ตอนที่ 149 สบายๆ (1)
บริษัทตงเซิง
จุดต้อนรับ
ฟางผิงเบนสายตาไปยังเว่ยตงเซิงที่ถือดาบออกมา เอ่ยด้วยใบหน้าเยือกเย็น “เว่ยตงเซิง?”
“ฟางผิง?”
“รู้จักกันดีแล้ว พวกเราก็อย่าอ้อมค้อมเลย ทำให้จบเร็วหน่อยดีกว่า”
ฟางผิงเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา “นายชนะ หยวนฟางจะไม่ขยายกิจการต่อ แต่ถ้านายแพ้ ตงเซิงต้องอยู่อย่างสงบเสงี่ยมหน่อย!”
เว่ยตงเซิงเอ่ยกวน “นายมั่นใจ? น่าจะยังไม่ถึงขั้นสองสินะ?”
“ชนะนายก็เพียงพอแล้ว”
“มั่นใจจริงๆ งั้นเล่นใหญ่อีกหน่อยไหมล่ะ? ฉันชนะ จะซื้อหยวนฟางในราคาแปดล้าน หากฉันแพ้ ขายตงเซิงให้นายสามล้าน!”
เว่ยตงเซิงเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “แม้บริษัทตงเซิงเพิ่งจะก่อตั้ง แต่ฉันลงทุนไปกว่าห้าล้านแล้ว สามล้านคงไม่เยอะไปสำหรับนายหรอก คิดว่าไง?”
“ในเมื่อนายอยากเล่น ฉันคงไม่ขัดอะไร!”
“คุณฟาง…”
หลี่เฉิงเจ๋อกังวลอยู่บ้าง กระซิบเสียงเบา
ฟางผิงอยู่ขั้นหนึ่ง ปะทะกับเว่ยตงเซิงที่อยู่ขั้นสอง มีโอกาสชนะจริงๆ งั้นเหรอ?
เว่ยตงเซิงไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์ในสังคมทั่วไป!
แววตาของพนักงานตงเซิงแปลกไปอยู่บ้าง หลายคนนับว่าเพิ่งเคยเห็นผู้ฝึกยุทธ์ประมือกันเป็นครั้งแรก
เฉียบขาด ตรงไปตรงมา มีประสิทธิภาพ บางทีอาจเป็นนิยามของผู้ฝึกยุทธ์
ทั้งสองคนไม่พูดพล่ามอะไรมาก ทั้งไม่เอ่ยคำสวยหรู เจอกันก็พูดเงื่อนไขทันที เห็นได้ชัดว่าไม่มีความจำเป็นต้องพูดเรื่องอื่น
ฟางผิงตบบ่า บอกเป็นนัยให้หลี่เฉิงเจ๋อไม่ต้องกังวล
ฟางผิงมองไปรอบๆ ก่อนจะเอ่ยว่า “เห็นพ้องต้องกันก็ดีแล้ว นายคิดว่าที่ไหนเหมาะสม?”
“ที่นี่แหละ”
เว่ยตงเซิงคลี่ยิ้ม “อยากเตรียมตัวหรือเปล่า?”
“รอสักครู่!”
ฟางผิงไม่เกรงใจเช่นกัน หยิบกล่องไม้ ก่อนจะประกอบดาบเฟิ่งจุ่ยเข้าด้วยกัน
ระหว่างประกอบดาบ ฟางผิงครุ่นคิดในใจว่า บางทีตัวเองยังจำเป็นต้องมีอาวุธที่ใช้ต่อสู้ระยะประชิดสักชิ้น
บางครั้งพบกับสถานการณ์ที่ไม่ทันตั้งตัว อาจจะไม่มีเวลาให้คุณประกอบอาวุธเสมอไป
แต่หากเจอกับสถานการณ์เร่งด่วนจริงๆ มีดเล่มหนึ่งคงพอใช้ได้แล้ว
ตอนที่ฟางผิงยืนขึ้นพร้อมดาบ สีหน้าของเว่ยตงเซิงค่อยๆ เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมา ชักกระบี่ยาวโยนปลอกกระบี่ทิ้งไปอีกฝั่ง
“มหาวิทยาลัยครุศาสตร์หวาตง เว่ยตงเซิง โปรดช่วยชี้แนะด้วย!”
“มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้ ฟางผิง โปรดช่วยชี้แนะด้วย!”
ทั้งสองคนค้อมคำนับแล้ว เว่ยตงเซิงก็แกว่งกระบี่ในมือทันที ใบมีดนั้นส่งเสียงหวีดหวิวไปทั่ว
ทุกคนยังไม่ทันมองดี พลันเห็นเว่ยตงเซิงขยับฝีเท้าเล็กน้อย ชั่วพริบตากลับเคลื่อนมาข้างหน้าประชิดตัวฟางผิง!
ฟางผิงยังคงเผยสีหน้าอย่างเช่นเคย ไม่คิดถอยหลัง ดาบยาวฟันลงมาราวกับสายฟ้าฟาด
เว่ยตงเซิงรับรู้ถึงพลัง สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย กระบี่ที่เดิมทีพุ่งไปหาลำคอของฟางผิง ถูกชักกลับอย่างรวดเร็ว โจมตีไปยังมือที่กำดาบของเขาแทน
เวลานี้ฟางผิงถอยหลังอย่างแผ่วเบา หลบกระบี่ยาว ก่อนจะฟันดาบลงมา
“เคร้ง!”
เกิดเสียงดังกังวาน ทุกคนตาลายกันไปหมด เห็นแค่เว่ยตงเซิงถอยติดต่อกันหลายก้าว กระบี่ในมือสั่นสะท้านอย่างไม่หยุด ไม่รู้ว่ามือสั่นหรือกระบี่สั่น
ส่วนฟางผิงยังยืนกับที่ไม่ขยับไปไหน ภายใต้การปะทะกัน เห็นความแตกต่างได้ชัดเจน!
“ปราณแข็งแกร่งชะมัด”
แววตาของเว่ยตงเซิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อครู่เขาเปลี่ยนท่าอย่างกะทันหัน แทงกระบี่ไปกลางดาบของฟางผิง เดิมทีคิดให้ดาบออกห่างจากตัวฟางผิง
แต่เมื่อปะทะกัน เขากลับรับรู้ถึงแรงกดดัน ทิศทางดาบของฟางผิง พุ่งเข้าหาหน้าผากเขา เว่ยตงเซิงจำต้องถอยหลังเพื่อหลบ
“ยังไม่ถึงขั้นสองตอนกลาง?”
ฟางผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย อ่อนแอกว่าที่คิดไว้
หยั่งเชิงพลังของอีกฝ่ายแล้ว ฟางผิงไม่คิดเสียเวลาอีก
เขาไม่หยั่งเชิงแล้ว ดาบยาวเคลื่อนอย่างว่องไว ทุกคนเพียงรู้สึกว่าอากาศเกิดแรงสั่นสะเทือน จึงรีบพากันถอยหลีกออกมา
เว่ยตงเซิงกลับถอยจนไม่อาจถอยแล้ว ด้านหลังเป็นเขตสำนักงาน ถอยอีก นั่นหมายความว่าถูกคนเล่นงานตั้งแต่หน้าประตูจนถึงรังของตัวเองแล้ว!
เว่ยตงเซิงกัดฟัน ขยับฝีเท้าอย่างว่องไว เคลื่อนร่างราวมังกรแหวกว่าย หลบหลีกจากดาบยาว ประชิดตัวอีกครั้ง หวังจะแทงจุดสำคัญของฟางผิง!
ครั้งนี้ฟางผิงกลับไม่ถอยอีกแล้ว
ฟางผิงคำรามเสียงดัง ระเบิดปราณทั่วร่าง ส่งแรงกดดันออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำให้เว่ยตงเซิงชะงักฝีเท้าไปเล็กน้อย
และในเวลานี้ดาบยาวของฟางผิงจึงฟันลงมาทันที!
เว่ยตงเซิงได้ยินเสียงลมและความรู้สึกกดดันมาจากด้านบนหัว ใบหน้าเปลี่ยนสี รีบหมุนดาบป้องกัน!
“เคร้ง!”
เสียงปะทะกันดังก้องยิ่งกว่าครั้งแรกเสียอีก
มือซ้ายที่กำกระบี่ของเว่ยตงเซิงปวดชาขึ้นมาทันที ทำให้กระบี่ยาวหยุดลง ไม่สามารถยกขึ้นเหนือหัวได้
เว่ยตงเซิงหลบไม่ทัน ทำได้เพียงเบิกตามองดาบที่ฟันเข้ามาหากลางหัวของตัวเอง
“กรี๊ด!”
ท่ามกลางหมู่พนักงานมีคนเห็นฉากนี้ อดร้องออกมาไม่ได้
ฟางผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เปลี่ยนท่าอย่างกะทันหัน ตบด้วยใบดาบแทน คมดาบคลาดจากหัวของเขา ใบดาบกลับตบเข้าที่แก้มของเว่ยตงเซิง!
“ผัวะ!”
เลือดสีแดงสดปนเปไปกับฟันขาว พุ่งกระเด็นออกมา เว่ยตงเซิงเสียหลักเหวี่ยงไปชนกับกำแพงก่อนจะหยุดลง
ชั่วพริบตานั้นทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบสงบ
ฟางผิงยังคงขมวดคิ้ว อ่อนแอ อ่อนแอเกินไปแล้ว!
แค่ดาบเดียวของเขา เว่ยตงเซิงกลับแทบรับไม่ไหว ผู้ฝึกยุทธ์เช่นนี้ ไม่ได้แข็งแกร่งกว่าพวกเหยาจินเฉิงเท่าไหร่
ใบหน้าซีกซ้ายของเว่ยตงเซิงเป็ยรอยแดง ซีกขวากลับซีดเผือด หน้าผากมีเหงื่อเย็นไหลลงมา
ดาบเมื่อครู่ของฟางผิง เกือบฟันเขาขาดเป็นสองท่อนแล้ว
คนอื่นๆ ต่างนิ่งอึ้ง หลี่เฉิงเจ๋อยิ่งแล้วใหญ่ ตกตะลึงจนทำอะไรแทบไม่ถูก นี่คือชนะแล้ว?
สองกระบวนท่า!
นอกจากตอนแรกที่ออกท่าหยั่งเชิงอีกฝ่าย ดาบนี้ของฟางผิงก็เกือบจะฟันเว่ยตงเซิงขาดแล้ว
ไม่ใช่เกือบสิ หากไม่ใช่ว่าฟางผิงเปลี่ยนท่ากะทันหัน เว่ยตงเซิงคงตายจริงๆ แล้ว
“นายไม่เคยทำภารกิจมาก่อน?” จู่ๆ ฟางผิงก็ถามออกมา
เว่ยตงเซิงสีหน้าเปลี่ยนอย่างไม่หยุด สักพักค่อยเอ่ยว่า “ฉันเพิ่งทะลวงขั้นสองตอนปีสี่!”
ขั้นสองตอนปีสี่ นักศึกษาบางคนอยู่ขั้นหนึ่งอาจยังไม่รับภารกิจ
ขั้นสองบางคนอาจมีบ้าง แต่เพิ่งทะลวงขั้นสองตอนปีสี่ เว่ยตงเซิงอาจจะไม่ได้รับภารกิจเสมอไป
เขาพูดแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่เคยรับภารกิจมาก่อน หรืออาจจะทำ แต่เป็นเรื่องเล็กๆ ไม่สลักสำคัญ
ผู้ฝึกยุทธ์เช่นนี้ ในมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้มีไม่น้อยเช่นกัน
ฟางผิงไม่ถามอีก เว่ยตงเซิงไม่พูดอะไรแล้วเช่นกัน สถานการณ์กระอักกระอ่วนอยู่บ้าง
ผ่านไปหลายนาที เว่ยตงเซิงก็ถอนหายใจเบาๆ เอ่ยว่า “ให้คนของนายมาจัดการละกัน!”
“ได้”
ฟางผิงไม่เกรงใจ ตอบรับทันที
เว่ยตงเซิงมองเขาด้วยแววตาซับซ้อนอยู่บ้าง ลังเลพักหนึ่งก่อนจะถามว่า “นายเป็นผู้เข้าร่วมในการแข่งขันแลกเปลี่ยน?”
“ตอนนี้ยังไม่ใช่ แต่น่าจะไม่มีปัญหา”
“อัจฉริยะเด็กใหม่ของเซี่ยงไฮ้…”
แววตาของเว่ยตงเซิงซับซ้อนยิ่งกว่าเดิม หมุนกายเดินเข้าไปข้างใน กลับยังส่งน้ำเสียงพูดออกมา
“ฉันแพ้แล้ว ฉันสู้ไม่ไหวเอง ไม่ได้หมายความว่านักศึกษาของครุศาสตร์หวาตงเป็นเหมือนฉันทั้งหมด! ฉันเป็นแค่ผู้ฝึกยุทธ์ที่จบด้วยขั้นสอง อยู่ในมหาวิทยาลัยไม่มีชื่อเสียงเรียงนามอะไร!”
เขาแพ้ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้เขาเป็นบัณฑิตของมหาวิทยาลัยครุศาสตร์หวาตง เกือบจะถูกเด็กใหม่ของเซี่ยงไฮ้ฟันตายด้วยดาบเดียว
หากถูกแพร่งพรายออกไป การแข่งขันแลกเปลี่ยนยังไม่เริ่ม หน้าตาของมหาวิทยาลัยครุศาสตร์หวาตงคงจะสูญสิ้นไปก่อนแล้ว
“ไม่มีใครดูถูกมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ไหนทั้งนั้น!”
“ขอบคุณ”
เว่ยตงเซิงไม่มากความอีก สาวเท้าเข้าไปในห้องทำงานตัวเอง ครั้งนี้แพ้อย่างน่าอนาถ เขาไม่มีหน้าอยู่ที่นี่ต่ออีกแล้ว
หากประมือกับฟางผิงสิบกระบวนท่า สุดท้ายพ่ายแพ้ นั่นยังพอว่า
แต่เกือบถูกคนฆ่าตายในดาบเดียว หากเอาไปพูดกันต่อ คงเป็นเรื่องตลกไม่น้อย
เว่ยตงเซิงเข้าห้องไปแล้ว พนักงานของตงเซิงก็เผยสีหน้าซับซ้อนขึ้นมา หลายคนถึงกับอดลอบมองฟางผิงไม่ได้
—————–
