้ไขในมอร์ดูและเขาไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มจากตรงไหน
หลังจากครุ่นคิดอย่างหนัก ฮาร์วีย์ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาหมายเลขจากมอร์ดู
“สวัสดี? ฮาร์วีย์เหรอ? ทำไมจู่ ๆ เธอถึงโทรหาลุง?”
ที่ปลายสายของโทรศัพท์ เสียงของเคลลี่อาจมีความสับสนเล็กน้อย
ฮาร์วีย์ยิ้มและตอบว่า “คืออย่างนี้นะครับลุงมาโลน ผมมีธุระต้องไปที่มอร์ดูวันนี้ ถ้าลุงไม่รังเกียจ ไว้อีก 2-3 วันเราเจอกันแล้วไปกินข้าวด้วยกัน”
เคลลี่ตัวแข็งก่อนจะตอบอย่างรวดเร็วว่า “เธอมาด้วยเครื่องบินหรือรถไฟความเร็วสูงล่ะ? แล้วจะมาถึงเมื่อไหร่?”
ฮาร์วีย์มองดูนาฬิกาโรเล็กซ์รุ่นเก่าของตัวเอง แล้วตอบว่า “วันนี้ผมน่าจะไปที่นั่นตอนเที่ยงจรง แต่ว่า…”
เคลลี่ขัดฮาร์วีย์ในทันที “เดี๋ยวลุงจะให้คนขับรถไปรับเธอเอง”
“เรามีนัดกันตอนบ่าย เธอควรมา!”
“ป้าของเธอกับเฮเซลก็จะมาด้วย!”
“เราไม่ได้พบกันนานแล้ว ดังนั้นเธอควรมาปรากฏตัวจริง ๆ ”
“เอาล่ะ ถือว่าตกลงแล้วกัน ลุงยังมีธุระกับพวกระดับสูงของหลงเหมินที่ลุงสนิท ถ้าได้ข้อตกลงทางธุรกิจ เธอจะรวยไปพร้อมกับลุง! ฮ่า ฮ่า ฮ่า…!”
เคลลี่หัวเราะอย่างจริงใจแล้ววางสายไป
ฮาร์วีย์จ้องที่โทรศัพท์ เขาขมวดคิ้ว
เขาสงสัยว่าเคลลี่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ แต่เมื่อพิจารณาจากนิสัยของเคลลี่แล้ว เขาก็คงแค่กระตือรือร้นไปเอง
แน่นอนว่าฮาร์วียต้องพบกับเขาก่อน ถึงจะะสามารถยืนยันความคิดของเขาได้
ฮาร์วีย์ดูเวลาหลังจากวางสาย จากนั้นเขาก็ไปที่ตู้เสบียงเพื่อทานอาหารเช้า
“หยุดอยู่ตรงนั้น!”
ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังจะเข้าไปในตู้เสบียง ก็มีผู้หญิงผมสั้นสวมสูทสีดำปรากฏตัวขึ้น
รูปลักษณ์ของเธอค่อนข้างสง่างาม แม้ว่าเธอจะดูมาดแมนในชุดสูทยูนิเซ็กส์และผมที่สั้น แต่ความสวยของเธอก็ยังไม่มีใครเทียบได้
เมื่อมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น ฮาร์วีย์ทำหน้าบึ้ง “เกิดอะไรขึ้น?”
“มีคนกำลังทานอาหารอยู่ในตู้เสบียง ดังนั้นเราจึงไม่อนุญาตให้ใครเข้าไป!”
ผู้หญิงผมสั้นพูดอย่างไม่รู้สึกผิด
“ถ้าจะเข้าก็ต้องรออีกหนึ่งชั่วโมง”
ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยความถือดี เธอปฏิบัติกับฮาร์วีย์ราวกับว่าเขาเป็นแค่แมลง
ฮาร์วีย์ตอบอย่างเย็นชา “ตู้เสบียงเป็นพื้นที่สาธารณะ ใครอยากเข้าก็เข้าได้ ไม่ใช่ที่ที่คุณจะมาเบียดเบียนคนอื่นแบบนี้”
หลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ สายตาของหญิงสาวหม่นลงทันที เธอเหวี่ยงฝ่ามือไปทางฮาร์วีย์
“ฉันบอกไม่ให้เข้าก็คือไม่ให้เข้าไง! ทำไมต้องทำให้มากเรื่องด้วย?!”
