ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2282
ซาร่าห์และคนอื่น ๆ ต้องถอยไปสองสามก้าวเพราะการปรากฏตัวของเอ็ดวิน เมนโดซา ความตึงเครียดลดลงแล้ว และเจตนาสังหารก็มลายหายไปสิ้น
แต่ถึงอย่างนั้น สายตาของพวกเขาก็ยังจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กและเทเรซ่า ทอมป์สัน
“เอาล่ะ นายน้อยลำดับที่สามตระกูลแฮมิลตัน นายพูดมาพอแล้ว ปล่อยคนพวกนั้นไปซะ
“อย่าได้คิดที่จะทำอะไรพวกเขา ไม่งั้นฉันจะตัดมือนายทิ้งถ้ามีใครสักคนนึงต้องเป็นอะไรไปเพราะนาย” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นขณะตบหน้าเดนเวอร์ แฮมิลตัน
เดนเวอร์ยังคงแสดงท่าทียียวนไม่เลิก
“ฉันจะปล่อยนายและซีอีโอทอมป์สันไปเพราะเห็นแก่เอ็ดวิน เพราะว่านายเป็นแขกคนสำคัญของตระกูลเมนโดซา เด็กน้อย
“แต่ถ้าอยากให้ฉันปล่อยพวกมันไปก็ฝันไปเถอะ!
“ถ้าแน่จริงก็ฆ่าฉันเลยสิ!
“ถ้าฉันต้องทำอะไรแบบนั้น ฉันยอมเรียกตัวเองว่าไอ้ขี้ขลาดเลยจะดีกว่า!
“แต่จำไว้นะ ถ้าฉันตาย นายไม่มีทางที่จะได้ออกจากลาสเวกัสทั้งที่ยังมีลมหายใจ!
“นายคิดว่าตระกูลแฮมิลตันเป็นแค่พวกโง่หรือไง?!
“ถ้านายกล้าฆ่าฉัน จะไม่ใช่แค่ตระกูลเมนโดซา เพราะแม้แต่พระเจ้าเองก็ช่วยนายไม่ได้!”
เดนเวอร์สบประมาทอย่างเต็มที่
ฮาร์วีย์ยิ้มโดยไม่ตอบตรง ๆ
“บอกตรง ๆ นะ ตระกูลของนายต้องมีอำนาจอยู่ได้แค่ไหนลาสเวกัสเท่านั้น ถ้าฉันต้องการ ฉันก็ทำลายครอบครัวของนายได้ไม่ยากเลย”
ฝูงชนหัวเราะอย่างเย็นชาหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์
‘โอ้อวดขนาดนี้จะไม่เป็นการปล่อยไก่ไปหน่อยหรือไง’
ซาร่าห์หญิงสาวผู้มีผมสีบลอนด์และดวงตาสีฟ้าเย้ยหยันอย่างเย็นชา
“นายอวดดีได้ขนาดนี้ก็เพราะจับนายน้อยลำดับที่สามของตระกูลแฮมิลตันเป็นตัวประกันได้เท่านั้นแหละ ไอ้สารเลว!
“ถ้านายแน่จริงก็ปล่อยเขาแล้วมาสู้กับฉันแทนสิ! ฉันจะบดขยี้นายด้วยมือข้างเดียวได้เลยด้วยซ้ำ!”
ในสายตาของเธอ เธอสามารถกำจัดฮาร์วีย์ได้อย่างง่ายดายเมื่อพิจารณาจากวิชาการสู้ง่อย ๆของเขา
แต่เนื่องจากฮาร์วีย์จับเดนเวอร์เป็นตัวประกัน เธอจึงทำไม่ได้อย่างที่ใจนึก
ฮาร์วีย์ชำเลืองมองซาร่าห์ในขณะที่ความสนใจของเขาพุ่งถึงจุดสูงสุด
“ไม่ต้องห่วงหรอก เธอได้ทำแบบนั้นแน่…”
“เอาเลย! อวดดีต่อไปเลย! การที่ซาร่าห์จะฆ่านายก็ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก!”
เดนเวอร์แสดงท่าทางเย้ยหยันต่อฮาร์วีย์ เห็นได้ชัดว่าเขาคิดว่าฮาร์วีย์ไม่คู่ควรกับซาร่าห์
เดนเวอร์จ้องไปที่เอ็ดวิน
“ไม่ใช่ว่าผมไม่เคารพคุณหรอกนะ นายน้อยเมนโดซา” เขาอุทานอย่างเย็นชา
“แต่ในเมื่ออันธพาลพวกนี้บุกเข้ามาในโกดังของผม ผมก็ต้องกำจัดพวกมันและสอนบทเรียนให้พวกมันทุกคน! ไม่อย่างนั้นแล้ว ต่อไปผมจะทำยังไง!
“นอกจากนี้ ใคร ๆ ก็คงจะคิดว่าสามารถเล่นงานผมได้ง่ายๆ! แล้วต่อจากนี้ไปผมจะทำธุรกิจได้ยังไง!”
จากนั้นเดนเวอร์ก็เหล่มองไปที่เทเรซ่าพร้อมกับเอยปากอย่างเย็นชา “เพราะงั้นถ้าคุณอยากออกไปคุณก็ออกไปสิ แต่ผมจะไม่มีวันปล่อยคนพวกนี้ไป!
“ถ้าไม่มีใครยินดีที่จะออกไป งั้นเราก็ตายไปด้วยกันให้หมดเลย!”
เดนเวอร์แน่ใจว่าหากเอ็ดวินไม่ปรากฏตัว ในตอนนี้ฮาร์วีย์อาจฆ่าเขาไปแล้ว เมื่อตัดสินจากพฤติกรรมบ้าบิ่นของอีกฝ่าย
แต่ตั้งแต่ที่เอ็ดวินมา เดนเวอร์ก็ก็เชื่อว่าผู้มาใหม่จะสามารถดึงสติให้ฮาร์วีย์ได้
“นายน้อยลำดับที่สามตระกูลแฮมิลตัน พูดแบบนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก”
ก่อนที่ฮาร์วีย์จะพูดอะไร เอ็ดวินก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า “ฉันรู้หมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น นายอยากจะเห็นหลักฐานหรือเปล่า?”
“หลักฐาน?!”
เดนเวอร์ตัวแข็งทื่อ
“นายมีหลักฐานพอไหม!
“ดูเหมือนว่าตราบใดที่ยังไม่เห็นจุดจบนายก็คงไม่คิดที่จะยอมแพ้!”
เอ็ดวินตบมือ และในไม่ช้าลูกน้องคนหนึ่งก็ยื่นสมุดบันทึกให้เขา
