ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2037
ในขณะเดียวกัน เคธี่ ไพรซ์ก็ฟื้นคืนภาพลักษณ์ที่ว่ากันว่าเธอเป็นคนปากร้าย และเธอก็แทบจะรอไม่ไหวแล้วที่จะไปจัดการกับเหล่าป้า ๆ ที่ทำงานล้มเหลวอย่างน่าสมเพช
สำหรับเรื่องแบบนี้ มันจะได้ผลดีที่สุดในการทำครั้งแรกเท่านั้น เมื่อทำครั้งแรกไม่สำเร็จ ต่อให้พวกเขาอยากจะทำอีกรอบรัฐบาลก็คงไม่ยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้น
หลังจากสบถเสร็จ เคธี่ก็เงยหน้าขึ้นมองอีวอนน์ ซาเวียร์ผู้ซึ่งมีรูปลักษณ์และรูปร่างที่แม้แต่ผู้หญิงด้วยกันยังต้องอิจฉา
อีวอนน์ก้าวไปข้างหน้าและจุดธูปให้มิวะ ฟูจิฮาระ แต่เธอไม่ได้คุกเข่าคำนับ เธอเดินไปนั่งตรงข้ามกับเคธี่หลังจากทำความเคารพผู้เสียชีวิตเสร็จ “นายหญิงไพรซ์ คนตายไปแล้วไม่มีทางฟื้นคืนมาได้ ฉันเสียใจเรื่องคุณมิวะ ขอแสดงความเสียใจด้วย”
“ขอบคุณสำหรับความห่วงใย คุณซาเวียร์”
เห็นได้ชัดว่าเคธี่รู้จักอีวอนน์ ในขณะนี้ เธอโบกมือเป็นสัญญาณให้คนรอบข้างออกไป แล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “คุณซาเวียร์ มันบอกว่าคุณมีเรื่องที่ข้อตกลงกับฉัน ฉันขอถามได้ไหมว่าข้อตกลงอะไรบ้าง?”
อีวอนน์พูดเบา ๆ ว่า “ฉันต้องการหลักฐานที่จะสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฮาร์วีย์ ยอร์กได้”
เคธี่ผงะไปชั่วขณะ จากนั้นเธอก็พูดอย่างดุดันและเกรี้ยวกราดว่า “อีวอนน์! คุณคิดว่าเพียงเพราะคุณเป็นหลานสาวของจาเดน สมิธ คุณจะทำอะไรก็ได้หรือยังไง?
“คุณรู้หรือเปล่าว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่?
“ฮาร์วีย์ฆ่าลูกสาวฉัน แล้วนี่คุณมาหาฉันเพื่อมาขอหลักฐานที่จะสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขาได้งั้นเหรอ?
“คนบ้าไปแล้วหรือไง? หรือคุณคิดว่าตระกูลไพรซ์จะยอมให้ข่มเหงกันได้ง่าย ๆ?!”
ในขณะเดียวกัน เคธี่มีสีหน้าน่ากลัวราวกับว่าเธอกำลังจะหั่นอีวอนน์เป็นชิ้น ๆ ด้วยมือของเธอ
เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนปากร้ายจริง ๆ
“นายหญิงไพรซ์ พูดกันตรง ๆ…
“คุณเป็นชนชั้นสูงที่เป็นที่รู้จักกันดีในมอร์ดู ฉันก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ฉันจะเอาอะไรไปข่มเหงคุณได้”
อีวอนน์หยิบรูปถ่ายสองสามรูปออกมาจากกระเป๋าถือของเธอด้วยท่าทีสบาย ๆ และเหวี่ยงมันใส่หน้าเคธี่ จากนั้นเธอก็พูดช้า ๆ “อีกอย่าง คุณยังเป็นผู้หญิงที่สามารถฆ่าสามีของของตัวเองเพื่อให้ได้สัญชาติของประเทศหมู่เกาะอีกด้วย
“ถ้าฉันเผลอทำให้คุณโกรธ ฉันกลัวว่าสักวันฉันอาจจะเผลอดื่มไวน์มีพิษเข้าไปก็ได้”
คำพูดของอีวอนน์ดูไม่แยแส แต่มันทำให้เปลือกตาของเคธี่กระตุกอย่างรุนแรง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นภาพที่อีวอนน์โยนให้ มุมตาของเธอก็ยิ่งกระตุก
ภาพถ่ายเหล่านั้นมีลำดับเหตุการณ์เฉพาะอยู่แล้ว หากมองแยกกันทีละใบอาจไม่เห็นอะไรมากนัก
แต่ถ้าใครมองพวกมันไล่เรียงกัน ทั้งกระบวนการของเคธี่ที่ฆ่าสามีของเธอในตอนนั้นก็สามารถถูกพบเห็นได้อย่างชัดเจน
แม้เคธี่จะรู้สึกผิดเล็กน้อยแต่เธอก็ยังแข็งกร้าว เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “อีวอนน์ มันมีรูปถ่ายพวกนี้ไปจะมีประโยชน์อะไร?
“ในปีนั้นสามีของฉันเสียชีวิตในเกียวโต ประเทศหมู่เกาะ และตำรวจก็ปิดคดีไปนานแล้ว
“ยิ่งกว่านั้น ฉันมีกรีนการ์ดจากประเทศหมู่เกาะแล้วด้วย
“คุณคิดว่าหลักฐานที่คุณเรียกว่าจะมีผลต่อฉันงั้นหรือ?
“กฎหมายของประเทศ H จะสามารถลงโทษฉันซึ่งเป็นชาวประเทศหมู่เกาะในสิ่งที่ฉันทำในประเทศหมู่เกาะได้งั้นเหรอ?
“ไร้เดียงสา!”
เคธี่กวาดรูปถ่ายทั้งหมดบนพื้นขณะที่พูดและโยนมันลงบนเตา ทันใดนั้นภาพถ่ายก็เริ่มบิดเบี้ยวและมอดไหม้ราวกับว่าเหตุการณ์ในอดีตจะหายไปได้
อีวอนน์ปรบมือและคร่ำครวญ เธอกล่าวว่า “นายหญิงไพรซ์เป็นหญิงแกร่งที่มีชื่อเสียงในมอร์ดู หลังจากเห็นหลักฐานการฆาตกรรมสามีของคุณ คุณยังคงสงบนิ่ง และพยายามลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตได้อีก ฉันว่าคนอื่น ๆ ในมอร์ดูไม่มีใครทำได้อย่างคุณหรอก!”
เคธี่ไม่รู้สึกประทับใจกับการเสียดสีของอีวอนน์ เธอพูดอย่างเย็นชาแทน “ถ้าคุณมีแค่ของพวกนี้ ฉันเกรงว่าจะทำข้อตกลงกับคุณไม่ได้”
