บทที่ 271 หม้อเบิกสวรรค์
บทที่ 271 หม้อเบิกสวรรค์
ผ่านไปสักพัก ลู่หยวนก็ตระหนักได้ว่าพลังในร่างหายไปอย่างต่อเนื่อง เนื่องจากพลังวิญญาณถูกหม้อเบิกสวรรค์สูบเข้าไปผ่านทางฝ่ามือ
เมื่อกำลังจะล่าถอย เขากลับพบว่าแสงสีทองสว่างวาบมาจากใต้เท้า ค่ายกลอักขระสีทองวูบไหวไปมาทั่วแท่นบูชา
อักขระทั้งหลายปรากฏจากกลางท้องฟ้าก่อนที่โซ่ตรวนจะทะลวงออกมาจากภายใน แล้วพันธนาการแขนขาของลู่หยวนเอาไว้
ปลายอีกด้านของโซ่ตรึงกับแท่นบูชา เมื่อเป้าหมายเคลื่อนไหวไม่ได้ พวกมันจึงสูบพลังอย่างต่อเนื่องเฉกเช่นที่หม้อเบิกสวรรค์ทำ
ในช่วงเวลาเพียงหนึ่งถ้วยชา พลังวิญญาณในร่างของลู่หยวนถูกดึงออกไปหนึ่งในสิบส่วน หากยังเป็นเช่นนี้ เกรงว่าอีกไม่นาน เขาอาจถูกสูบพลังจนเสียชีวิต!
เมื่อมังกรเจินหลงซึ่งเกาะติดร่างทราบถึงความผิดปกติของโซ่เหล่านี้ มันจึงสะบัดหางหมายจะทำลายให้สิ้น แต่พลังของมันกลับถูกดึงออกไปทันทีที่สัมผัส
มันหันกลับมาแผดเสียงคำราม ก่อนจะขดตัวบนแขนของเจ้านาย
บุตศักดิ์สิทธิ์คิ้วขมวดขณะคิดหาวิธีรับมือ
ทันใดนั้น เสียงอันน่าเกรงขามดังขึ้นเหนือท้องฟ้า “เผ่าพันธุ์มนุษย์โง่เขลา กล้าดีอย่างไรถึงใช้หม้อเบิกสวรรค์ ช่างรนหาที่ตาย!”
ลู่หยวนหันไปหาต้นเสียง ก่อนจะพบร่างมายาจากแดนเซียนเคลื่อนกายเข้ามาใกล้ ใบหน้าชวนพิศวงของอีกฝ่ายเผยรอยยิ้มเย้ยหยัน
เมื่อเจิ้งชิงเทียนและสือจิ่วผู้อยู่กลางอากาศเห็นดังนั้นก็อยากยื่นมือเข้าช่วย แต่อีกฝ่ายยกมือขึ้น ค่ายกลพลันปรากฏ กันพวกนางไว้นอกแท่นบูชา
ไม่ว่าทั้งสองจะโจมตีอย่างไรก็ไม่สามารถทะลวงเข้าไปได้
เมื่อเห็นสีหน้าไร้อารมณ์ของลู่หยวน ผู้มาจากแดนเซียนยิ่งแสดงท่าทีเย้ยหยัน
“พรืด เผ่าพันธุ์มนุษย์ยังโง่เขลาไม่เปลี่ยน! ไม่รู้หรือว่ากำลังรนหาที่ตาย?”
บุตรศักดิ์สิทธิ์เผยสีหน้าสงบขณะชำเลืองมองอีกฝ่าย ทำให้เห็นร่างมายาได้แจ่มชัดขึ้น
เขาถามอย่างเนิบช้า “พลังที่หม้อเบิกสวรรค์ดูดกลืนเข้าไปส่งตรงไปให้เจ้าหรือ?”
ผู้มาจากแดนเซียนมองลู่หยวนด้วยความประหลาดใจ “ดูเหมือนเจ้าจะไม่ใช่คนโง่เขลา แต่ต่อให้รู้แล้วจะมีประโยชน์อันใด? เพียงหนึ่งก้านธูป พลังทั้งหมดในร่างของเจ้าจะถูกข้ากลืนกิน!”
ผู้มาจากแดนเซียนมองชายหนุ่มไม่ต่างจากเหยื่อ สายตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความละโมบ “อำนาจมังกร เนตรเทวะ และวิถีกระบี่ ดูเหมือนจะมีเกราะช่วยปกปิดเอาไว้ ช่างเป็นวาสนาที่ดี!”
“หากกลืนกินทั้งหมดนั้นเข้าไป ร่างมายาของข้าก็จะสามารถออกไปจากที่นี่ได้!”
เมื่อเห็นผู้มาจากแดนเซียนเข้ามาใกล้ มังกรเจินหลงจึงแยกเขี้ยวและแสดงท่าทีเป็นศัตรู หมายจะฉีกทึ้งร่างมายาตรงหน้า!
สีหน้าของลู่หยวนลุ่มลึกประหนึ่งห้วงน้ำ เป็นการยากที่จะมองเห็นความคิดแท้จริง ต่างจากมังกรที่เดือดดาลอย่างเห็นได้ชัด
ผ่านไปหลายอึดใจ ชายหนุ่มพลันเอ่ยคำ “เจ้านำหม้อเบิกสวรรค์นี้มาจากแดนเซียนหรือ?”
ผู้มาจากแดนเซียนยืนเอามือไพล่หลังแล้วไม่เอ่ยวาจา สายตาเปี่ยมด้วยความภาคภูมิใจ
ลู่หยวนขยับฝ่ามือจนก่อเกิดไออุ่นท่ามกลางความหนาวเย็น ยิ่งทำให้พลังวิญญาณในร่างถูกดึงออกไป
“หากข้าเดาไม่ผิด หม้อเบิกสวรรค์สามารถหลอมรวมพลังแห่งศรัทธาได้ การที่เจ้าเดินทางจากแดนเซียนมาสู่แผ่นดินหยวนหง ก็เพื่อใช้สิ่งนี้สั่งสมพลัง”
“หมายความว่าเจ้าใช้มันเพื่อให้เผ่าวิหคเพลิงทั้งหมดเข้าร่วมการต่อสู้ในมหาสงคราม จนถึงแก่ความพินาศ”
“ข้าเดาว่าความตายเหล่านั้นจะเป็นผลดีกับเจ้า”
สายตาของลู่หยวนจับจ้องผู้มาจากแดนเซียนพร้อมกับคลี่ยิ้ม “หากพวกเขาตาย เจ้าสามารถใช้หม้อเบิกสวรรค์เพื่อถ่ายทอดพลังไปให้ร่างหลักซึ่งอยู่ในแดนเซียนได้ใช่หรือไม่?”
ขณะบุตรศักดิ์สิทธิ์เอ่ยคำ แววตาเหยียดหยามของคู่กรณีเริ่มจางหาย
เขาพยักหน้า เจ้าเด็กคนนี้คาดเดาถูกทุกอย่าง!
“ถ้าใช่แล้วอย่างไร ถ้าไม่ใช่แล้วอย่างไร?”
ผู้มาจากแดนเซียนเอ่ยคำ “ต่อให้เดาถูกทุกอย่าง เจ้าก็เป็นได้แค่วิญญาณผู้รู้แจ้ง คิดหรือว่าเพียงอาศัยสิ่งนี้แล้วจะหลบหนีได้?”
มุมปากของลู่หยวนยกยิ้ม “ใครบอกว่าข้าคิดจะหลบหนี?”
“เจ้ามองไม่ออกหรือว่าข้ากำลังถ่วงเวลา?”
สิ้นคำของชายหนุ่ม เสียงของระบบก็ดังขึ้น
[ระบบแจ้งเตือน ตรวจสอบหม้อเบิกสวรรค์เสร็จสิ้น!]
[พลังที่ถูกกลืนกินโดยหม้อเบิกสวรรค์จะถูกถ่ายทอดไปยังร่างของผู้มาจากแดนเซียน แต่ร่างมายาตรงหน้ายังไม่สมบูรณ์ จึงไม่สามารถแบกรับพลังทั้งหมดของท่านได้!]
[หากดูดกลืนพลังของท่านไปในเวลาอันสั้น ร่างมายาจะไม่สามารถแบกรับได้จนสูญสลาย!]
ลู่หยวนแสยะยิ้มมุมปากก่อนตัดสินใจ
ผู้มาจากแดนเซียนไม่เข้าใจท่าทีของอีกฝ่ายจนคิ้วขมวด เมื่อกำลังจะเอ่ยบางอย่าง เขาเห็นพลังของอีกฝ่ายพลันเลือนหายไป
พลังทั้งหลายทะยานออกจากร่างก่อนถูกถ่ายทอดเข้าสู่หม้อเบิกสวรรค์
เพียงอึดใจหนึ่งเท่านั้น ผู้มาจากแดนเซียนก็สัมผัสได้ว่าพลังเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว
พลังอันยิ่งใหญ่ถูกถ่ายทอดเข้าสู่หม้อเบิกสวรรค์ แล้วเติมเต็มให้กับร่างมายา
เขาหรี่ตาขณะสัมผัสความรู้สึกสบายกายที่ยากจะอธิบาย!
นานมากแล้วที่พลังมหาศาลได้เติมเต็มร่างกายเฉกเช่นวันนี้!
ผู้มาจากแดนเซียนหรี่ตาเพื่อสัมผัสความยินดีด้วยสีหน้าพึงพอใจ
“เจ้าเด็กน้อยถึงกับอาสาถ่ายทอดพลังให้เองเลยหรือ หึหึ คิดหรือว่าการประจบประแจงเช่นนี้จะทำให้ข้ายอมปล่อยเจ้าไป! ข้าจะดูดกลืนพลังของเจ้าไม่ให้เหลือ!”
“งั้นหรือ?”
ลู่หยวนคลี่รอยยิ้มเย็นชา ดวงตาของเขาทอประกายจิตสังหาร
วิ้ง!
ร่างของชายหนุ่มปรากฏโชคชะตานับไม่ถ้วน
พลังแห่งวิถีกระบี่ทะยานสู่ท้องนภา ตามด้วยพลังมังกรและเนตรเทวะ
พลังทั้งหมดในร่างของลู่หยวนพุ่งทะยาน เพียงอึดใจหนึ่ง ทะเลลมปราณซึ่งเหือดแห้งไปกว่าครึ่งก็เอ่อล้นอย่างคลุ้มคลั่ง จนได้รับการเติมเต็ม
พลังวิญญาณคล้ายกับถูกบางสิ่งชี้นำ มันโคจรไปตามฝ่ามือก่อนจะกระจายสู่ภายนอก
พลังวิญญาณมหาศาลซึ่งถูกถ่ายทอดออกมา ทำให้ทั่วดินแดนลับเกิดการปั่นป่วน
ทะเลเมฆเคลื่อนตัวเหนือสวรรค์ทั้งเก้า พายุพัดโหมกระหน่ำก่อนวังวนขนาดใหญ่จะก่อตัวขึ้นในห้วงอากาศ
ลู่หยวนผู้มีท่าทีสงบผ่อนคลายยืนอยู่ใต้วังวน
ความอิ่มเอมใจเมื่อครู่ของผู้มาจากแดนเซียนเริ่มแปรเปลี่ยน เขาพบว่าแม้ผ่านไปหนึ่งก้านธูป ความผันผวนของกลิ่นอายทรงพลังนี้กลับไม่สูญสลาย
เจ้าเด็กคนนี้มีโชคชะตามากเกินไป!
หากหม้อเบิกสวรรค์ยังคงดูดกลืนต่อไป ร่างมายาของเขาย่อมไม่สามารถแบกรับพลังที่ถูกถ่ายทอดเข้ามาได้
ผู้มาจากแดนเซียนเงยหน้าขึ้นมองลู่หยวนผู้มีท่าทีเย้ยหยัน เขาเดาออกทันทีว่าอีกฝ่ายคิดจะทำอะไร
เจ้าเด็กคนนี้วางแผนจะถ่ายทอดพลังทั้งหมด เพื่อฆ่าเขาทั้งเป็นมาตั้งแต่แรก!
ผู้มาจากแดนเซียนตั้งใจที่จะล่าถอย จึงขยับมือเพื่อเรียกผนึกทั้งหลายออกมา หมายจะหยุดการทำงานของหม้อเบิกสวรรค์!
