ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 573
“อ่า ผู้ชายคนนี้ช่างโชคดี เขาทำให้นายใหญ่แซนเดอร์จำเขาได้!”
“นายใหญ่แซนเดอร์ คุณเดาถูก ผู้ชายไร้ยางคนนั้นมาที่นี่ด้วย!”
แกรี่หันไปมองทางฮาร์วีย์ และรวบรวมสติพูดออกไปว่า “นายไม่แม้แต่จะทักทายนายใหญ่แซนเดอร์หน่อยเหรอ? ฮาร์วีย์ นายกำลังไม่ให้เกียรติเขาอยู่หรือเปล่า?”
คอลิน แซนเดอร์ยิ้มจาง ๆ
“ไม่ ไม่ ไม่… ฉันไม่คู่ควรได้รับเกียรตินั้น!
“ก่อนหน้านี้ฮาร์วีย์เป็นตำนานในมหาวิทยาลัยของเรา แม้แต่พ่อของผมยังจำเขาได้ และบอกให้ผมเรียนรู้จากเขา…”
“เรียนรู้ที่จะเป็นลูกเขยเกาะผู้หญฺงกินงั้นเหรอ? น่าอายสิ้นดี”
“ฮ่าฮ่าฮ่า…”
ทุกคนหัวเราะออกมาหลังจากได้ยินแบบนั้น
บางคนจ้องไปที่ฮาร์วีย์อย่างโกรธจัดและพูดว่า “ฮาร์วีย์ ทำไมนายถึงยังยืนอยู่ตรงนั้น? นายไม่ได้ยินหรือไงว่านายใหญ่แซนเดอร์จำนายได้?”
“เร็วเข้า รีบเข้ามาขัดรองเท้าให้ท่านสิ! นายใหญ่แซนเดอร์อาจจะแบ่งปันอาการให้นายก็ไดนะ!”
“ใช่! หรือนายอยากที่จะเป็นผู้ชายลับ ๆ ของผู้หญิงไปตลอดชีวิตหรือไง? นายยังเป็นผู้ชายอีกไหม?”
“…”
ทุกคนต่างพากันพูดเข้าข้างกันราวกับว่าพวกเขาห่วงใยความเป็นอยู่ของฮาร์วีย์จริง ๆ แต่พวกเขาก็แค่พยายามหลอกล่อเขาเท่านั้น
แต่ฮาร์วีย์ยังคงไม่สะทกสะท้าน เขายังคงนั่งจิบชาอยู่ตรงนั้น
ในทางกลับกัน ทาร่าและเกวนยืนขึ้นข้าง ๆ เขา
สถานะของคอลินนั้นโดดเด่น พวกเขาไม่กล้าที่จะดูหมิ่นเขา
ทาร่าถึงกับเตะสะกิดขาฮาร์วีย์
เธอรู้ว่าฮาร์วีย์รวยและใช้ชีวิตอย่างนักเลง
แต่เขากำลังเผชิญหน้ากับ คอลิน แซนเดอร์!
“ฮาร์วีย์ ทำไมนายถึงยังนั่งอยู่อีกล่ะ? รีบลุกขึ้นยืนสิ!”
“หรือนายอยากให้นายใหญ่แซนเดอร์ไปถามด้วยตัวเอง?”
ศิษย์เก่าหลายคนมองฮาร์วีย์ ตะโกนใส่เขาราวกับพวกเขาเป็นกลุ่มโจรรับจ้าง
แกรี่ยังพูดอย่างเย็นชาว่า “ฮาร์วีย์ นายควรยืนขึ้นและทักทายนายใหญ่แซนเดอร์! สิ่งที่นายกำลังทำอยู่ถือว่าไม่ให้เกียรติท่าน!”
ฮาร์วีย์ยกถ้วยน้ำชาของเขาขึ้นจิบอีกครั้งโดยไม่สนใจคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างหน้าเขาด้วยสีหน้าเฉยเมย
คอลินจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเย็นชา ดวงตาของเขาแสดงความรังเกียจต่อเขา
เขาโกรธมากเมื่อเห็นทาร่าและเกวนนั่งข้างฮาร์วีย์
ทั้งหุ่นและรูปลักษณ์ของผู้หญิงนั้นอยู่ในระดับดีเลิศ เขาอยากที่จะพิชิตใจพวกเธอในวันนี้
น่าเสียดายที่แผนของเขาถูกขัดขวางโดยฮาร์วีย์
แม้ว่าตอนนี้ฮาร์วีย์ไปเป็นลูกเขยกาฝากแล้วก็ตาม เขาก็ยังกล้าที่จะนั่งเคียงข้างผู้หญิงสองคนนั้นอีก
ทุกคนเห็นคอลินจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาเย็นชา ดูเหมือนว่าเขากำลังจะระเบิดอารมณ์โกรธออกมา มีคนไม่กี่คนที่ทำให้เขาโกรธจนควบคุมไม่ได้แบบนี้ พวกเขาคิดว่าทุกย่างคงพังพินาศราบเป็นหน้ากลองแน่ ๆ
แม้แต่แกรี่ก็ยังรู้สึกเป็นห่วงฮาร์วีย์ มันคงไม่เป็นไรถ้าลูกเขยแบบนั้นจะต้องตาย
แต่ปัญหาคือ ถ้าคอลินโกรธจัด ทุกคนอาจถูกลากลงไปเกี่ยวข้องด้วย
ในขณะนั้นเอง สาวสวยข้าง ๆ คอลินเอ่ยพูด
“คอลิน ผู้ชายคนนี้ค่อนข้างมีอีโก้สูง เขาไม่แม้แต่จะสบตาคุณด้วยซ้ำ!”
คอลินแสดงความไม่พอใจผ่านสายตาของเขา
หลายปีมาแล้วที่ไม่มีใครกล้าไม่ให้ความเคารพเขา
ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน แม้ว่าจะเป็นตระกูลระดับเฟิร์สคลาสในบัควู้ด ใครจะกล้าไม่เคารพเขาบ้าง?
แม้แต่ตระกูลยอร์ก ซึ่งเป็นตระกูลอันดับต้น ๆ ของเซาท์ไลท์ แม้แต่ ควินตัน ยอร์ก หนึ่งในสี่นายใหญ่แห่งตระกูลยอร์ก ก็ยังต้องเรียกเขาอย่างให้เกียรติในฐานะบราเทอร์แซนเดอร์
‘ไอ้ตัวโสโครกที่อยู่ตรงหน้าฉันไม่มีค่ามีความสำคัญอะไรเลย!’
‘กล้าดียังไงที่ทำตัวหยิ่งต่อหน้าฉัน?!’
คอลินเดินไปหาฮาร์วีย์และพูดอย่างเย็นชาโดยไม่ต้องคิดเลยสักนิดว่า “ไอ้โสโครก ยืนขึ้น แกไม่ควรนั่งตรงนี้!”
