ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 522
เมื่อมองไปที่ซันเธียร์ที่ตอนนี้ดูแล้วค่อนข้างไม่ปลอดภัย ฮาร์วีย์ก็รับรู้ได้ถึงเจตนารมณ์ในการจัดปาร์ตี้ในวันนี้
นักเรียนเกเรพวกนี้วางแผนที่จะทำเรื่องชั่ว ๆ กับซีนเธียร์
มีเพียงซีนเธียร์เท่านั้นที่ยังโง่ ที่ยังคิดว่าเธอได้เจอกับคนที่น่าประทับใจ
ก่อนหน้านี้ ผู้ชายหลายคนตามจีบเธอ แต่ซิมเมอร์มีชื่อเสียงมาก จึงไม่มีใครกล้าคิดจะทำอะไร
แต่ที่นี่คือบัควู้ด พวกคนเลวทรามและนักบุญต่างปะปนกันมากมาย แม้แต่มหาเศรษฐีก็ไม่สามารถจัดการได้ในบางเรื่อง เจ้าถิ่นอย่าง เอ็ดดี้ คิง ที่มีห้องสวีทสองห้องมูลค่าหลายล้านดอลลาร์ ทำไมเขาถึงต้องมาสนใจเกี่ยวกับเบื้องหลังของเด็กสาวจากตระกูลมหาเศรษฐีด้วย?
“ไปให้พ้น ฮาร์วีย์! ฉันไม่อยากกลับไปกับคุณ คุณไม่ใช่เจ้านายของฉัน!” ซีนเธียร์กรีดร้องใส่เขา และเธอตั้งใจจะไม่ไปกับเขา
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว เขาพร้อมแล้วที่จะต้องบังคับซันเธียร์กลับบ้าน
ปัง!
จู๋ ๆ ประตูของห้องก็เปิดออกอีกครั้ง
ชายคนหนึ่งถูกเตะตัวลอยเข้ามาในห้อง
“เกิดอะไรขึ้นกับนาย?”
ทุกคนจำได้ว่าชายคนนั้นเป็นเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขา จึงเข้าไปช่วยเขา
ตามมาด้วยผู้หญิงคนหนึ่งเดินตามหลังเขาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ คงมีคนตบหน้าเธอแน่นอน
ผู้หญิงคนนั้นพูดพร้อมกับกลอกตาไปมาว่า “มีคนรังแกฉันหลังจากที่ฉันไปเข้าห้องน้ำ เขาทำร้ายคนที่เข้ามาปกป้องฉัน จนเป็นแบบนี้…”
จังหวะที่หล่อนกำลังร้องไห้ ก็มีวัยรุ่นอันธพาลสองสามคนเดินเข้ามาในห้อง
“โอ้ ใครจะคิดล่ะ? ดอร์เซ็ต เอ็มไพร เคทีวี มีสาว ๆ น่ารักมากมายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? แถมยังเป็นแค่นักเรียนเสียด้วย! คืนนี้เรามาถูกจังหวะจริง ๆ หนุ่ม ๆ!”
แววงตาของพวกนักเลงเป็นประกายทันทีหลังจ้องมองไปที่ซีนเธียร์
พวกเขาจ้องดูขาขาว ๆ ของเธออย่างหยาบคาย และแทบอดทนรอไม่ไหวที่จะเข้าไปสัมผัสเธอ
“พวกแกเป็นคนทำร้ายเพื่อนของเรา!” เอ็ดดี้พูดอย่างเย็นชาหลังจากเดินไปหาพวกเขา
เขาเป็นหัวโจกของโรงเรียน เขาจะทำเมินได้อย่างไรเมื่อลูกน้องของเขาถูกรังแกต่อหน้า?
และในตอนนี้เขามีเพื่อนชายอีกสิบคนยืนอยู่ข้างหลัง ทำไมเขาต้องไปกลัวพวกนักเลงแค่สองสามคนนี่ด้วย?
วันนี้ก็มีผู้หญิงมาด้วย พวกเขาต้องการสร้างความประทับใจให้กับพวกเธอจนทำให้ทุกคนก็มีแรงกระตุ้นเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน
“ใช่ ฝีมือฉันเอง มีปัญหาอะไรไหม”
พวกนักเลงคาบบุหรี่อยู่ที่ปากขณะที่เดินเข้าหาเอ็ดดี้ด้วยความตื่นเต้น
“งั้นแกก็รีบคุกเข่าขอโทษซะ ไม่อย่างนั้นพวกเราจะจัดการพวกแกให้ล้มทั้งยืน!”
เอ็ดดี้พร้อมที่จะเข้าหาเรื่อง โดยหวังว่าซีนเธียร์จะตกอยู่ในอ้อมแขนของเขาโดยไม่ต้องใช้ความพยายามอะไร
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เด็กน้อย ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม? นักเรียนนอย่าพวกแกอยากจะจัดการฉันงั้นเหรอ?”
“คิดว่ามีคนเยอะกว่าแล้วจะเหนือกว่าหรือไง?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า…”
“ถ้าพวกมันอยากจะเล่นเกม งั้นเรามาเล่นกับพวกมันกันเถอะ!”
พวกอันธพาลต่างหัวเราะ
“ไป สั่งให้เด็ก ๆ มาที่นี่ บอกลูกพี่ว่ามีนักเรียนหญิงสองสามคนให้เล่นสนุกด้วย มาสนุกด้วยกัน!”
เอ็ดดี้และคนอื่น ๆ ต่างตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่พวกนักเลงพูด
ไม่นานหลังจากนั้น มีพวกนักเลงหลายสิบคนเข้ามาอยู่ในห้อง บางคนถือท่อโลหะ เคาะกระแทกพื้นไปมา มันช่างเป็นภาพที่น่ากลัวจริง ๆ
พวกเขารอคำสั่งขณะที่มองดูนักเรียนด้วยแววตาเยาะเย้ย
พวกนักเรียนไม่เคยพบเจอกับสถานการณ์แบบนี้มาก่อน
กลิ่นฉุนของปัสสาวะฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งห้อง มีคนตกใจกลัวจนฉี่ราด
เอ็ดดี้พยายามที่จะแสดงท่าทางที่แข็งแกร่ง แต่เห็นได้ชัดว่าเขาตัวสั่นเทา เขาไม่แม้แต่จะพูดอะไรออกมาได้แม้แต่คำเดียว…
