ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2386
ปัง!
ฮาร์วีย์ไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า ขณะที่เขาโอบคอไทเรล เขาก็หยิบปืนออกจากเอวของไทเรลด้วย…
ก่อนที่จะเหนี่ยวไกไปที่เข่าซ้ายของไทเรล
เสียงดังก้องไปทั่วห้องโถง
ทุกคนมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยสายตายากจะเชื่อ พวกเขาตกใจสุดขีด
แม้แต่ควินนี่ก็ยังยืนนิ่งตัวแข็ง เธอพูดอะไรไม่ออก
ในสถานที่เช่นนี้ ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ฮาร์วีย์ลงมือทำจริงและเหนี่ยวไกโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย!
เขาบ้าหรือเปล่า? หรือเขาอาจจะมีอำนาจที่จะทำแบบนั้นจริง ๆ?
ที่เขากล่าวกันว่าฮาร์วีย์เป็นคนกล้าหาญอย่างแท้จริง ทุกคนคงต้องยอมรับความจริงนั้น
ผู้ที่เข้าไปในอาคารของวังมังกรมักจะหวั่นเกรงขึ้นมาโดยอัตโนมัติ หากถูกบังคับให้คุกเข่าพวกเขาก็มักจะรีบคุกเข่าในทันที
แต่ฮาร์วีย์ไม่เหมือนใครเลย เขาเป็นคนใจเย็น แต่ก็โหดเหี้ยมในเวลาเดียวกัน
เอ็ดวินยิ้มจาง ๆ เขารู้ว่าไม่มีใครสามารถล้มฮาร์วีย์ลงได้ ไม่ว่าฮาร์วีย์จะอยู่ที่ฮ่องกงหรือลาสเวกัสก็ตาม
โยอาน่าตัวแข็งทื่อไปหมด เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอก็ทำไม่ได้แม้ว่าเธอจะพยายามแล้วก็ตาม
“สารเลว!”
ควินตันทำลายความเงียบ ด้วยเสียงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดสั้น ๆ และโบกมือส่งสัญญาณให้ผู้คุ้มกันเข้าจู่โจม
พวกเขาทั้งหมดยกปืนขึ้นต่อสู้ฮาร์วีย์ เจตนาสังหารลอยคละคลุ้ง พวกเขาล้วนพร้อมที่จะเหนี่ยวไกได้ทุกเมื่อ
ไทเรลเจ็บปวดอย่างหนัก ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความลวดร้าว ถึงกระนั้น เขาก็ยังหัวเราะเยาะเย้ยหยันออกมา
“แกนี่มันเลวจริง ๆ! กล้าดียังไงมาเหนี่ยวไกใส่ฉัน! แกตายแน่!
“กล้าดียังไงมาทำร้ายฉันต่อหน้าทุกคนในที่แบบนี้!
“ตำแหน่งหัวหน้าสาขาของแกปกป้องแกไม่ได้อีกต่อไปแล้ว! แต่ต่อให้ตำแหน่งนั้นจะปกป้องแกได้ เราก็มีวิธีจัดการกับแกอย่างสมบูรณ์แบบ!”
สำหรับไทเรลแล้ว การจับใครสักคนเป็นตัวประกันในสถานที่เช่นสาขาของวังมังกรถือเป็นบาปมหันต์อยู่แล้ว…
นับประสาอะไรกับเหนี่ยวไกใส่ใครสักคน!
ฮาร์วีย์ขุดหลุมศพตัวเอง!
หลายคนมาที่ฮ่องกงและลาสเวกัสโดยคิดว่าตัวเองน่าเกรงขามทั้งยังพยายามสร้างปัญหา แต่สุดท้ายพวกเขาทุกคนต่างก็จมอยู่ในเหวลึกแห่งนี้
ฮาร์วีย์จะลงเอยเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ทั้งหมดที่มาก่อนเขา เขาคิดว่าตัวเองแข็งแกร่ง แต่เขาถูกลิขิตให้ต้องจบชีวิตลงราวกับหนูตกน้ำ
“นายต้องชดใช้สำหรับการที่มาแตะต้องคนของฉัน”
อย่างไรก็ตามฮาร์วีย์สงบนิ่งและไร้อารมณ์
“ถ้านายกล้าก็ลองสั่งให้ลูกน้องขยับตัวดูอีกทีสิ มาดูกันสิว่าฉันจะทำให้นายพิการได้ถึงขนาดไหน”
“วางอาวุธของนายลงแล้วปล่อยนายน้อยแฮมิลตันไป นายอาจได้เดินออกจากสถานที่นี้ในขณะที่ยังมีลมหายใจถ้านายทำแบบนั้น” ควินตันพูดช้า ๆ ขมวดคิ้วขณะที่เขาจ้องไปที่ฮาร์วีย์
“นี่คือสาขาของวังมังกรถ้านายมาสร้างปัญหาที่นี่ พวกเขาจะฆ่านายก่อนที่จะรายงานผู้บังคับบัญชา”
สำหรับควินตัน สิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าเขาอยู่เหนือการควบคุมแล้ว
ตามแผนของเขา เขาควรจะปราบปรามฮาร์วีย์ด้วยความช่วยเหลือจากไทเรลทั้งยังมีการร่วมมือกับควินนี่ ฮาร์วีย์จะถูกตั้งข้อหาประหารชีวิต
ไทเรลไม่เพียงล้มเหลวในตอนเริ่มต้นเท่านั้น แต่ฮาร์วีย์ยังจับไทเรลเป็นตัวประกันอีกด้วย ด้วยเหตุนี้ ถึงไม่มีใครสามารถหลีกเลี่ยงการทำร้ายไทเรลโดยไม่ตั้งใจ
“พอที คุยกันพอแล้ว”
ฮาร์วีย์ยังคงสงบนิ่งและสำรวม เหมือนกับผิวน้ำของทะเลสาบที่นิ่งสงบ เขาหันไปหาไทเรล
“นายคิดจริง ๆ เหรอว่าวังมังกรจะมีผลอะไรกับฉันไม่ทางใดก็ทางหนึ่งหลังจากที่ฉันทำเรื่องแบบนี้ลงไป?
“อุปกรณ์สังหารของคนรวยที่คุยโวว่าได้รับอนุญาตพิเศษให้ฆ่าฉันเนี่ยนะ?
“นายคู่ควรตรงไหน
“หลีกทางแล้วปล่อยเราไปได้แล้ว
“ถ้านายไม่ทำเช่นนั้น งั้นเราก็ตายไปด้วยกันก็ได้”
ไทเรลหัวเราะเบา ๆ เขาโกรธจัด
“นายสร้างปัญหาใหญ่ในสาขาของวังมังกรและทำให้ฉันบาดเจ็บ แต่ตอนนี้ยังหวังที่จะรอดออกไปได้งั้นเหรอ?!
“ฝันไปเถอะ!”
