ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1746
อีวอนน์ ซาเวียร์ยืนอยู่บนพื้นโดยไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสบายใจหลังจากเห็นภาพนั้น
‘ซีอีโอยอร์กยังเป็นอย่างที่คิด ไม่ว่าสถานการณ์จะเลวร้ายแค่ไหน เขาก็ยังสามารถรับมือกับมันได้อย่างมีประสิทธิภาพ’
‘เมื่อมีเขาอยู่ใกล้ ๆ แม้แต่ทวยเทพก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้’
“คุณไม่ได้ยินที่ผมพูดเหรอ?”
ฮาร์วีย์ ยอร์กหยิบกระดาษทิชชู่ออกมาเช็ดมืออย่างใจเย็น
เขากำลังเดินไปข้างหน้าในขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ
“หรือคุณไม่เข้าใจที่ผมพูดไปก่อนหน้านี้?”
“แก…”
เฟลทเชอร์ อีแวนส์ยังคงกระตุกในขณะที่ถือปืนอยู่ในมือ มีคนมองว่าเขาโหดเหี้ยม แต่เขารู้สึกว่าเขาไม่มีอะไรเทียบได้กับชายตรงหน้าได้เลยด้วยซ้ำ
“เจ้าหนู แกรู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร?”
“ฉันเป็นพ่อบ้านของตระกูลสมิธ ซึ่งเป็นตระกูลสิบอันดับแรกของประเทศ H เฟล็ทเชอร์ อีแวนส์!”
“ถ้าแกทำอะไรกับฉัน แกจะทำให้ตระกูลสมิธขุ่นเคืองด้วย! นั่นหมายความว่าแกกำลังทำให้เจ้าชายสมิธ ขุ่นเคือง! แกจะรับผลที่ตามมาได้เหรอ?!”
“ฉันจะบอกนายเอาไว้เลย แม้แต่อีวอนน์ก็ยังกลัวฉัน!”
“หากแกไม่มีภูมิหลังหรือความแข็งแกร่งอะไร ก็อย่าแกว่งเท้าหาเสี้ยนแบบนี้จะดีกว่า!”
“ในยุคนี้อำนาจไม่ใช่ทุกสิ่งอีกต่อไป! ถ้าแกกล้าแตะต้องฉัน ฉันจะส่งแกเข้าคุกตลอดชีวิตด้วยการโทรเพียงแค่ครั้งเดียว!”
“และแม้ว่าเราจะเทียบพลังกัน ตระกูลสมิธก็มีชนชั้นสูงหลายพันคนและทรัพย์สินจำนวนมากมายไม่สิ้นสุดที่จะจ้างทหารรับจ้างมา!”
“เราสามารถหานักสู้ที่เก่งพอ ๆ กับเทพสงครามได้อย่างแน่นอน!”
“คนแบบนั้นสามารถเหยียบย่ำแกได้อย่างง่ายดายในพริบตาเดียว!”
“อย่าคิดจะมาอวดเก่งต่อหน้าคนอื่นเพียงเพราะแกมีวิชากังฟูง่อย ๆ นั่น เจ้าหนุ่ม!”
“แกยังเด็กอยู่ ยังมีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้า อย่าให้ความเอาแต่ใจของแกมาทำร้ายมัน!”
“ออกไปเดี๋ยวนี้ แล้วฉันจะแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น!”
“ไม่อย่างนั้น ฉันจะโกรธแล้วนะ!”
แม้ว่าเฟลทเชอร์จะตะโกนเสียงดังแค่ไหน แต่ลึก ๆ แล้วเขาก็ยังค่อนข้างหวาดกลัวฮาร์วีย์
ในขณะที่ฮาร์วีย์ยังคงเดินเข้าไปใกล้ เฟลทเชอร์มีเม็ดเหงื่อเย็นหยดลงมาตามใบหน้าของเขา
ในสถานที่อย่างมอร์ดู ตระกูลสมิธมีอำนาจเหนือทุกสิ่ง
และเฟลทเชอร์ก็รู้จักทุกตระกูลและทุก ๆ คนที่อยู่ในระดับเดียวกับตระกูลสมิธ
แต่ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับฮาร์วีย์เลย ซึ่งไม่ได้ทำให้เฟล็ทเชอร์รู้สึกดีขึ้นแต่อย่างใด เขายังคงรู้สึกหวาดกลัวต่อฮาร์วีย์อย่างไม่อาจบรรยายได้
ฮาร์วีย์ไม่หยุดเพราะคำพูดของเฟลทเชอร์ เขาเดินไปข้างหน้าและย่อตัวลง จากนั้นจึงเอื้อมมือไปแตะที่ใบหน้าของเฟลทเชอร์เบา ๆ
“ผมไม่ได้บอกหรือไงว่าผมจะฆ่าคุณและทั้งตระกูลของคุณ ถ้าคุณแตะต้องอีวอนน์แม้แต่ปลายเล็บ”
ดวงตาของเฟลทเชอร์กระตุกไม่หยุด
เมลานีซึ่งมีเจ้านายคนใหม่แล้วอุทานจากด้านหลังว่า “ฉันไม่สนใจว่าแกจะเป็นใคร!”
“แต่แกไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะแตะต้องพ่อบ้านอีแวนส์เหมือนกัน!”
“เขาเป็นหนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาที่เจ้าชายสมิธไว้วางใจมากที่สุด!”
“เขาเป็นคนสำคัญของตระกูลสมิธ!”
“คุณจะต้องมีปัญหาจากการทำร้ายเขาแน่!”
“รีบคุกเข่าแล้วขอโทษในสิ่งที่ทำลงไปเดี๋ยวนี้!”
“ไม่อย่างนั้น…”
ฮาร์วีย์ไม่สนใจเมลานีและหันกลับมามองที่อีวอนน์
“ถ้าจำไม่ผิด เธอเป็นคนของคุณป้าไม่ใช่หรือ?”
“เธอคิดว่าเธอสามารถหาเจ้านายใหม่ได้เพราะเธอมีพรสวรรค์งั้นสิ?”
“เข้าใจแล้ว”
ฮาร์วีย์พยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นหยิบปืนที่พื้นขึ้นมาเหนี่ยวไก
ปัง ปัง ปัง ปัง!
เมลานีถูกยิง มีรูสองสามรูปรากฏบนหน้าอกของเธอ ในชั่วพริบตาเดียว เธอก็ไม่หายใจอีกต่อไป
ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตกใจ เธอไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะฆ่าคนในสถานที่เช่นนี้
เขาได้ฆ่าคนของเทอร์รี่ สมิธไปคนหนึ่งด้วย!
การแสดงออกของเฟลทเชอร์เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน ในขณะที่เขาจ้องมองที่ฮาร์วีย์อย่างไม่เชื่อสายตา เขาไม่คิดว่าผู้ชายที่สวมเสื้อผ้าธรรมดาคนนี้จะมีอำนาจเช่นนี้!
