ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1917
“เจ้าชายฌอง ผมต้องยอมรับจริง ๆ ว่าโชคของคุณค่อนข้างดี”
ฮาร์วีย์ ยอร์กหยิบปืนพกขึ้นมาและหัวเราะเบา ๆ จากนั้นเขาก็ยิงอีกนัดที่ขมับด้วยมือขวา
ว่างเปล่า
อย่างไรก็ตาม สีหน้าของลูคัส ฌองเปลี่ยนไปอีกครั้ง
ฮาร์วีย์พ่นใส่ปืนพก จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดอย่างเฉยเมยว่า “ดูเหมือนว่าโชคของผมก็ดีมากเช่นกัน”
รูม่านตาของลูคัสหดตัวเมื่อฮาร์วีย์ส่งปืนพกให้เขาในครั้งนี้
มือที่เขาใช้หยิบปืนพกอีกครั้งสั่นเล็กน้อย
คนที่คิดค้นปืนลูกโม่ในตอนนั้นอาจไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะมีใครบางคนใช้มันเพื่อเล่นเกมที่น่ากลัวเช่นนี้
เกมดังกล่าวเป็นการทดสอบความมั่นใจในตนเอง ความอดทน และลักษณะนิสัยของบุคคลอย่างแท้จริง
มีเพียงคนที่กล้าหาญเท่านั้นที่จะกล้าเหนี่ยวไกอย่างเฉยเมย
อย่างน้อย จากมุมมองของลูคัส เขาได้แพ้ฮาร์วีย์ในเรื่องนี้อย่างแน่นอน
ฮาร์วีย์สามารถกดยิงได้อย่างง่ายดาย ยิ่งกว่านั้นเขายังกล้าเหนี่ยวไกถึงสองครั้ง อย่างที่ลูคัสไม่สามารถทำได้
เขาไม่กล้าทำแบบนั้นแน่นอน นี่อาจเป็นความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างเขากับฮาร์วีย์
ความกล้าหาญและความเยือกเย็นที่ระบุตัวตนของลูคัสกลายเป็นเรื่องไร้ความหมายทันทีที่ต้องเผชิญกับความตาย
ลูคัสถือปืนลูกโม่ด้วยมือขวา ในขณะนี้มือขวาของเขาไม่สามารถหยุดสั่นได้ เขาจะเหนี่ยวไกหลายครั้งแต่ก็กลับหมดความกล้าในนาทีสุดท้าย
ฮาร์วีย์มองดูเขาอย่างสนุกสนานและพูดว่า “เจ้าชายฌอง ถ้าคุณกลัวก็คุกเข่าขอร้องผมซะ แล้วผมจะพิจารณาที่จะปล่อยคุณไปก็ได้”
แกร๊ก!
คำพูดของฮาร์วีย์จุดประกายความโกรธที่เหลืออยู่ในใจของเขา ในที่สุดเขาก็เหนี่ยวไกอย่างดุเดือดในวินาทีต่อมา
เม็ดเหงื่อบนหน้าผากของลูคัสหยดลงมาด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าพร้อมกับเสียงของความว่างเปล่า
เขายังมีชีวิตอยู่!
ท้ายที่สุดเขายังคงสามารถอยู่รอดผ่านรอบที่สอง
ในขณะนี้ลูคัสรู้สึกตื่นเต้นที่สามารถรอดมาได้สองรอบในเกมนี้ เขาช่างโชคดีเหลือเกิน
เขารู้สึกว่าเขาคือผู้ถูกเลือก
อย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์ยิงปืนนัดที่สามใส่ขมับของเขาอย่างเฉยเมยก่อนที่ความตื่นเต้นของลูคัสจบลง
แกร๊ก!
ยังคงว่างเปล่า ฮาร์วีย์ยังคงไม่ได้รับบาดเจ็บ
เหลือเพียงกระสุนนัดสุดท้าย ซึ่งหมายความว่านัดสุดท้ายคือนัดแห่งความตาย
ใบหน้าของลูคัสซีดลงทันที ความหวังที่เกิดขึ้นในใจของเขาถูกลบไปในขณะนี้และส่งให้เขาจมดิ่งลงสู่ก้นบึ้งที่ลึกที่สุด
ฮาร์วีย์ยิ้มและวางปืนพกไว้ข้างหน้าลูคัส เขาพูดอย่างเฉยเมยว่า “คุณยังเลือกได้ว่าจะยิงปืนนัดสุดท้ายหรือไม่
“ถ้าคุณทำอย่างนั้น ผมก็จะยอมรับว่าคุณเป็นคนเข้มแข็ง
“แต่ถ้าคุณไม่ทำ เราก็จะยังอยู่ที่ข้อตกลงเดิม ตราบใดที่คุณคุกเข่า ผมจะพิจารณาที่จะปล่อยคุณไป
“ในแง่หนึ่งมันคือชีวิตอันมีค่าของคุณ แต่ในทางกลับกันมันก็คือศักดิ์ศรีของคุณ
“คุณควรจะตัดสินใจโดยเร็วที่สุด เจ้าชายฌอง ท้ายที่สุดผมก็มีเวลาไม่มาก
“ผมยังต้องรีบไปยังจุดหมายต่อไป ซึ่งก็คือสาขาของหลงเหมิน เพื่อเซอร์ไพรซ์รองหัวหน้าสาขาวอล์คเกอร์”
ลูคัสคว้าปืนพกด้วยมือขวา สีหน้าของเขาคาดเดาไม่ได้ และในที่สุดเขาก็ยกปืนพกในมือขึ้นช้า ๆ
อย่างไรก็ตาม คราวนี้เขาไม่ได้เล็งไปที่ตัวเองแต่กลับเล็งไปที่หน้าผากของฮาร์วีย์
ฮาร์วีย์หรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วถามว่า “เจ้าชายฌอง? ทำไมล่ะ? เกมนี้โหดเกินไปสำหรับคุณเหรอ?”
สีหน้าของลูคัสเคร่งขรึมและเย็นชา เขากัดฟันและตอบว่า “ยอร์ก มันไม่เกี่ยวอะไรกันเลย!
“ใครบอกคุณว่าผมมีแค่สองทางเลือกระหว่างการคุกเข่ากับความตาย?!
“ผมยังมีทางเลือกที่สามต่างหาก!”
ลูคัสเหนี่ยวไกอย่างเด็ดเดี่ยวหลังจากที่พูดจบ
