บทที่ 272 ร่างจำแลงวิถีเต๋าหรือ?
บทที่ 272 ร่างจำแลงวิถีเต๋าหรือ?
“จะถอยแล้วหรือ?”
“ช้าไป!”
ลู่หยวนคลี่ยิ้มเย็นชา ก่อนที่พลังทั้งหมดภายในร่างจะเลือนหาย
ปราณวิญญาณมหาศาลกวาดผ่าน พร้อมเชื่อมโยงเขากับหม้อเบิกสวรรค์เข้าด้วยกัน
ผู้มาจากแดนเซียนต้องการใช้งานหม้อเพื่อป้องกันไม่ให้พลังของบุตรศักดิ์สิทธิ์กวาดผ่านไปอีกหน แต่เขาก็ช้าไปหนึ่งก้าว
วาสนาทั้งหลายกลายเป็นปราณวิญญาณ ขณะทะยานจากร่างของลู่หยวนไปยังหม้อเบิกสวรรค์อย่างต่อเนื่อง
ความผันผวนของพลังนับไม่ถ้วนทำให้อากาศรอบข้างสั่นไหว
วิ้ง!
ขณะพลังโหมกระหน่ำ ผู้มาจากแดนเซียนเพียงรู้สึกว่าพลังในร่างยังคงเพิ่มขึ้น ทำให้ทะเลลมปราณขยายตัวหลายสิบเท่า
ขืนยังเป็นเช่นนี้ ร่างของเขาจะระเบิดเพราะปราณวิญญาณมหาศาล!
“เด็กน้อย! เจ้าบังคับให้ข้าต้องทำเช่นนี้!”
ผู้มาจากแดนเซียนแผดเสียงตะโกนแล้วสร้างผนึก ทำให้โซ่ตรวนสีทองหลายเส้น ซึ่งพุ่งจากใต้เท้าของบุตศักดิ์สิทธิ์ถูกดึงกลับไป ก่อนจะจมลงสู่ค่ายกลอักขระบนพื้น
แรงดึงดูดบนร่างลดลงไปกว่าครึ่ง ทำให้ผลกระทบจากปราณวิญญาณเบาบางลง
ผู้มาจากแดนเซียนฉวยโอกาสดูดกลืนปราณวิญญาณที่ได้รับจากลู่หยวนเข้าสู่ร่างกายแล้วเพิ่มพลังให้แก่ตัวเอง
ฟู่! ฟู่! ฟู่!
พลังผันผวนรุนแรงทำให้สายลมรอบข้างหมุนวน
ขณะที่สายลมเคลื่อนตัว ร่างมายาของผู้สักการะเบื้องล่างก็ถูกกวาดล้าง พร้อมกับหมู่เมฆเหนือท้องนภาแยกจากกัน
เมื่อผู้มาจากแดนเซียนดูดซับพลังของลู่หยวนได้ส่วนหนึ่ง เขาก็เรียกตรีศูลสีม่วงทองซึ่งอยู่ด้านหลังพุ่งเข้ามา
วิ้ง!
เสียงดังก้องทั่วนภาหลังจากตรีศูลมาอยู่ในมือของอีกฝ่าย
เขากุมมันไว้ด้วยสองมือ ก่อนจะหันไปทางบุตรศักดิ์สิทธิ์
ลู่หยวนในยามนี้ยังคงถือหม้อเบิกสวรรค์ จึงเป็นโอกาสดีที่จะลงมือ!
ผู้มาจากแดนเซียนตัดสินใจสะบัดมือ ตรีศูลพลันส่องแสงสีทองจากส่วนปลายของมัน
แสงสว่างวูบไหวขณะที่อักขระแปลกประหลาดกระจายออกมาอย่างต่อเนื่อง
ร่างที่เดิมเป็นสีดำพลันแยกออก พลังซึ่งไม่ได้เป็นของแผ่นดินหยวนหงโคจรตามการตวัดของตรีศูล
สายตาของผู้มาจากแดนเซียนจับจ้องไปที่ลู่หยวน โดยมีจิตสังหารอยู่ภายในนั้น
จิตสังหารของอีกฝ่ายลึกล้ำเสียจนมังกรเจินหลงซึ่งเกาะอยู่บนแขนย้ายไปบริเวณหน้าอก
พลังระเบิดออกพร้อมเสียงคำราม ก่อนค่ายกลขนาดใหญ่ของเกล็ดมังกรจะปรากฏขึ้นตรงหน้าบุตรศักดิ์สิทธิ์
“มังกรนั่นเหมือนจะอารักขาเจ้าดีเสียเหลือเกิน!”
ผู้มาจากแดนเซียนเย้ยหยัน ขณะที่สั่งสมพลังไว้ที่ปลายแหลมของอาวุธ ราวกับจะสังหารได้ทุกเมื่อ
“ต่อให้ราชันสวรรค์มาเยือนในวันนี้ก็ช่วยเจ้าไม่ได้!”
ผู้มาจากแดนเซียนพลันตวัดตรีศูลในมือ พลังนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าหาลู่หยวนประหนึ่งฟ้าถล่มดินทลาย
ตูม! ตูม! ตูม!
ร่างเงาของอาวุธทำให้เกิดความผันผวนขณะที่กวาดผ่าน ทำให้พื้นที่ซึ่งมันผ่านไปถูกบดขยี้จนระเบิดสิ้น
ชั่วพริบตา ตรีศูลก็พุ่งมาตรงหน้าหมายจะสังหารบุตรศักดิ์สิทธิ์
ทันใดนั้นลู่หยวนค่อย ๆ เงยหน้า แววตาปราศจากความแตกตื่น สีหน้าเปี่ยมด้วยความมั่นใจ
อีกฝ่ายเห็นเช่นนั้น จึงยิ้มเย้ยหยัน
ผู้ไม่รู้ย่อมไร้ความกลัว!
แม้จะเป็นเพียงร่างมายา แต่พลังที่มีก็มากพอจะเอาชนะผู้อยู่ขั้นเซียนยุทธ์ได้!
ส่วนเจ้าเด็กตรงหน้าอยู่เพียงขั้นเทียมเทพครึ่งก้าว ย่อมขัดขืนไม่ได้!
เมื่อผู้มาจากแดนเซียนคิดได้ดังนี้ ก็บังเกิดความมั่นใจ ก่อนที่ตรีศูลในมือจะฟาดฟันเข้าใส่โล่ป้องกันเบื้องหน้าของลู่หยวน
ตูม!
ตรีศูลกระแทกใส่โล่เสียจนเกิดเสียงดังสนั่น
เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!
โล่ไม่สามารถต้านพลังของตรีศูลได้ จึงปรากฏรอยร้าว
พลังในมือของคู่ต่อสู้เพิ่มขึ้น เมื่อสิ้นเสียง ‘เปรี๊ยะ’ ค่ายกลก็พังทลายในชั่วพริบตา
ตรีศูลพุ่งมาอีกหน เข้าใกล้ศีรษะของลู่หยวน
ผู้มาจากแดนเซียนยิ้มที่มุมปาก
หึ! แม้เจ้าเด็กคนนี้จะฉลาดกว่าผู้อื่น แต่ยามเผชิญกับพลังที่แท้จริง ก็ไม่ต่างจากเศษขยะที่พยายามดิ้นรนเอาตัวรอด!
“เจ้าหนู จงตายเสีย!”
ขณะที่ตรีศูลทะลวงผ่านท้องฟ้า ปลายของมันก็ส่องแสงเจิดจ้า ก่อนที่พลังจะตรงเข้าสังหารลู่หยวน
ตูม!
สิ้นเสียงดังกึกก้อง ฝุ่นธุลีพวยพุ่งก่อนจะปกคลุมทั้งสองคนที่อยู่บนแท่นบูชา จึงมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในได้ยาก
ฝุ่นควันเริ่มจางหายภายในไม่กี่อึดใจ
ทันใดนั้น
เปรี๊ยะ!
รอยร้าวพลันปรากฏเหนือแท่นบูชา ก่อนจะปกคลุมทั่วทั้งบริเวณ
ตูม!
สิ้นเสียงดังสนั่น แท่นบูชาพลันถูกทำลาย
บัดนี้ พื้นซึ่งคอยค้ำจุนเริ่มแตกร้าว ทุกสิ่งภายในวังสูงเสียดฟ้าพังทลาย
รอบข้างกลายเป็นความว่างเปล่า มีเพียงหม้อเบิกสวรรค์ขนาดใหญ่ที่ยังตั้งตระหง่านอยู่กลางอากาศ
แสงสีทองปกคลุมทั่วร่างขณะหมุนไปมา ปราณวิญญาณที่เอ่อล้นทำให้พลังของมันเลือนราง
ฝุ่นธุลีจางหายไป
ผู้มาจากแดนเซียนถือตรีศูลด้วยสองมือ ก่อนจะกดลงมาจากกลางอากาศ
ปลายของมันห่างจากใบหน้าของบุตรศักดิ์สิทธิ์เพียงสามชุ่น
ลู่หยวนสัมผัสหม้อเบิกสวรรค์ด้วยมือข้างหนึ่ง ชุดคลุมปลิวไสวตามแรงลม สีหน้ายังคงไม่แปรเปลี่ยน
แสงสีทองจากที่ใดไม่ทราบปรากฏตรงหน้า พร้อมปกคลุมร่างของเขาเพื่อปัดป้องตรีศูล!
แสงสว่างพลันสั่นไหวก่อนที่พลังมหาศาลจะระเบิดออกมา ทำให้อีกฝ่ายกระเด็นออกไปด้วยแรงผลัก
ร่างของเขากระเด็นออกมาหลายสิบหมี่ หลังจากสะบัดตรีศูลในมือ จึงประคองร่างได้อย่างมั่นคง
เขาเหลือบมองก่อนพบร่างสีทองขนาดใหญ่ก่อตัวขึ้นที่ด้านหลังของลู่หยวน
ร่างนั้นสวมเกราะสีทอง มือกุมหอกยาวและเปี่ยมด้วยพลัง
สีหน้าของผู้มาจากแดนเซียนเปลี่ยนไปขณะที่มองอีกฝ่าย
เขาสัมผัสได้ถึงพลังที่กระจายออกมาจากร่างด้านหลังของลู่หยวน มันไม่ใช่สิ่งที่แผ่นดินแห่งนี้จะครอบครองได้!
ยามร่างนั้นกวัดแกว่งหอก พลังมหาศาลก็สะบั้นการดูดกลืนของหม้อเบิกสวรรค์กับลู่หยวนออกจากกัน
เขาดึงมือออกจากหม้อ ปราณวิญญาณนับไม่ถ้วนโคจรไปมาเพื่อเติมเต็มทะเลลมปราณที่เคยแห้งเหือด
“ร่างจำแลงวิถีเต๋า เจ้าคือใครในแดนเซียน?”
ผู้มาจากแดนเซียนลังเลอยู่นานก่อนจะเอ่ยประโยคดังกล่าว
เขาเพียงรู้สึกว่าเด็กคนนี้มีบางอย่างผิดปกติ!
แม้ร่างสีทองซึ่งอยู่ด้านหลังจะไม่แข็งแกร่ง แต่พลังที่แผ่ออกมาคือสิ่งที่มีเพียงเผ่าหรือตระกูลเลื่องชื่อเท่านั้นที่สามารถครอบครองได้!
เด็กผู้นี้มีโชคชะตามากมาย อาจจะเป็นวิถีเต๋าผู้จุติมาสู่โลกใบนี้!
หากเป็นเช่นนั้น วันนี้เขาก็ทำอะไรไม่ได้!
เหนือแดนเซียน ผลประโยชน์ค่อนข้างซับซ้อน หากสร้างความขุ่นเคืองต่อวิถีเต๋าด้วยเรื่องเล็กน้อย ย่อมได้ไม่คุ้มเสีย!
