ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2320
ชายหน้าเหลี่ยมเคาะใบหน้าของลิเลียนเบา ๆ แล้วยิ้ม
“น่าสนใจ พวกเราก็นึกว่าคุณเป็นแค่ผู้หญิงโง่ ๆ แต่ดูเหมือนว่าคุณจะพอมีสมองอยู่บ้าง อย่างน้อยคำพูดของคุณก็สามารถทำให้ผมประทับใจขึ้นมานิดหน่อย
“แต่น่าเสียดายที่ทั้งคุณและผมไม่มีสิทธิ์ได้ตัดสินใจได้ว่าคุณจะตายหรือไม่…”
ร่างกายของลิเลียนสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว
“ได้โปรดเถอะ! ปล่อยฉันไปเถอะนะ!
“เอาแบบนี้ดีไหม? ฉันมีเงินเก็บอยู่ไม่กี่ร้อยล้านดอลลาร์ ฉันจะแบ่งให้คุณครึ่งหนึ่ง!”
ชายหน้าเหลี่ยมไม่ได้ตอบอะไร เขายืนขึ้นและหัวเราะเบา ๆ อย่างเย็นชา ก่อนที่จะหยิบโทรศัพธ์ของเขาขึ้นมาแล้วกดโทรออก
“เจอลิเลียนแล้วครับท่านยอร์ก เธอยังมีชีวิตอยู่
“ดูเหมือนว่าแก๊งค์บรีวู้ดจะขังเธอไว้เพื่อเรียกค่าไถ่
“เอายังไงต่อดีครับ? คนของผมบอกว่าผู้ชายคนนั้นได้สอบปากคำซิสเตอร์สิบสามไปแล้ว เขาจะต้องมาที่นี่ในไม่ช้า
“ทำไมเราไม่จัดฉากที่นี่และเซอร์ไพรส์เขาหน่อย?”
“ฆ่าเธอเลย”
เสียงที่เย็นชาดังขึ้นจากอีกฝั่งหนึ่งของสาย
“ฆ่าเธอเหรอ? แต่ท่านยอร์ก เธอยังมีค่า…”
ชายหน้าเหลี่ยมตัวสั่น แน่นอนว่าลิเลียนได้เกลี้ยกล่อมเขาสำเร็จแล้วและเขาก็รู้สึกสนใจในข้อเสนอของเธอ
“ฉันบอกให้ฆ่าเธอไง ชีวิตของเธอไม่มีค่าอะไรแล้ว”
“ครับท่าน”
ชายหน้าเหลี่ยมหายใจเข้าลึก ๆ โดยไม่กล้าขัดคำสั่งของหัวหน้า
เขาวางสายและเหลือบมองลิเลียนก่อนที่จะถอนหายใจด้วยความเสียใจ
“จัดการเธอซะ”
ชายในชุดสูทคนหนึ่งเดินเข้ามาหาลิเลียน ในมือของเขาถือมีดสั้น
ลิเลียนที่ฟังการสนทนากรีดร้องจนสุดปอด
“ไม่ อย่าฆ่าฉัน! อย่าฆ่าฉัน!!! ฉันมีเงินนะ! ฉันยกให้หมดเลยก็ได้ถ้าไว้ชีวิตฉัน!”
ชายหน้าเหลี่ยมยืนนิ่งโดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ
“อ๊าาา!”
ในขณะนี้เสียงคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดก็ดังขึ้น มีบางอย่างเกิดขึ้นกับคนที่ยืนเฝ้าอยู่นอกโกดัง
ชายหน้าเหลี่ยมหันขวับไปมองโดยสัญชาตญาณ
ประตูทางเข้าค่อย ๆ เปิดออก เผยให้เห็นเงาของฮาร์วีย์ เขาเดินเข้ามาข้างในโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
ฮาร์วีย์ดูสงบราวกับว่าเขากำลังเดินเล่นอยู่ในสวนแทนที่จะเป็นฐานของศัตรู ความมั่นใจที่แข็งแกร่งและแรงกดดันที่ไม่สามารถบรรยายได้กระจายออกมาจากเขา
ชายหลายคนที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดรีบวิ่งออกมาพร้อมกับกวัดแกว่งอาวุธของพวกเขา แต่ทุกคนก็ถูกฮาร์วีย์ส่งปลิวออกไปในทันที
ชายหน้าเหลี่ยมกัดฟันด้วยความหงุดหงิดเมื่อเห็นว่าคนของเขาไม่สามารถขัดขวางฮาร์วีย์ได้
“เข้าไปพร้อมกันเลย! ฆ่าฮาร์วีย์ ยอร์กซะ!”
“โอ้ รู้จักฉันด้วยเหรอ?” ฮาร์วีย์ถามด้วยความสงสัย
“นายไม่ใช่คนของแก๊งบรีวู้ดใช่ไหม? ฉันขอลองเดาได้ไหมว่านายทำงานให้ใคร?
“ไหนลองดูสิ ควินตันหรือเปล่า?”
ตาของชายหน้าเหลี่ยมกระตุกอย่างรุนแรงเมื่อเขาได้ยินฮาร์วีย์เอ่ยชื่อหัวหน้าของเขา
“ฆ่ามัน!” เขาตะโกนลั่นด้วยความโกรธ
ชายคนหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดยกปืนขึ้นอย่างเงียบ ๆ จนไร้เสียง แต่ก่อนที่เขาจะทันได้เหนี่ยวไก ฮาร์วีย์ก็เหวี่ยงเท้าข้ามพื้นก่อนจะเตะก้อนหินใส่ชายคนนั้น
หินปลิวใส่ศีรษะของชายคนนั้นและทำให้เกิดรอยยุบขนาดใหญ่ก่อนที่เขาจะล้มลงกับพื้นและไม่สามารถขยับตัวได้ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
“ไป! จัดการมันซะ!”
ชายที่ถือมีดอีกหลายคนมองหน้ากันอย่างสงสัยก่อนที่จะพุ่งไปข้างหน้าโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
ฮาร์วีย์คว้ามีดเล่มหนึ่งของพวกเขาอย่างง่ายดายและใช้มันฟันพวกเขาทุกคน
ฉัวะ ฉัวะ ฉัวะ!
พวกเขาทุกคนล้มลงพื้นและหมดสติในทันที
ฮาร์วีย์ยังคงไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ใบหน้าของเขาว่างเปล่าและสงบนิ่งอย่างน่าขนลุก บนเสื้อเขาไม่มีเลือดสักหยดแม้ว่าเขาเพิ่งจะเอาชนะศัตรูได้มากมาย เขาควบคุมทั้งโกดังโดยสมบูรณ์
