ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2540
แครอลอาจดูโกรธจัด แต่เธอไม่อาจยับยั้งอาการสั่นในมือขวาได้ ในที่สุดเธอก็ไม่กล้าสั่งคนของเธอไปมากกว่านี้ ผู้หญิงคนนั้นปฏิเสธที่จะยอมรับว่าฮาร์วีย์ข่มขู่เธอ แต่ความจริงที่ว่ามือขวาของเธอยังคงสั่นเทาได้ทรยศต่อความรู้สึกที่แท้จริงของเธอไปแล้ว
“นายช้าไปแล้ว เคลื่อนที่ให้เร็วขึ้นอีก ทำอย่างกับว่าวันนี้ไม่ได้กินข้าวอย่างนั้นแหละ”
ฮาร์วีย์มองดูสนามรบอีกครั้งโดยไม่สนใจแครอล และเริ่มสั่งเอ็ดวินว่าต้องทำอะไรต่อไป
ชวิ้ง ชวิ้ง ชวิ้ง!
ในขณะเดียวกันการต่อสู้ระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ทวีความรุนแรงขึ้น เอ็ดวินได้รับบาดแผลที่มือซ้ายโดยบังเอิญ นักรบชาวประเทศหมู่เกาะหลายสิบคนฉวยโอกาสนี้โจมตี ดาบยาวของพวกเขาพุ่งไปทุกทิศทางราวกับฝนดาวตก คมดาบที่ส่องประกายเย็นยะเยือกและเจตนาสังหารที่เปี่ยมล้นอัดแน่นอยู่ทั่วสนามรบขณะที่พวกเขาล้อมเอ็ดวินไว้ราวกับลูกไก่ในกำมือ
ความเย้ยหยันปรากฏบนใบหน้าของแครอลเมื่อเห็นฉากนี้ มาโกโตะมีรอยยิ้มที่โหดร้ายปรากฏบนริมฝีปากของเขา รูมิโกะซึ่งยังคงอยู่บนพื้นตั้งหน้าตั้งตารอสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป
“วิชาดาบ” ฮาร์วีย์เตือน
ดวงตาของเอ็ดวินเป็นประกาย ในช่วงเวลาต่อมา เขาเก็บดาบของเขาไว้แม้ว่าจะติดอยู่ในการต่อสู้ครั้งใหญ่ก็ตาม เกือบจะในทันที แสงของดาบของเขาปรากฏขึ้นอีกครั้งในพริบตาในขณะที่เขาชักดาบออกมาโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า
แสงจันทร์เสี้ยวปรากฏขึ้นในสนามรบ แสงวาบของอาวุธและจิตสังหารเหล่านั้นแตกสลายในทันที มีเพียงชุดเสียงของอาวุธที่กระทบกัน ดาบยาวของนักรบชาวประเทศหมู่เกาะถูกหักครึ่งได้ทันทีด้วยดาบของเอ็ดวิน
คลิ๊ก
เอ็ดวินเก็บดาบของเขาอีกครั้ง
ฉูด!
นักรบชาวประเทศหมู่เกาะที่ยังคงยืนอยู่รอบ ๆ เอ็ดวิน มีเลือดพุ่งออกมาจากลำคอของพวกเขาในขณะนั้น พวกเขาทรุดลงกับพื้นพร้อมกันก่อนที่จะกรีดร้องออกมา
จนถึงตอนนี้ นักรบชาวประเทศหมู่เกาะมากกว่าห้าสิบคนและนินจาชาวประเทศหมู่เกาะประมาณหนึ่งโหลต้องยอมจำนนต่อดาบของเอ็ดวิน แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บจากบาดแผลเล็กน้อยที่มือซ้าย แต่เอ็ดวินก็ยังคงใจเย็นเช่นเคย
‘ไม่มีชาวประเทศหมู่เกาะรอดจากการต่อสู้แม้แต่คนเดียว?! ตอนนี้ทุกคนถูกสังหารหมู่ไปแล้ว! ชายผู้นั้นอยู่ในระดับทหารชั้นสูงจริง ๆ ด้วย!’
แครอลและสมาชิกชั้นสูงของแก๊งบรีวู้ดหลายคนตกตะลึงกับผลลัพธ์ที่ได้ พวกเขาเริ่มตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ด้วยความกลัว
ตอนแรกพวกเขาคิดว่านี่คงถึงคราวตายของเอ็ดวินไปแล้ว เพราะไม่ว่าอย่างไรเขาคงไม่อาจเอาชนะคนจำนวนมากในคราวเดียวได้ แม้ว่าเขาจะเป็นทหารชั้นสูงก็ตาม จะกลับกลายเป็นว่าคำพูดไม่กี่คำจากฮาร์วีย์สามารถพลิกสถานการณ์ได้ เอ็ดวินแทบไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย ในขณะที่ชาวประเทศหมู่เกาะได้รับบาดเจ็บสาหัสมากมาย
นี่เขากำลังฝันไปหรือเปล่า?
มาโกโตะก็รู้สึกเช่นกันในเวลานี้
‘คนเหล่านั้นเป็นสมาชิกชั้นสูงของตระกูลทาเคอิ แต่พวกเขาทั้งหมดตายด้วยน้ำมือของชายคนนั้น?! ฉันจะอธิบายตัวเองกับคนอื่น ๆ ในตระกูลได้ยังไง?!’
“ไอ้เวรเอ้ย! บ้าไปแล้ว! พวกแกทุกคนจากประเทศ H สมควรตาย!” มาโกโตะตะโกนสุดเสียง
นั่นคือสิ่งที่ทุกคนได้รับรู้ เขาคว้าดาบยาวของตัวเอง เห็นได้ชัดว่ากำลังจะโจมตี
“ฮาร์วีย์ ฉันจะฆ่าแก!”
เอ็ดวินกำลังจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อจับกุมมาโกโตะซึ่งกำลังเข้าใกล้ฮาร์วีย์ คนหลังโบกมือแล้วพูดว่า “ฉันจะจัดการเขาเอง ยังไงซะ เขาก็เป็นคนใหญ่คนโตของตระกูลทาเคอิ ฉันจะช่วยเหลือเขาและต่อสู้กับเขาเอง”
ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าทันทีและเล็งฝ่ามือไปทางมาโกโตะ
สีหน้าเย็นชาของมาโกโตะกลายเป็นความประหลาดใจอย่างหนึ่ง ในสายตาของเขา ฝ่ามือของฮาร์วีย์ใหญ่ขึ้นอย่างเหลือเชื่อในพริบตา เขามีความรู้สึกว่าเขาจะถูกบดขยี้จนตายหากฝ่ามือนั้นสัมผัสกับเขา
มาโกโตะถอยหลังไปสามก้าวโดยไม่รู้ตัวก่อนที่ฝ่ามือนั้นจะถูกตัวเขา เขาอยู่ในระดับเดียวกับทหารชั้นสูงแต่เขาไม่สามารถหลบการตบของฮาร์วีย์ได้แม้ว่าจะถอยห่างจากเขาแล้วก็ตาม
เปรี้ยง!
ในตอนที่มาโกโตะกำลังจะก้าวถอยหลังไปก้าวที่สี่ ฝ่ามือของฮาร์วีย์ก็ประสานเข้ากับใบหน้าของเขาแล้ว ตบเขาลงไปกองกับพื้น
ฝูงชนทั้งหมดตกตะลึง หญิงสาวชาวประเทศหมู่เกาะหลายคนซึ่งสวมชุดยูกาตะดูประหลาดใจอย่างไม่น่าเชื่อขณะอ้าปากค้าง
