ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1759
แองเจลิน่า จอห์นที่ถ่อมตัวโกรธจนหน้าแดงก่ำ
ในอดีตเธอสามารถปล่อยให้อารมณ์ของเธอโลดโผนและทำร้ายใครก็ได้ตามที่เธอต้องการ เหยื่อของเธอไม่มีใครกล้าสู้กลับและได้เรียนรู้ว่าการปล่อยให้แองเจลิน่าได้ทำตามใจชอบของเธอจะเป็นการดีที่สุด
เธอไม่เคยคิดฝันเลยว่าในบรรดาคนอื่น ๆ กลับเป็นคนอย่างฮาร์วีย์จะกล้าดูหมิ่นและตบตีเธอ
ในขณะนี้ ในที่สุดแองเจลิน่าก็ได้เข้าใจถึงความหมายของความโกรธที่สูงตระหง่าน
หัวใจของเธอเดือดดาลด้วยความปรารถนาที่จะฆ่า เธอร้องลั่น “ฆ่ามัน!”
บูม!
บอดี้การ์ดเป็นสิบ ๆ คนที่รอคอยคำสั่งอยู่นำอาวุธของพวกเขาออกมาและกระโจนเข้าไปหาฮาร์วีย์
ฮาร์วีย์ผลักไคท์ให้ถอยห่างจากพวกเขาและก้าวไปข้างหน้า ในพริบตา เขาก็ยืนอยู่ข้าง ๆ เหล่าบอดี้การ์ด
พวกเขาพยายามที่จะฆ่าเขา แต่ฮาร์วีย์ทำราวกับว่าไม่มีอะไรให้ต้องกลัว เขาจะตบและเตะเบา ๆ เป็นครั้งคราว
ไม่ว่าจะเป็นการตบหรือการเตะ ทุก ๆ การเคลื่อนไหวของเขาทำให้บอดี้การ์ดปลิวหรือลงไปดิ้นบนพื้นพร้อมกับกุมท้องที่บาดเจ็บของพวกเขา
ในเวลาไม่ถึงนาที บอดี้การ์ดของครอบครัววอล์คเกอร์ทั้งหมดก็นอนอยู่บนพื้นพร้อมกับการหดตัวจากความเจ็บปวด ไม่มีใครสามารถลุกขึ้นยืนได้
น่ากลัวที่สุด!
น่ากลัวเกินไป!
พวกเขาตื่นตกใจและจ้องฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
การโจมตีของฮาร์วีย์หนักเกินไป เหนือสิ่งอื่นใด เขายังเร็วเกินไปสำหรับพวกเขาด้วย ทั้งสองฝ่ายไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย
อย่าว่าแต่คนเป็นโหลเลย แม้ว่าจะมีคนมากกว่านี้สิบเท่า พวกเขาก็ไม่อาจแม้แต่จะแตะต้องฮาร์วีย์ได้ด้วยซ้ำ
แองเจลิน่าถอยหลังอย่างระมัดระวัง ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยว เธอถอยไปถึงเตาผิงและคว้าปืนไรเฟิลที่วางไว้เป็นของประดับ
ปืนไรเฟิลนั้นเก่าและขรุขระ แต่รุนแรง เธอเล็งมันไปที่ฮาร์วีย์ทันที ความปรารถนาของเธอที่จะฆ่าเขานั้นชัดเจนเกินไป
ไคท์อ้าปากค้างด้วยความสยดสยอง “ฮาร์วีย์! นั่นปืนไรเฟิลจากดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน! มันรุนแรงถึงชีวิตเลยนะ!”
ฟุ่บ!
ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะมองแองเจลิน่าเมื่อเขาขยับนิ้วเท้าและเหวี่ยงขาของเขา วินาทีต่อมา ดาวกระจายเล่มหนึ่งก็ลอยขึ้นไปในอากาศ
ตุ้บ!
มันโดนแขนของแองเจลิน่าทันที เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะเซจนปืนไรเฟิลหลุดจากมือเธอ
ฮาร์วีย์ไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น เขารีบคว้าปืนไรเฟิลและเล็งไปทางแองเจลิน่า เสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็เหนี่ยวไกปืน
แองเจลิน่ารู้ว่ามันสายเกินไปที่เธอจะหนี เธอจึงทำได้เพียงหลับตาอย่างโศกเศร้า
ปัง!
เสียงปืนดังและกระสุนก็เฉียดหูของแองเจลิน่า แม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่รอยขีดข่วน แต่มันก็เพียงพอที่จะปลุกความกลัวในตัวเธอ
กลิ่นดินปืนจาง ๆ และกลิ่นความตายจาง ๆ รอบตัวเธอโชยเข้าจมูกของเธอ
ความเย่อหยิ่งของเธอหายไป เมื่อต้องเผชิญกับความเป็นความตาย แองเจลิน่าผู้ยิ่งใหญ่และยิ่งใหญ่ก่อนหน้านี้กลับรู้สึกอยากคุกเข่าและร้องขอความเมตตา
“ปกป้องนายหญิงวอล์คเกอร์!”
บอดี้การ์ดที่นอนอยู่บนพื้นต่างบังคับตนเองให้ลุกขึ้นยืนและตั้งด่านล้อมรอบแองเจลิน่าเพื่อปกป้องเธอจากฮาร์วีย์
พวกเขารู้ดีว่าหากฮาร์วีย์ฆ่าแองเจลิน่า พวกเขาจะต้องเจอชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าการตายธรรมดา ๆ
ฮาร์วีย์ไม่สนใจแองเจลิน่าและบอดี้การ์ดที่ต่างหวาดกลัว เขาเดินไปที่ประตู หันกลับมา และพูดด้วยความเฉยเมยว่า “จากนี้ไปไคท์จะตัดสินใจเรื่องของเธอเอง
“ใครก็ตามที่กล้าบังคับให้เธอทำในสิ่งที่เธอไม่ต้องการ จะต้องตาย!
“นั่นรวมถึงคุณและจัสติน วอล์กเกอร์ด้วย!
“นี่คือคำสั่งของผม ถ้าคุณไม่พอใจก็มาหาผมได้ทุกเมื่อ!”
เมื่อพูดจบฮาร์วีย์ก็พาไคท์ออกจากที่นั้นด้วยความใจเย็น
ทว่า เมื่อพวกเขาหันกลับไป ไคท์ก็ร้องไห้ออกมาทันที
