ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1804
“จัสติน! จัสติน! ฉันขยับไม่ได้!
“ฉันขยับตัวไม่ได้!”
แองเจลิน่ากลายเป็นอัมพาตบนที่นั่งของเธอทันที เพียงศีรษะของเธอเท่านั้นที่พอจะขยับได้บ้างเล็กน้อย เธอหวาดกลัวไปหมดเมื่อเริ่มรู้สึกชาที่ลิ้นของเธอ
“แองเจลิน่า เป็นอะไรไป?”
จัสตินกอดแองเจลิน่าไว้ในอ้อมแขนในขณะที่สีหน้าของเขางุนงงไปหมด
ความเย็นไหลออกมาจากร่างของแองเจลิน่าราวกับว่าเธอเป็นตู้เย็น
อาการป่วยของเธอทรุดเร็วกว่าที่คิดไว้
“เป็นไปได้ยังไง? หมอบอกว่าเธอจะอาการดีขึ้นหลังจากที่ได้รับการรักษาปีนี้ไม่ใช่เหรอ?
“ทำไมตอนนี้ถึงเป็นอย่างนี้ได้?”
จัสตินทำอะไรไม่ถูก เขารักแองเจลิน่าโดยแท้ เขาคงจะไม่ทำให้ภรรยาคนแรกของเขาพิการหากเขาไม่ได้รักเธอจริง ไหนจะเรื่องที่เขาต้องปิดบังเรื่องนี้จากลูกสาวตัวเองอีก
เขาเสียใจมากที่เห็นแองเจลิน่าเป็นแบบนี้
แองเจลิน่าใช้พละกำลังสุดท้ายเพื่อรักษาศักดิ์ศรีและควบคุมภาพพจน์ของเธอ ก่อนที่จะพูดในขณะที่ตัวสั่นอย่างมากว่า “ฉันอาจไม่สามารถฟื้นตัวได้หากสิ่งนี้เกิดขึ้นอีก ฉันจะกลายเป็นผักที่ขยับไม่ได้…
“ช่วยฉันด้วยจัสติน… ฉันไม่อยากเป็นแบบนี้…”
ความอวดดีและความเย่อหยิ่งของแองเจลิน่าถูกแทนที่ด้วยความกลัว
สำหรับเธอ การป่วยจนต้องนอนเป็นผักเป็นชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย
“ไม่ ๆ! เธอจะไม่เป็นแบบนั้นแน่นอน!”
จัสตินกอดภรรยาของเขาในขณะที่น้ำตาไหลอาบหน้า
“ศาสตราจารย์ที่โรงพยาบาลสมาคมบอกเราแล้วไม่ใช่เหรอ?
“อาการป่วยของเธอคล้ายกับถูกแช่แข็ง แต่มันไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น ถ้าเธอรักษาตัวให้ดี เธอก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร!
“แต่ทำไมจู่ ๆ ถึงเป็นแบบนี้ได้?! มันเป็นไปไม่ได้!”
“ฉันไม่รู้!”
ใบหน้าของแองเจลิน่าสูญซีดเผือด
“ฮาร์วีย์! ต้องเป็นเขาแน่ ๆ!
“เขาบอกว่าฉันจะไม่มีวันหายดีถ้าเป็นแบบนี้อีก!
“เขาเป็นคนทำ!
“ต้องเป็นเขาแน่ ๆ!”
ทันใดนั้นแองเจลิน่าก็ตัวสั่น ลิ้นของเธอแข็งและเธอก็สูญเสียการควบคุมตัวไปโดยสิ้นเชิง
ศักดิ์ศรีชิ้นสุดท้ายของเธอถูกทำลายลงอย่างสิ้นเชิง
จัสตินใจลอย บุรุษผู้รักความสะอาดถูกน้ำสกปรกป้ายทั่วตัว กลิ่นภายในโตโยต้า อัลฟาร์ดนั้นแย่มาก
แต่จัสตินยังคงกอดแองเจลิน่าไว้ในอ้อมแขนโดยไม่ได้สนใจเรื่องนี้ จากนั้นเขาก็กล่าวเบา ๆ ว่า “ไปโรงพยาบาลสมาคมเดี๋ยวนี้!
“ติดต่อหมอทุก ๆ คนและบอกให้พวกเขาหยุดทุกอย่างที่กำลังทำอยู่แล้วมาช่วยภรรยาฉัน!
“ถ้าภรรยาฉันเป็นอะไรไป พวกเขาเจอดีแน่!”
น้ำเสียงของจัสตินหนักแน่น
คอนนี่ไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีก เธอเปลี่ยนทิศทางของรถทันที
ในเวลาเดียวกันเธอก็นึกถึงบางอย่าง
หลังจากที่เห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้น เธอเชื่อว่านี่ไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ
เธอเชื่อด้วยซ้ำว่านี่คือฝีมือของฮาร์วีย์
แต่พวกเขาไม่มีหลักฐานที่จะสนับสนุนเรื่องนี้
แม้แต่จัสตินเองก็เริ่มที่จะคิดเช่นนั้น แต่ฮาร์วีย์ไม่เคยพบแองเจลิน่ามาก่อน เขาจะทำอะไรแบบนั้นได้อย่างไร?
ห่างออกไปไม่ไกล รถเฟอร์รารี 488 ของไคท์ก็ขับมาจากอีกฝั่งของถนน หลังจากที่เห็นคนในรถที่กำลังตื่นตระหนก ไคท์ก็ขมวดคิ้ว
“ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นแน่เลย
“แองเจลิน่าอยู่ในโตโยต้า อัลฟาร์ดคันนั้นใช่ไหม?”
ฮาร์วีย์ดื่มน้ำแร่ของเขาอย่างไม่ใส่ใจ
“เธอคงจะโกรธมากแน่ ๆ ที่รู้ว่าพ่อของคุณมอบเงินจำนวนนั้นให้ผมทั้ง ๆ ที่เคยถูกผมตบหน้าตั้งสองสามครั้ง…”
