ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2444
“อ้ากกก!”
เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดเหมือนหมูเมื่อถูกเชือดดังออกมา
ผู้ตรวจการรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากหลังจากเห็นภาพนี้
พวกเขาไม่รู้ว่าฮาร์วีย์คือใคร แต่พวกเขารู้ว่าชายหนุ่มเป็นหนึ่งในคนของโยอาน่า
ไม่มีใครคิดว่าสาขาของวังมังกรที่เพิ่งก่อตั้งขึ้นจะเผด็จการได้ขนาดนี้
กร๊อบ!
หลังจากทำให้ชาวประเทศหมู่เกาะทุกคนพิการแล้ว คิโนชิตะก็พิการตามไปอีกคน
เขาเป็นคนที่ค่อนข้างจะเก็บงำเสียงกรีดร้องได้ดีแทบไม่มีเสียงกรีดร้องเล็ดลอดออกมาจากปากเขาสักแอะ เหงื่อเย็นหยดลงในขณะที่ใบหน้าของเขาเปลี่ยนสีไป
จากนั้นเขาก็ตัวสั่นขณะคุกเข่าต่อหน้าฮาร์วีย์ ท่ามกลางเสียงโห่ร้องของผู้คนนับไม่ถ้วน เขาถามอย่างแผ่วเบาว่า “คุณยอร์ก คุณพอใจกับสิ่งนัเแล้วหรือยัง”
“ก็ไม่เลว นี่แหละสิ่งที่ผมเรียกว่าจิตวิญญาณซามูไร”
“จำสิ่งนี้ไว้ให้ดี หากในอนาคตเราได้พบกันอีก ถ้าจำเป็นต้องยอมจำนนก็ทำซะ และถ้าจำเป็นต้องคุกเข่า ก็คุกเข่า” ฮาร์วีย์พูดเป็นนัยยะ
“ขอบคุณสำหรับคำติชมของคุณ”
คิโนชิตะทำได้เพียงแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจการเสียดสีของฮาร์วีย์และยอมรับคำชมของเขา
ฮาร์วีย์ถอนหายใจเงียบ ๆ เขาต้องการข้ออ้างในการกำจัดคนเหล่านี้เพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้นในอนาคต…
แต่เขาไม่เคยคิดว่าคิโนชิตะจะถ่อมตัวได้ขนาดนี้ ฮาร์วีย์รู้สึกลังเลเล็กน้อยที่จะลงมือเพราะเหตุนี้
หลังจากหรี่ตาอยู่พักหนึ่ง ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นว่า “พาคนของคุณออกไปจากที่นี่
“ให้เรื่องนี้ป็นบทเรียนสำหรับคุณ ทันทีที่คุณเห็นผมหรือคนของผมในอนาคต จงหลีกไปซะ
“อย่าได้คิดจะล้างแค้นเชียว และอย่าพยายามยั่วโมโหผมด้วย
“เพราะถ้าไม่อย่างนั้น ผมก็ยินดีที่จะทำลายตระกูลคิตากาวะ และชินคาเงะเวย์ด้วยมือของผมเอง”
“เอาตามที่คุณว่าครับ” คิโนชิตะตอบด้วยความกลัว
“ถ้าคุณจำไม่ได้ว่าผมเป็นใคร คุณจะไปถามอากิโอะ ยาชิโระก็ได้นะ เพราะยังไงก็ตาม ผมฆ่าศิษย์คนสุดท้ายของเขาไปแล้ว แล้วทำไมผมต้องกลัวอากิด้วย?”
คิโนชิตะตัวสั่นเมื่อได้ยินชื่อของอากิโอะ ในที่สุดเขาก็จำฮาร์วีย์ได้!
‘หัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู ฮาร์วีย์ ยอร์ก!’
‘ชายผู้ถีบหัวส่งชินดัน เวย์ออกจากมอร์ดูได้ด้วยตัวคนเดียว และเป็นคน ๆ เดียวกับที่สังหารซากุระ มิยาโมโตะของชายผู้นั้น!’
ว่ากันว่าอากิโอะเองก็กำลังฝึกตัวเองอยู่บนภูเขาไฟฟูจิ เขายังประกาศว่าเขาจะไปเยี่ยมมอร์ดูและผ่าฮาร์วีย์ออกเป็น 2 ส่วนอีกด้วย
คิโนชิตะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาและคนของเขากำลังยั่วยุตัวละครที่ทรงพลังจนกระทั่งถึงขนาดนั้น…
ดวงตาของคิโนชิตะกระตุกอย่างรุนแรง ฮาร์วีย์กล้าที่จะต่อกรกับอากิโอะด้วยตัวเขาเอง แล้วทำไมเขาถึงต้องกลัวคนที่ด้อยกว่าด้วยล่ะ?
“จริงสิ มีอีกอย่างที่ผมควรจะบอกคุณ อย่าได้คิดที่จะพยายามหาเรื่องคนรอบตัวผมเลย และและอย่าเอาโยอาน่ามาขู่ผมด้วย
“ถ้าคุณทำแบบนั้น ผมจะทำให้คุณต้องตกนรกทั้งเป็น เข้าใจไหม?”
“เข้าใจแล้ว” คิโนชิตะพูดในขณะที่ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน
“ผมหวังว่าคุณจะทำอย่างที่พูดจริง ๆ”
ฮาร์วีย์เอื้อมมือไปแตะใบหน้าของคิโนชิตะเบา ๆ
“เพราะถ้าคุณยังไม่เข้าใจ ครั้งหน้าผมจะทำให้คุณเข้าใจให้ได้”
คิโนชิตะถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหันสายตาไปทางวิหคอินทนิล
“ผมไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับความผิดของพวกเรา คุณยอร์ก!” เขาเอ่ยอย่างแผ่วเบา
“แต่มีบางอย่างที่ผมต้องสะสาง
“นายท่านคิตากาวะฉวยโอกาสจากผู้หญิงคนนี้ก็เพราะเธอเป็นคนเข้าหาเขาและเริ่มหว่านเสน่ห์ใส่เขาก่อน
“ไม่อย่างนั้น เขาจะไม่แม้แต่จะเสียสายตาให้กับผู้หญิงธรรมดาที่แต่งหน้าหนาเป็นนิ้วแน่ ไม่ว่าเธอจะสวยขนาดไหนก็ตาม”
โดยธรรมชาติแล้วคิโนชิตะก็ไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่าเขากำลังถูกใครบางคนหลอกใช้
เขาตัดสินใจที่จะจัดการเรื่องนี้ให้กระจ่าง ในแง่หนึ่ง นี่จะเป็นคำชี้แจงต่อฮาร์วีย์ และในอีกแง่หนึ่ง นี่เป็นการแก้แค้นอีกด้วย
ฮาร์วีย์ชำเลืองมองไปที่วิหคอินทนิลอย่างไม่สบอารมณ์
วิหคอินทนิลเปลี่ยนสีหน้าอย่างลนลานก่อนที่จะพยายามจะหนีตามสัญชาตญาณ
“ถ้าเธอหนีไปได้ พวกนายทุกคนต้องตาย”
ก่อนที่ฮาร์วีย์จะพูดอะไรโยอาน่าก็ออกคำสั่ง
